Σχεση σκυλου-αφεντικου

[Mariaki]

Γεια σας κι απο μενα!
Μπορει η απορια μου να σας φανει περιεργη αλλα πραγματικα θελω τις αποψεις σας.
Πριν 4 μηνες υιοθετησα το κουταβι μου, τον Τιγρη. Ονομα και πραμα. Προσπαθω να τον εκπαιδευσω οσο καλυτερα μπορω διαβαζω πολυ σχετικα με τη συμπεριφορα των σκυλων, ψαχνω νομοθεσιες κλπ κλπ Με προβληματιζει ενα πραγμα! Ποσο μπορει ενας ανθρωπος να δεθει με ενα τετοιο πλασμα; εννοω ποια ειναι τα ορια; Γιατι εγω δε μπορω να μη κοιμαμαι μαζι του η να μη του δινω κατι που τρωω η να το κατεβαζω απο τον καναπε. Τον αγαπω τοοοσο πολυ. Τον κακομαθαινω;; μηπως πρεπει να τον κραταω σε αποσταση; Το τι εχω ακουσει δε λεγεται.. Συγνωμη για το τεραστιο ποστ.Ευχαριστω

 

[*Kiara*]

Προσωπικά θέλω τη σκύλα μου όσο πιο κοντά μου γίνεται. Για μένα δεν υπάρχει το "την κρατάω σε απόσταση", είμαστε ομάδα. Το δέσιμο βέβαια είναι κάτι που ο καθένας το βιώνει με τον δικό του τρόπο, δεν μπορεί κανείς να το μετρήσει και να δώσει μια απάντηση.
Ταυτόχρονα όμως πιστεύω ότι δεν πρέπει να εξανθρωπίζουμε τα σκυλιά, γιατί αυτό μας οδηγεί σε συμπεριφορές που δεν προσφέρουν στο σκύλο την υγιή και ισορροπημένη σχέση που έχει ανάγκη. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ο σκύλος να μην αντιμετωπίζεται σαν μέλος της οικογένειας, αλλά ότι οφείλουμε να σεβόμαστε το γεγονός πως ανήκει σε διαφορετικό είδος από εμάς με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Τα σκυλιά χρειάζονται σαφείς κανόνες και όρια, χρειάζονται σταθερότητα. Οσο η εκδήλωση της αγάπης μας δεν συγκρούεται μ αυτά τα όρια που θέτουμε εξ αρχής, για καλό δικό μας και του σκύλου, όλα καλά

Καλώς ήρθατε!

 

[st3li0s]

Καλως ήρθες!

Ας αρχίσουμε από μία προκατάληψη που μας διακατέχει ως όντα...

Ο σκύλος δεν έχει αφεντικό, έχει ηγέτη/αρχηγό! Τεράστια διαφορά που πολλές φορές δηλώνει πόσο εξαρτημένοι είμαστε ως άνθρωποι από πρακτικές, προκαταλήψεις, λογικές, αντιλήψεις...

"Τα αφεντικά απαιτούν, οι ηγέτες εμπνέουν".

Με αυτήν την "αμπελοφιλοσοφία" που πολλοί προσπερνούν, ξεχνούν να διδάξουν τον σκύλο τους ως ηγέτες, και απαιτούν ως αφεντικά, προφανώς λόγω άγνοιας.

Τα όρια του πόσο μπορούν να δεθούν δύο όντα είναι μη μετρήσιμο. Εξαρτάται από το εύρος του μυαλού που διαθέτουν, από την ποιότητα μυαλού, από τις γνώσεις, από την χημεία, από την τριβή, από τον χαρακτήρα του καθενός κτλ κτλ...
Στο νταραβέρι ανθρώπου-σκύλου συνήθως υστερεί ο άνθρωπος.
Η αγάπη και άλλες τέτοιες έννοιες είναι πολύ σχετικές, τόσο σχετικές που δεν υφίστανται...

Αν θέλεις γίνε πιο συγκεκριμένη...

 

[ghelly]

Α καλά, δεν εχεις ιδεα τι σημαίνει τεράστιο ποστ εδώ μεσα...

