Δεν είμαι εγώ το νέο μέλος αλλά ένα γλυκύτατο πλασματάκι που κόβει βόλτες έξω από το σπίτι μου τις τελευταίες μέρες!
Η ιστορία της δεν ξέρω που ακριβώς ξεκινάει αλλά εγώ την είδα πρώτη φορά έξω από το μοναδικό περίπτερο που υπάρχει στη γειτονιά μου στο Ντράφι. Το είχε μαζέψει η κοπέλα που δούλευε εκεί μαζί με έναν άλλο αδέσποτο κούκλο. Η κοπέλα έφυγε πριν λίγο καιρό και τα σκυλάκια εξαφανίστηκαν.
Έξω από το σπίτι μου κυκλοφορούν αρκετά αδέσποτα τα οποία όμως τα φροντίζει ένας γείτονας πολύ καιρό πριν μετακομίσω εκεί (εμβόλια, στείρωση, φαγητό κάθε μέρα, κτλ). Ξαφνικά, λοιπόν, μια μέρα ήρθε σαν σίφουνας πάνω μου η σκυλίτσα και σχεδόν με πέταξε κάτω από τις χαρές. Ε, αυτό ήτανε...
Ο αρραβωνιαστικός μου βέβαια μου το ξεκαθάρισε: "Σκύλο δεν ξαναπαίρνουμε τουλάχιστον μέχρι να κάνουμε παιδί"




Καλύτερα να το αφήσω ασχολίαστο γιατί ξέρω πόσο του στοίχισε ο χαμός της Ήρας...
Αποφάσισα λοιπόν να πάρω υπό την προστασία μου τη σκυλίτσα και θα πάμε την Πέμπτη στο γιατρό να κάνουμε τα εμβόλιά μας και να μου πει πόσο περίπου είναι σε ηλικία και πότε μπορούμε να της κάνουμε στείρωση. Σκέφτομαι να της βάλω ένα σπιτάκι έξω από το σπίτι (όχι εντός του οικοπέδου) τουλάχιστον για να έχει ζεστασιά. Το φαγητό σίγουρα δεν θα της λείψει ούτε το παιχνίδι και η προσοχή. Το μόνο που δεν μπορώ να κάνω είναι να την βάλω μέσα αφού έχω τον τσολιά με την κουμπούρα να μου πηγαίνει κόντρα!
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που δεν την δίνω κάπου για υιοθεσία αλλά δεν ξέρω κανέναν που να σκέφτεται να πάρει σκύλο και δεν θέλω να την "φορτώσω" σε κάποιο καταφύγιο να βγάλουν εκείνοι το φίδι από την τρύπα. Αφού μπορώ να την βοηθήσω. Νομίζω πως για αρχή θα φτιάξει αρκετά η ζωή της και θα με κάνει να ξεχαστώ κι εγώ λιγάκι. Τι λέτε?
Είναι λίγο αδυνατούλα αλλά θα το φτιάξουμε σύντομα αυτο.
Δεν είναι κούκλα?





Η ιστορία της δεν ξέρω που ακριβώς ξεκινάει αλλά εγώ την είδα πρώτη φορά έξω από το μοναδικό περίπτερο που υπάρχει στη γειτονιά μου στο Ντράφι. Το είχε μαζέψει η κοπέλα που δούλευε εκεί μαζί με έναν άλλο αδέσποτο κούκλο. Η κοπέλα έφυγε πριν λίγο καιρό και τα σκυλάκια εξαφανίστηκαν.
Έξω από το σπίτι μου κυκλοφορούν αρκετά αδέσποτα τα οποία όμως τα φροντίζει ένας γείτονας πολύ καιρό πριν μετακομίσω εκεί (εμβόλια, στείρωση, φαγητό κάθε μέρα, κτλ). Ξαφνικά, λοιπόν, μια μέρα ήρθε σαν σίφουνας πάνω μου η σκυλίτσα και σχεδόν με πέταξε κάτω από τις χαρές. Ε, αυτό ήτανε...
Ο αρραβωνιαστικός μου βέβαια μου το ξεκαθάρισε: "Σκύλο δεν ξαναπαίρνουμε τουλάχιστον μέχρι να κάνουμε παιδί"
Καλύτερα να το αφήσω ασχολίαστο γιατί ξέρω πόσο του στοίχισε ο χαμός της Ήρας...
Αποφάσισα λοιπόν να πάρω υπό την προστασία μου τη σκυλίτσα και θα πάμε την Πέμπτη στο γιατρό να κάνουμε τα εμβόλιά μας και να μου πει πόσο περίπου είναι σε ηλικία και πότε μπορούμε να της κάνουμε στείρωση. Σκέφτομαι να της βάλω ένα σπιτάκι έξω από το σπίτι (όχι εντός του οικοπέδου) τουλάχιστον για να έχει ζεστασιά. Το φαγητό σίγουρα δεν θα της λείψει ούτε το παιχνίδι και η προσοχή. Το μόνο που δεν μπορώ να κάνω είναι να την βάλω μέσα αφού έχω τον τσολιά με την κουμπούρα να μου πηγαίνει κόντρα!
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που δεν την δίνω κάπου για υιοθεσία αλλά δεν ξέρω κανέναν που να σκέφτεται να πάρει σκύλο και δεν θέλω να την "φορτώσω" σε κάποιο καταφύγιο να βγάλουν εκείνοι το φίδι από την τρύπα. Αφού μπορώ να την βοηθήσω. Νομίζω πως για αρχή θα φτιάξει αρκετά η ζωή της και θα με κάνει να ξεχαστώ κι εγώ λιγάκι. Τι λέτε?
Είναι λίγο αδυνατούλα αλλά θα το φτιάξουμε σύντομα αυτο.
Δεν είναι κούκλα?
