Καταρχάς καλησπέρα και χαίρομαι που σας βρίσκω.
Σας διαβάζω καιρό, και δηλώνω λάτρης των σκυλιών (ήμουν και και ιδιοκτήτης βελγικού ποιμενικού προ ολίγων χρόνων).
Ας μπω στο θέμα.
Ανέκαθεν επιθυμούσα την κατοχή σκύλου (κατά προτίμηση καθαροαίμου), αλλά σεβόμενος τις διαφωνίες των άλλων μελών της οικογένειας, δεν προχωρούσα στην πολυπόθητη κίνηση.
Μάλιστα και για τον βελγικό ποιμενικό υπήρξαν ομηρικοί καυγάδες, και κατέληξε η μητέρα μου να καθαρίζει, ενώ ο καημένος ο σκύλος έβλεπε βόλτες όταν επέστρεφα εγώ στο πατρικό (ήμουν φοιτητής).
Οι αδερφές μου επεδείκνυαν την κλασσική γυναικεία συμπεριφορά, το χαϊδευαν όσο ήταν κουτάβι, και κατόπιν δεν είχαν χρόνο να το βγάζουν βόλτα.
Τεσπά, τώρα πλέον ζω και εργάζομαι προσωρινά σε ένα μικρό νησί, και σκέφτομαι να προχωρήσω στην υιοθέτηση ενός κουταβιού με τις παρακάτω προϋποθέσεις:
- το σκυλί θα είναι από καταφύγιο, κατά προτίμηση ημίαιμο.
- ΔΕΝ προχωρώ στην απόκτηση καθαρόαιμου, καθότι δεν μπορώ να δεσμευτώ καθ΄όλη την διάρκεια ζωής του σκύλου.
Ομιλώ για μια προσωρινή υιοθεσία, 1 (το πολύ) 2 χρόνων, καθώς στο νησί θα κάτσω φέτος.
Του χρόνου η δουλειά μου θα με οδηγήσει Αθήνα, και αργότερα ίσως εξωτερικό.
Έχω λοιπόν την εξής απορία:
μπορώ να υιοθετήσω προσωρινά ένα κουτάβι και σε 1-2 χρόνια να το επιστρέψω στο καταφύγιο ή (ακόμα καλύτερα) σε κάποιον που θα δεχθεί να το υιοθετήσει ;
Μην αρχίσετε τα ταλιμπανίστικα περί ανευθυνότητας, ξεκαθαρίζω ότι δεν μπορώ να δεσμευτώ εφ΄όρου ζωής (του σκύλου), αλλά μήπως δεν βοηθάω ένα καημένο σκυλί του οποίου η ζωή θα περιορίζονταν στο κλουβί ενός καταφυγίου ;
Όποιος μπορεί να απαντήσει ψύχραιμα, θα χαρώ να τον διαβάσω.
Σας διαβάζω καιρό, και δηλώνω λάτρης των σκυλιών (ήμουν και και ιδιοκτήτης βελγικού ποιμενικού προ ολίγων χρόνων).
Ας μπω στο θέμα.
Ανέκαθεν επιθυμούσα την κατοχή σκύλου (κατά προτίμηση καθαροαίμου), αλλά σεβόμενος τις διαφωνίες των άλλων μελών της οικογένειας, δεν προχωρούσα στην πολυπόθητη κίνηση.
Μάλιστα και για τον βελγικό ποιμενικό υπήρξαν ομηρικοί καυγάδες, και κατέληξε η μητέρα μου να καθαρίζει, ενώ ο καημένος ο σκύλος έβλεπε βόλτες όταν επέστρεφα εγώ στο πατρικό (ήμουν φοιτητής).
Οι αδερφές μου επεδείκνυαν την κλασσική γυναικεία συμπεριφορά, το χαϊδευαν όσο ήταν κουτάβι, και κατόπιν δεν είχαν χρόνο να το βγάζουν βόλτα.
Τεσπά, τώρα πλέον ζω και εργάζομαι προσωρινά σε ένα μικρό νησί, και σκέφτομαι να προχωρήσω στην υιοθέτηση ενός κουταβιού με τις παρακάτω προϋποθέσεις:
- το σκυλί θα είναι από καταφύγιο, κατά προτίμηση ημίαιμο.
- ΔΕΝ προχωρώ στην απόκτηση καθαρόαιμου, καθότι δεν μπορώ να δεσμευτώ καθ΄όλη την διάρκεια ζωής του σκύλου.
Ομιλώ για μια προσωρινή υιοθεσία, 1 (το πολύ) 2 χρόνων, καθώς στο νησί θα κάτσω φέτος.
Του χρόνου η δουλειά μου θα με οδηγήσει Αθήνα, και αργότερα ίσως εξωτερικό.
Έχω λοιπόν την εξής απορία:
μπορώ να υιοθετήσω προσωρινά ένα κουτάβι και σε 1-2 χρόνια να το επιστρέψω στο καταφύγιο ή (ακόμα καλύτερα) σε κάποιον που θα δεχθεί να το υιοθετήσει ;
Μην αρχίσετε τα ταλιμπανίστικα περί ανευθυνότητας, ξεκαθαρίζω ότι δεν μπορώ να δεσμευτώ εφ΄όρου ζωής (του σκύλου), αλλά μήπως δεν βοηθάω ένα καημένο σκυλί του οποίου η ζωή θα περιορίζονταν στο κλουβί ενός καταφυγίου ;
Όποιος μπορεί να απαντήσει ψύχραιμα, θα χαρώ να τον διαβάσω.