Η απώλεια.


Christina L.

Member
14 Μαρτίου 2017
7
1
28
Χτές έχασα τον σκύλο μου και νιώθω πολύ χάλια. Δεν μπορώ να το συνηδειτοποιήσω και θα ήθελα να μου πείτε δυο τρείς συμβουλές όσοι έχετε βρεθεί σ΄αυτήν τη θέση και πώς η εάν το ξεπεράσατε..;
 


vek

Well-Known Member
22 Ιουλίου 2012
2.157
5.098
λυπάμαι πολύ με την απώλεια σου :(
όταν έχασα τον πρώτο μου σκύλο κατάλαβα τι πάει να πει πονάει η καρδιά μου μου κοβόταν η ανάσα και έτρεχαν τα μάτια μου ασταμάτητα.
Το χειρότερο ήταν οι επόμενες μέρες που δεν ήταν δίπλα μου και τον έψαχνα για κάποια δεύτερα.
Εγώ είχα την τύχη και είχα και άλλον σκύλο, δεν μειώνει την απώλεια αλλά σε βοηθάει να ξεχαστείς:(
 
  • Like
Reactions: Orilis


Christina L.

Member
14 Μαρτίου 2017
7
1
28
Σ 'ευχαριστω πολυ :(
Δυσκολευομαι σε μεγαλο βαθμο να σκεφτομαι οτι ειναι μονος του και ειναι θαμμενος κοντα μου ..δν μπορω να περναω απο εκει..ισως δεν επρεπε να ειναι κοντα μου.. σε ποσο χρονικο διαστημα νιωθεις καλυτερα ;
 


betty coltrane

Well-Known Member
7 Ιουλίου 2011
3.972
9.756
47
Ηράκλειο, Αττική
goodcopbadcop6.blogspot.gr
Το οτι το πιθανοτερο ειναι να ζησεις περισσοτερο απ το σκυλο σου ειναι κατι που το ξερει ο καθενας που εχει σκυλο. Τωρα αλλο να το ξερει κανεις στη θεωρια κι αλλο να το χει περασει.

Καταλαβαινω πως αισθανεσαι και δυστυχως δεν υπαρχει καποιο τρικ που μπορεις να κανεις για να αισθανθεις καλυτερα. Φανταζομαι βοηθαει να εχεις αλλο σκυλο με την εννοια οτι εχεις κατι να σε απασχολει και η ρουτινα σου δεν αλλαζει τοσο ραγδαια.
Με τον καιρο θα θυμασαι περισσοτερο τη ζωη του σκυλου σου και λιγοτερο το χαμο του.

Ηταν μεγαλο στην ηλικια;
 
  • Like
Reactions: chitchy and Orilis


jimboGS

Well-Known Member
10 Οκτωβρίου 2011
1.629
581
New Peramos City a.k.a Megalo Peuko
Μην το σκεφτεσαι ετσι. Δεν ειναι ολοι ανθρωποι το ιδιο.
Οταν εχασα τον προηγουμενο σκυλο, που στην ουσια ηταν των γονιων μου απλα ειχαμε μεγαλωσει μαζι. Στεναχωρεθηκα πολυ αλλα το ξεπερασα ευκολα διοτι δεν ειχα περασει οτι εχω περασει με τον Αλπεν.
Τωρα με τον Αλπεν δεν μπορω να διανοηθω οτι θα παθει κατι. εφιαλτη βλεπει κι βαριανασενει κι πεταγομαι ετοιμος να του κανω καρπα.

Γενικα καλο ειναι να κανεις λιγο υπομονη κι κουραγιο.
Κανενα σκυλος δεν ζει τα ιδια χρονια με μας..
Αυτο ειναι το μεγαλο μειων τους απο την μια....
απο την αλλη σκεψου να ζουσαν πχ 30 χρονια.... θα ειχαμε μπει στο ψυχιατρειο ολοι καθε φορα που θα εφευγε ενας...
 
  • Like
Reactions: Orilis


Iraki maria

Well-Known Member
11 Σεπτεμβρίου 2015
368
791
37
Thessaloniki
Λυπαμαι για την απωλεια σου.Δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος ξεχωριστος τροπος να το ξεπερασεις.
Ασε τον εαυτο σου να ξεσπασει, δωσε του χρονο και θα δεις οτι με τον καιρο ο πονος θα δωσει τη θεση του σε μια γλυκια αναμνηση.
Καλο κουραγιο σου ευχομαι.
 


aliki_s

Well-Known Member
27 Μαϊου 2011
3.279
1.797
Αθήνα
Λυπάμαι για την απώλεια σου.... Δυστυχώς δεν υπάρχει συνταγή για να νιώσεις καλύτερα... Σίγουρα χρειάζεται καιρός.... Πολλούς βοηθάει η απόκτηση ενός άλλου σκύλου, άλλους πάλι οχι.

