Σκυλιά και ηλικιωμένοι

[Chloe]

Tώρα με βάλατε σε σκέψεις. Αν δώσω δηλαδή στην μαμά μου τον Ελβις να τον πάει βόλτα δεν θα την σκοτώσει; Αμφιβάλλω πραγματικά ότι ο συγκεκριμένος σκύλος θα καταλάβει ότι είναι μεγάλη γυναίκα και δεν πρέπει να την τραβήξει. Τα σκυλιά που αναφέρετε είναι αξιοθαύμαστα πραγματικά γιατί συναισθάνονται την αδυναμία των συνοδών τους, αλλά είναι όλα έτσι;

Μην
Αφήσεις
Τη
Μαμά
Σου
Να
Βγάλει
Τον
Ελβις
Βόλτα
Παιδί μου!

(όχι ακόμα τουλάχιστον, κάτσε να πήξει λίγο το μυαλό του )

 

[l.Kyveli]

Μην
Αφήσεις
Τη
Μαμά
Σου
Να
Βγάλει
Τον
Ελβις
Βόλτα
Παιδί μου!

(όχι ακόμα τουλάχιστον, κάτσε να πήξει λίγο το μυαλό του )

αχαχαχαααααα!!! τέλειοοο loooool!!!

 

[Orilis]

Στην παλιά μου γειτονιά, πέρυσι το καλοκαίρι συνάντησα (δυστυχώς μόνο μια φορά) μια γριούλα σίγουρα άνω των 70. Συγκράτησα το Ρας που ήθελε να πάει να τη μυρίσει και να ζητιανέψει χάδια. Κόντυνα το λουρί γιατί δεν ήθελα να την ενοχλήσω, με δυσκολία περπάταγε σκυφτή. Με βλέπει και μου λέει, «Άσ'τον, τ'αγαπάω τα σκυλιά.» Με κουρασμένη φωνή αλλά και μια σχετική μελαγχολία.

Μου εξήγησε ότι λίγο καιρό πρίν είχε φύγει από τη ζωή ο δικός της «που μόνο η μιλιά του έλειπε». «Τελικά μου λείπει» είπε κάποια στιγμή, παρ'όλο που την είχαν κουράσει οι βόλτες και δεν της έκανε καρδιά να μένει κλεισμένος σπίτι. Τη ρώτησα τι σκυλάκι ήταν αν και υποψιαζόμουν ήδη ότι ήταν από εκείνα τα απροσδιορίστου φυλής μικρόσωμα κοπριτάκια που κάποια στιγμή αποφασίζουν να υιοθετήσουν μια αυλή και μια κουρασμένη καρδιά. Η απάντησή της έπεσε πάνω μου σαν κεραυνός! «Bullmastiff-Τέτοιο σκυλί δεν πρόκειται να ξαναβγεί, ήταν σπάνιο...» Ξαφνιάστηκα τόσο που δεν σκέφτηκα καν να τη ρωτήσω πώς τον απέκτησε...

Από εκπαίδευση δεν είχε ανάγκη «γιατί ηξερε πάντα τι πρέπει να κάνει και τι να μην κάνει» Δεν φοβήθηκε ποτέ μη τυχόν τη ρίξει κάτω γιατί «δεν ξεκολλούσε από δίπλα μου»

Συζητήσαμε για κανένα μισάωρο κι αποχαιρετιστήκαμε με την ελπίδα να ξαναβρεθούμε... Μέχρι τώρα δεν έτυχε... Εύχομαι να είναι καλά και να έχει μια καινούρια τετράποδη παρέα. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόση αγάπη για τα σκυλιά σε άλλον άνθρωπο. Όχι κραυγαλέα αγάπη αλλά πηγαία, αυτονόητη, φυσική...

 

[elenar075]

Και γω εχω στην γειτονια μου δει πολλες φορες, μια ηλικιωμενη με 2 σκυλια ανα χειρας (μανα και γιο) γυρω στα δεκα κιλα το καθενα να τα πηγαινει βολτα. Μου ειπε οτι εχει αρθριτιδα και της ειναι δυσκολο πια αλλα ειναι η ζωη της...Οπως επισης και αλλες περιπτωσεις που βλεπω ανθρωπους 60+ χρονων :το βρηκε ο γιος μου και μας το φορτωσε,αλλα το αγαπαμε.

