Ε, τώρα μάλλον θα βγω οφφ τόπικ και φόρουμ.
όσο κι αν φαίνεται ως κάτι που έγινε 400 χρόνια πίσω, το βασικό 'καλό' της Ευρώπης ήταν ο διαφωτισμός. Εμείς τον χάσαμε. Μας λείπει η αίσθηση του κοινού καλού, της κοινότητας, μας λείπει -όσο περίεργο κι αν φαίνεται - η υγιής εθνική περηφάνια. Όχι, για κάποιο ένδοξο παρελθόν αλλά για το σήμερα. Η περηφάνια του να είσαι πολίτης σε μια κοινωνία που θες να την βελτιώνεις και να προοδεύει - κι εσύ μαζί γιατί ο καθένας μόνος δεν θα μπορέσει. Μας λείπει η 'καλή' αμερικανιά του JFK 'Ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country'. Εμείς ζούμε με την ψευδαίσθηση οτι το κράτος δεν είμαστε εμείς αλλά ένας εχθρός τον οποίο πολεμάμε. Και έχει υπάρξει ή και είναι σήμερα, δε λέω, αλλά εμείς το φτιάξαμε έτσι. Μας βολεύει αυτό γιατί έτσι έχουμε άλλοθι για τις λαμογιές μας.
Δεν το λέω για δικαιολογία, αλλά όλα αυτά που περάσαμε μας έκοψαν από αυτό. Και τα μεσοδιαστήματα το μόνο που κάνουμε είναι να μιμούμαστε και να το παίζουμε κάτι που τελικά δεν είμαστε - δηλαδή ευρωπαίοι. Κάνοντας αυτό μόνο, τα πιο εύκολα θα υιοθετήσεις. Τα πιο επιφανειακά.
Μπορεί να φαίνονται πολλά σε μας και στη δική μας ζωή τα 40 χρόνια αλλα μπροστά στους 5 αιώνες ανεμπόδιστης λειτουργίας της δημοκρατίας που είχαν οι άλλοι, δεν είναι τίποτα. Ασέ που δεν θα ήταν ανεμπόδιστη ούτε θα μπορούσαν να γράψουν εμπνευσμένα κείμενα όπως η διακήρυξη των δικαιώμάτων του ανθρώπου αν δεν είχαν τις αποικίες να τους πίνουν το αιμα. Ξέρεις τι ανάπτυξη έχω και τι πολιτισμό αναπτύσσω όταν εκμεταλλεύομαι όλη την υπόλοιπη υφηλιο; όταν έχω λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα και μου μένει χρόνος για φιλοσοφία; μέχρι και εκθέσεις σκύλων κάνω. Όταν κάθομαι και θαυμάζω τις άλλες χώρες, φροντίζω να φέρω στο νου μου ότι τα έχουν καταφέρει έτσι περίφημα πάνω στις πλάτες άλλων και να νοιώθω μια μικρή ανακούφιση που δεν έχω αυτό το βάρος στη συνείδηση μου.
Η κρίση είναι μια ευκαιρία θα δούμε ποιο είναι το συμφέρον μας. Αν και αυτό που θα ήταν καλό θα ήταν να κάνουμε μια εθνική ψυχοθεραπία, να δούμε για ποιο λόγο θεωρούμε πως δεν είμαστε αρκετα ικανοί να έχουμε δική μας φωνή και λόγο και πρέπει να είμαστε πάντα ο φτωχός συγγενής που ποτέ δε θα ναι τόσο καλός σε τίποτα όσο τα δυτικά μας ξαδέρφια μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε την οικονομική δύναμη τους. Να δούμε σε τι είμαστε καλοί. Γιατί πάνω απ όλα έχουμε μάθει τόσα χρόνια να είμαστε κομπλεξικοί.
αυτό είναι το προεκλογικό μου μανιφέστο!
