Στην Αθήνα;;;;;;;;;;; Που ρε φίλε και να μην πρέπει να τσακωθείς με όλο το σύμπαν;;;;;;;;;
Τα γηρατειά, μας χτυπούν την πόρτα;
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν μπαίνει πισίνα με την καμμία. Εκεί ήμασταν την Κυριακή και θεωρώ ότι έπαθε την ζημιά. Επεσε δυό φορές κατά λάθος με τα μούτρα, για να πιάσει το γαμωμπαλάκι και έφτασε πάτο, από την σαστιμάρα. Κόντεψα να πέσω εγώ μέσα, για να τον βγάλω. Διότι, αφενός έχει την ψύχωση να πιάσει το μπαλάκι και πέφτει οπουδήποτε [μικρότερος, έχει πέσει από ύψος περίπου δύο μέτρων για ένα μπαλάκι, και σε γκρεμό, για να πιάσει ένα κλαράκι που πέταξε ένας μπάρμπας μου, γιατί δεν το ήθελε ο άνθρωπος, και μου τον γύρισε καταματωμένο!!! δεν νοιώθει λέμεεεεεεεεεεε], αφεταίρου δεν έχει συναίσθηση του εδάφους, όταν έχει λοκάρει στο αντικείμενο της τρέλλας του. Και υποψιάζομαι, μήπως σε κάποια από τις δύο προσπάθειες για να βγει, μέχρι να τον βοηθήσω δηλαδή εγώ, τραυματίστηκε. Αλλά...κλασσικός Σώτος...όσο έτρεχε γύρω-γύρω με τα μπαλάκια, ήταν περδίκι. Μόλις το παραμύθι του παιχνιδιού τελείωσε και κρύωσε, του βγήκε το πρόβλημα.
Στην θάλασσα δεν έχει πρόβλημα. Μπαίνει άνετα. Και πολύ πιο άνετα, αν είμαι μέσα κι εγώ. Αλλά, θάλασσα στην Αθήνα, καλοκαίρι, με σκύλο...huge problem...
Στην θάλασσα δεν έχει πρόβλημα. Μπαίνει άνετα. Και πολύ πιο άνετα, αν είμαι μέσα κι εγώ. Αλλά, θάλασσα στην Αθήνα, καλοκαίρι, με σκύλο...huge problem...
Καταρχας περαστικα σας!!
Αλλα εδω θα διαφωνισω:
Ουτε εμεις δεν κανουμε τρελες κινησεις, οταν εχουμε πιαστει! Μονο κακο θα μας κανει!
Αλλα εδω θα διαφωνισω:
Εαν εχει παθει καποια "ισχυαλγια"= καπου να πιεζεται ενα νευρο, επειδη απο το αποτομο παιχνιδι κατι εγινε ( ενα οιδημα πχ.) καλο ειναι να ειναι περιορισμενος και να μην τρεχει σαν τρελος, μεχρι να περασει.
Ουτε εμεις δεν κανουμε τρελες κινησεις, οταν εχουμε πιαστει! Μονο κακο θα μας κανει!
Frenchie, η φράση της irmas και η τοποθέτηση του πρώην γιατρού μας, δεν αφορά περίπτωση τραυματισμού, όπου ασφαλώς και επιβάλλεται ακινησία, μέχρι ανάκαμψης.
Γι'αυτό ανέφερα την περίπτωση προβλήματος στην καρδιά. Εμένα, αυτό με ανησυχεί τα τελευταία χρόνια, και πάνω σ'αυτό προβληματίζομαι.
Γι'αυτό ανέφερα την περίπτωση προβλήματος στην καρδιά. Εμένα, αυτό με ανησυχεί τα τελευταία χρόνια, και πάνω σ'αυτό προβληματίζομαι.
Eιχα ενα σκυλο που εφυγε απο καρδια στα 15 του....
Το προβλημα το καταλαβαμε οταν ηταν 13 αρχικα αρχισε να κουραζεται στις ιδιες ωρες που πριν ηταν μια χαρα κ μετα που το προβλημα μεγαλωσε λαχανιαζε οταν σηκωνοτανε αποτομα.
Θυμαμαι μου ειχε δωσει ο κτηνιατρος τοτε ενα χαπι κ του διναμε καθε μερα (δεν θυμαμαι ομως τι ηταν-πανε κ μερικα χρονια)
Παντως μας ειχε πει οτι η πλειοψηφια των σκυλων που φευγουνε απο καρδια ειναι σε κατασταση ηρεμιας κ οχι πανω στην ενταση... δεν ξερω αν ισχυει αλλα ετσι εγινε κ με τον δικο μας.....
Περαστικα του, δεν ξερω αν ειναι ο πρωτος σκυλος που γερναει στα χερια σου, αλλα τα πρωτα σημαδια "τριτης ηλικιας" τα βλεπεις ενα δυο χρονια πριν πραγματικα γερασει ο σκυλος.....
Το προβλημα το καταλαβαμε οταν ηταν 13 αρχικα αρχισε να κουραζεται στις ιδιες ωρες που πριν ηταν μια χαρα κ μετα που το προβλημα μεγαλωσε λαχανιαζε οταν σηκωνοτανε αποτομα.
