Όπως πολλοί γνωρίζετε, έχω σκύλο 11 ετών (σε λίγους μήνες 12) με καρδιακή ανεπάρκεια. Παρά το πρόβλημα της υγείας του έχει ΤΡΟΜΕΡΕΣ αντοχές, ενώ με τη φαρμακευτική αγωγή που παίρνει έχουν σχεδόν εξαφανιστεί οι αρρυθμίες του και, εδώ και λίγο καιρό βήχει πια πολύ σπάνια.
Βόλτα βγαίνουμε 2 φορές την ημέρα, πολύ πρωί (κατά τις 7 ή και νωρίτερα) και απόγευμα-βράδυ. Επίσης, έρχεται σχεδόν πάντα μαζί μου για κοντινές δουλειές (φαρμακείο, βίντεοκλαμπ, περίπτερο). Τα Σαββατοκύριακα αυτό αλλάζει. Βγαίνουμε κουκουρούκου, όποτε ξυπνήσω, συχνά μέρα μεσημέρι κ.ο.κ.
Την Παρασκευή (είχα άδεια) βγήκαμε μεσημέρι προς απόγευμα, δεύτερη βόλτα. Έκανε ζέστη, αλλά δεν είχα σκοπό να βγούμε για πάνω από 10 λεπτά. Δύο τετράγωνα και πίσω... Στα 7 λεπτά (ακριβώς, έτυχε να τσεκάρω την ώρα όταν βγήκαμε απ' το σπίτι) ο σκύλος τα 'φτυσε. Ξάπλωσε κάτω και δεν ήθελε να κουνηθεί με τίποτα. Η δική μου βλακεία: Δεν είχα νερό μαζί μου. Γύρισε σπίτι, ήπιε νερό και συνήλθε άμεσα.
Αποφάσισα τα εξής:
1. Ποτέ ξανά βόλτα μεσημέρι καλοκαιριάτικα.
2. Θα μειώσω κατά πολύ τους χρόνους της βόλτας - δεκάλεπτα.
3. Ποτέ ξανά μαζί μου στην παραλία το καλοκαίρι (αυτό θα μας στοιχίσει ΠΟΛΥ)
Απ' την άλλη, όπως είπα, πρόκειται για ένα τρομερά ενεργητικό σκυλάκι - αν τον βλέπατε και σας έλεγα ότι είναι 5 χρονών, οι περισσότεροι από δω θα το πιστεύατε. Δεν θέλω να του στερήσω τις μεγάλες χαρές τις ζωής (ήδη του έχω στερήσει πολλά απ' τη διατροφή του). Άλλωστε μπορεί (κι ελπίζω) να ζήσει ΠΟΛΛΑ ακόμη χρόνια.
Θέλω να ξέρω αν συμφωνείτε με τις αποφάσεις μου, αν πιστεύετε ότι είμαι υπερβολική κι αν έχετε κάτι άλλο να προτείνετε. (Εννοείται δεν τον πιέζω να τρέχει/παίζει/χοροπηδάει κι έχουμε κόψει εδώ και πολύ καιρό τις σκάλες).
Βόλτα βγαίνουμε 2 φορές την ημέρα, πολύ πρωί (κατά τις 7 ή και νωρίτερα) και απόγευμα-βράδυ. Επίσης, έρχεται σχεδόν πάντα μαζί μου για κοντινές δουλειές (φαρμακείο, βίντεοκλαμπ, περίπτερο). Τα Σαββατοκύριακα αυτό αλλάζει. Βγαίνουμε κουκουρούκου, όποτε ξυπνήσω, συχνά μέρα μεσημέρι κ.ο.κ.
Την Παρασκευή (είχα άδεια) βγήκαμε μεσημέρι προς απόγευμα, δεύτερη βόλτα. Έκανε ζέστη, αλλά δεν είχα σκοπό να βγούμε για πάνω από 10 λεπτά. Δύο τετράγωνα και πίσω... Στα 7 λεπτά (ακριβώς, έτυχε να τσεκάρω την ώρα όταν βγήκαμε απ' το σπίτι) ο σκύλος τα 'φτυσε. Ξάπλωσε κάτω και δεν ήθελε να κουνηθεί με τίποτα. Η δική μου βλακεία: Δεν είχα νερό μαζί μου. Γύρισε σπίτι, ήπιε νερό και συνήλθε άμεσα.
Αποφάσισα τα εξής:
1. Ποτέ ξανά βόλτα μεσημέρι καλοκαιριάτικα.
2. Θα μειώσω κατά πολύ τους χρόνους της βόλτας - δεκάλεπτα.
3. Ποτέ ξανά μαζί μου στην παραλία το καλοκαίρι (αυτό θα μας στοιχίσει ΠΟΛΥ)
Απ' την άλλη, όπως είπα, πρόκειται για ένα τρομερά ενεργητικό σκυλάκι - αν τον βλέπατε και σας έλεγα ότι είναι 5 χρονών, οι περισσότεροι από δω θα το πιστεύατε. Δεν θέλω να του στερήσω τις μεγάλες χαρές τις ζωής (ήδη του έχω στερήσει πολλά απ' τη διατροφή του). Άλλωστε μπορεί (κι ελπίζω) να ζήσει ΠΟΛΛΑ ακόμη χρόνια.
Θέλω να ξέρω αν συμφωνείτε με τις αποφάσεις μου, αν πιστεύετε ότι είμαι υπερβολική κι αν έχετε κάτι άλλο να προτείνετε. (Εννοείται δεν τον πιέζω να τρέχει/παίζει/χοροπηδάει κι έχουμε κόψει εδώ και πολύ καιρό τις σκάλες).