Επιθετικότητα

[Fleur]

Καλησπέρα σας,
Η αδελφή μου μόλις απέκτησε ένα jack russel 1.5 ετών αρσενικό, το οποίο έχει αλλάξει δυο οικογένειες λόγω προβλημάτων συμπεριφοράς. Το έχουμε μόλις λίγες ώρες και αυτό που έχουμε προλάβει να καταλάβουμε από την συμπεριφορά του είναι ότι όταν ξαφνιάζεται με την παρουσία μας στο σπίτι γρυλίζει, δαγκώνει τα παπούτσια και τα πόδια και πηδάει πάνω μας σαν να παίζει και εκνευρίζεται μαζί.(Και είναι ανεξέλεγκτο). Ακόμη, μπορεί να του μιλήσουμε με δυνατή γλυκιά φωνή τύπου "που ειναι το αγόρι μου" και να γρυλίσει κοιτώντας μας έντονα στα μάτια έτοιμο να δαγκώσει. Επίσης, πιστεύουμε ότι ενοχλείται και αισθάνεται άβολα οταν τον χαϊδεύουμε, αλλά το περίεργο είναι ότι όπου και αν πάμε μεσα στο σπίτι μας ακολουθεί, και ξαπλώνει και κοιμάται στα πόδια μας. Επιζητά χάδια και αγάπη αλλά μόνο όταν νιώθει εκείνο άνετα αλλιως γρυλίζει και επιτίθεται (δαγκώνοντας). Εμείς του δίνουμε όσο μπορούμε το χώρο του για να προσαρμοστεί και θέλουμε πολύ να μας εμπιστεύθει. Τέλος, τι μεθόδους πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να σταματήσει την συμπεριφορά αυτή;
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας,
Solita

 

[elinapol2]

Καλησπέρα σας,
Η αδελφή μου μόλις απέκτησε ένα jack russel 1.5 ετών αρσενικό, το οποίο έχει αλλάξει δυο οικογένειες λόγω προβλημάτων συμπεριφοράς. Το έχουμε μόλις λίγες ώρες και αυτό που έχουμε προλάβει να καταλάβουμε από την συμπεριφορά του είναι ότι όταν ξαφνιάζεται με την παρουσία μας στο σπίτι γρυλίζει, δαγκώνει τα παπούτσια και τα πόδια και πηδάει πάνω μας σαν να παίζει και εκνευρίζεται μαζί.(Και είναι ανεξέλεγκτο). Ακόμη, μπορεί να του μιλήσουμε με δυνατή γλυκιά φωνή τύπου "που ειναι το αγόρι μου" και να γρυλίσει κοιτώντας μας έντονα στα μάτια έτοιμο να δαγκώσει. Επίσης, πιστεύουμε ότι ενοχλείται και αισθάνεται άβολα οταν τον χαϊδεύουμε, αλλά το περίεργο είναι ότι όπου και αν πάμε μεσα στο σπίτι μας ακολουθεί, και ξαπλώνει και κοιμάται στα πόδια μας. Επιζητά χάδια και αγάπη αλλά μόνο όταν νιώθει εκείνο άνετα αλλιως γρυλίζει και επιτίθεται (δαγκώνοντας). Εμείς του δίνουμε όσο μπορούμε το χώρο του για να προσαρμοστεί και θέλουμε πολύ να μας εμπιστεύθει. Τέλος, τι μεθόδους πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να σταματήσει την συμπεριφορά αυτή;
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας,
Solita

Αρχικα να σας ζησει το νεο μελος!!!

Ελπιζω να ειναι το τελευταιο σπιτι για τον κακομοιρο, αυτο κ μονο αρκει για να μη μπορει να εμπιστευτει...

Ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ νωρις να απαιτεις οτιδηποτε απο αυτον... Ακομη κ ενα κουταβι θελει χρονο με τη νεα οικογενεια, να μαθει τα ατομα, το χωρο κ να εμπιστευθει. Ποσο μαλλον ενας ενηλικος σκυλος που δεν τον μεγαλωσατε εσεις.

Το πρωτο βημα ειναι να δεθειτε, να παρει αγαπη, σιγουρια κ να εμπιστευθει εσας. Να καταλαβει οτι εσεις τωρα ειστε η νεα του αγελη. Στην αγελη τους ομως παντα υπαρχει ενας αρχηγος, προφανεστατα μεχρι τωρα αυτος ηταν ο αρχηγος παντα. Πρεπει τωρα να καταλαβει οτι εδω δεν ισχυει πια αυτο. Αυτο πρεπει να γινει ταυτοχρονα με το να κερδισεις την εμπιστοσυνη του. Αυτα τα δυο βηματα για αρχη. Δηλαδη αγαπες, επιβραβευσεις, χαδια και ορια μαζι.

Θελει πολυ χρονο, και στην περιπτωση σας μιλαμε για ωρες ακομη. Μερα με την μερα θα τον μαθαινεται κ θα σας μαθαινει κ αυτος... Υπομονη, θεληση κ ολα θα στρωσουν... Θα ερθει ο καιρος που θα σας επιβραβευσει αυτος για ολα οσα κανετε!

