Και εκεί που δε το περιμένεις, βρίσκεσαι... τριπλή 
[περίπου]
Στις 2 Απρίλη, ένας καλός άνθρωπος [...] θεώρησε καταπληκτική ιδέα να πετάξει εννέα κουταβάκια, ζεστά-ζεστά με τον ομφάλιο λώρο τους, στα σκουπίδια μπροστά στο δρόμο που είναι το σπίτι των γονιών μου στο Λαγονήσι (ερημική σχετικά περιοχή, ντάξει μωρέ, να'χουν να φάνε κάτι και οι καρακάξες!) ΕΥΤΥΧΩΣ, η γειτόνισσα που τα βρήκε τα μάζεψε, και ενώ ήταν παντελώς άπειρη και είχε ήδη 3 σκυλιά και μία γάτα, έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να τα κρατήσει στη ζωή, καθώς σχετικές αναρτήσεις που έγιναν στο facebook δεν οδήγησαν πουθενά.
Μην τα πολυλογώ, από τα 9 τα καταφέρε μόνο ένα, μία υπέροχη σκουπιδοκουταβίτσα, η οποία μετά από μεγάλες συζητήσεις/σκέψεις/’ζυγίσματα’/αμφιβολίες και άλλα, από το προηγούμενο Σάββατο μεταφέρθηκε στο σπίτι των γονιών μου: και το όνομα αυτής, Μπαμπαλού! [* αρχικά βαφτισμένη από την γειτόνισσα ‘Μπαλού’, από το χοντρομπαλού!, αλλά δεδομένου ότι πλέον δεν είναι χοντρομπαλού και θέλαμε και κάτι λίγο διαφορετικό, υπήρξε αυτή η μικρή αλλαγή] Σας την παρουσιάζω, πλέον 15 περίπου εβδομάδων και 5.3kg:
Χμμμ... Για να δούμε τί θα δούμε μαζί σου!
Έτοιμη για agility @mareco , ε;;; Ατρόμητη λέμε η μικρή!
#sourgelo
Μέχρι στιγμής, και παρ’ όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς μου, τα πράγματα φαίνονται αρκετά καλά. Αν και μεγάλωσε χωρίς τη μαμά της (είναι απολύτως αγνώστων γονέων), είναι κοινωνική, ζωηρή και πολύ ανθρωποκεντρική, πανέξυπνη και γενικά ατρόμητη. Κάναμε μια πρώτη γνωριμία την προηγούμενη Τετάρτη το απόγευμα με Κούκι πριν τη φέρουμε σπίτι και πήγε μια χαρά, αφού και εκείνη και η φίλη της η Τασία που βρισκόταν στο σπίτι για επίσκεψη την καλοδέχτηκαν, χωρίς να της δίνουν πολλή σημασία. Για την ακρίβεια, η Κούκι την παρατηρούσε και την ακολουθούσε παντού αλλά χωρίς να ‘ασχολείται’ μαζί της, και η Τασία την αγνοούσε επιδεικτικά (τύπου, ΔΕΝ_ΠΙΣΤΕΥΩ_ΝΑ_ΤΗ_ΦΕΡΕΙΣ_ΣΠΙΤΙ_ΜΑΣ_ΜΕΤΑ_ΑΥΤΗ_ΕΕΕΕΕΕΕΕ;; Δεν την πείραξαν καθόλου όμως, την άφησαν να μυρίζει και να εξερευνά, και δεν αντέδρασαν ούτε όταν πήγε να πιει νερό από το μπωλ τους. Το Σάββατο που ήρθε πλέον επισήμως στο σπίτι συνεχίστηκε κάτι παρόμοιο, με τη μικρή να εξερευνά ακόμη περισσότερο, να μυρίζει, να γνωρίζει τα γατιά της οικογένειας και γενικά να προσαρμόζεται καλά, με τις άλλες δύο στο ίδιο μοτίβο. Μπήκε 2-3 φορές για πρώτη φορά σε crate – ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ την @aliki_s που μας το δάνεισε, το εκτιμώ αφάντστα – χωρίς ιδιαίτερα παράπονα, έφαγε εκεί, κάθισε λίγο με κλειστή πόρτα και από το πρώτο κιόλας βράδυ κοιμήθηκε σερί για 7 ώρες με γκρινίτσια μόνο 2-3 λεπτών λίγο μετά που μπήκε. Από ό,τι πληροφορούμαι από τους γονείς, συνεχίζει έτσι και χθες έγινε και μία πρώτη κίνηση ανταπόκρισης από την Κούκι για παιχνίδι, μιας και αρχικά η μικρή την καλούσε αλλά η μεγάλη ήταν στο σήμα της.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να είμαστε εδώ να τα λέμε! -- είναι προετοιμασμένοι για τα χειρότερα, οπότε ελπίζω να τα βρούμε κάπου στη μέση
[περίπου]Στις 2 Απρίλη, ένας καλός άνθρωπος [...] θεώρησε καταπληκτική ιδέα να πετάξει εννέα κουταβάκια, ζεστά-ζεστά με τον ομφάλιο λώρο τους, στα σκουπίδια μπροστά στο δρόμο που είναι το σπίτι των γονιών μου στο Λαγονήσι (ερημική σχετικά περιοχή, ντάξει μωρέ, να'χουν να φάνε κάτι και οι καρακάξες!) ΕΥΤΥΧΩΣ, η γειτόνισσα που τα βρήκε τα μάζεψε, και ενώ ήταν παντελώς άπειρη και είχε ήδη 3 σκυλιά και μία γάτα, έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να τα κρατήσει στη ζωή, καθώς σχετικές αναρτήσεις που έγιναν στο facebook δεν οδήγησαν πουθενά.
