Στείρωση ενήλικου θηλυκού σκύλου - Παρατηρήσεις

[ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ]

@canis Μπορώ να κάνω εικόνα τα σχετικά με το φαγητό, δεν είναι στα πλαίσια της συμπεριφοράς του Λαμπραντόρ αλλά την εικόνα την φέρνω στο μυαλό μου πολύ παραστατικά. Τις διαφορές τις σκιαγραφείς πολύ παραστατικά αλλά θα τις καταλάβουν μόνο όσοι έχουν κοντινές παραστάσεις.

Σαν παράδειγμα θα φέρω όσους δεν έχουν σκύλο φοβερά ανθρωποκεντρικό και όταν αποκτούν ένα τρελαίνονται που ο σκύλος είναι σχεδόν πάντα κολλημένος δίπλα τους, τους ακολουθεί παντού, θέλει συνέχεια επαφή κλπ.

Μιας και πιστεύω πως συνομιλώ με άτομο το οποίο βλέπει όχι μόνο το άσπρο - μαύρο αλλά και όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου σου κάνω παραπομπή σ' αυτό το προ δεκαετίας νήμα το οποίο διάβασα δύο φορές για καλύτερη, εκ' μέρους μου, κατανόηση όλων των απόψεων. Η γνωστή κριτής και κυνοτρόφος έχει αρκετά αντικειμενική τοποθέτηση ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Στις φωτογραφίες και εγώ δεν βλέπω ότι ο περισσότερος κόσμος... Το βλέμμα των σκύλων το δείχνει άλλωστε.

Στη γειτονιά μου έχω ένα καλό δείγμα αυτού που λέω. Έχει ΠΟΛΥΣ κόσμος σκυλιά και τους συναντάμε στη βόλτα. 7 στα 10 μανουριάζουν. Ο καθένας πάει το δρόμο του. Άλλα μανουριάζουν και χτυπιούνται από τα μπαλκόνια ή και πίσω από κλειστές πόρτες. Απλά ένα τρίκιλο είναι αστείο (είναι; ) - ένα 20κιλο δεν είναι.

@HolywoodBrn ευτυχώς που στις γειτονιές που βολτάρω είναι λίγα τα σκυλιά που μανουριάζουν. Απ' την άλλη ένα χρειάζεται για να γίνει το "κακό". Οι φροντιστές ορισμένων απ' αυτά άστα να πάνε, κάποια μέρα ίσως βρεθώ στο αυτόφωρο.

* Σταμάτησε η βροχή και πάω να βγάλω τον μούργο βόλτα. Συνέχεια επί του πιεστηρίου αργότερα.

 

[canis]

Το νήμα το θυμάμαι και το ξανά έκανα μια ανάγνωση και τώρα...

Να σου πω ποιος νομίζω ότι είναι ο Νο1 λόγος που συμβαίνουν τέτοια και χειρότερα ατυχήματα;

Η πεποίθηση που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι πως ο σκύλος είναι όπως τον μάθεις (Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις)... και κατόπιν, η κακώς εννοούμενη έννοια της κοινωνικοποίησης.

Ο σκύλος δεν κάνει κακό σε ένα παιδί ή σε ένα κουτάβι επειδή είναι κακός... Τα σκυλιά και τα ζώα στην φύση κάνουν πράγματα που εμείς τα θεωρούμε φρικιαστικά και κακά. Κάνουν πράγματα που επιμένουμε να κάνουμε πως δεν υπάρχουν και δε τα βλέπουμε.

Δεν υπολογίζουν κανένα "παιδάκι", από κανένα είδος ζώου. Μάλιστα, προτιμούν την επίθεση σε "παιδάκια", ηλικιωμένους και αδύναμους. Δεν ξεχωρίζουν συγγένειες και φιλίες και δε θα χαριστούν σε κανέναν επειδή... είναι Χριστούγεννα, ξέρω γω.

Γιατί να κάνουν τα παραπάνω για τον άνθρωπο και τα δικά του παιδάκια;

Πάνω από 700 φυλές...

Έχουμε δημιουργήσει πάνω από 700 φυλές και συνεχίζουμε να δημιουργούμε νέες. Φυλές με μεγάλη γκάμα και διαφοροποίηση εξωτερικών χαρακτηριστικών, συμπεριφορών και ταμπεραμέντου. Πολλά χρόνια επιλεκτικής αναπαραγωγής και προσπαθειών να φτιάξουμε σκύλους που δρουν στο δευτερόλεπτο σε γρήγορα ερεθίσματα και μετά θέλουμε απλά να μη πειράζει παιδιά και τη γάτα μας...