 

[Nanos]

Κυριαρχική συμπεριφορά, πιθανόν ταυτοχρόνως και να φοβάται.

Προφανώς ο 1ος ιδιοκτήτης δεν ήξερε από σκυλιά ή/και είναι δύσκολος σκύλος (συμβαίνει).
Είναι ενήλικος, οπότε αν έχει ήδη εγκαταστήσει κακές συνήθειες είναι πιο δύσκολο (σε σχέση με ένα κουτάβι) να τις αποβάλει.
Όχι ότι δεν γίνεται όμως.

Οπότε:

1)Υπομονή, θέλει χρόνο προσαρμογής.

2)Λίγο-λίγο του βάζεις όρια/κανόνες.
Μόλις ξεπεράσει τα όρια: μπούφλα (μεγάλη παιδαγωγική αξία η μπούφλα).
Κατά την διάρκεια της προσαρμογής του μπορεί να δαγκωθείτε καμιά φορά,
αλλά τι να κάνεις σκύλος είναι.
Στην ανάγκη τον δαγκώνεις και εσύ, αυτό θα το καταλάβει.
Ενίοτε θα σε δοκιμάζει και θα δοκιμάζει τα όρια/κανόνες.

3)Πρωτίστως επιδιώκεις αφενός να αποδεχτεί/καταλάβει ότι δεν είναι το κυρίαρχο ζώο της αγέλης/οικογενείας και αφετέρου ότι είναι ασφαλής.

4) Μόλις καταφέρετε το 3) κοιτάς για περεταίρω εκπαίδευση.

5)Αυτών λεχθέντων, λόγω ράτσας, και αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της,
μια ζωή θα κάνει σαν να έχει καταπιεί μπαταρίες.

 

[Yorkaddict]

Εγώ θα διαφωνήσω με τους από πάνω.

Συνήθως οι "μπουφλες" και τα "αρχηγιλικια" προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένουμε και μας οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο δράσης αντίδρασης, λόγω φόβου και ανασφάλειας.
Στην θέση σας, θα προσπαθούσα να εξαντλήσω κάθε προσπάθεια θετικής προσέγγισης και καθοδήγησης ώστε να τον κάνω να με εμπιστευτεί. Αυτό προέχει κατά την γνώμη μου.

Από κει και πέρα μην παραβλεπετε πως μιλάμε για τεριέ. Μην περιμένετε ένα τεριέ να έχει συμπεριφορά ριτρίβερ πχ ή ενός νορμάλ φιλήσυχου σκύλου. Τα jr συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα ζωάκια που χρειάζονται ώρες εκτόνωσης, αλλιώς θα εκτονώνεται με ό,τι έχει μπροστά του διαθέσιμο.

Γνωρίζετε παραπανω λεπτομέρειες για το παρελθόν του, από που το πήρε ο πρώτος ιδιοκτήτης και πως του συμπεριφερονταν;

 

[elinapol2]

Εγώ θα διαφωνήσω με τους από πάνω.

Συνήθως οι "μπουφλες" και τα "αρχηγιλικια" προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένουμε και μας οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο δράσης αντίδρασης, λόγω φόβου και ανασφάλειας.
Στην θέση σας, θα προσπαθούσα να εξαντλήσω κάθε προσπάθεια θετικής προσέγγισης και καθοδήγησης ώστε να τον κάνω να με εμπιστευτεί. Αυτό προέχει κατά την γνώμη μου.

Από κει και πέρα μην παραβλεπετε πως μιλάμε για τεριέ. Μην περιμένετε ένα τεριέ να έχει συμπεριφορά ριτρίβερ πχ ή ενός νορμάλ φιλήσυχου σκύλου. Τα jr συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα ζωάκια που χρειάζονται ώρες εκτόνωσης, αλλιώς θα εκτονώνεται με ό,τι έχει μπροστά του διαθέσιμο.

Γνωρίζετε παραπανω λεπτομέρειες για το παρελθόν του, από που το πήρε ο πρώτος ιδιοκτήτης και πως του συμπεριφερονταν;

Να διευκρινίσω πως ουδεποτε εγω ειπα κατι για "μπουφλα" η οπως αλλιως χαρακτηρίστηκε...

Ξεκαθαρα ειπα το ιδιο ακριβως, αγαπη, επιβραβευση, εμπιστοσύνη. Ταυτοχρονα ομως τα ορια θα κανουν τον σκυλο να κατανοησει τι ζηταμε απο αυτον. Ορια βαζουμε κ με επιβραβευση κ μονο, δεν χρειαζονται φωνες. Ελπιζω να μην εκφραστηκα λαθος πιο πανω...
Και το διευκρινιζω μονο κ μονο γιατι ειμαι κατα του οποιαδήποτε ειδους βιας, δεν θα την επικροτουσα ποτε!
Κατα τα αλλα συμφωνω απόλυτα να μαθετε για το παρελθον του εαν κ εφοσον παρετε αληθειες!

