Φυσικά και είναι απόλυτο δικαίωμα του καθενός να αυτοκτονήσει, κανείς δεν αντιλέγει. Δεν έχει όμως κανένας δικαίωμα να πάρει μαζί του και άλλους, ούτε τα παιδιά του, ούτε τα σκυλιά του, ούτε διάφορους άσχετους. Όσο για τη μόλυνση του περιβάλλοντος που ανέφερε η Έλενα, πρώτον δεν είναι τόσο μεγάλη (με ορισμένες εξαιρέσεις), τουλάχιστον στις περιοχές που μένουμε (σίγουρα εδώ που μένω εγώ) και δεν έχει συσχετιτεί με ιδιαίτερη άνοδο στους καρκίνους. Αν θέλετε, κοιτάξτε τις στατιστικές π.χ. του βρωμο-Λος Άντζελες με νέφος χειρότερο της Αθήνας (που όμως έχει βελτιωθεί τελευταία) και με τους Καλιφορνέζους που κάνουν υγιεινή ζωή.
Επίσης ως ιδιοκτήτης σπιτιού ή ενοικιαστής έχω το δικαίωμα να μη θέλω να μυρίζω καπνό πουθενά εκεί που μένω και που είναι βλαβερότατος. Στην Αμερική μάλιστα το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους αντιβαίνει στους κανονισμούς ασφάλειας από πυρκαγιά. Κοινωνικά επίσης δε θέλω να παρασύρονται στο θάνατο οι νέοι ερχόμενοι σε επαφή με καπνιστές και αρχίζοντας το κάπνισμα.
Τελευταίο μου μήνυμα επ' αυτού διότι επαναλαμβανόμαστε. Θα σας επαναλάβω όμως και πάλι: οι περισσότεροι από σας είσαστε ακόμη πολύ νέοι και σ' αυτή την ηλικία παίρνετε ορισμένα πράγματα αψήφιστα. Προσοχή, ΔΕΝ εννοώ ότι είστε ανώριμοι, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά στην ηλικία σας πιστεύετε ότι είστε αήττητοι. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και πάλι θα σας πω ότι ΔΕΝ έχετε ιδέα τι θα πει θάνατος από καρκίνο λόγω καπνίσματος. Έχω δει αρκετούς γνωστούς μου να πεθαίνουν έτσι, όλοι Έλληνες φυσικά εκτός από μια Αμερικάνα. Η Αμερικάνα φίλη μου πέθανε τον Ιούλιο από ασφυξία. Οι πνεύμονες της είχαν καταστραφεί εδώ και χρόνια. Είχε και καρκίνο του μαστού μαζί, καρδιά, τα πάντα. Όλα από το τσιγάρο. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δε θα την ξαναδώ. Η καλύτερή μου φίλη πέθανε πριν από τρία χρόνια ακριβώς από καρκίνο πνευμόνων με φρικτές μεταστάσεις. Σας είναι εύκολο να λέτε "άμα εμένα μου γουστάρει, εσένα τι σε νοιάζει?", το οποίο έλεγε κι εκείνη. Μέχρι που της κάνανε τη διάγνωση. Πέθανε με φρικτούς πόνους που σας λέω, ούτε στον εχθρό μου δεν εύχομαι. Στο τέλος ούτε η μορφίνη δεν την έπιανε. Όλοι οι φίλοι αυτοί φυσικά το είχαν μετανιώσει φρικτά το τσιγάρο στο τέλος και όχι, μιλιά δεν έβγαλα επ' αυτού, ούτε είπα ποτέ "στα 'λεγα εγώ". Όλοι τους θέλανε να ζήσουνε και σας παρακαλώ να αναλογιστείτε τι θα πει να βλέπεις να χαμηλώνουν το φέρετρο με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και να το σκεπάζουν με χώμα.
Όσο για τους σκύλους, υποτίθεται φιλόζωοι είμαστε. Σε τι διαφέρουμε δηλαδή αν σκοτώσουμε το σκύλο με φόλα ή σιγά-σιγά με το τσιγάρο, τη στιγμή μάλιστα που δεν μπορεί να κάνει εκείνος την επιλογή? Επιχειρήματα του τύπου "οι Αμερικάνοι είναι υπερβολικοί" αντιβαίνουν στη λογική επί του θέματος. Τουλάχιστον όμως εκείνοι δεν καπνίζουν κατά το 40% όπως οι Έλληνες. Και όχι, μπορεί να έχουν τα δικά τους στραβά, υποκριτές όμως σ' αυτό το θέμα δεν είναι. Και σε ζητήματα green living είναι αρκετά πιο προχωρημένοι. Πόσοι Έλληνες κάνουν π.χ. ανακύκλωση? Πόσα ελληνικά ιδρύματα ασχολούνται με το θέμα του sustainability? Πόσες καμπάνιες έχει κάνει η ελληνική κυβέρνηση για "πράσινα" προϊόντα και πόσο ενημερώνει τους πολίτες μέσα από τις σελίδες της στο ίντερνετ? Εδώ άκουσα τις προάλλες με τεράστια έκπληξη ότι απαγορεύεται, λέει, άμα δεν έχεις επαγγελματικό αυτοκίνητο να πάρεις όχημα με το λεγόμενο καινούριο καθαρό diesel!! Θεέ μου!
Σκεφτείτε τα παραπάνω και πραγματικά, σας εύχομαι να 'στε όλοι καλά.