Θυμαμαι μου ειχε δωσει ο κτηνιατρος τοτε ενα χαπι κ του διναμε καθε μερα (δεν θυμαμαι ομως τι ηταν-πανε κ μερικα χρονια)
Παντως μας ειχε πει οτι η πλειοψηφια των σκυλων που φευγουνε απο καρδια ειναι σε κατασταση ηρεμιας κ οχι πανω στην ενταση... δεν ξερω αν ισχυει αλλα ετσι εγινε κ με τον δικο μας.....
Περαστικα του, δεν ξερω αν ειναι ο πρωτος σκυλος που γερναει στα χερια σου, αλλα τα πρωτα σημαδια "τριτης ηλικιας" τα βλεπεις ενα δυο χρονια πριν πραγματικα γερασει ο σκυλος.....
Ο πρώτος είναι east.
Και συγχρόνως, είναι πολλά περισσότερο, από σκύλος, αυτός ο συγκεκριμένος.
Είναι ευλογημένο πλάσμα. Οτι καλύτερο μπορεί να τύχει, σε άνθρωπο.
Είναι από τα πλάσματα, που ακόμη δεν ξέρω, αν μας αξίζει να ζουν μαζί μας.
Σ'ευχαριστώ.
Και συγχρόνως, είναι πολλά περισσότερο, από σκύλος, αυτός ο συγκεκριμένος.
Είναι ευλογημένο πλάσμα. Οτι καλύτερο μπορεί να τύχει, σε άνθρωπο.
Είναι από τα πλάσματα, που ακόμη δεν ξέρω, αν μας αξίζει να ζουν μαζί μας.
Σ'ευχαριστώ.
Εχει χρονια ακομα, οποτε μην σε παιρνει απο κατω!
Κοιτα να χαρεις καθε στιγμη μαζι του, μειωσε τους ρυθμους του για να αντεχει, αλλα μην τον σταματας για να μην πεσει κ ψυχολογικα.....
Το μονο που δεν ειναι στο χερι σου κ μακαρι να ειναι τυχερος ειναι να ειναι ορθιος μεχρι την τελευταια μερα, σε οσα χρονια κ αν ερθει αυτη!
Μεχρι τοτε, να τον προσεχεις κ να περνατε καλα!
Τόσο απότομη πτώση, κι εγώ σαν κάτι προσωρινό το βλέπω κι όχι σαν κάτι χρόνιο. Ο Σώτος ρε συ, μόλις του δείχνεις κουκουνάρι θα κουταβίζει αιώνια. Κάντε την αγωγή και όλα θα πάνε καλά! Έχει ακόμα πολλά κουκουναρομαζώματα μπροστά του (φτάνει να πιάνεις κουκουνάρια κι εσύ κι όχι γκρίζα, χνουδωτά, ζωντανά, πράγματα για να του πετάξεις)
Mην ανυσηχείς κάτι προσωρινό θα είναι !!!περαστικά στον ιππότη σου και θα του κάνουμε δώρο πολλά πολλά κουκουνάρια, γιατί θα του χρειαστούν!!
Δεν θα διαφωνήσω σε οτιδήποτε από αυτά που λες...
Παρόλα αυτά (εκτός και αν οφείλεται ΜΟΝΟ στο "ροζ συννεφάκι" μου)... την τρίτη ηλικία δεν θα την έλεγα άχαρη... θα την έλεγα, ίσως, την πιο "όμορφη" από πλευράς σχέσης του σκύλου με τον άνθρωπό του...
Θα έλεγα ότι η σχέση - σύνδεσμος - αγάπη - αλληλοκατανόηση στις "ένθεν κακείθεν" παραξενιές (και, εντάξει η mareco, που τους κατανοεί όλους και όλα
, αλλά μιλάω γενικότερα) - επικοινωνία και (πάνω απ' όλα) εμπιστοσύνη... έχουν φτάσει σε ένα σημείο ωριμότητας, που φτάνει μία ματιά, για να ειπωθεί μιά ιστορία... και νομίζω ότι με το Σωτήρη συμβαίνει αυτό...λέω, τώρα, εγώ...
Ψέμματα δεν θα σου πω, είναι δύσκολο να βλέπεις τον καλύτερό σου φίλο να μπαίνει στην τρίτη ηλικία και να το περνάς μαζί του. Κι επειδή ακριβώς δεν έχω σκοπό να σου πω ψέμματα για να σου χρυσώσω το χάπι, από τις περιγραφές που βλέπω εδώ μέσα είμαι αλήθεια σίγουρη ότι έχετε πολλά ποιοτικά χρόνια ακόμα παρέα να κουνάτε το κεφάλι σας με τα καμώματα του Μαρκούλη. Η τρίτη ηλικία είναι μια φάση της ζωής. Μη σε παίρνει από κάτω όταν τραυματίζεται κάνοντας ταρζανιές, δεν έχει απλά τις ίδιες αντοχές το παιδί! Εξάλλου έχει δίκιο ο east.