 

[Nanos]

Για να μην παρεξηγηθώ,
σε καμία περίπτωση δεν προτείνω αρχηγηλήκια και βάναυσες συμπεριφορές.
Δεν είναι ζητούμενο το να φοβάται ο σκύλος, το αντίθετο.
Τώρα που το ξαναδιαβάζω μάλλον δεν το έγραψα με τον καλύτερο τρόπο.
Η μπούφλα προτείνεται (κατά την ταπεινή μου γνώμη) μόνο όταν η λεκτική ή άλλη διόρθωση δεν εισακούεται.
Τα δικά μου άν/όταν ενίοτε ξεφεύγουν τους ρίχνω μία στα καπούλια,
μέχρι στιγμής αποδείχτηκε αποτελεσματική τακτική.

 

[elinapol2]

Για να μην παρεξηγηθώ,
σε καμία περίπτωση δεν προτείνω αρχηγηλήκια και βάναυσες συμπεριφορές.
Δεν είναι ζητούμενο το να φοβάται ο σκύλος, το αντίθετο.
Τώρα που το ξαναδιαβάζω μάλλον δεν το έγραψα με τον καλύτερο τρόπο.
Η μπούφλα προτείνεται (κατά την ταπεινή μου γνώμη) μόνο όταν η λεκτική ή άλλη διόρθωση δεν εισακούεται.
Τα δικά μου άν/όταν ενίοτε ξεφεύγουν τους ρίχνω μία στα καπούλια,
μέχρι στιγμής αποδείχτηκε αποτελεσματική τακτική.

Ε να σε αυτο τωρα ουτε εγω συμφωνω, ειχε δικιο ο @Yorkaddict

 

[Yorkaddict]

Η έννοια της "κυριαρχίας" και αυτού που λέμε "αρχηγού της αγέλης", είναι τόσο μα τόσο βαθειά ριζωμενα στο μυαλό μας και τόσο διαστρεβλωμενα, που όσες μελέτες και να γίνουν που να τα εξηγούν ή να τα ανατρέπουν, πάλι στα ίδια θα γυρνάμε.

Κυριαρχική συμπεριφορά

Τι πάει να πει "κυριαρχικη συμπεριφορά"; Οι όροι της υποταγης και της κυριαρχίας περιγράφουν (με βάση τον Σενκελ από τον οποίο αν δεν απατώμαι προήλθαν) συγκεκριμένες στάσεις του σώματος που χρησιμοποιούσαν οι λύκοι μεταξύ τους, δεδομένες στιγμές, με στόχο την αποτροπή συμπλοκής.
Ουδέποτε δεν χρησιμοποιήθηκαν από τους εμπνευστές τους για να προσδιορισουν το σύνολο της συμπεριφοράς ενός λύκου, ώστε να πούμε πως αυτός είναι "κυριαρχικος" και ο άλλος "υποτακτικος". Και αυτό γιατί ανάλογα την περίπτωση και τον "πόρο", αυτός που πριν "υποτάχθηκε", μπορεί να εκφράσει στάση "κυριαρχίας" στον ίδιο λύκο που πριν του επιβλήθηκε.
Αυτοί οι όροι, πέρασαν αυτουσιοι στους σκύλους. Καλώς ή κακώς, είναι άλλο τεράστιο θέμα...

Δυστυχώς χάθηκε πλήρως το νόημα και από όροι που προσδιοριζουν συγκεκριμένες στάσεις κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, και για συγκεκριμένο σκοπό, έχουν γίνει πλέον συνώνυμο της ανθρώπινης ερμηνείας των λέξεων "κυριαρχία" και "υποταγή". Και αυτο το έχουμε δέσει με τον ΑΡΧΗΓΟ που φυσικά κυριαρχεί τους υποτακτικους του. Αυτόματα γίνεται ο συνειρμός αρχηγός = κυριαρχία.

Κι εδώ έρχεται η δεύτερη παρανόηση.
Τι πάει να πει αρχηγός της αγέλης;
Ποιας αγέλης; Ανθρωποσκυλισιας;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
Από ποτέ οι σκύλοι μας βλέπουν σαν όμοιούς τους ώστε να σχηματίσουμε μαζί μια "αγέλη". Εδώ ακόμα και η αγελαια φύση του σκύλου είναι υπό αμφισβήτηση.

Και από που και ως που εγω, σαν άνθρωπος, που ξεκάθαρα ελέγχω τους πόρους, οφείλω να είμαι σε μια διαρκή προσπάθεια να αποδείξω σε ένα άλλο είδος ποιος κάνει κουμάντο;
Με εξαίρεση τέρμα ανασφαλείς ανθρώπους που έχουν ανάγκη να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητά τους, κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν θα έμπαινε στην διαδικασία να αποδείξει τα αυταποδεικτα σε ένα άλλο είδος.

