Σαλούκι, μπορζόι, λαγωνικοί του Αφγανιστάν... ομορφιά που με συναρπάζει στο σκύλο... δε μου θυμίζουν καν σκύλους. Είναι "άλλα" πλάσματα, άκρως επιβλητικά μέσα στην κομψότητά τους.
Δε θα είχα ποτέ κανένα απ' αυτά, κι ας είναι το Αφγάν, λόγω της συγκλονιστικής του εμφάνισης ένα απ' τα σκυλιά-απωθημένα μου.
Όσο για το μπορζόι, όσο και να ξέρεις από σκυλίσια γλώσσα σώματος, αυτό μοιάζει να έχει τη δικιά του. Έχω δει μόνο σε εκθέσεις, αλλά αρκετά.
Απόμακρα και αποστασιοποιημένα - παρατηρητικά, ωστόσο, καταγράφουν τα πάντα με βλέμμα ευφυές και ψυχρό. Δεν μου προκάλεσε κανένα την επιθυμία να παίξω μαζί του, να το χαϊδέψω... Σε κρατούν σε απόσταση ασφαλείας μόνο με το ύφος τους...
Άσχετο αλλά
Τέλος πάντων, δεν είναι ανύκουστο ένας σκύλος να τοποθετεί τα "παιχνίδια" του με βάση κάποιο σχέδιο. Το μέγεθος είναι το απλούστερο μοτίβο, το πλέον εύκολο.
Ο σκύλος μου είναι κανίς και κάνει το εξής: Όταν βαριέται βγάζει από το μπολ του 4 κροκέτες ξηράς τροφής και φτιάχνει με αυτές ένα τέλειο τετράγωνο. Έχουμε βρει τέτοια τετράγωνα σε διάφορα σημεία του σπιτιού. Αδιαφορώ αν με πιστεύετε
