Επίσης άρχισε να μαθαίνει ότι εγώ είμαι ο "κακός" που λέει μη και δείχνει προτίμηση στις άλλες όταν θέλει κάτι..
Για να μην γίνεσαι "κακός" και για να μην έχεις το "μη" καραμέλα, προσπάθησε να δεις από τα μάτια του σκύλου τον χώρο στο οποίον ζει.
Καλύτερα να είσαι proactive παρά reactive.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα:
Ο δικός μου κούταβος, όπως και τα περισσότερα άλλωστε, έχει τρελό κόλλημα με τις κάλτσες. Αν υπάρχει κάλτσα μέσα σε παπούτσι ή στο πάτωμα, σε κλάσματα έχει εξαφανιστεί και έχει βρεθεί τρύπια στο μπαλκόνι.
Πως το αντιμετωπίσαμε; Δεν υπάρχει καμία κάλτσα και παπούτσι σε κοινή θέα, όπως και δεν υπάρχει καμία σακούλα σκουπιδιών κλπ.
Στην περίπτωση τώρα που τύχει να βουτήξει κάτι που δεν πρέπει, από τα πρώτα πράγματα που μάθαμε ήταν η ανταλλαγή. Θα μου το φέρει μόνος του και θα πάρει κάτι υψηλότερης για αυτόν αξίας και θα τον απασχολήσω με κάτι άλλο.
Ποτέ δεν θα του το αρπάξω από το στόμα, δεν θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του και το κυριότερο δεν θα τον μαλώσω. Δικό μου λάθος ήταν και όχι δικό του.
Πάντα έχει παιχνίδια στο πάτωμα, με τα οποία μπορεί να αποσχοληθεί (αν δεν ασχολείται με τη Maya).
Προνοητικότητα, Υπομονή, Επιμονή και Σταθερότητα.
Επιβράβευση των συμπεριφορών που θέλουμε.
Ανακατεύθυνση των συμπεριφορών που δεν επιτρέπονται σε κάτι επιτρεπτό. Το "μη" προσπάθησε να το αποφεύγεις, όσο γίνεται. Προτιμότερο να της δίνεις μία εντολή να κάνει κάτι άλλο, αφού της το έχεις μάθει πρώτα βέβαια. Πχ. μυρίζει το φαγητό στον πάγκο, πες της "Άστο" για παράδειγμα, αντί για "μη" και επιβράβευσέ την που το "άφησε".
Καλή πρόκληση...Συμφωνώ...Κοινοί κανόνες και βουρ....
Το αυτό, όπως ισχύει άλλωστε και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.