Ο Θεός μας προικησε με το μυαλό μας και υπάρχουν πολύ πιο έξυπνοι τρόποι να κουμανταρουμε ζώα πολύ πιο ογκώδη από έναν σκύλο. Θελει τρόπο, δεν θέλει κόπο.
Σαφέστατα η βία φέρνει αποτέλεσμα και άμεσο αποτέλεσμα. Σούζα κάθονται οι πάντες. Χώρια που νοιώθεις ισχυρός....
Ε;

Το θέμα είναι τι συνέπειες θα έχει αυτό σε βάθος χρόνου. Και τι θα γίνει όταν ο φόβος μετατραπεί σε επίθεση από αυτοάμυνα.
Σκεφτείτε το.

 

[Fleur]

Αρχικα να σας ζησει το νεο μελος!!!

Ελπιζω να ειναι το τελευταιο σπιτι για τον κακομοιρο, αυτο κ μονο αρκει για να μη μπορει να εμπιστευτει...

Ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ νωρις να απαιτεις οτιδηποτε απο αυτον... Ακομη κ ενα κουταβι θελει χρονο με τη νεα οικογενεια, να μαθει τα ατομα, το χωρο κ να εμπιστευθει. Ποσο μαλλον ενας ενηλικος σκυλος που δεν τον μεγαλωσατε εσεις.

Το πρωτο βημα ειναι να δεθειτε, να παρει αγαπη, σιγουρια κ να εμπιστευθει εσας. Να καταλαβει οτι εσεις τωρα ειστε η νεα του αγελη. Στην αγελη τους ομως παντα υπαρχει ενας αρχηγος, προφανεστατα μεχρι τωρα αυτος ηταν ο αρχηγος παντα. Πρεπει τωρα να καταλαβει οτι εδω δεν ισχυει πια αυτο. Αυτο πρεπει να γινει ταυτοχρονα με το να κερδισεις την εμπιστοσυνη του. Αυτα τα δυο βηματα για αρχη. Δηλαδη αγαπες, επιβραβευσεις, χαδια και ορια μαζι.

Θελει πολυ χρονο, και στην περιπτωση σας μιλαμε για ωρες ακομη. Μερα με την μερα θα τον μαθαινεται κ θα σας μαθαινει κ αυτος... Υπομονη, θεληση κ ολα θα στρωσουν... Θα ερθει ο καιρος που θα σας επιβραβευσει αυτος για ολα οσα κανετε!

 

[Fleur]

Καλησπέρα σας!

Έχετε απόλυτο δίκιο, εμείς έχουμε και χρόνο και υπομονή απλά δεν ξέρουμε τον τρόπο.
Δεν γνωρίζουμε πως να αντιδράσουμε οταν μας δαγκώνει ώστε να καταλάβει ότι δεν είναι σωστό και να σταματήσει χωρίς να το εκνευρίσουμε.
Τι μπορούμε να κάνουμε?
Δεν θέλουμε να κάνουμε λαθος κινήσεις που δεν θα βοηθούσαν και μπορεί να έκαναν χειρότερα τα πράγματα.

Ευχαριστώ πολύ και παλι.

 

[Fleur]

Εγώ θα διαφωνήσω με τους από πάνω.

Συνήθως οι "μπουφλες" και τα "αρχηγιλικια" προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένουμε και μας οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο δράσης αντίδρασης, λόγω φόβου και ανασφάλειας.
Στην θέση σας, θα προσπαθούσα να εξαντλήσω κάθε προσπάθεια θετικής προσέγγισης και καθοδήγησης ώστε να τον κάνω να με εμπιστευτεί. Αυτό προέχει κατά την γνώμη μου.

Από κει και πέρα μην παραβλεπετε πως μιλάμε για τεριέ. Μην περιμένετε ένα τεριέ να έχει συμπεριφορά ριτρίβερ πχ ή ενός νορμάλ φιλήσυχου σκύλου. Τα jr συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα ζωάκια που χρειάζονται ώρες εκτόνωσης, αλλιώς θα εκτονώνεται με ό,τι έχει μπροστά του διαθέσιμο.

Γνωρίζετε παραπανω λεπτομέρειες για το παρελθόν του, από που το πήρε ο πρώτος ιδιοκτήτης και πως του συμπεριφερονταν;

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η πρώτη οικογένεια το πήρε κουτάβι απο το εξωτερικό σε ηλικία 4 - 5 μηνών..όμως λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας στην οικογένεια δεν ασχολούνταν πολύ μαζι του από οσο εχω καταλάβει, και επειδή δεν μπορούσαν να αφιερώνουν χρόνο, το έδωσαν.


Και αυτα που γνωρίζω για την δεύτερη οικογένεια είναι ότι δεν περνούσε καλα οπως μου είπε ο πρώτος και επειδή δάγκωσε το παιδί τους, αποφάσισαν να το επιστρέψουν. Ξέχασα να σας πω πως ο πρώτος ιδιοκτήτης μου είπε ότι ποτε δεν τον δάγκωσε εκείνον, και μου είπε ότι στην αρχή να μην το πολυχαιδεύω.