Έχω χάσει 2 σκύλους... και με τις 2 απώλειες πέρασα πολύ δύσκολα... Μου πήρε πολύ καιρό να τις ξεπεράσω (αν τις εχω ξεπεράσει δηλ)... Χρόνος και πάλι χρόνος
 


Christina L.

Member
14 Μαρτίου 2017
7
1
28
Σας ευχαριστώ για τα λόγια σας! Ηταν σχεδόν 13 και ειχε καρδιοπαθεια, αλλά δν τον ενιωθα ουτε τον εβλεπα σαν γερικο σκυλι που ειναι φυσιολογικο οτι πεθανε, οπως μου λενε ολοι. Ηταν ο σκυλος μου κ δν εχει σημασια που ηταν σχετικα μεγαλος.
 
  • Like
Reactions: mechsilk


Orilis

Well-Known Member
3 Μαρτίου 2011
7.881
6.979
Πάτρα
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, κι ομοίως διαφορετικός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το πένθος. Είναι πολύ νωρίς για να πω αν ο δικός μου τρόπος είναι αποδοτικός ακόμα και για εμένα, καθώς έχουν περάσει λιγότερο από είκοσι μέρες... Κρατάω τα καλά του, το τι μου έδωσε, το τι ζήσαμε μαζί, τι μάθαμε μαζί και τι με δίδαξε. Με βοηθάει να είμαι καλά.
Δεν θα σου πω ότι δεν μελαγχολώ κάποιες στιγμές, θα είναι ψέμα. Έχει αλλάξει τόσο πολύ η καθημερινότητά μου τώρα που λείπει που δεν γίνεται να μην τον σκέφτομαι. Φαινομενικά είμαι πιο ελεύθερη, καθώς δεν έχω πια την ευθύνη του ούτε τους χρονικούς περιορισμούς που μου επέβαλε η συνύπαρξη μαζί του. Όμως, ειλικρινά, ας ήταν ακόμα εδώ κι ας είχα αυτούς τους περιορισμούς, αυτές τις ευθύνες κι αγωνίες πρόσθετες.

Σαφώς και ο πόνος που νιώθεις δεν έχει να κάνει με την ηλικία του... Όντως, ήταν ο σκύλος σου και θα πονούσε η απώλεια ακόμα κι αν ήταν 25... Δεν νομίζω να στο λένε για να υποβαθμίσουν τον πόνο σου, αλλά μάλλον για να στον απαλύνουν, χωρίς να καταλαβαίνουν ίσως πόσο σε στενοχωρεί. Εμένα, άνθρωποι που με αγαπάνε και με νοιάζονται και μου είπαν "ήταν απλά ένας σκύλος, ευτυχώς δεν ήταν άνθρωπος". Δεν το είπαν με κακία, απλά δεν έχουν νιώσει μέχρι τώρα ότι κάποιο άλλο πλάσμα, που δεν είναι άνθρωπος, είναι οικογένειά τους...

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και κράτα τις όμορφες στιγμές. Θυμήσου πόσο φωτιζόταν κι ο ίδιος όταν είχες καλή διάθεση. Είμαι σίγουρη ότι θέλουν το καλύτερο για εμάς ακόμα και τώρα που δεν είναι μαζί μας με τρόπο που μπορούμε να αντιληφθούμε
 


anastasiak

Well-Known Member
28 Ιανουαρίου 2013
100
243
Δυστυχώς δεν υπάρχουν συνταγές στη διαχείριση της απώλειας. Κάνε ότι σε κάνει να νοιώθεις ανακούφιση. Δεν ξέρω αν ξεπερνάμε την απουσία τους ποτέ, απλά μετά από κάποιο διάστημα κουβαλάμε την αγάπη τους μέσα μας μαζί με λίγη θλίψη που έμειναν τόσο λίγο κοντά μας. Και νοιώθω ότι πάντα υπάρχουν κάπου και μας προσέχουν.
 


ΤLilith

Well-Known Member
14 Δεκεμβρίου 2016
153
362
Αθήνα
Εμένα, άνθρωποι που με αγαπάνε και με νοιάζονται και μου είπαν "ήταν απλά ένας σκύλος, ευτυχώς δεν ήταν άνθρωπος". Δεν το είπαν με κακία, απλά δεν έχουν νιώσει μέχρι τώρα ότι κάποιο άλλο πλάσμα, που δεν είναι άνθρωπος, είναι οικογένειά τους...
Πόσο δίκιο έχεις σ' αυτή την πρόταση @Orilis ....... :(

