Συμπεριφορά Ελληνικού Ποιμενικού

[Zodi]

Η ευθανασία δεν έπρεπε καθόλου να αναφερθή, δεν υπήρχε κανένας λόγος.
Πάντως λίγη εκπαίδευση θέλει και η θεία έτσι;

 

[Christina02]

Πάντως λίγη εκπαίδευση θέλει και η θεία έτσι;

Θέλει
Εξ αρχής αυτό μας είπε ο άνθρωπος, και labrador να έπαιρνε με αυτή τη συμποφορά τα ίδια αποτελέσματα θα είχε... Πόσο μάλλον τώρα που έχει ένα πιο απαιτητικό σκυλί

 

[mareco]

Να πω, δυό σκόρπιες σκέψεις μου...

Δεν πρέπει να στηρίζεσαι στο τι πιστεύει ο κτηνίατρος, ότι μπορεί να είναι ο σκύλος. Σίγουρα έχει γνώσεις και εμπειρία και έχει δικαίωμα να πει, ότι "μοιάζει πολύ με...", αλλά μέχρι εκεί.

Έτσι όπως μας την περιέγραψες την κατάσταση, πιστεύω ότι δεν σηκώνει εφησυχασμό. Έχουμε έναν μεγαλόσωμο; σκύλο, που διεκδικεί ξεκάθαρα, την θέση Νο.2 στην αγέλη του και δεν νομίζω ότι προτίθεται να την παραχωρήσει. Δεν πιστεύω ότι θα εκπαιδευτεί η θεία επαρκώς, η οποία πάντα, στο βάθος του μυαλού της, θα τον φοβάται. Και αυτός θα το καταλαβαίνει. Και θα το εκμεταλλεύεται. Σίγουρα, πρέπει να αλλάξει η ζωή του ριζικά. Η καθημερινότητά του. Να μπουν σοβαροί και απαράβατοι κανόνες. Αλλά και πάλι νομίζω, ότι πάντα θα παραμονεύει, πότε η θεία θα ξεχαστεί, για να την "μαλώσει". Και το παιχνίδι θα ξαναρχίσει από την αρχή. Ο σκύλος είναι πολύ μικρός. Τώρα αρχίζει και αντρεύει και επιθυμεί να πάρει το πάνω χέρι. Λογικά, ακόμη δεν έχετε δει τίποτα.

Ισχύει φυσικά, ότι εξ αποστάσεως και εξ'ακοής μόνο, κανένας δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα και να δώσει συμβουλές. Επαγγελματίας ή μη. Και κανένας δεν θα πάρει την ευθύνη, να σε καθησυχάσει, ότι ο σκύλος δεν θα σας κάνει αύριο, μια μπουκιά. Υποθέτω εξ'ου και η συζήτηση περί ευθανασίας, αλλά...επίσης, μέχρι εκεί.

Δεν είναι κακή η σκέψη, του να δοθεί σε κάποιον, που θα του προσφέρει έναν άλλο τρόπο ζωής. Μπορεί και ο σκύλος να λειτουργήσει καλύτερα έτσι.

Δεν ξέρω επίσης, στην συγκεκριμένη περίπτωση, πόσο δόκιμο είναι, να μείνει στον χώρο του εκπαιδευτή. Ο σκοπός ποιός είναι; Ξέρεις; Να μάθει βασική υπακοή από το μηδέν πχ;

Ελπίζω να σας πάνε όλα καλά. Και για τον σκύλο και για τους ανθρώπους του. Ολα φτιάχνονται. Κάποια θέλουν τρόπο και άλλα πολύ κόπο. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, σταθερότητα και υπομονή.

 

[sea-mol]

Καιρο ειχα να συμφωνησω τοσο πολυ με το mareco

 

[Hammer]