Καταρχήν και μόνο ο τίτλος που επέλεξες σε σχέση με το τι ρωτάς, είναι αντιφατικός. Προσωπικά προτιμω να μιλάω για σκύλο και κηδεμόνα (αν και λόγω βιασύνης πολλές φορές λέω ιδιοκτητης).
Τα όρια είναι μάλλον αχνά, καθώς μιλάμε για συνύπαρξη δύο διαφορετικών ειδών. Άλλες ανάγκες εχεις εσύ και αλλες ο σκύλος, οπότε μην εξανθρωπίζουμε. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αλλά τα σκυλιά ειναι κατά βάση οπορτουνιστές, είναι το μεγαλύτερο ατού τους για να προσαρμόζονται ανάλογα τις συνθήκες. Εσύ μπορεί πχ να θες να το αγκαλιάσεις.... αυτό δεν έχει καμία ανάγκη να αγκαλιαστεί ή να σε αγκαλιάσει. Ακόμα και τα χάδια -κατ εμέ- δεν είναι εκδήλωση τρυφερότητας, αλλά ανάγκη ασφάλειας ότι "ανήκουν" κάπου. Όταν λοιπόν, η έννοια της αγάπης όπως την εννοούμε και οπως την αντιλαμβάνονται διαφέρει.... φαντάσου τι γίνεται όταν μιλάμε για παθολογική αγάπη.
Επισης, είναι κουτάβι, είσαι ενθουσιασμένη για την αποκτηση του... οπότε είναι μάλλον άτοπο να μιλάς για αγάπη τέτοιου βαθμού. Ενδεχομένως εκδηλώνεται η ανάγκη σου να φροντίζεις κάποιον, μέσω του κουταβιού και την παρερμηνεύεις.

Όσον αφορά τώρα το να κοιμάστε μαζί κλπ, σκέψου τι θα γινει αν χρειαστεί να κοιμθείτε χωριστά. Εσύ θα κοιμηθείς....αυτός όμως θα στρεσαριστεί. Αν πχ είστε έξω και επειδη τον έχεις μάθει να του δίνεις από το φαΐ σου, πρήζει κάποιον συνδαιτημόνα σου...δεν θα ειναι καθόλου ωραίο για τον άλλο να έχει ενα σκυλι να του μετράει τις μπουκιες. Οπότε ναι πρέπει να δώσεις χώρο στο κουτάβι, να θέσεις όρια τα οποία θα τηρείς πρώτα εσύ.

 

[vas]

Τα όρια και ο σεβασμός δεν αναιρούν την αγάπη μας προς το σκυλο, το αντίθετο θα έλεγα

 

[Chris K.A.]

(με το "συγνώμη για το τεράστιο ποστ" λογικά ο Γιάννης κάθεται στην πολυθρόνα του και χαμογελάει ετοιμος να γράψει σκεπτόμενος "αυτό εννοείς εσύ ως τεράστιο ποστ?here comes the pain...")

Καλώς την!Και με θέμα βαρβάτο...

Θα προσθέσω μόνο σαυτά που έγραψε ο Στέλιος & η Κιάρα,με τους οποίους συμφωνώ απόλυτα,και μαλιστα θα προσθέσω πολύ πιο εκλαικευμένα από τα παιδιά

Ο σκύλος εκπαιδεύεται μαθαίνοντας "μαύρο ή άσπρο",ή του επιτρέπεται να κάνει κάτι ή όχι.Παράδειγμα?του απαγορεύεις να ανεβαίνει στον καναπέ όντας μικρός γιατί όταν μεγαλώσει και γίνει 350 (ή 3,5 κιλά,δεν έχει να λέει) κιλά θα πρέπει εσύ να κάθεσαι στο πάτωμα και ο σκύλος να βλέπει μπαλίτσα στην καναπεδάρα.Αν ένα απόγευμα είναι υπερβολικά "γλυκούλης" ή κάνει πολλές χαρές ή "άστονα μωρε μια φορά,τι θα γίνει?" και την επόμενη,την μεθεπόμενη και την ημερα μετά απαυτές τις μέρες δοκιμάζει να ανέβει και του το απαγορεύεις,δε φταίει ο σκύλος αλλά εσύ που τον μπέρδεψες με λάθος εντολή.