Μην τα πολυλογώ, από τα 9 τα καταφέρε μόνο ένα, μία υπέροχη σκουπιδοκουταβίτσα, η οποία μετά από μεγάλες συζητήσεις/σκέψεις/’ζυγίσματα’/αμφιβολίες και άλλα, από το προηγούμενο Σάββατο μεταφέρθηκε στο σπίτι των γονιών μου: και το όνομα αυτής, Μπαμπαλού! [* αρχικά βαφτισμένη από την γειτόνισσα ‘Μπαλού’, από το χοντρομπαλού!, αλλά δεδομένου ότι πλέον δεν είναι χοντρομπαλού και θέλαμε και κάτι λίγο διαφορετικό, υπήρξε αυτή η μικρή αλλαγή] Σας την παρουσιάζω, πλέον 15 περίπου εβδομάδων και 5.3kg:
Χμμμ... Για να δούμε τί θα δούμε μαζί σου!
Έτοιμη για agility @mareco , ε;;; Ατρόμητη λέμε η μικρή!
#sourgelo
Μέχρι στιγμής, και παρ’ όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς μου, τα πράγματα φαίνονται αρκετά καλά. Αν και μεγάλωσε χωρίς τη μαμά της (είναι απολύτως αγνώστων γονέων), είναι κοινωνική, ζωηρή και πολύ ανθρωποκεντρική, πανέξυπνη και γενικά ατρόμητη. Κάναμε μια πρώτη γνωριμία την προηγούμενη Τετάρτη το απόγευμα με Κούκι πριν τη φέρουμε σπίτι και πήγε μια χαρά, αφού και εκείνη και η φίλη της η Τασία που βρισκόταν στο σπίτι για επίσκεψη την καλοδέχτηκαν, χωρίς να της δίνουν πολλή σημασία. Για την ακρίβεια, η Κούκι την παρατηρούσε και την ακολουθούσε παντού αλλά χωρίς να ‘ασχολείται’ μαζί της, και η Τασία την αγνοούσε επιδεικτικά (τύπου, ΔΕΝ_ΠΙΣΤΕΥΩ_ΝΑ_ΤΗ_ΦΕΡΕΙΣ_ΣΠΙΤΙ_ΜΑΣ_ΜΕΤΑ_ΑΥΤΗ_ΕΕΕΕΕΕΕΕ;;
Δεν την πείραξαν καθόλου όμως, την άφησαν να μυρίζει και να εξερευνά, και δεν αντέδρασαν ούτε όταν πήγε να πιει νερό από το μπωλ τους. Το Σάββατο που ήρθε πλέον επισήμως στο σπίτι συνεχίστηκε κάτι παρόμοιο, με τη μικρή να εξερευνά ακόμη περισσότερο, να μυρίζει, να γνωρίζει τα γατιά της οικογένειας και γενικά να προσαρμόζεται καλά, με τις άλλες δύο στο ίδιο μοτίβο. Μπήκε 2-3 φορές για πρώτη φορά σε crate – ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ την @aliki_s που μας το δάνεισε, το εκτιμώ αφάντστα – χωρίς ιδιαίτερα παράπονα, έφαγε εκεί, κάθισε λίγο με κλειστή πόρτα και από το πρώτο κιόλας βράδυ κοιμήθηκε σερί για 7 ώρες με γκρινίτσια μόνο 2-3 λεπτών λίγο μετά που μπήκε. Από ό,τι πληροφορούμαι από τους γονείς, συνεχίζει έτσι και χθες έγινε και μία πρώτη κίνηση ανταπόκρισης από την Κούκι για παιχνίδι, μιας και αρχικά η μικρή την καλούσε αλλά η μεγάλη ήταν στο σήμα της. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να είμαστε εδώ να τα λέμε! -- είναι προετοιμασμένοι για τα χειρότερα, οπότε ελπίζω να τα βρούμε κάπου στη μέση