Δεν ξέρω πραγματικά εχω αγχωθεί πολυ..από την μια δεν θέλω να του λέω δυνατά 'Όχι' οταν με δαγκώνει στα πόδια γτ τσαντίζεται και αρχίζει να φωνάζει...Τι να κάνω? Θέλω πάρα πολύ να αλλάξει συμπεριφορά βέβαια δεν βιάζομαι όμως φοβαμαι γιατί αλλοι μου λένε ότι μπορεί να είναι εκ φύσεως επιθετικό, πράγμα που δεν πιστεύω.

Εσείςτι πιστεύετε οτι πρέπει να κάνω οταν με δαγκώνει?

Κάτι άλλο που θελω να σας πω είναι πως ειναι επιθετικό με άλλα σκυλιά (παραλίγο να δαγκώσει μια σκυλίτσα)

Παρολαύτα, χθες το πρώτο του βράδυ κοιμήθηκε σαν αγγελούδι στο κρεβατάκι του, και ηρθε και πήδηξε στα πόδια μου και κοιμόταν, αυτο το κάνει πολλες φορες μες την ημερα, και τώρα εχω αρχίσει κ τον χαϊδεύω σιγα σιγα και δειχνει να του αρέσει.
Ακόμη χθες οταν ηρθε και ξάπλωσε πανω μου είχε ενα τρέμουλο για 3 λεπτά και μετά οταν κοιμήθηκε το σταμάτησε.

Πως γίνεται απο την μια να είναι τόσο γλυκό και απο την άλλη να ξεκινάει σαν παιχνίδι δαγκώνοντας τα παπούτσια και στην συνέχεια να γαβγίζει και να βγαίνει εκτός ελέγχου προσπαθώντας να με δαγκώσει παντού, όπου βρει.

Εσείς πως το εξηγείτε αυτο ?

Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

 

[Nanos]

Η έννοια της "κυριαρχίας" και αυτού που λέμε "αρχηγού της αγέλης", είναι τόσο μα τόσο βαθειά ριζωμενα στο μυαλό μας και τόσο διαστρεβλωμενα, που όσες μελέτες και να γίνουν που να τα εξηγούν ή να τα ανατρέπουν, πάλι στα ίδια θα γυρνάμε.


Τι πάει να πει "κυριαρχικη συμπεριφορά"; Οι όροι της υποταγης και της κυριαρχίας περιγράφουν (με βάση τον Σενκελ από τον οποίο αν δεν απατώμαι προήλθαν) συγκεκριμένες στάσεις του σώματος που χρησιμοποιούσαν οι λύκοι μεταξύ τους, δεδομένες στιγμές, με στόχο την αποτροπή συμπλοκής.
Ουδέποτε δεν χρησιμοποιήθηκαν από τους εμπνευστές τους για να προσδιορισουν το σύνολο της συμπεριφοράς ενός λύκου, ώστε να πούμε πως αυτός είναι "κυριαρχικος" και ο άλλος "υποτακτικος". Και αυτό γιατί ανάλογα την περίπτωση και τον "πόρο", αυτός που πριν "υποτάχθηκε", μπορεί να εκφράσει στάση "κυριαρχίας" στον ίδιο λύκο που πριν του επιβλήθηκε.
Αυτοί οι όροι, πέρασαν αυτουσιοι στους σκύλους. Καλώς ή κακώς, είναι άλλο τεράστιο θέμα...

Δυστυχώς χάθηκε πλήρως το νόημα και από όροι που προσδιοριζουν συγκεκριμένες στάσεις κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, και για συγκεκριμένο σκοπό, έχουν γίνει πλέον συνώνυμο της ανθρώπινης ερμηνείας των λέξεων "κυριαρχία" και "υποταγή". Και αυτο το έχουμε δέσει με τον ΑΡΧΗΓΟ που φυσικά κυριαρχεί τους υποτακτικους του. Αυτόματα γίνεται ο συνειρμός αρχηγός = κυριαρχία.

Κι εδώ έρχεται η δεύτερη παρανόηση.
Τι πάει να πει αρχηγός της αγέλης;
Ποιας αγέλης; Ανθρωποσκυλισιας;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
Από ποτέ οι σκύλοι μας βλέπουν σαν όμοιούς τους ώστε να σχηματίσουμε μαζί μια "αγέλη". Εδώ ακόμα και η αγελαια φύση του σκύλου είναι υπό αμφισβήτηση.

Και από που και ως που εγω, σαν άνθρωπος, που ξεκάθαρα ελέγχω τους πόρους, οφείλω να είμαι σε μια διαρκή προσπάθεια να αποδείξω σε ένα άλλο είδος ποιος κάνει κουμάντο;
Με εξαίρεση τέρμα ανασφαλείς ανθρώπους που έχουν ανάγκη να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητά τους, κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν θα έμπαινε στην διαδικασία να αποδείξει τα αυταποδεικτα σε ένα άλλο είδος.

Ο Θεός μας προικησε με το μυαλό μας και υπάρχουν πολύ πιο έξυπνοι τρόποι να κουμανταρουμε ζώα πολύ πιο ογκώδη από έναν σκύλο. Θελει τρόπο, δεν θέλει κόπο.
Σαφέστατα η βία φέρνει αποτέλεσμα και άμεσο αποτέλεσμα. Σούζα κάθονται οι πάντες. Χώρια που νοιώθεις ισχυρός....
Ε;

Το θέμα είναι τι συνέπειες θα έχει αυτό σε βάθος χρόνου. Και τι θα γίνει όταν ο φόβος μετατραπεί σε επίθεση από αυτοάμυνα.
Σκεφτείτε το.