Το παραπάνω είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να το κατανοήσει ο μέσος ιδιοκτήτης,το ότι δηλαδή ένας σκύλος δεν είναι άνθρωπος,έχει πραγματικά ανάγκη να ξέρει με σαφήνεια τι να κάνει ανα περίσταση.Που οδηγούν όλα αυτά?Μα φυσικά στη σταθερότητα από μέρους του ανθρώπου,είναι ένα από τα θεμέλια μιας όμορφης κοινής ζωής

Τούτων λεχθέντων,δεν καταλαβαίνω γιατί να μην κοιμάσαι με τον σκύλο σου στο ίδιο δωμάτιο και που μπορεί αυτό να τον "κακομάθει".Ομως,αν τον μάθεις να τρώει από το χέρι σου την ώρα που τρως εσύ,καλό είναι να έχεις στα υπ όψιν πως αυτή η συμπεριφορά θα παγιωθεί και σίγουρα θα επαναληφθεί,ας πούμε και όταν δεν είστε οι 2 σας αλλά τρώτε με κάποιον 3ο,ο σκύλος δηλαδή να ζητάει επιτακτικά και ίσως και ενοχλητικά για τον/τους συνδαιτημόνα/νες σου φαγητό την ώρα που τρώς εσύ.

Το "να τον κρατάς σε απόσταση" να μου το στείλεις που το διάβασες γιατί ετοιμάζω ένα υπέροχο θέμα με διαμάντια που συλλέγω ονλαην.Ειδικά αν το εχει γράψει και κτηνίατρος ακόμα καλύτερα.

 

[Chris K.A.]

@ghelly ,τώρα εκανα σκρολ προς τα πάνω & διάβασα το υπόλοιπο σχόλιό σου.το "συνδαιτημόνας" είναι η λέξη της ημέρας...(δεν το κανω εντιτ,έχει την πλάκα του)

 

[Mariaki]

Πρωτα να ευχαριστησω για τις απαντησεις σας. Πραγματικα μου δινουν την ωθηση να προσπαθησω πραγματικα να καταλαβω τον σκυλο μου.
Τωρα.. Σχετικα με τα "ορια", διαβασα προσφατα ενα αρθρο(θα βρω απο που και θα σας πω) οτι ο σκυλος πρεπει να σεβεται. Να τρωει μετα απο μενα. Να κοιμαται μονος του. Να κανει στην ακρη για να περασω. Να του τραβαω το λουρι να πηγαινει οπου θελω εγω και τετοια. Εμενα δε με πειραζει να καθεται διπλα μου στον καναπε βρε παιδια.. Οταν κατι δε μου αρεσει δεν το επιβραβευω. Αν με δαγκωσει στο παιχνιδι σταματαω. Ομως βλεπω πως ο σκυλος καταλαβαινει πολλα και νομιζω πως τα βρισκουμε προς το παρον... Με μεγαλη επιφυλαξη το λεω. Τωρα τα ορια.. Για τον σκυλο ποια ειναι τα ορια; Απο μενα τι θελει; μονο να τον ταιζω και να του εχω κρεβατι να κοιμαται; Η σχεση ανθρωπου- σκυλου τελικα αφορα περισσοτερο τον ανθρωπο; ειναι η αναγκη του να φροντιζει καποιον,οπως πολυ σωστα ειπε καποιος πιο πανω, η υπαρχει περιπτωση να δενεται και ο σκυλος μαζι μας; Μου αρεσε πολυ η εννοια του ηγετη. Αλλα οκ πως γινεται αυτο; Πρεπει να ειμαι λιγοτερο συναισθηματικη;

 

[mareco]

Mariaki καλώς ήρθες στο φόρουμ

Συγκροτημένη σκέψη βλέπω, σοβαρούς προβληματισμούς και μπράβο σου. Μια χαρά σου έχουν απαντήσει μέχρι τώρα τα παιδιά. Θα τις βρεις τις άκρες σου. Οπως σου λένε, τα όρια θα τα βάλεις εσύ. Δεν υπάρχουν πρέπει. Υπάρχει η σταθερότητα και οι συνέπειες αυτής, αν κάποτε, εντός των ορίων αυτών, βρεθούν και κάποιοι τρίτοι. Τότε θα κληθείς να αποφασίσεις, αν οι συνήθειες που εντύπωσες στον σκύλο σου, είναι τελικά αποδεκτές. Αν η απάντηση στο μυαλό σου, θα τίνει να είναι αρνητική, τις συνέπειες θα πρέπει να τις υποστείς εσύ και μόνο εσύ, όμως έτσι; Σε καμμία περίπτωση ο σκύλος

Off topic κάτι απείρως πιο σημαντικό για μένα...γαλλάκι βλέπω στο avatar...κουτάβι διάβασα...από σοβαρό εκτροφείο να ελπίσω; Γράφεις και κάτι για υιοθεσία βέβαια, και μπερδεύομαι κάπως...

