Ειμαι πολυ χαλια και ακομα δεν το πιστευω-
Πριν απο περιπου ενα μηνα αρχισε η Πριγκιπεσσα μου να βηχει.
Την ειδε η φιλη μου- της δωσαμε αντιβιωση, περασε λιγο, αλλα εμφανιστηκε μετα απο καμια 10αρια μερες παλι- και μαζι με τον βηχα, εμφανησε και μια ταχιπνοηα.
Πηγαμε σε αλλο ιατρο- αρχικα για να κανει υπερηχωγραφημα καρδιας, καρδιαγραφημα, ακτινογραφια θωακος κλπ- αλλα ο ιατρος την εξετασε και θεωρησε, οτι μαλλον εχει μια τραχειτιδα και οτι πρεπει να παρει για αρκετο καιρο αντιβιοση.
Πηγαμε Πηλιο- δωσαμε την αντιβιωση, ο βηχας καλητερεψε, η αναπνοη οχι.
Ο ιατρος μας ειπε, να παρει για μια εβδωμαδα ακομα αντιβιοση- με την οπια τελειοσαμε τωρα την τριτη- η αναπνοη παρεμενε ιδια.
Απο την περασμενη τεταρτη (πριν 3 μερες δηλαδη) αρχισε και να χειροτερευει η διαθεση της αρκετα- και η ταχηπνοια καπος.
Ετσι αποφασισαμε χτες αν γυρισουμε Αθηνα και να την παμε αμεσος στον ιατρο.
Η ακτινογραφια εδειξε αυτο που μαλλον υποπτευομασταν εδω και αρκετες μερες ( ψαχνοντας στο Ιντερνετ βρισκεις διαφορα στο θεμα ταχηπνοηα):
Τα πνευμονια απο το Μαρουκακι μας ειναι γεματα καρκινο.
Δεν ξερω πια τι να κανω- κλαιω συνεχος, σχεδον δεν μπορω να την κοιταξω, χορις να μου ραγιζει η καρδια μου.
Δεν θελω να με δει να κλαιω- επειδη στενοχοριεται και αυτη παρα πολυ.
Φωβαμαι παρα πολυ.
Φοβαμαι την μαυρη τρυπα που θα ανοιξει στην ζωη μου, οταν θα φυγει.
Φοβαμαι την στιγμη, οπου θα μου πει, οτι ειναι η ωρα να φυγει πια.
Θα το καταλαβω?
Η μηπος υποφερει ηδη?
Ακομα τρωει, κηνηγαει των γατο, τρεχει στην πορτα - αλλα κουραζεται- δεν παιζει πια, δεν μας κανει πολλες χαρουλες πια.
Δεν μπορω να την παρω αγκαλια και να την σφυξω - επειδη τοτε εμποδιζεται ακομα πιο πολυ η αναπνοη της.
δεν αντεχω........
Χανω το παιδι μου- την μεγαλη μου αγαπη- την αδελφη ψηχη μου σε μορφη σκυλου....
Πριν απο περιπου ενα μηνα αρχισε η Πριγκιπεσσα μου να βηχει.
Την ειδε η φιλη μου- της δωσαμε αντιβιωση, περασε λιγο, αλλα εμφανιστηκε μετα απο καμια 10αρια μερες παλι- και μαζι με τον βηχα, εμφανησε και μια ταχιπνοηα.
Πηγαμε σε αλλο ιατρο- αρχικα για να κανει υπερηχωγραφημα καρδιας, καρδιαγραφημα, ακτινογραφια θωακος κλπ- αλλα ο ιατρος την εξετασε και θεωρησε, οτι μαλλον εχει μια τραχειτιδα και οτι πρεπει να παρει για αρκετο καιρο αντιβιοση.
Πηγαμε Πηλιο- δωσαμε την αντιβιωση, ο βηχας καλητερεψε, η αναπνοη οχι.
Ο ιατρος μας ειπε, να παρει για μια εβδωμαδα ακομα αντιβιοση- με την οπια τελειοσαμε τωρα την τριτη- η αναπνοη παρεμενε ιδια.
Απο την περασμενη τεταρτη (πριν 3 μερες δηλαδη) αρχισε και να χειροτερευει η διαθεση της αρκετα- και η ταχηπνοια καπος.
Ετσι αποφασισαμε χτες αν γυρισουμε Αθηνα και να την παμε αμεσος στον ιατρο.
Η ακτινογραφια εδειξε αυτο που μαλλον υποπτευομασταν εδω και αρκετες μερες ( ψαχνοντας στο Ιντερνετ βρισκεις διαφορα στο θεμα ταχηπνοηα):
Τα πνευμονια απο το Μαρουκακι μας ειναι γεματα καρκινο.
Δεν ξερω πια τι να κανω- κλαιω συνεχος, σχεδον δεν μπορω να την κοιταξω, χορις να μου ραγιζει η καρδια μου.
Δεν θελω να με δει να κλαιω- επειδη στενοχοριεται και αυτη παρα πολυ.
Φωβαμαι παρα πολυ.
Φοβαμαι την μαυρη τρυπα που θα ανοιξει στην ζωη μου, οταν θα φυγει.
Φοβαμαι την στιγμη, οπου θα μου πει, οτι ειναι η ωρα να φυγει πια.
Θα το καταλαβω?
Η μηπος υποφερει ηδη?
Ακομα τρωει, κηνηγαει των γατο, τρεχει στην πορτα - αλλα κουραζεται- δεν παιζει πια, δεν μας κανει πολλες χαρουλες πια.
Δεν μπορω να την παρω αγκαλια και να την σφυξω - επειδη τοτε εμποδιζεται ακομα πιο πολυ η αναπνοη της.
δεν αντεχω........
Χανω το παιδι μου- την μεγαλη μου αγαπη- την αδελφη ψηχη μου σε μορφη σκυλου....
