Ψάξου λίγο βρε Κάτια…
Μήπως το
σαλιγκάρι-pet έγινε γιαχνί με μπόλικο κρεμμυδάκι, (το οποίο ως τραγικό γεγονός απωθήθηκε από τη συνείδηση καθώς και τα σύνοδα του συναισθήματα) και από τότε το υποσυνείδητο παρενεβει στη συμβολοποίηση των ενοχών που πήγασαν από μια υποκειμενική συναισθηματικότητα διαμέσου ενός εγωιστικού πρίσματος και μιας ψυχοδυναμικής που διαστρέβλωσε την αιτία και το αιτιατό όλων των όψεων της λίμπιντο, η οποία σε συνδυασμό με στοιχεία της μετουσίωσης του γεγονότος, υπερνίκησε το υπερεγώ σου και σε οδήγησε στον εξαγνισμό και στην εξύψωση του εσώτερου εαυτού σου? :cuniaoo:
Τι λέτε ωρε συμφορουμίτες? Ποιος Φρόιντ και ποια σαλιγκάρια?

aja1::maria:

aja1::maria:

aja1:
Nαι ναι..το παραδέχομαι λοιπον...!!!
Εξυψώθηκε ο εσωτερικός εαυτός μου μέσα από ένα σαλιγκάρι..!!
Αυτό που στον βωμό μιας κατσαρόλας ,αντιστάθηκε να αντιμετωπίσει το θάνατο και τα έβαλε με το εσωτερικό εγώ του, ξεπερνώντας τον ίδιο του τον εαυτό και με έκανε φίλο.
Από τότε ..εγώ και αυτό το σαλιγκάρι..
Ουίλι στο όνομα ,σηματοδοτήσαμε την νέα αρχή..,ενός νέου εαυτού..και μιας νέας φιλιας..
και από τότε ,όταν βλέπω σαλιγκάρια γιαχνί..,η σαλιγκάρια να περπατάνε στον δρομο δεν τα ταυτίζω..,αλλα σκέφτομαι μονο την φιλια μου εμενα και του Ουίλι..
Γιατί αλλιώς ..,αν δεν ήταν αυτός ο πιστός ο φίλος..,μπορεί να έβλεπα..σκύλο γεμιστό στον φούρνο..,γάτα γύρο σε σουβλάκι..!!!
Με όλες τις παραλλαγές..!!
Ναι ναι λοιπόν...φυσάω και το μιξομάντηλο γιατί συγκινήθηκα..,στο φίλο μου το σαλιγκάρι οφείλω την φιλοζωία μου..και τον εξαγνισμό της ψυχής μου..:maria::maria::