 

[stamatia]

Σε μένα στην περιοχή που μένω υπάρχει κάποιος κύριος ηλικιωμένος και τυφλός. Έχει ενα μικρό μαλτεζοειδές το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο σε ηλικία. Αν τους βλέπετε να περπατούν στον δρόμο ...θα πάθετε. Το σκυλάκι λες και είναι εκπαιδευμένο για αυτό ακριβώς τον σκοπό. Περπατάει ακριβώς στον ίδιο ρυθμό, δίπλα στον κύριο χωρίς να προπορεύεται ή να τραβάει. Μερικές φορές που τον συναντώ τον άνθρωπο και είμαι με τον Ερμή, μένω αρκετά μακριά γιατί φοβάμαι μήπως το σκυλάκι θέλει να έρθει κοντά μας και τον τραβήξει απότομα στο δρόμο, παρόλο που δεν το έχει επιχειρήσει ποτέ, αλλά μερικές φορές που είμασταν πιο κοντά περπάταγε και κοίταγε συνέχεια πίσω σε εμάς.

 

[vasgial]

Πολλες φορες παιδια και εγγονια φοτωνουν στους ηλικωμενους γονεις η παππουδες τα σκυλια τους, απαραδεκτο! Το σκυλι σε πολλες, οχι σε ολες τις περιπτωσεις, προσαρμοζετα στις αναγκες του ηλικιωμενου ιδιοκτητη. Ομως το να αποκτησει καποιος στα 70+ ενα σκυλο με τη θεληση του το θεωρω εγωιστικο. Δυστυχως καπου εκει γυρω ειναι και η ημερομηνια ληξεως μας. Μετα τι θα απογινει το ερμο το σκυλι;

Ενας ενας βαρατε...

 

[Chloe]

Vasgial κανείς δεν έχει γραμμένη πάνω του την ημερομηνία λήξης του και, άρα, δεν ξέρει πότε είναι.
Όπως το νιώθω εγώ προτεραιότητα έχει ο άνθρωπος σ' αυτή την περίπτωση και συχνά, η μοναξιά των ηλικιωμένων παρα-είναι μεγάλη.
Οι παππούδες μου απ' την πλευρά του πατέρα μου είχαν δύο σκυλάκια πριν φύγουν απ' τη ζωή.
Τη Λουλού, ένα μαλτεζοειδές που το γηροκόμησαν κι έπειτα τον Μιλού ένα ημίαιμο μεσαίου μεγέθους που τους γηροκόμησε εκείνο.
Όταν έφυγαν ο Μιλού πήγε στον γείτονά τους και απ' ό,τι ξέρω ζει ακόμα και είναι καλά.

 

[stamatia]

Προσωπικά πιστεύω οτι αν κάποιος άλλος φροντίζει τις ανάγκες τους πχ...το εξω για βόλτα, κτηνίατρο, καθαριότητα κλπ...για μεσα στο σπίτι είναι μια παρέα για τους μεγάλους ανθρώπους.

 

[roky + maroyso]

αυτο με τους ηλικιωμενους το εχω παρατηρησει..τα σκυλια ηρεμα περπατανε διπλα τους...πολυ περιεργο παντως..πως γινετε αυτο? δηλαδη αμα παρω ενα σκυλακι στην γιαγια μ ετσι θα ειναι?

 

[vasgial]

Vasgial κανείς δεν έχει γραμμένη πάνω του την ημερομηνία λήξης του και, άρα, δεν ξέρει πότε είναι.
Όπως το νιώθω εγώ προτεραιότητα έχει ο άνθρωπος σ' αυτή την περίπτωση και συχνά, η μοναξιά των ηλικιωμένων παρα-είναι μεγάλη.
Οι παππούδες μου απ' την πλευρά του πατέρα μου είχαν δύο σκυλάκια πριν φύγουν απ' τη ζωή.
Τη Λουλού, ένα μαλτεζοειδές που το γηροκόμησαν κι έπειτα τον Μιλού ένα ημίαιμο μεσαίου μεγέθους που τους γηροκόμησε εκείνο.
Όταν έφυγαν ο Μιλού πήγε στον γείτονά τους και απ' ό,τι ξέρω ζει ακόμα και είναι καλά.

Ο Μιλου ηταν απο τους τυχερους. Δεν ειναι παντα ομως αυτη η καταληξη.

αυτο με τους ηλικιωμενους το εχω παρατηρησει..τα σκυλια ηρεμα περπατανε διπλα τους...πολυ περιεργο παντως..πως γινετε αυτο? δηλαδη αμα παρω ενα σκυλακι στην γιαγια μ ετσι θα ειναι?

Οχι απαραιτητα. Δεν ειναι κανονας για ολα τα σκυλια.

 

[roky + maroyso]

Ο Μιλου ηταν απο τους τυχερους. Δεν ειναι παντα ομως αυτη η καταληξη.



Οχι απαραιτητα. Δεν ειναι κανονας για ολα τα σκυλια.

κριμα σκεφτομουν να ρωτησω αν θελει ενα σκυλακι η γιαγια μ, μιας και ειναι μονη της