Ναι, μπορεί να γίνει... αλλά μπορεί και όχι... και όταν "όχι" δεν φταίει ο σκύλος. Δεν είναι λάθος ο σκύλος και η αντίδραση του, αλλά ούτε και το παιδάκι ή το άλλο σκυλάκι. Αν κάποιος πρέπει να φταίει είναι οι ενήλικες υπεύθυνοι που σίγουρα κάτι δεν έκαναν σωστά. Μπορεί ο σκύλος να μην έπρεπε καν να βρίσκεται εκεί, μπορεί να έπρεπε να φορά φίμωτρο, μπορεί και το παιδάκι να έπρεπε να έχει επίβλεψη...

Πρέπει να τιμωρήσουμε το παιδάκι;

Όχι... Πιθανόν τιμωρήθηκε για την πράξη του και μάλιστα δυσανάλογα από τον σκύλο και κατόπιν πρέπει κάποιος να το συνεφέρει και να το κατευθύνει σωστά.

Πρέπει να τιμωρήσουμε το σκύλο με ευθανασία;

Αν ο σκύλος δεν έχει κάποιο παθολογικό πρόβλημα εγκεφάλου που τον καθιστά παρανοϊκά επικίνδυνο, για ποιο λόγο να πρέπει να πεθάνει για ένα λάθος που δεν κατανοεί; Για ένα ένστικτο που το πιθανότερο είναι εμείς να καλλιεργήσαμε στο έπακρο και για δικές μας ελλείψεις πρόληψης;

Ακόμα και σκύλοι κυνομαχιών έχουν ζήσει όλη τους την ζωή χωρίς να έχουν πειράξει σκύλο εκτός αρένας. Όπως και τσοπανόσκυλα που δεν ανέχονται άλλο αρσενικό δεν έχουν πειράξει ποτέ άλλο σκύλο. Όχι επειδή "κοινωνικοποιήθηκαν" μα επειδή αυτοί που τα είχαν ήξεραν τι είχαν και πως έπρεπε να κινούνται με το σκύλο. Δεν του έβαζαν ένα flexi και κατέβαιναν για καφέ στο Θησείο Κυριακή απόγευμα...

Είναι σκύλος

Δεν είναι μόνο θέμα φυλής. Είναι και θέμα ζώου... Ο σκύλος είναι ένα ζώο και θέλει προσοχή. Τόσο όσο...

Δεν είναι παιδάκι, δεν είναι μωράκι, δεν είναι ο καλύτερος μας φίλος, δεν είναι άγγελος χωρίς φτερά, δεν είναι η αγάπη προσωποποιημένη, δεν είναι άνθρωπος. Είναι σκύλος.

Πιθανόν να παρεξηγήσει καταστάσεις, να υπερεκτιμήσει, να μην υπολογίσει... Εμείς πρέπει να είμαστε πάντα 3 βήματα μπροστά και να προλαμβάνουμε. Όσο το δυνατόν και ας μένει αυτό το μικρό ποσοστό της ατυχίας ή της κακιάς της ώρας που δύσκολα έρχεται αν προβλέπεις και προλαμβάνεις... και που αν έρθει, συνήθως έχει πιο ήπιες συνέπειες.

Λαμπραντόρ, Κόλι, Μπόμπτεηλ, Κόκερ, Μαλτέζ, Γούεστι... Δεν είναι "ακίνδυνα"... Είναι σκυλιά και κάνουν (όχι μπορεί να κάνουν) μεγάλες ζημιές και σε παιδάκια.

Συναίσθημα και Λογική

Όταν ένας σκύλος σκοτώσει ή κάνει μεγάλη ζημιά σε ένα παιδάκι είναι δύσκολο να τον αντικρίζεις μετά, ακόμα και αν είσαι ο ιδιοκτήτης του και το παιδάκι δεν ήταν δικό σου, καθημερινά. Πάντα θα σου θυμίζει αυτό το μεγάλο κακό που έκανε. Οπότε και η ευθανασία του μοιάζει σαν σωστή κίνηση... κι εγώ μάλλον ευθανασία θα έκανα στο σκύλο μου που θα έκανε κάτι τέτοιο.

