Η μικρή ήθελε μπουγέλωμα κάθε τόσο (αλλά της αρέσει και ήταν εύκολο). Ο μεγάλος βολευόταν με κρύες κομπρέσες σε πατούσες & κεφάλα. Το ωραίο ήταν, ότι όταν βάρεσε 45άρι μια μέρα, κοιτούσαν και οι 2 την μπανιέρα. Ε, τους βούτηξα, τους έβαλα μέσα και τους έκανα μούσκεμα
Ο Enzo με το νερό αντιδρά περίπου όπως ο διάολος με τον αγιασμό. Η Κίρα είναι πιο βολική. Τουλάχιστον αυτή όταν βρέχω τη βεράντα πάει και ξαπλώνει. Ο άλλος περιμένει να στεγνώσει τελείως και μετά ακουμπά πατούσι επάνω...
Σήμερα λοιπόν ή αδερφή μου αποφάσισε να κάνει ένα ξεκαθάρισμα σε παλιές φωτογραφίες και βρήκαμε φωτογραφίες του Οδυσσέα, του πρώτου μας σκύλου!! Ημίαιμος ποιμενικός της Ανατολίας (νομίζω έτσι μας είχαν πει), ένας απίστευτος κούταβος που εξελίχθηκε σε έναν απίστευτο σκύλο 70 κιλών περίπου. Αγαπησιάρης με όσους ήταν του σπιτιού, καθόλου ενθουσιώδης με ξένους και παιδιά, ούτε μεζέ δεν έπαιρνε από χέρι τους... Μόνιμη αιτία καβγάς ανάμεσα στη μάνα μου και τη γιαγιά μου (η γιαγιά θεωρούσε ηθική υποχρέωση να τον κερνάει οτιδήποτε έτρωγε και ή ίδια, ακόμη κι αν αυτό ήταν λουκούμι που συνόδευε τον καφέ της). Τον χάσαμε όταν ήταν περίπου 8 ετών, τον θυμόμαστε πολύ συχνά και κάθε φορά ή μάνα μου κουμπώνει κι από ένα χάπι για την πίεση. Εδώ ο κούκλος ήταν κουτάβι ακόμα..
Καιρό έχω να δείξω το κορίτσι!!! Ακόμα δεν βρέθηκε σπίτι γι αυτήν αλλά δεν με πειράζει και τόσο, μου φαίνεται όμως πολύ περίεργο γιατί τα σπάει αυτό το κορίτσι!! Ιδού ή Κίρα!!
Γιατί σου φαίνεται περίεργο; Το ότι "τα σπάει", δυστυχώς προς το παρόν, το ξέρεις μόνο εσύ, που την ζεις. Ελπίζω να βρεθεί γρήγορα, ο τυχερός που θα την βάλει στο σπίτι του και θα το διαπιστώσει!
Εχεις βάλει πουθενά παραπάνω, link fb; Δεν θυμάμαι.
Link δεν έχω βάλει εδώ γιατί προς το παρόν προσπαθώ να τη δώσω εντός Ηπείρου, άντε μέχρι Αγρίνιο που σίγουρα μπορώ να τη μεταφέρω η ίδια. Την έχω ανεβάσει σε σελίδες διάφορων φιλοζωικών της περιοχής και από κοινοποιήσεις πάμε καλά, στο δια ταύτα όμως έχει κολλήσει το πράγμα...
Και να πω και την αλήθεια μου, δε βιάζομαι να τη δώσω κιόλας...