Δεν θα διαφωνήσω με τα παραπάνω, το θέμα που θίγεις είναι (και ετυμολογικά όσον αφορά τους όρους) ενδιαφέρον και προσφέρεται για συζήτηση.
Μην το πλατιάζουμε όμως, είπαμε δεν το έγραψα με τον καλύτερο τρόπο.
Όσον αφορά το τι συνέπειες θα έχει σε βάθος χρόνου,
δεν νομίζω ότι η διόρθωση (έστω με μπούφλα) προξενεί φόβο.
Και ο σκύλος συνήθως ξέρει πότε το έχει παρακάνει οπότε ξέρει γιατί η διόρθωση.
Διότι καλά τα περί θετικής εκπαίδευσης κλπ,
και αν κάποιος μπορεί να συνεννοηθεί με τον σκύλο με επιβράβευση μόνο ακόμα καλύτερα,
αλλά η εμπειρία μου είναι ότι κάποια στιγμή όταν ξεφεύγουν χρειάζεται.
Και αναλόγως τον σκύλο πάντα,
διότι κάποια ζαγάρια θα αδιαφορήσουν πλήρως και με την μπούφλα.
Και η μπούφλα =//= βαρβαρότητα, οπότε ας αφήσουμε την πίσσα και τα πούπουλα στην άκρη.
Τα δικά μου (ειδικά τα 2 μεγάλα) σε περίπτωση μπούφλας δεν παίζουν ούτε το βλέφαρο,
απλώς μαζεύονται.
Αντίθετα βλέπω ότι αν τους φωνάξω ή/και τα μαλώσω έντονα περνάνε ψυχική συντριβή,
οπότε το αποφεύγω.
Και δεν νιώθω ισχυρός αν/όταν μπουφλίσω τον σκύλο, στενάχωρο μου είναι,
αλλά αν κάτσω να αναλογιστώ σχετικά θα πω ότι συμβαίνει 1-2 φορές τον χρόνο.

Αλλά εδώ ο άνθρωπος ρωτάει πώς να χειριστεί το νέο μέλος της οικογένειας.
Ο συγκεκριμένος σκύλος μάλλον δεν γνωρίζει κανόνες/όρια.
Οπότε υπομονή, να αρχίσει να μαθαίνει τι είναι αποδεκτό και τι όχι,
να εμπιστευθεί το περιβάλον του, και αφού μάθει τα όρια θα δει ο ιδιοκτήτης πώς θα τον διορθώνει όταν τα ξεπερνάει.

 

[Tonaki]

Είχατε ξανα σκύλο?? Είστε σίγουροι ότι το δάγκωμα ισοδυναμεί με επίθεση & όχι με παιχνίδι-τρόπο επικοινωνίας??

Στο δάγκωμα χρειάζονται όρια, για μένα εξ αρχής.. ο σκύλος πρέπει μα μάθει ότι στη νέα οικογένεια πιυ έχει έρθει υπάρχουν κανόνες..
Όταν το δάγκωμά του γίνεται δυνατό-επιθετικό, η εντολή είναι ένα ξεκάθαρο, αποφασιστικό "ΜΗ" & η αδιαφορία σας για λίγα λεπτά.. & πάλι το ίδιο.. όταν ξαναδαγκώσει δυνατά, του λέτε "ΜΗ" & απομακρύνεστε.. ωστέ να του εμτυπωθεί ότι αυτή είναι μια μη επιτρεπτή συμπεριφορά..

Καλή εκτόνωση είναι τα παιχνίδια σκύλων-μασουλητήρια, οπότε σιγά σιγά θα μάθει ότι μπορεί να δαγκώνει αυτά, αν το χρειάζεται, αλλά όχι εσάς!!

Σημαντική σημείωση: πρέπει να συνηθίσετε & εσείς & να μη φοβάστε τις πιθανές αντριδράσεις του σκύλου.. η ανασφάλεια σας, μεταδίδεται & στο σκύλο & αποτρέπει τη δημιουργία της αμοιβαίας εμπιστοσύνης..

Να σας ζήσει!!

 

[Fleur]

Είχατε ξανα σκύλο?? Είστε σίγουροι ότι το δάγκωμα ισοδυναμεί με επίθεση & όχι με παιχνίδι-τρόπο επικοινωνίας??

Στο δάγκωμα χρειάζονται όρια, για μένα εξ αρχής.. ο σκύλος πρέπει μα μάθει ότι στη νέα οικογένεια πιυ έχει έρθει υπάρχουν κανόνες..
Όταν το δάγκωμά του γίνεται δυνατό-επιθετικό, η εντολή είναι ένα ξεκάθαρο, αποφασιστικό "ΜΗ" & η αδιαφορία σας για λίγα λεπτά.. & πάλι το ίδιο.. όταν ξαναδαγκώσει δυνατά, του λέτε "ΜΗ" & απομακρύνεστε.. ωστέ να του εμτυπωθεί ότι αυτή είναι μια μη επιτρεπτή συμπεριφορά..

