Καλησπέρα σε όλους!
Πριν λίγο καιρό υιοθετήσαμε μια ημίαιμη σκυλίτσα περίπου 8 μηνών από ένα καταφύγιο ζώων. Τα παιδιά στο καταφύγιο δεν μπορούσαν να μας πουν πολλά, καθώς δεν είχαν ζήσει ιδιαίτερα το ζωάκι, αλλά ήταν βέβαιο πως είχε ζήσει με ανθρώπους καθώς ήταν μαθημένη σε τουαλέτα και σε βόλτα με λουράκι.
Το μικρό διάστημα που μένει μαζί μας, έχει δείξει πολλά θετικά στοιχεία, αλλά και κάποια που μας ανησυχούν.
Καταρχάς είναι αρκετά δεκτική στην εκπαίδευση, έχει μάθει μερικές εντολές και τις εκτελεί με προθυμία. Στη βόλτα είναι πάρα πολύ καλή, δεν τραβάει και είναι ιδιαίτερα φιλική με ανθρώπους και άλλα ζωάκια.
Ωστόσο, όταν παίζουμε, ενώ στην αρχή είναι ήρεμη, στην πορεία μοιάζει να ενθουσιάζεται πάρα πολύ με συνέπεια να ξεκινάει τα δαγκωματάκια. Δοκιμάζουμε τις γνωστές μεθόδους (μόλις πάει να δαγκώσει, απομακρυνόμαστε άμεσα) αλλά μοιάζει να το βλέπει και αυτό σαν παιχνίδι, και αρχίζει να μας ακολουθεί χοροπηδώντας πάνω μας και τραβώντας μας τα ρούχα. Δεν ξέρω τι μπορεί να ισχύει, έμαθε έτσι από μικρό και απλά δεν βρέθηκε κανείς να της το κόψει όταν έπρεπε? Ή είναι δείγμα κυριαρχικής συμπεριφοράς?
Πριν λίγο καιρό υιοθετήσαμε μια ημίαιμη σκυλίτσα περίπου 8 μηνών από ένα καταφύγιο ζώων. Τα παιδιά στο καταφύγιο δεν μπορούσαν να μας πουν πολλά, καθώς δεν είχαν ζήσει ιδιαίτερα το ζωάκι, αλλά ήταν βέβαιο πως είχε ζήσει με ανθρώπους καθώς ήταν μαθημένη σε τουαλέτα και σε βόλτα με λουράκι.
Το μικρό διάστημα που μένει μαζί μας, έχει δείξει πολλά θετικά στοιχεία, αλλά και κάποια που μας ανησυχούν.
Καταρχάς είναι αρκετά δεκτική στην εκπαίδευση, έχει μάθει μερικές εντολές και τις εκτελεί με προθυμία. Στη βόλτα είναι πάρα πολύ καλή, δεν τραβάει και είναι ιδιαίτερα φιλική με ανθρώπους και άλλα ζωάκια.
Ωστόσο, όταν παίζουμε, ενώ στην αρχή είναι ήρεμη, στην πορεία μοιάζει να ενθουσιάζεται πάρα πολύ με συνέπεια να ξεκινάει τα δαγκωματάκια. Δοκιμάζουμε τις γνωστές μεθόδους (μόλις πάει να δαγκώσει, απομακρυνόμαστε άμεσα) αλλά μοιάζει να το βλέπει και αυτό σαν παιχνίδι, και αρχίζει να μας ακολουθεί χοροπηδώντας πάνω μας και τραβώντας μας τα ρούχα. Δεν ξέρω τι μπορεί να ισχύει, έμαθε έτσι από μικρό και απλά δεν βρέθηκε κανείς να της το κόψει όταν έπρεπε? Ή είναι δείγμα κυριαρχικής συμπεριφοράς?