Καλησπέρα σας,
Αντιμετωπίζουμε μια επιθετική συμπεριφορά Ε.Π. εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Συγκεκριμένα ο σκύλος που είναι 2,5 χρονών πλέον επιβάλλεται στη θεία μου στο σπίτι της οποίας ζει, τόσο στον αύλιο χώρο όσο και μέσα.
Το σκυλί ήρθε στην κατοχή του πατέρα μου τυχαία όταν το βρήκε στα χωράφια να περιπλανάται μόνο του. Του έδωσε νερό και τροφη και όταν ήταν η ώρα να φύγει τον κυνηγούσε για περίπου δύο χιλιόμετρα πίσω απο το αμάξι και έτσι τον μαζέψε. Την εποχή εκείνη καταλάβαμε οτι το σκυλί κάποιος το παράτησε και μάλλον του είχε ασκήσει βία μιας και όταν σηκωνε κάποιος το χέρι (για να πετάξει ένα μπαλάκι για παράδειγμα) εκείνο ανασκουμπωνόταν και γρύλιζε. Με τον καιρό άρχισε να νιώθει εμπιστοσύνη και ηρέμησε.
Σαν αφεντικό έβλεπε πάντα τον πατέρα μου και μόνο σε αυτόν υπακούσε - όσο υπακούσε- σε εντολές. Σε εκπαιδευτή -λόγω οτι ο μπαμπας μου είναι ξερόλας- δεν τον πήγε ποτέ.
Τα πράγματα όμως απο πέρσυ έχουν αλλάξει πολύ.
Το πρώτο κρούσμα επιθετικότητας και κυριαρχίας ήταν προς τον δικό μου σκύλο ένα χρόνο πρίν (golden retriever αρσενικο κι αυτό) όταν τα φέραμε σε επαφή. Τα σκυλιά χωρίστηκαν αμέσως, και ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα, ο δικός μου εντός του σπιτιού του πατέρα μου στο μπαλκονι και την αυλή. Ο Ε.Π. παραφυλούσε όμως καθ όλη τηνδιαρκεια της επίσκεψης μας στο χώρο για το πότε θα ανοίξει η πόρτα να μπουκάρει. Σε αυτό το περιστατικό δεν έδωσα ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος απο την οικογένεια κάποια ιδιαίτερη σημασία μιας και ήταν στο χώρο του ένα δεύτερο ξένο αρσενικό σκυλί και το θεωρήσαμε ένα τυπικό σκυλοκαβγά. Παρόλα αυτα κατα την διάρκεια της επίσκεψης αυτής ο Ε.Π. προσπαθούσε να επιβληθεί και σε εμένα με τον σύντροφό μου, σηκωνόταν στα δύο πόδια και προσπαθούσε να μας βάλει απο κάτω. Πράγμα που δεν επιτρέψαμε να γίνει. Και εκεί σταματάει κάθε προσπάθεια κυριαρχίας σε εμένα και τον σύντροφό μου.

Το δεύτερο κρούσμα επιθετικής συμπεριφοράς ήταν προς τον γαμπρό του πατέρα μου, ο σκύλος ήταν χαλαρός και light μέχρι που πήγε να καθήσει στην θέση που συνιθίζει να κάθεται ο πατέρας μου, τότε του γρύλισε και του όρμηξε. Ήταν τυχερός γιατί τον μάζεψε ο πατέρας μου.

Η συμπεριφορά της θείας μου, με την οποία μένει το σκυλί, θα την χαρακτήριζα τελείως υποτακτική και στοργική, του φερόταν λες και ήταν παιδί της. Τον χαιδευε όταν ήθελε εκείνος του έκανε όλα τα χατίρια στο θέμα φαγητού - δεν τρώει την ξηρά τροφή του μαγείρευε- τον άφηνε να πηγαίνει όπου θέλει όποτε θέλει. Την πρώτη φορά που την γρύλισε ήταν κατα τη διάρκεια που τον χάιδευε, αλλά δεν το θεωρήσαμε επίθεση μιας και διαγνώστηκε με ισχυαλγία οπότε θεωρήσαμε πως πονούσε.

Τον τελευταίο καιρό η συμπεριφορά του ήταν αλλοπρόσαλη, καθώς της απαγόρευε την έξοδο απο το σπίτι. Ξεκίνησε μπαίνοντας μπροστά απο την αυλόπορτα και στεκόταν "αμίληκτος". Η θεία μου τον σκουνταγε λίγο και μετά εφευγε. Όμως αυτό δεν λειτούργησε για πολλές μέρες. Έτσι εξαναγκάστηκε να σκαρφαλώνει τα κάγκελα για να βγει απο το σπίτι της, και αυτός την παρατηρούσε απο μακριά.

Πρίν μία εβδομάδα όταν ξεκίνησε να ετοιμάζεται για να φύγει - και τηρώντας την καθημερινή της ρουτίνα- της γρύλισε όταν εκείνη πήγε να πάρει την τσάντα της. Εκείνη οπισθοχώρησε στην κυριολεξία. Και αφού ηρέμησε ο σκύλος έφυγε.

Στο σημείο αυτό να προσθέσω πως όταν γυρίζει στο σπίτι ο σκύλος είναι όλο χαρά κουνάει την ουρά του παιζούν κτλ. Όλα γίνονται όταν πάει να φύγει απο το σπίτι η θεία μου και μόνο η θεία μου, στον πατέρα μου ποτέ δεν έχει κάνει τέτοιο σκηνικό -το μόνο που του έχει κάνει είναι να μπαίνει στο αμάξι ζητώντας ουσιαστικά να τον πάρει μαζί του- .