Καλή εκτόνωση είναι τα παιχνίδια σκύλων-μασουλητήρια, οπότε σιγά σιγά θα μάθει ότι μπορεί να δαγκώνει αυτά, αν το χρειάζεται, αλλά όχι εσάς!!

Σημαντική σημείωση: πρέπει να συνηθίσετε & εσείς & να μη φοβάστε τις πιθανές αντριδράσεις του σκύλου.. η ανασφάλεια σας, μεταδίδεται & στο σκύλο & αποτρέπει τη δημιουργία της αμοιβαίας εμπιστοσύνης..

Να σας ζήσει!!

 

[Fleur]

Είχατε ξανα σκύλο?? Είστε σίγουροι ότι το δάγκωμα ισοδυναμεί με επίθεση & όχι με παιχνίδι-τρόπο επικοινωνίας??

Στο δάγκωμα χρειάζονται όρια, για μένα εξ αρχής.. ο σκύλος πρέπει μα μάθει ότι στη νέα οικογένεια που έχει έρθει υπάρχουν κανόνες..
Όταν το δάγκωμά του γίνεται δυνατό-επιθετικό, η εντολή είναι ένα ξεκάθαρο, αποφασιστικό "ΜΗ" & η αδιαφορία σας για λίγα λεπτά.. & πάλι το ίδιο.. όταν ξαναδαγκώσει δυνατά, του λέτε "ΜΗ" & απομακρύνεστε.. ωστέ να του εμτυπωθεί ότι αυτή είναι μια μη επιτρεπτή συμπεριφορά..

Καλή εκτόνωση είναι τα παιχνίδια σκύλων-μασουλητήρια, οπότε σιγά σιγά θα μάθει ότι μπορεί να δαγκώνει αυτά, αν το χρειάζεται, αλλά όχι εσάς!!

Σημαντική σημείωση: πρέπει να συνηθίσετε & εσείς & να μη φοβάστε τις πιθανές αντριδράσεις του σκύλου.. η ανασφάλεια σας, μεταδίδεται & στο σκύλο & αποτρέπει τη δημιουργία της αμοιβαίας εμπιστοσύνης..

Να σας ζήσει!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας!

Ναι έχουμε αλλον έναν σκύλο, τον οποίο και βρήκαμε στον δρόμο, μενει με τον παππού, και εκεινος ειχε προβλήματα συμπεριφοράς αλλα ποτε μαζι μας, με τον καιρό όμως ηρέμησε.

Ο Rocky (το jack russell) φθάνει στο σημείο να δαγκώσει και αυτο με ανησυχεί.
Για παράδειγμα χθες ειμασταν στον κήπο και πηγε να δώσει ένας φίλος μας το χέρι του στην αδελφή μου και εκεινος τρελάθηκε πήδηξε να τον δαγκώσει.
Είμασταν στο τραπέζι και τρώγαμε και έδωσε μια δυνατή δαγκωνιά στο πόδι του πατέρα μας, γι'αυτο πιστεύω ότι δεν το κάνει παντα για παιχνίδι,

μήπως έχει κάποια τραυματική εμπειρία? Η αν είναι έτσι Ο χαρακτήρας του, μπορεί να αλλάξει?


Ακόμη, στο pet shop πηγε μια κυρία να το πλησιάσει και του έδωσε να μυρίσει το χέρι της και εβγαλε δόντια και γρυλιζε και γαβγιζε, παραλίγο να την δαγκώσει.

Γι'αυτούς τους λόγους πιστεύω πως αγριεύει οταν μπαίνω σπίτι και μιλαω δυνατά η σηκώνω τα χέρια μου, ξαφνιαζεται και ξεκινάει να δαγκώνει τα πόδια μου, επειδή αν μπω χαλαρά στο σπίτι μου κάνει μονο χαρές, τον χαϊδεύω και του αρέσει.

Προσπάθησα και τα δύο την αδιαφορία και να φεύγω για αρχή λέγοντας Μη ομως με ακολουθεί και συνεχίζει, του εχω ενα λουρακι μαζι του ώστε οταν τον κανει τον τραβάω για να τον απομακρύνω και μετα του δείχνω το κόκκαλο του και αρχίζει να το τρώει, νομιζω σιγα σιγα καταλαβαίνει, ίσως νιώθει την ανασφάλεια μου μερικές φορές γιαυτο αντιδράει ετσι.

Κάτι ακομη που ξέχασα να σας πω είναι οτι έχει παει σε εκπαιδευτή και έχει μάθει το σήκω κάτσε μείνε, αλλά το πιο βασικό το ΜΗ η το ΟΧΙ δεν το έχει μάθει και οταν του το λεω τσαντίζεται.