 

[Mariaki]

Mareco πιστευω κι εγω σιγα σιγα να βρω την ακρη μου με τον μικρο. Οσο γι αυτο που ρωτας.. Δε κρυβω πως πριν ερθει ο σκυλος στο σπιτι και γινει μελος της οικογενειας δεν ειχα ιδεα. Ετσι λοιπον απευθυνθηκα οπου εβρισκα στο ιντερνετ. Πηγα σε εκτροφεια σε πετ μιλησα με ανθρωπους που ειχαν καποιες σελιδες στο ιντερνετ κλπ.. Τελικα μου ειπαν για το γαλλακι μου απο καποιον γνωστο γνωστου που ειχε τον μπαμπα του. Τους ειχε και τους δυο στο μπαλκονι με κατι τροφες οτι να ναι κι ετσι εγω πηρα τον μικρο στο σπιτι. Δεν ξερω αν εκανα καλα η ποσο νομιμη ηταν αυτη η 'υιοθεσια' δε ξερω καν αν λεγεται υιοθεσια. Εγω τον συμπαθησα αμεσως τον μικρο και τωρα ειμαστε αχωριστοι. Τωρα εκ των υστερων αρχιζω και μπαινω στο νοημα. Ανοιξα το θεμα γιατι δεχτηκα μπολικη κριτικη για τον τροπο που φερομαι στον σκυλο μου. Καποιοι φιλοι δεν ερχονται στο σπιτι μου πλεον! Εγω τον θεωρω μελος της οικογενειας, θελω να σεβομαι τη φυση του και αυτος τον κοσμο μου.
Ετυχε καποιος να μου πει: "σιγα πως κανεις ετσι..σκυλι ειναι" και προβληματιστηκα! Αυτα

 

[stamatia]

Καποιοι φιλοι δεν ερχονται στο σπιτι μου πλεον! Εγω τον θεωρω μελος της οικογενειας, θελω να σεβομαι τη φυση του και αυτος τον κοσμο μου.

Δεν έρχονται στο σπίτι σου γιατί δεν τους αρέσει ο τρόπος που συμπεριφέρεται το σκυλί σου ? πχ....είναι στο καναπέ και δεν θέλουν οι φίλοι σου ? πχ πηδάει πάνω τους και εκείνοι δεν θέλουν ? δεν έρχονται γενικώς επειδή έχει τρίχα ? επειδή σιχαίνονται ? ...για ποιο λόγο ακριβώς δεν έρχονται ?

 

[mareco]

Για χάρη του Τίγρη, θα ξεσκαρτάρεις τους "φίλους" σου και θα βρεις την υγειά σου.
Το αυτό, έχει συμβεί με όλους μας εδώ μέσα.

Τα γαλλάκια είναι από τις πιο ευπαθείς φυλές. Γι'αυτό έχει μεγάλη σημασία, η προσεκτική απόκτησή του, από πολύ σοβαρό εκτροφέα. Μένοντας στο φόρουμ, θα διαπιστώσεις ότι εκτός των σωστών καθαρόαιμων, η μόνη άλλη επιλογή που προτείνουμε, είναι η υιοθεσία αδέσποτου, από τον δρόμο ή απο φιλοζωικές.

Εύχομαι να είναι υγιής μέχρι τα βαθιά του γεράματα, και να μην ζήσεις ποτέ, τα συνεπακόλουθα, των ανεύθυνων αναπαραγωγών σκύλων, συνήθως με σκοπό το κέρδος, γιατί θα κλάψεις πολύ.