Χριστίνα, όπως σου έγραψαν και παραπάνω, ο καθένας αντιμετωπίζει τις καταστάσεις διαφορετικά. Όσο κι αν σου ακουστεί κλισέ η φράση, είναι η αλήθεια...... Ο χρόνος θα απαλύνει σιγά σιγά τα συναισθήματα που έχεις τώρα. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ......... αλλά θα θυμάσαι χωρίς να πονάς τόσο........ θα μπορείς να χαμογελάς στις αναμνήσεις του..... θα μπορείς να μιλάς για εκείνον χωρίς να νιώθεις οτι σου ξεριζώνουν την καρδιά (εγώ τουλάχιστον έτσι ένιωθα τον πρώτο καιρό).....
Σήμερα, 4 μήνες σχεδόν απ την ημέρα που "έφυγε", νιώθω ακόμη πολύ έντονη την απώλεια του, εξακολουθώ και τον βλέπω συνέχεια στα όνειρα μου, μιλάμε στην οικογένεια καθημερινά για εκείνον........ όμως γελάμε όταν θυμόμαστε αστείες ιστορίες του, είναι στη σκέψη μας χωρίς να νιώθουμε πια οτι κατέρευσε η ζωή μας (όπως νιώθαμε τις πρώτες μέρες) κι εγώ προσωπικά είμαι έτοιμη να δώσω περισσότερο απο ποτέ την ευκαιρία σε άλλα αδεσποτάκια να νιώσουν αγάπη, στοργή, φροντίδα και θαλπωρή!!!!!!

Εύχομαι να έχεις δύναμη κι όλα θα γίνουν καλύτερα με την πάροδο του χρόνου!!!

ΥΓ: Πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερα που είναι θαμένο κοντά σου. Σε διαφορετική περίπτωση ίσως να ένιωθες οτι το "εγκατέλειψες". Σε μένα τουλάχιστον λειτούργησε θετικά που είναι μέσα στον κήπο μας. Να περνάς απο εκεί........ να αφήνεις τα συναισθήματα σου να εκδηλώνονται..... έτσι θα επουλωθούν.......
 




Scalpel

Well-Known Member
22 Φεβρουαρίου 2014
556
1.425
Sydney - Australia
Σ 'ευχαριστω πολυ :(
Δυσκολευομαι σε μεγαλο βαθμο να σκεφτομαι οτι ειναι μονος του και ειναι θαμμενος κοντα μου ..δν μπορω να περναω απο εκει..ισως δεν επρεπε να ειναι κοντα μου.. σε ποσο χρονικο διαστημα νιωθεις καλυτερα ;
Να προσθέσω κι εγώ τα συλλυπητήριά μου.
Και τα δυο μου σκυλιά που πέθαναν τα έθαψα στην αυλή του σπιτιού μου και δεν υπήρχε μέρα που δεν τα σκεφτόμουν - χαίρομαι όμως που έγινε έτσι. Τώρα που έχω αλλάξει κράτος και δεν είμαι κοντά τους με πειράζει περισσότερο.
Θα νοιώσεις καλύτερα (και καλά) αλλά πάντα θα σου λείπει.
 


chitchy

Well-Known Member
13 Σεπτεμβρίου 2011
329
1
Πάτρα
Λυπάμαι παρα πολύ για την απώλεια σου καθώς και ζηλεύω λιγάκι (με την καλη έννοια) που κατάφερες να τον εχεις διπλα σου 13 χρονια.

Έχασα και τα δυο μου σκυλια σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο δεύτερος πολύ νέος και έφυγε πολυ άδοξα και ξαφνικά.
Και ναι στεναχωρήθηκα περισσότερο απ'οταν έχασα ανθρωπο(παππού).
Δε μπόρεσα εύκολα να διαχειριστώ όλη αυτή τη θλίψη.
Έχει περάσει ένας μήνας και ακομη κλαίω ακομη πονάω και σίγουρα ποτε δε θα το ξεχάσω τελείως.
Απλα οπως σου είπαν και παρα πανω όσο περνάει ο καιρός σκέφτεσαι τη ζωή που έζησες μαζί του και οχι την απώλεια...

Τις τελευταίες μέρες φιλοξενώ ενα κουτάβι και ειναι γεγονός οτι με έχει βοηθήσει πολύ η επαφή...
Με επανέφερε στη συνήθεια και μου κλέβει συνέχεια το ενδιαφέρον.
Θεωρώ πως δε θα ήταν άσχημη ιδέα να φιλοξενησεις ενα σκυλάκι αν βέβαια αισθάνεσαι οτι μπορεις και θέλεις.

Κουράγιο εύχομαι...
 


FrenchieFan

Well-Known Member
26 Ιουλίου 2006
5.000
1.506
Athens
www.frenchieworld.de.vu
Οταν χασαμε την πρωτη μας γαλλιδα, δεν μας κρατουσε το αδειο σπιτι! Δεν αντεξαμε καθολου χωρις την παρουσια της!
Για "φαρμακο" πηγαμε ΑΜΕΣΟΣ αλλη γαλλιδα!
Μονο ιδια φυλη- κατα τα αλλα εντελος διαφορετικη σε ολα τα αλλα!
Δεν την αντικαταστησαμε - απλα ανοιξαμε αλλο κεφαλαιο. Ηταν το φαρμακο μας!!
 


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.114
Μηνύματα
895.820
Μέλη
19.924
Νεότερο μέλος
ALEXANDRA MOSCHOU