Μοιάζει με δίκαιο ή με κάθαρση...

Λογικά, όμως, δεν βρίσκω και πολλά επιχειρήματα στο να το κάνω αυτό. Δεν έχει καμία ουσία. Ο σκύλος αγνοεί πλήρως την σοβαρότητα της πράξης του ή της ποινής του. Το κακό δεν "ξεγίνεται" και τελικά δεν υπάρχει κάποιο λογικό όφελος. Τελικά, στα μάτια και στα μυαλά των πολλών μένει πως "ο σκύλος έφταιγε" επειδή ή ήταν πολύ άγριος και δεν είχε μάθει σωστά ή τον είχαν κάνει άγριο και τα σκυλιά δεν είναι έτσι.

 

[Nizinny]

Όταν ετοιμάζω το φαγητό τους η σκύλα κάνει συνεχόμενα, επιτόπια άλματα όπου τα πόδια της ξεπερνούν τον πάγκο της κουζίνας. Όταν κατευθύνομαι με το πιάτο της στην βεράντα, όπου και τρώει, προπορεύεται με σπριντ κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό της (δεν ξέρω αν μπορείτε να το κάνετε εικόνα). Συνήθως, σε αυτή την διαδικασία χτυπά σε τοίχους και πόρτες που όμως για αυτήν δεν υπάρχουν... και όταν λέμε δεν υπάρχουν, εννοούμε πως έχει χτυπήσει στον τοίχο το κεφάλι της και το έχει ανοίξει και απλά ήταν Τρίτη.

Οποιοσδήποτε βρεθεί στον δρόμο της όταν πάει να φάει κάτι (ή νομίζει ότι θα φάει κάτι) οφείλει να παραμερίσει. Αν δε το κάνει ή θα πρέπει να είναι αρκετά δυνατός ώστε να αντέξει την σύγκρουση ή θα πέσει...

Αυτό που περιγράφεις μου κάνει εντύπωση. Όχι το ότι συμβαίνει αλλά το ότι το επιτρέπεις. Αυτή τη στιγμή έχω μόνο ένα μικρό γιόρκι λιγότερο απο 3 κιλά το οποίο είναι φοβερά λαίμαργο και όταν έρχεται η ώρα του φαγητού κάνει σαν τρελό πηδώντας και γρατζουνώντας τα πόδια σου για να βάλεις κάτω το πιάτο. Εδώ και περίπου ένα χρόνο (μια και το μέγθος του συγκεκριμένου σκύλου δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να αποτελέσει κίνδυνο για κανέναν) αποφάσισα ότι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Με λίγες επαναλήψεις έμαθε ότι το δοχείο το φαγητού δεν ανοίγει αν δεν καθίσει ο κώλος της ακίνητος στο πάτωμα κι εκτός της κουζίνας μέχρι να ετοιμάσω το πιάτο της. Το ίδο έκανα με τους 2 μακαρίτες ένα ΓΠ κι ένα γκόλντεν, που ήταν λαίμαργο μέχρι αηδίας. Εκείνος δε, με το φαί δεν αστειεύοταν, αν σου έπεφτε κάτι κάτω και τολμούσες να απλώσεις χέρι σε άρπαζε με τη μία.

Γιατί δεν δουλεύεις λίγο την υπακοή στην ώρα της προετοιμασίας του φαγητού? Δεν θα αλλάξει το κεφάλι της αλλά θα δυσκολεύει ίσως λιγότερο εσένα και τον άλλο σκύλο που ξέρει να φέρεται σωστότερα.

 

[canis]

Οι συμπεριφορές που περιγράφω είναι οι "φυσικές" ή "ελεύθερες" συμπεριφορές του σκύλου. Αν ο σκύλος δεχτεί εντολές τις υπακούει στο 95% των περιπτώσεων.

Έτσι, ναι, μπορώ να ετοιμάσω το φαγητό δίνοντας εντολή "Κάτσε!" και "Μείνε!" και ο σκύλος να είναι δίπλα μου, ακίνητος. Επίσης, μπορώ να δώσω εντολή "Στο κρεβάτι σου!" και ο σκύλος να πάει στο δωμάτιο που είναι το στρώμα του και να μείνει εκεί μέχρι να τον φωνάξω... Στην καθημερινότητα μας δίνω αρκετές εντολές, όπως υπάρχουν και πράγματα που έχουν γίνει συνήθεια και πλέον δεν χρειάζονται εντολές.