Καλή συνέχεια στον μαγικό κόσμο του σκύλου

 

[Marion_Russel]

Και μη ξεχνάς ότι αυτά που ίσως εμείς νομίζουμε ότι καταπιέζουν το σκύλο μας μπορεί στην πραγματικότητα να τον ελευθερώνουν. Θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της εκπαιδεύτριας μου. Ένας σκύλος που έχει μάθει κανόνες και όρια μπορεί να συνοδεύει το αφεντικό του ΠΑΝΤΟΥ. Από την άλλη, όμως τον σκύλο, ο οποίος έχει μάθει να τον υπακούμε εμείς, κάνοντάς του όλα τα χατίρια, ο ιδιοκτήτης του δεν μπορεί να το παίρνει παντού μαζί, γιατί απλά δε θα μπορεί να τον κουμαντάρει και θα του κάνει τη ζωή δύσκολη. Επομένως, ποιος από τους δύο σκύλους είναι πιο ευτυχισμένος??

 

[vas]

Το να βάλεις όρια στο σκυλο δε σημαίνει απαραίτητα να μη τον ανεβάζεις στο κρεβάτι σου. Εγω δε θέλω το σκυλο στο κρεβάτι μου γιατι απλά δε θέλω, ο εκπαιδευτής μας ειχε πει πως "πρέπει να έχω ενα μέρος που ο σκύλος δεν επιτρεπεται να ανεβεί, να είναι μόνο για εμένα", έτσι κι έγινε και στην πορεία το συνήθισα, πλέον δυσκολεύομαι να κοιμηθώ με τον σκυλο έστω κι αν το επιδιώξω. Ωστόσο προσωπικά δε θεωρώ την απαγόρευση αυτή απαραίτητη. Ξέρω πολλά σκυλιά που έχουν την ελευθερία να ανεβαίνουν σε καναπέδες και κρεβάτια πλην όμως δεν αμφισβητούν τον αρχηγό της αγέλης τους. Για εμένα αυτό είναι το σημαντικό στη σχέση ανθρώπου-σκύλου, ο ξεκάθαρος διαχωρισμός ρόλων, ποιος θέτει τα όρια και ποιος τα ακολουθεί. Με αυτόν τον τροπο παρέχεις τη σιγουριά στο σκυλο σου δείχνοντας του πως όταν είναι στην αγέλη σου είναι ασφαλής. Συνήθως τα σκυλιά που θεωρούν πως εκείνα είναι το Α μέλος της αγέλης είναι νευρικά, μόνιμα στην τσίτα για να αντιδράσουν σε κάθε κατάσταση -γιατι πιστεύουν οτι είναι δίκη τους δουλειά να αντιδράσουν, δεν είναι- και φυσικά όχι με καλή συμπεριφορά όταν το πράγμα φτάνει στη διόρθωση. Κατι που το βρίσκω τελείως λογικό μιας και το "κατώτερο μέλος στην κυριαρχία" δεν έχει δικαίωμα να διορθώσει το "ανώτερο", βέβαια το να βάζει ο σκύλος κανόνες σε μια ανθρώπινη κοινωνία φαντάζομαι είναι εμφανές γιατι είναι απαγορευτικό να συμβαίνει.

Στα μάτια του σκύλου δεν υπάρχει ισότητα, κάποιος είναι πιο πάνω και κάποιος πιο κάτω.

 

[Mariaki]

Με βοηθατε πολυ και ουσιαστικα!
Stamatia Ο μικρος εχει μαθει πολλα πραγματα. Δεν πηδαει ποτε στους αλλους, δεν γαβγιζει, δεν δαγκωνει, ειναι πολυ φιλικος με τα παιδια. Τριχα εχει ναι... Ζωο ειναι!!!! Δε ξερω τι ακριβως σιχαινονται

Vas εγω προσπαθω να μην τον ανεβαζω στο κρεβατι γιατι δεν κοιμαμαι μονη! Φανταζομαι πως με καποιο τροπο πρεπει να του το μαθω κι αυτο.Αλλα καμια φορα κοιμαμαι μαζι του στον καναπε. Τον μπερδευω;
Εγω τον παιρνω σχεδον παντου. Ποτε δε μου εχει δημιουργησει προβλημα στο δρομο η σε καποια καφετερεια.
Ειναι ενα συναισθημα φοβερο που σου βγαζει ο σκυλος!
Ειναι τοσα πολλα αυτα που μ λενε γενικως... Προσφατα καποιος ειπε στον αντρα μου να σκοτωσει το σκυλι γιατι τα σκυλια δεν ειναι για τα σπιτια ειναι για τα χωραφια
Mareco Εκ των υστερων εμαθα ποσο ευαισθητα ειναι τα γαλλακια οταν πηγα στον κτηνιατρο. Ελπιζω να τον εχω για πολλα χρονια ακομα!

