Τα γηρατειά, μας χτυπούν την πόρτα;
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
Περαστικά κι απο δω στον αγαπημένο μας Σωτήρη!
Μην ανησυχείς Μαράκι, έχει πολλά κουκουνάρια να κυνηγήσει ακόμα, το ξέρεις
Μην ανησυχείς Μαράκι, έχει πολλά κουκουνάρια να κυνηγήσει ακόμα, το ξέρεις
Το αγόρι, παίρνει τα χάπια του και είναι πύραυλος, αλλά δεν τον αφήνω, εννοείται.
Εγώ λέω, ότι πόρισμα σωστό για το τι έγινε, θα βγει όταν δεν θα είναι υπό την επήρρεια.
Ο γιατρός μας λέει, ότι σιγά-σιγά έτσι θα αρχίσουν να έχουν τα πράγματα, στο εξής.
Εγώ λέω, ότι πόρισμα σωστό για το τι έγινε, θα βγει όταν δεν θα είναι υπό την επήρρεια.
Ο γιατρός μας λέει, ότι σιγά-σιγά έτσι θα αρχίσουν να έχουν τα πράγματα, στο εξής.
Μαρια τα ειχα δωσει πριν 2 χρονια στη Λαρα και τα σταματησα γρηγορα γιατι ειχε τρελαθει να πινει νερο, ξυπναγα το βραδυ 2 φορες να την παω τουαλετα. Πολυνερια πολυουρια.
χμ..
Εδινα και εγώ τέτοια στον δικό μου πριν φύγει. Πριν παραλύσει εντελώς δηλαδή.
Για 1 με 1.5 μήνα έδειχνε καλύτερα, σταματάγαμε, ξαναέπεφτε. Ξεκινάγαμε πάλι να πάρει μπροστά, για ένα διάστημα καλά, μετά ξανακύλαγε. Τελικά άρχισε η πλήρης εξάρτηση από την κορτιζόνη + βέβαια τις παρενέργειες, όπου στο τέλος δεν τον έπιανε τίποτα.
Άλλη εναλλακτική δεν υπάρχει ρε γμτ από την κορτιζόνη;
Για παράδειγμα στη γιαγιά που έχω (14 ετών) όποτε την πιάσουν τα αρθριτικά της ή τη βλέπουμε κάπως να δυσκολεύεται, δίνουμε Μετακαμ. Βέβαια δεν ξέρω αν και αυτό έχει κορτιζόνη μέσα.
Εδινα και εγώ τέτοια στον δικό μου πριν φύγει. Πριν παραλύσει εντελώς δηλαδή.
Για 1 με 1.5 μήνα έδειχνε καλύτερα, σταματάγαμε, ξαναέπεφτε. Ξεκινάγαμε πάλι να πάρει μπροστά, για ένα διάστημα καλά, μετά ξανακύλαγε. Τελικά άρχισε η πλήρης εξάρτηση από την κορτιζόνη + βέβαια τις παρενέργειες, όπου στο τέλος δεν τον έπιανε τίποτα.
Άλλη εναλλακτική δεν υπάρχει ρε γμτ από την κορτιζόνη;
Για παράδειγμα στη γιαγιά που έχω (14 ετών) όποτε την πιάσουν τα αρθριτικά της ή τη βλέπουμε κάπως να δυσκολεύεται, δίνουμε Μετακαμ. Βέβαια δεν ξέρω αν και αυτό έχει κορτιζόνη μέσα.
Περαστικά σας!
Η Λίζα μας ( ημίαιμο σέττερ) έφυγε στα 17 της, από τα 12-13 και μετά είχαν πέσει πολύ οι ρυθμοί της. Παράτησε τα χοροπηδητά και τα παιχνίδια, βολτίτσα ύπνο και ηρεμία ήθελε μόνο. Περάσαμε 4 χρόνια μέσα στο άγχος, τώρα θα πεθάνει- σε λίγο θα πεθάνει. Τρέμαμε τα καλοκαίρια.. Σου τα λέω για να μην κάνεις τα ίδια. Ζήσε κάθε στιγμή μαζί του, ότι είναι να γίνει θα γίνει, έχει χρόνια μπροστά του ο μούργος.
Για να αντέξει την ζέστη την σκεπάζαμε με μια βρεγμένη πετσέτα. Δεν κουνιόταν ρούπι!
Η Λίζα μας ( ημίαιμο σέττερ) έφυγε στα 17 της, από τα 12-13 και μετά είχαν πέσει πολύ οι ρυθμοί της. Παράτησε τα χοροπηδητά και τα παιχνίδια, βολτίτσα ύπνο και ηρεμία ήθελε μόνο. Περάσαμε 4 χρόνια μέσα στο άγχος, τώρα θα πεθάνει- σε λίγο θα πεθάνει. Τρέμαμε τα καλοκαίρια.. Σου τα λέω για να μην κάνεις τα ίδια. Ζήσε κάθε στιγμή μαζί του, ότι είναι να γίνει θα γίνει, έχει χρόνια μπροστά του ο μούργος.
Για να αντέξει την ζέστη την σκεπάζαμε με μια βρεγμένη πετσέτα. Δεν κουνιόταν ρούπι!