Όπου και όποτε μπορώ, όμως, αποφεύγω να τους πιέζω (όσο πίεση μπορεί να θεωρηθεί). Έτσι, πολλά τα έχω συνηθίσει και δεν με ενοχλούν. Όταν με ενοχλούν ή όταν θεωρήσω πως ενοχλούν άλλους, τα σκυλιά περιορίζονται και "καταπιέζονται" ανάλογα.

Παρόμοιο παράδειγμα είναι η βόλτα μας... Στο μεγαλύτερο μέρος της τους αφήνω να με τραβάνε. Μου αρέσει... Ρίχνω το βάρος πίσω και μάλιστα τους προτρέπω με ένα "Άντε!" ή "Πάμε!" και ξεκινούν.

 

[epial]

Ρίχνω το βάρος πίσω και μάλιστα τους προτρέπω με ένα "Άντε!" ή "Πάμε!" και ξεκινούν.

Τους εχεις δεσει και κανα αλετρι να βγαινει δουλεια;.

 

[Pepev50]

off topic αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ
Τα sbt έχουν αξιολάτρευτα χαρακτηριστικά. Είναι σαν μικρά χαμογελαστά εξωγηινάκια.
@canis υπάρχει θέμα που έχεις ανοίξει με τα σκυλάκια σου?
Θέλω να δω κ άλλες φωτογραφίες

 

[canis]

Παραγγελιά...



...και μια που "αναγκάζομαι" (τραβάτε με κι ας κλαίω) να γράψω κι εδώ, να πω πως δεν υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές στην συμπεριφορά του σκύλου από το προηγούμενο update.

Όλα βαίνουν ομαλά από την στιγμή που βρέθηκαν οι νέες ισορροπίες και οι νέες "τεχνικές".

 

[Amaliaz]

Στον αντρα barbie (princess ?) στέμμα ?? Ε οχι

 

[zerom0]

Ναι αλλά το ζει, τοχει! Φαίνεται από το βλέμμα και πόσο σοβαρά έχει πάρει την κατάσταση

 

[sis]

Όλα βαίνουν ομαλά από την στιγμή που βρέθηκαν οι νέες ισορροπίες και οι νέες "τεχνικές".

Για πες, για πες

 

[canis]

Αυτά που έχω περιγράψει λίγο-πολύ...

Σημαντικό για εμένα (που κοιμόντουσαν μαζί, σε ένα μεγάλο μαξιλάρι) ήταν να έχουν πλέον διαφορετικά μέρη για να κοιμούνται και να ξαπλώνουν. Δεν είναι ξεχωριστά δωμάτια, ούτε υπάρχει κάποιο εμπόδιο μεταξύ τους. Απλά μια απόσταση μισού μέτρου και μειώθηκαν αρκετά οι φασαρίες.

Ξεχωριστά σημεία του σπιτιού που τρώνε, κάτι που σχεδόν πάντα είχαν. Αλλά τώρα κλείνουν και πόρτες και πρώτα μαζεύω τα πιατάκια, ξεχωριστά για τον κάθε ένα, και μετά ανοίγουν οι πόρτες για να συναντηθούν και πάλι. Ακόμα κι έτσι, κάποιες φορές γίνεται ένας ψιλό τσαμπουκάς σε συναντήσεις...

Επίσης, σημαντικό στο κεφάλαιο "Τροφή", δεν υπάρχουν μεζεδάκια.

Δεν παίζω και με τους 2 μαζί... Ο ένας είναι πάντα περιορισμένος και μετά αλλάζουν. Αυτό στα παιχνίδια στο σπίτι, διότι έξω δεν έχουμε προβλήματα. Επίσης, δεν υπάρχουν παιχνίδια κάτω ή οπουδήποτε προσβάσιμα για αυτούς στο σπίτι.

Είμαι αρκετά πιο παρεμβατικός (και σε εγρήγορση) στις συμπεριφορές της. Με το που διακρίνω ακόμα και το βλέμμα που αλλάζει και είναι έτοιμη να κάνει σαματά, την "φρενάρω" και ανακατευθύνω την προσοχή της.

Η κούραση (η δικιά της) βοηθά πολύ...