Πιστεύω ότι βρήκε την καλύτερη οικογένεια, εμεις είμαστε διατεθειμένοι να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει είτε καποια ψυχολογικά τραύματα είτε κάποιες κακες συμπεριφορές ισως του χαρακτήρα του αρκεί να ξέρουμε τον τρόπο. Και αυτό είναι που με αγχώνει περισσότερο.

Τέλος, αν δεν υπάρξει κάποια ουσιαστική βελτίωση θα απευθυνθούμε σε κάποιο εκπαιδευτή. (αν και είναι πολύ έξυπνο καταλαβαίνει κατευθείαν, κοιτάζει σαν μικρό παιδάκι καθε μας κίνηση)

Σας ευχαριστώ και πάλι.

 

[Tonaki]

Γνώμη μου είναι, ότι ο σκύλος θα πρέπει να λάβει αγάπη (πράγμα που βλέπω ότι το κάνετε) & φροντίδα (κάτι που επίσης βλέπω ότι κάνετε), αλλά & πειθαρχία..

Στη δική μου, αν & πρώτο μου σκυλί, διαβάζοντας τιπς & συμβουλές από εδώ, δεν της άφησα περιθώρια.. από την αρχή, όταν δεν άκουγε τα "ΜΗ", όταν δε σταμάταγε εκεί που έπρεπε, εκεί που της έλεγα & πήγαινε να ξεφύγει από το παιχνίδι & να δαγκώσει δυνατά ή όταν μου γρύλιζε, τη σβέρκωνα, της έβαζα κάτω το κεφάλι, κρατώντας της τη μουσούδα & κοιτώντας την στα μάτια της έλεγα "ποιον δαγκώνεις ρε μ@λ..σμένο??" ή "σε ποιον γρυλίζεις μωρή, μη σε διαλύσω??" την κράταγα κάτω ένα λεπτό, να μη μπορεί να κουνηθεί & την άφηνα..

ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ..!!
Ε μετά με έγλειφε, τη φίλαγα.. έρωτες..!!

 

[Yorkaddict]

όταν μου γρύλιζε, τη σβέρκωνα, της έβαζα κάτω το κεφάλι, κρατώντας της τη μουσούδα & κοιτώντας την στα μάτια της έλεγα "ποιον δαγκώνεις ρε μ@λ..σμένο??" ή "σε ποιον γρυλίζεις μωρή, μη σε διαλύσω??"

Ολα αυτά τα διάβασες εδώ μέσα;;

Τέλος, αν δεν υπάρξει κάποια ουσιαστική βελτίωση θα απευθυνθούμε σε κάποιο εκπαιδευτή. (αν και είναι πολύ έξυπνο καταλαβαίνει κατευθείαν, κοιτάζει σαν μικρό παιδάκι καθε μας κίνηση)

Να απευθυνθείτε ΑΜΕΣΑ σε εκπαιδευτή ώστε να σας καθοδηγήσει.
Αλλιώς ενδέχεται να τα κάνετε χειρότερα.
Δεν γίνονται αυτά εξ αποστάσεως και μέσω ενός φόρουμ,
Πρέπει κάποιος που ξέρει να "διαβάσει" επιτόπου τον σκύλο, να καταλάβει από τις στάσεις του σώματος την συμπεριφορά του.

 

[stefanosk]

@Fleur
Ο σκυλακος μπορει να εχει παρει μια καποια εκπαιδευση αλλα απ΄ οτι φαινεται δεν ειναι αρκετη και εσεις δεν εχεται καθολου εμπειρια στο πως να χειριστειτε ενα σκυλο μιας ρατσας με ιδιαιτερα χαρακτηριστικα. Αν στο επιτρεπουν τα οικονομικα σου το καλυτερο θα ηταν να μιλήσετε με εναν εκπαιδευτη που θα αξιολογησει τον σκυλο και θα "εκπαιδευσει" πρωτα εσενα και θα σου δειξει πως να χειρίζεσαι υστερα τον σκυλακο. Νομιζω οτι 2-3 επισκεψεις ειναι αρκετες για αρχη.
Σου προτεινω να επικοινωνησεις και με αυτη τη εκπαιδευτρια που κατα τη γνωμη μου ειναι εξαιρετικη.

http://www.walkandtrain.gr/index.php
https://www.facebook.com/sofiapapapanou.gr/

 

[Tonaki]

Ναι αμέ, yorkaddict.. εδώ μέσα τα διάβασα..!!
Βλέπεις δεν έχουμε όλοι γιορκάκια, μια κουτσουλιά σκυλί.. όταν πρέπει να κουμαντάρεις ένα 25κιλο+ σκύλο, με δοντάρες που κόβουν χέρι, άμα θέλουν, του δείχνεις απ την αρχή ποιος κάνει κουμάντο..
Δεν χτύπησα το σκυλί μου, δεν το πόνεσα, το ακινητοποίησα!!

Επίσης δεν έχουμε όλοι τη δυνατότητα να δίνουμε 100άρια σε εκπαιδευτές για.. σκύλου πήδημα!!

 

[epial]

Ναι αμέ, yorkaddict.. εδώ μέσα τα διάβασα..!!

Για βαλε τις εδω πηγες σου...