Χθες πάλι πρωί πριν πάει στη δουλειά της γρύλισε για να μην βγει λογικά ούτε καν στην αυλή και εκείνη φοβούμενη έτρεξε προς τα μέσα. Ύστερα τον μάζεψε ο πατέρας μου και τον μάλωσε τον έδεσε και λίγο δίπλα απο το σπίτι του. Το βράδυ τον κοίμησαν μέσα στο σπίτι γιατί είχε λέει ζέστη και να έχει το aircondition.... Σήμερα λοιπόν το πρωί, όταν άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου της για να βγεί, ο σκύλος έτρεξε γρυλίζοντας και επιδικνύωντας και δόντια αυτή τη φορά προς το μέρος της. Εκείνη πρόλαβε να κλείσει την πόρτα και ο πατέρας μου για άλλη μία φορά τον κράτησε αυτή τη φορά με το ζορί. Τον επίπληξε και τον έβαλε να καθήσει δίπλα απο τον καναπέ, Η θεία μου βγήκε απο το υπνοδωμάτιο και δεν της έδειξε κανένα ενδιαφέρον. Πλήρης αδιαφορία. Κάποια στιγμή του απευθυναν τον λόγο να έρθει κοντά τους αλλά εκείνος συνέχισε να αδιαφορεί πλήρως.

Η θεία μου πλέον φοβάται να ξαπάει σπίτι. Και συζητωντας με εκπαιδευτές της πρότειναν να προχωρήσουν σε ευθανασία. Ο πατέρας μου είναι του θανατά και στενοχωριέται.
Θα ήθελα την άποψή σας. Πιστεύετε δεν υπάρχει καμία ελπίδα να διορθωθεί η συμπεριφορά του; Πώς με μία τηλεφωνική επικοινωνία χωρίς να δουν τον σκύλο απο κοντά συμπεραναν την ευθανασία σαν λύση;

Το απόγευμα θα τον πάει ο μπαμπάς μου σε εκπαιδευτή για μία δεύτερη άποψη. Η αλήθεια είναι πως δε θα βάλουμε την ζωή του σκύλου πάνω απο την ανθρώπινη, αλλά σκεφτόμασταν μήπως θα μπορούσαμε να τον αφήσουμε σε άλλο περιβάλλον -πχ σε κάποιο τσοπανη- αλλά ο φόβος μας είναι μην συνεχίσει και είναι επιθετικός και εν καταλήξει με καμια σφαίρα αντί να φύγει ήρεμος με την ευθανασία. Οι πιθανότητες όμως να παραμείνει στο σπίτι πλέον είναι μηδαμινές.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Το προβλημα εδω ειναι οι αντιδρασεις της θειας σου στις "μπλοφες" και παιχνιδια του κουταβιου...
(Το πιστευω οτι αυτο κανει και δεν θα την πειραξει ποτε)
Οσο βλεπει οτι την "ψαρωνει", θα συνεχισει.
Στην περιπτωση αυτη εκπαιδευση χρειαζεται η θεια...συστηματικη εκπαιδευση.
Και ο φοβος μπορει να ξεπεραστει.
Αλλα οι πρωτες επαφες με τους "εκπαιδευτες", οι συζητησεις για ευθανασια του κουταβιου κτλ, εκαναν παραπανω ζημια(στην θεια σου)...
Οι "εκπαιδευτες" ακουσαν τσοπανοσκυλο 3 χρονων, δοντια εξω και ιστοριες...και το εριξαν στην ευθανασια, πριν καν δουν το κουταβι......

Τα αλλα περιστατικα που αναφερεις(με τον σκυλο σου και με τον γαμπρο του πατερα σου) ειναι αναμενομενα για κυριαρχικο αρσενικο δυναμικης φυλης. Τα δυναμικα ζωα θελουν προσοχη και σεβασμο.

Πολυ προσοχη στο θεμα της εκπαιδευσης γιατι τα σκυλια αυτα εχουν πολυ "ευαισθητο" χαρακτηρα.
Δεν ειναι φτιαγμενα για εκπαιδευσεις, εντολες κτλ...
Βασικα ειναι φτιαγμενα για να προστατευουν τα κοπαδια στα βουνα και τιποτα αλλο.
Αλλα επιμενω οτι εκπαιδευση εδω χρειαζεται η θεια σου και κανενας αλλος.

Αν δεν τα καταφερετε παντως, και εχετε καποιον γνωστο τσοπανο δωστε τον εκει. Θα εχει τουλαχιστον αλλη μια ευκαιρια. Ειναι κριμα ενας νεαρος υγιης σκυλος να παει ετσι...