Παιδιά, χρειάζομαι τη γνώμη σας γιατί έχω τσατιστεί.
Ο σκύλος μου έχει ευκοίλιες, αλλά όχι πάντα. Δηλαδή, εμφανίζονται και μετά σταματάνε για ένα διάστημα (2 εβδομάδες) και μετά ξαναεμφανίζονται. Οταν εμφανιστούν κράτανε περίπου 1-2-3 μέρες. Πήγα σε κτηνίατρο και έκανα ανάλυση, τον εξέτασε και μου είπε το εξής: επειδή βρέθηκε αρνητικός σε παράσιτα και βακτηρίδια, μου είπε να μην του δίνω κονσέρβες, να του δίνω μόνο ξηρή τροφή (Royal Canin, που του δίνω και τώρα). Αν ξαναεμφανιστεί το πρόβλημα, να έρθω να κάνω ακτινογραφίες, να μην είναι τυχόν όγκος, αλλά μου είπε πως οι πιθανότητες γι'αυτό είναι μικρές, αφού ο σκύλος είναι μόνο τριών χρονών.
Το είπα στους γονείς μου όπως τα είπε ο κτηνίατρος, και μου είπανε να μην ακούω οποιονδήποτε.
Με νευρίασαν επειδή το να αρνούμαι να δεχτώ κάτι επειδή το φοβάμαι, δε σημαίνει πως δεν είναι πιθανό να υπάρχει στην πραγματικότητα. Εγώ είμαι έτοιμη να το δεχτώ, όπως και να 'χει το πράγμα, και αν δεν είναι η τροφή το πρόβλημα, θα τον πάω για ακτηνογραφία.
Θέλω να ρωτήσω εσάς: μήπως το παίρνω πολύ σοβαρά; Μήπως οι γονείς μου έχουν δίκιο; Μήπως δε θα 'πρεπε να σπατάλαω τα νεύρα μου και το χρόνο ακούγοντας κτηνιάτρους;
Ευχαριστώ...
Ο σκύλος μου έχει ευκοίλιες, αλλά όχι πάντα. Δηλαδή, εμφανίζονται και μετά σταματάνε για ένα διάστημα (2 εβδομάδες) και μετά ξαναεμφανίζονται. Οταν εμφανιστούν κράτανε περίπου 1-2-3 μέρες. Πήγα σε κτηνίατρο και έκανα ανάλυση, τον εξέτασε και μου είπε το εξής: επειδή βρέθηκε αρνητικός σε παράσιτα και βακτηρίδια, μου είπε να μην του δίνω κονσέρβες, να του δίνω μόνο ξηρή τροφή (Royal Canin, που του δίνω και τώρα). Αν ξαναεμφανιστεί το πρόβλημα, να έρθω να κάνω ακτινογραφίες, να μην είναι τυχόν όγκος, αλλά μου είπε πως οι πιθανότητες γι'αυτό είναι μικρές, αφού ο σκύλος είναι μόνο τριών χρονών.
Το είπα στους γονείς μου όπως τα είπε ο κτηνίατρος, και μου είπανε να μην ακούω οποιονδήποτε.
Με νευρίασαν επειδή το να αρνούμαι να δεχτώ κάτι επειδή το φοβάμαι, δε σημαίνει πως δεν είναι πιθανό να υπάρχει στην πραγματικότητα. Εγώ είμαι έτοιμη να το δεχτώ, όπως και να 'χει το πράγμα, και αν δεν είναι η τροφή το πρόβλημα, θα τον πάω για ακτηνογραφία.
Θέλω να ρωτήσω εσάς: μήπως το παίρνω πολύ σοβαρά; Μήπως οι γονείς μου έχουν δίκιο; Μήπως δε θα 'πρεπε να σπατάλαω τα νεύρα μου και το χρόνο ακούγοντας κτηνιάτρους;
Ευχαριστώ...