 

[mareco]

Προσφατα καποιος ειπε στον αντρα μου να σκοτωσει το σκυλι γιατι τα σκυλια δεν ειναι για τα σπιτια ειναι για τα χωραφια

Σε περίπτωση που δεν το 'χεις δει, για να είσαι υποψιασμένη:

Γαλλικό Μπουλντόγκ: Γιατί να ΜΗΝ το πάρω

 

[Mariaki]

Το εχω διαβασει !

 

[*Kiara*]

Mariaki, αν έχετε μια καλή συμβίωση, υπάρχουν κανόνες που τηρούνται και όλα πάνε καλά, δε βρίσκω κάποιο πρόβλημα.
Καταλαβαίνω ότι μάλλον το θέμα προέκυψε γιατί υπάρχουν άνθρωποι στο περιβάλλον σου που απλά δε θέλουν τα σκυλιά. Πολλά δεν αρέσουν στους ανθρώπους γύρω μας, τι να κάνουμε;
Εσείς ορίζετε πώς θα ζήσετε με το σκύλο σας, όσο υπάρχει ισορροπία και είστε ευτυχισμένοι όλοι μαζί, μια χαρά
Στην προτροπή να σκοτώσετε το σκυλάκι σας τι να πω τώρα.

υγ Συμφωνώ απόλυτα με τη mareco για το ξεσκαρτάρισμα. Δε θα επιβάλω σε κανέναν να συμπαθεί το σκύλο μου, αλλά δε θα μου επιβάλλουν ούτε κ εμένα πως θα ζω τη ζωή μου. Υπάρχει σίγουρα και χρυσή τομή για να γίνεται σεβαστή η προσωπική επιλογή όλων, μην τρελλαθούμε.

 

[stamatia]

Stamatia Ο μικρος εχει μαθει πολλα πραγματα. Δεν πηδαει ποτε στους αλλους, δεν γαβγιζει, δεν δαγκωνει, ειναι πολυ φιλικος με τα παιδια. Τριχα εχει ναι... Ζωο ειναι!!!! Δε ξερω τι ακριβως σιχαινονται

Κοίτα εγώ θα κάνω και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου. Αν είχα φίλους, οι οποίοι για κάποιο απροσδιόριστο λόγο δεν ήθελαν τον σκύλο μου ....θα το σεβόμουν. Αν ήθελαν να έρθουν σπίτι μου και τους ήθελα και εγώ εννοείται να έρθουν...δεν θα είχα θέμα να περιορίσω το σκυλί μου σε κάποιο δωμάτιο, όταν έρχονται. Αν δεν ήθελαν να έρθουν σπίτι θα μπορούσα να τους δω έξω. Αν ο σκύλος ήταν αιτία να κόψουν επαφές μαζί μου ....νταξ και πάλι οκ τι να κάνουμε. Αλλά δεν θα επέτρεπα σχολιασμούς ....τι τον θες , είναι για τα χωράφια και γενικώς να μου πουν τι θα κάνω και τι δεν θα κάνω στο σπίτι μου.

 

[*Kiara*]

Συμφωνώ με τη stamatia σ αυτό. Κ εγώ έχω φίλους που πχ φοβούνται, ε θα την περιορίσω τη μικρή για τρεις ώρες δεν έγινε και τίποτα, ή θα τους δω κάπου έξω. Σέβομαι ότι δεν έχουν επιλέξει να ζουν με σκύλο, αλλά σέβονται κ εκείνοι τη δική μου επιλογή, βρίσκουμε μια μέση λύση να μας ικανοποιεί όλους. Ομως υποδείξεις και σχόλια για τη σχέση τη δική μου με το σκύλο δε δέχομαι