Όταν κάποιος φτωχός δεν μπορούσε να αναθρέψει το 2ο, 3ο ή 4ο κ.λπ. παιδί του, κάποια νύχτα το άφηνε πάνω σε ένα σωρό κοπριάς (που αυτοθερμαίνεται) ώστε να μην πεθάνει από το ψύχος και να το υιοθετήσει κάποιος άτεκνος. Όταν αυτός ο θετός γιος έκανε αταξίες, ο θετός γονιός του τον χλεύαζε, λέγοντάς τον «κοπρίτη». Αρα η λέξη αυτή τότε σήμαινε «θετός γιος».
Τελικά δεν είναι κακό να έχουμε έναν κοπρίτη , κατά μια έννοια αυτό δηλώνει και τη μαγεία της διάσωσης.
Τελικά δεν είναι κακό να έχουμε έναν κοπρίτη , κατά μια έννοια αυτό δηλώνει και τη μαγεία της διάσωσης.