Ο Mikael Andersson γεννήθηκε στη Σουηδία το 1964, χωρίς όμως δυστυχώς να έχει ανεπτυγμένα ούτε τα άνω ούτε τα κάτω άκρα. Σε κάθε περίπτωση τα «άκρα» του Mikael έχουν μήκος μικρότερο από το μισό της αναμενόμενης απόστασης ανάμεσα στις αρθρώσεις του ώμου και του αγκώνα, ή του ισχίου και του γονάτου.
Η αιτία για αυτή την εκ γενετής δυσμορφία ήταν κατά πάση πιθανότητα ένα ζιζανιοκτόνο με την εμπορική ονομασία «Hormoslyr» που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στην Σουηδική δασοκομική βιομηχανία την δεκαετία του ’60. Πιθανολογείται ότι η έκθεση της μητέρας του Mikael σε αυτό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της προκάλεσε την ελλιπή ανάπτυξη του εμβρύου. Το παρασκεύασμα, όπως και το αμερικανικό «Agent Orange» που χρησιμοποιήθηκε στο Βιετνάμ, περιείχε διοξίνες σε σημαντικό ποσοστό. Το παρασκεύασμα απαγορεύθηκε το 1977, αλλά παρά τις ισχυρές ενδείξεις ότι αυτό οφείλεται για την αναπηρία του Mikael Andersson, αυτό δεν έχει αποδειχθεί.
Τόσο οι γονείς του Mikael όσο και ο ίδιος δεν το έβαλαν κάτω και μετά από μερικές προσπάθειες χρήσης πρόσθετων τεχνητών μελών που έγιναν στην πρωτεύουσα Στοκχόλμη, χωρίς ενθαρρυντικά αποτελέσματα, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν άλλες μεθόδους.
Ο Mikael γυμνάζεται εντατικά για να κρατάει το κορμί του σε φόρμα, ώστε ακόμα και με τα ημιανύπαρκτα άκρα του να μπορεί να κάνει το μέγιστο των δυνατών κινήσεων. Μπορεί για παράδειγμα μόνος του να ανεβεί 1-2 ορόφους με τις σκάλες.
Για τις μετακινήσεις του «πεζή», χρησιμοποιεί μία ηλεκτροκίνητη αναπηρική πολυθρόνα με χειριστήρια κατάλληλα προσαρμοσμένα στην ακτίνα δράσεις των άκρων και του κεφαλιού του.
Επίσης ο απίστευτος Mikael, οδηγεί ΚΑΙ αυτοκίνητο, ένα ειδικά προσαρμοσμένο βαν Chrysler Voyager, στο οποίο μπαίνει μέσα από την πλαϊνή συρόμενη πόρτα με την βοήθεια ράμπας. Τα προσαρμοσμένα χειριστήρια που του επιτρέπουν να οδηγεί το αμάξι τα έχει σχεδιάσει ο ίδιος. Όταν οδηγεί έχει ένα μονίμως ένα bluetooth προσαρμοσμένο στο αυτί, ενώ χειρίζεται το CD player με γρήγορες κεφαλιές προς τα κάτω και δεξιά!
Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, απαντώντας πως τα καταφέρνει όλα αυτά, δήλωσε ότι η δυνατότητά του να κινείται και να κάνει τα πάντα, εξαρτάται από τον τύπο του περιβάλλοντος που βρίσκεται. Πράγμα που σημαίνει ότι εάν ο Mikael είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και ονομαζόταν Μιχάλης δεν θα μπορούσε να κάνει ούτε τα μισά από όσα μπορεί να κάνει στην Σουηδία όπου τέλος πάντων υπάρχει πρόνοια ώστε οι ανάπηροι να μην αποκλείονται από την κοινωνική ζωή. Άραγε πόσες φορές έχει δει ο Μαύρος Γάτος κάφρους να παρκάρουν πάνω στις θέσεις στάθμευσης των αναπήρων;
«Δεν βλέπω τα προβλήματα αλλά τις δυνατότητες. Δεν είναι απαραίτητο να κάνει κανείς τα πράγματα που θέλει με τον ίδιο τρόπο που τα κάνουν οι άλλοι». Ο Mikael είναι παντρεμένος με την Christina, την οποία γνώρισε σαν υπεύθυνη υπάλληλο της οργανωτικής επιτροπής σε μία διοργάνωση –πορείας – προσανατολισμού, μέσα στην φύση για ανάπηρους. Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, την Sara 13 ετών και τον Simon 9 ετών και μένουν σε μία μονοκατοικία στη Västra Frölunda προάστιο του Göteborg.
Το 1980 είχε πάει διακοπές με τους γονείς του στα Κανάρια νησιά, όπου χωρίς να το ξέρει απέτρεψε έναν Αμερικάνο τουρίστα από την αυτοκτονία τον Ronnie Gardiner.
Ο ίδιος περιγράφει το περιστατικό ως εξής:
”Τις 27 Μαρτίου του 1980 ετοιμαζόμουν να αυτοκτονήσω στην Gran Canaria. Πηγαίνοντας προς την θάλασσα για να πνιγώ Mikael σε μια βεράντα. Ένα παλικάρι χωρίς πόδια και χέρια. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και χαμογέλασε. Αυτό το χαμόγελο των τριών δευτερολέπτων έσωσε την ζωή μου. Σκέφτηκα: Αφού μπορεί αυτός στην κατάστασή του να είναι τόσο χαρούμενος, πρέπει να μπορώ και εγώ να συνεχίσω να ζω. Ευχαριστώ τον Mikael για τα 27 χρόνια που έχουν περάσει από την απίστευτη αυτή συνάντηση.»
Ο Ronnie μάλιστα γυρνώντας στις ΗΠΑ έκανε εντατικά μαθήματα Σουηδικών και έβαλε σκοπό της ζωής του να συναντήσει τον Mikael, ο οποίος ξαφνιασμένος έλαβε έναν τηλεφώνημα από έναν άνθρωπο που μιλούσε σπασμένα Σουηδικά με βαριά αμερικάνική προφορά λέγοντάς του ότι του είχε σώσει την ζωή πριν από χρόνια με ένα βλέμμα…
Ο Mikael ήταν επί 15 χρόνια πωλητής αναπηρικών οχημάτων και ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των κατασκευαστών αυτοκινήτων και των πελατών.
Σήμερα έχει πλήρη απασχόληση στην δική του επιχείρηση που διοργανώνει σεμινάρια σε όλη την Σουηδία σχετικά με την δυνατότητα όλων των ανθρώπων να επιλέξουν την ζωή που τους αρμόζει.
Ο Mikael και η ζωή του έγιναν και ντοκιμαντέρ στην Σουηδική τηλεόραση το 2004 με τίτλο «Armlös, Benlös, Makalös!» (Χωρίς χέρια, Χωρίς πόδια, Απίστευτος!).
Στην τελευταία σκηνή μάλιστα λέει γελώντας:
«Συχνά με ρωτάνε, Μίκαελ υπάρχει κάτι που ΔΕΝ μπορείς να κάνεις; Τότε εγώ τους απαντώ: Να ρολάρω (να σταυρώσω τα χέρια και να περιστρέψω) τους αντίχειρές μου!
[/quote]
