Πριν λίγες ημέρες ήμουν σε ένα ορεινό χωριό των Τρικάλων και συνάντησα αυτή την κυρία.
Φοβισμένη στην αρχή αλλά ήρθε και κάναμε μερικά χάδια. Έδειξε να το απολαμβάνει αλλά δεν τρελάθηκε και από τη χαρά της βέβαια. Ρωτώντας έμαθα γι αυτό το σκυλί και η ιστορία έχει ως εξής.
Εργαζόταν σε ένα μικρό μαντρί (μαζί με άλλα 2) λίγο έξω από το χωριό αλλά το μαντρί έκλεισε. Έκτοτε αυτή και τα υπόλοιπα άραζαν γύρω από το σπίτι του αφεντικού ως που κάποιος ασυνείδητος φαρμάκωσε τα σκυλιά. Μόνο αυτή κατάφερε να επιζήσει και έκτοτε δεν ξαναπάτησε κοντά στο σπίτι αλλά περιφέρεται στην από κάτω πλευρά του χωριού.
Φαντάζομαι το σκυλί θα νοιώθει σα χαμένο αφού δεν μπορεί να εκτελέσει την εργασία που έμαθε και περιφέρεται άσκοπα δυστυχισμένο (τουλάχιστον αυτό έκανε 4 ημέρες που ήμουν εκεί).
Ρωτώ ποια είναι η σωστή βοήθεια που μπορούμε να δώσουμε σε ένα τέτοιο σκύλο?
Σε ενα σκύλο ο οποίος θα μαραζώσει αν τον κλείσεις στα τσιμέντα ή ακόμα και σε μια μικρή αυλή.
Σε ενα σκύλο που έμαθε να προσφέρει για να μπορεί να κερδίσει το φαγητό του.
Που δεν έχει γνωρίσει όρια και φράκτες, που δεν αποζητά το ανθρώπινο χάδι (νομίζω οτι το μόνο που θέλει είναι να μην νοιώθει παρείσακτος ή ανεπιθύμητος τώρα που έμεινε άνεργος)
Σε ενα σκύλο που δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει αν θες να του δώσεις ένα σπίτι (γιατί δεν είχε ποτέ σπίτι με την έννοια που το έχουμε εμείς), που δεν ξέρεις τίποτα για τις διατροφικές του συνήθειες και γενικά για το ιστορικό του. Καταλαβαίνετε οτι δεν μιλάμε για αστικό αδέσποτο.
Το 2 θετικά στην περίπτωσή του είναι πως δεν ήταν υποσιτισμένος και πως είναι ελεύθερος (καλύτερο από το να ήταν δεμένος μόνιμα σε μια 2μετρη αλυσίδα και ταϊζόταν 3 φορές την εβδομάδα και αν)
Φοβισμένη στην αρχή αλλά ήρθε και κάναμε μερικά χάδια. Έδειξε να το απολαμβάνει αλλά δεν τρελάθηκε και από τη χαρά της βέβαια. Ρωτώντας έμαθα γι αυτό το σκυλί και η ιστορία έχει ως εξής.
Εργαζόταν σε ένα μικρό μαντρί (μαζί με άλλα 2) λίγο έξω από το χωριό αλλά το μαντρί έκλεισε. Έκτοτε αυτή και τα υπόλοιπα άραζαν γύρω από το σπίτι του αφεντικού ως που κάποιος ασυνείδητος φαρμάκωσε τα σκυλιά. Μόνο αυτή κατάφερε να επιζήσει και έκτοτε δεν ξαναπάτησε κοντά στο σπίτι αλλά περιφέρεται στην από κάτω πλευρά του χωριού.
Φαντάζομαι το σκυλί θα νοιώθει σα χαμένο αφού δεν μπορεί να εκτελέσει την εργασία που έμαθε και περιφέρεται άσκοπα δυστυχισμένο (τουλάχιστον αυτό έκανε 4 ημέρες που ήμουν εκεί).
Ρωτώ ποια είναι η σωστή βοήθεια που μπορούμε να δώσουμε σε ένα τέτοιο σκύλο?
Σε ενα σκύλο ο οποίος θα μαραζώσει αν τον κλείσεις στα τσιμέντα ή ακόμα και σε μια μικρή αυλή.
Σε ενα σκύλο που έμαθε να προσφέρει για να μπορεί να κερδίσει το φαγητό του.
Που δεν έχει γνωρίσει όρια και φράκτες, που δεν αποζητά το ανθρώπινο χάδι (νομίζω οτι το μόνο που θέλει είναι να μην νοιώθει παρείσακτος ή ανεπιθύμητος τώρα που έμεινε άνεργος)
Σε ενα σκύλο που δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει αν θες να του δώσεις ένα σπίτι (γιατί δεν είχε ποτέ σπίτι με την έννοια που το έχουμε εμείς), που δεν ξέρεις τίποτα για τις διατροφικές του συνήθειες και γενικά για το ιστορικό του. Καταλαβαίνετε οτι δεν μιλάμε για αστικό αδέσποτο.
Το 2 θετικά στην περίπτωσή του είναι πως δεν ήταν υποσιτισμένος και πως είναι ελεύθερος (καλύτερο από το να ήταν δεμένος μόνιμα σε μια 2μετρη αλυσίδα και ταϊζόταν 3 φορές την εβδομάδα και αν)
Attachments
-
371,7 KB Προβολές: 83