Δεν τίθεται θέμα καταλληλότητας χώρου και δεν μιλάω για παραπληροφόρηση "ουσιαστική". Δεν εννοώ δηλαδή ότι απέκρυψε ότι έχει παιδιά (στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι καν τα παιδιά που έχουν δεχθεί τις επιθέσεις άλλωστε), αλλά ίσως να μην έκανε επαρκώς κατανοητό ότι δεν έχει κάποιο άλλο μέλος σχετική εμπειρία.
Σύμφωνοι, μία φιλοζωική (ή οποιοσδήποτε προσπαθεί να βρεί σπίτι σε κάποιο ζώο), έχει ευθύνη να ελέγχει και να διπλοελέγχει. Στο ανθρωπίνως δυνατό. Άπο όσο έχω δεί και όσο ξέρω, δεν επικρατούν συχνά οι συνθήκες που επιτρέπουν την ιδανική ελεγκτική οδό, είτε ελλείψη χρόνου, ανθρώπινου δυναμικού ή απόστασης, από την άλλη τα περιστατικά είναι άπειρα. Δεν υπερασπίζομαι την φιλοζωική, δεν έχω επαφή μαζί τους και δεν θεώρω αδύνατο να υπήρξε από την πλεύρα τους επιπολαιότης στην ανάθεση αυτού του περιστατικού, είτε από αμέλεια και βιασύνη να τακτοποιήσουν άλλο ένα ζώο, είτε από μη κατανόηση του βαθμού της επιθετικότητας του σκύλου. Βέβαια από την στιγμή που το σκυλί βρισκόταν στο σημείο να αναζητά ένα τέταρτο σπίτι, θα ήθελα να ελπίζω ότι το αντιμετώπισαν λίγο πιό προσεκτικά.
Από την άλλη πάντα η ανάθεση ενός σκύλου σε κάποιον τρίτο εμπεριέχει κινδύνους, ακόμη και αν τυπικά πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος και δεν μπορείς να είσαι και μέσα στο σπίτι του άλλου. Αλλά δεν μπορείς και να κρατήσεις όλα τα ζωντανά που έρχονται στον δρόμο σου. Πρέπει να τα προωθήσεις. Κάποιες υιοθεσίες θα είναι jack pot και από πλευρά σκύλου και ιδιοκτήτη, κάποιες άλλες δεν θα πετύχουν τόσο, κάποιες καθόλου.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι εν τέλει το τί κάνουν οι άλλοι δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, συνέπως η ευθύνη πέφτει αποκλειστικά και μόνο πάνω μας. Πρέπει να έχουμε την κριτική ματιά και την επίγνωση και αυτογνωσία όσο είναι δυνατό στο τί μπορουμέ να χειριστούμε, πολύ πιο αυστηρά από ότι θα μας κρίνει ένας τρίτος. Η όποια φιλοζωική ανεύθυνη, εντάξει, αλλά και εμείς γιατί να πάμε γυρεύοντας?
Το ίδιο δεν ισχύει και όταν πάμε να αγοράσουμε κάτι? Ο σωστός πωλητής έχει ευθύνη να μας ενημερώσει για αυτό που αγοράζουμε, για τους κινδύνους που μπορεί να εμπεριέχει, για την σωστή του χρήση, για την ποιότητα του. Δεν είναι απίθανο όμως να πέσεις σε αυτόν που θα πεί το οτιδήποτε για να πουλήσει.
Από την άλλη δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς δεν είμαστε ειλικρινείςς με το τί χρήση θα κάνουμε σε αυτό που παίρνουμε και μετά ρίχνουμε την ευθύνη σε αυτόν που μας το πούλησε, όταν το προϊόν δεν φτουράει. Αν εγώ θέλω κραγιόν, αλλα δεν αναφέρω ότι την μισή μου ζωή την περνάω στην θάλασσα, ποιός φταίει που δεν ζήτησα αδιάβροχο; Και αν με ρώτησαν αν θέλω αδιάβροχο, ποιός φταίει αν είπα όχι;
ΔΕΝ εξισώνω την απόκτηση ζωντάνου οργανισμού με την αγορά κραγιόν, ούτε την όποια φιλοζωική με έναν πωλητή της κακιάς ώρας (αν μη τί άλλο, αυτή η εξίσωση ταιριάζει περισσότερο σε puppymill-αδες και BYB).
Όλα τα παραπάνω τα λέω περισσότερο για φιλοσοφική συζήτηση, δεν πραγματεύομαι ότι έχουν εφαρμογή (είτε από την μία είτε από την άλλη πλευρά) στο συγκεκριμένο περιστατικό, μιας και δεν γνωρίζω τίποτα ουσιαστικό για τις πλευρές που είναι αναμεμιγμένες.
Τέλος, ο λόγος που προτρέπω για υιοθεσία και πάλι, είναι γιατί αυτή είναι η δική μου γενικότερη τάση, σε περιπτώσεις που κάποιος δεν αναζητά κάτι πολύ συγκεκριμένο που τον σπρώχνει στο να διαλέξει μια ράτσα (π.χ. κυνηγάω αγριογούρουνα, αναζητώ σκύλο για σωματοφυλακή κλπ). Υπάρχει πάντα ο έρωτας με κάποια ράτσα και είναι σεβαστός, αρκεί η απόκτηση της να γίνεται υπεύθυνα, δλδ μου αρέσει και η εμφάνιση και ο χαρακτήρας και οι ανάγκες της φυλής. Και ακόμη και να μην μου ταιριάζει απόλυτα, είμαι τόσο αφοσιωμένος που αλλάζω εγώ τις συνήθειές μου, για να έχω σωστά αυτόν τον σκύλο πλάι μου.
Αν λοιπόν στην συγκεκριμένη οικογένεια, λέω αν, υπάρχει το ενδεχόμενο να αναζητούν "απλώς" έναν σύντροφο, τότε εγώ νιώθω την ανάγκη να προτρέψω προς την υιοθεσία και ας πέσει κάτω. Όπως νιώθω την ανάγκη να επισημάνω ότι αν ενδιαφέρονται μόνο για μαλτέζ πρέπει να απευθυνθούν στις σωστές πηγές.