Περαστικά σας (θα ναι)!
Περαστικά σας (θα ναι)!
Το πάτε φυρί-φυρί, να με οδηγήσετε σε μονοπάτια, που δεν είναι της ψυχολογίας μου. Ακόμη...
Εδώ παλεύω να αντιμετωπίσω έναν απλό τραυματισμό, εύχομαι. Οχι τα γηρατειά, δεν λέμε;
Αυτό βέβαια συμβαίνει βρε Γιάννη. Τι ρωτάς; Ξέρεις.
Αλλά ξέρεις και τι άλλο συμβαίνει;
Οταν έχεις συνηθίσει να επικοινωνείς με τα μάτια και με ψιθύρους, τα πρώτα σφιξήματα στο στομάχι, έρχονται όταν πρέπει στην δεύτερη-τρίτη προσπάθεια, να φωνάξεις τελικά δυνατά, για να ανταποκριθεί...
Οχι κάθε φορά, ευτυχώς. Και για να χρυσώσεις το χάπι, σκέφτεσαι ότι απλώς, κάνει πείσματα. Κι εσύ, το κορόιδο
Εδώ παλεύω να αντιμετωπίσω έναν απλό τραυματισμό, εύχομαι. Οχι τα γηρατειά, δεν λέμε;
Αυτό βέβαια συμβαίνει βρε Γιάννη. Τι ρωτάς; Ξέρεις.
Αλλά ξέρεις και τι άλλο συμβαίνει;
Οταν έχεις συνηθίσει να επικοινωνείς με τα μάτια και με ψιθύρους, τα πρώτα σφιξήματα στο στομάχι, έρχονται όταν πρέπει στην δεύτερη-τρίτη προσπάθεια, να φωνάξεις τελικά δυνατά, για να ανταποκριθεί...
Οχι κάθε φορά, ευτυχώς. Και για να χρυσώσεις το χάπι, σκέφτεσαι ότι απλώς, κάνει πείσματα. Κι εσύ, το κορόιδο
Σιδερενιος ο μορφονιος , ευχομαι να το ξεπερασει και αναμενουμε νεα και παλι περαστικα και αγυριστα
εντιτ : να σε κανω λιγο να χαμογελασεις ο εκτροφεας τον ουθερακο τον φωναζε mon petit nicolas !! Δηλαδης !! Νικολακη
εντιτ : να σε κανω λιγο να χαμογελασεις ο εκτροφεας τον ουθερακο τον φωναζε mon petit nicolas !! Δηλαδης !! Νικολακη
Last edited:
O Σωτηρακης απο τις περιγραφες δεν ειναι ακομα στην τριτη ηλικια.Δεν θα διαφωνήσω σε οτιδήποτε από αυτά που λες...
Παρόλα αυτά (εκτός και αν οφείλεται ΜΟΝΟ στο "ροζ συννεφάκι" μου)... την τρίτη ηλικία δεν θα την έλεγα άχαρη... θα την έλεγα, ίσως, την πιο "όμορφη" από πλευράς σχέσης του σκύλου με τον άνθρωπό του...
Θα έλεγα ότι η σχέση - σύνδεσμος - αγάπη - αλληλοκατανόηση στις "ένθεν κακείθεν" παραξενιές (και, εντάξει η mareco, που τους κατανοεί όλους και όλα
λέω, τώρα, εγώ...
Ισως οπως πολυ ωραια λεει ο τιτλος "να του χτυπουν την πορτα" αλλα ακομα δεν τους εχει ανοιξει!
Η πραγματικη τριτη ηλικια του σκυλου δυστυχως δεν εχει καμια χαρη κ.Γιαννη.
Οι παραξενιες πολλαπλασιαζονται, τα προβληματα μεγαλωνουνε κ τα πραγματα φτανουνε σε οριακα σημεια ειδικα αν ο ενας (ανθρωπος) πρεπει να παρει ολες τις αποφασεις για ολους......
Οποτε οχι δεν υπαρχει ροζ συννεφακι τουλαχιστον για μενα.
@mareco,
οταν φτασει στο σημειο συστηματικα να κουραζεται μετα απο βολτα/παιχνιδι/ασκηση υπαρχουνε χαπια που θα τον βοηθουν να επανελθει στα φυσιολογικα του.
Επισης αν τον δεις να σηκωνεται αποτομα απο τον υπνο κ να λαχανιαζει ισως ειναι ενδειξη για προβληματα καρδιας.
Δεν ξερω αν τα εχεις συζητησει τα παραπανω με τον κτηνιατρο σου, καλο θα ηταν ομως να το κανεις πριν αρχισουνε τα προβληματα, στην ηλικια που ειναι εστω κ προληπτικα ωστε να του δωσεις το μεγιστο της ζωης που εχει αλλα κ την καλυτερη ποιοτητα αυτης.
Κατα τ'αλλα κ απο τις περιγραφες θα ελεγα οτι εχεις αρκετο μπροστα σου να τον χαρεις οποτε οπως ειπα κ πριν κοιτα να τον χαρεις κ να σε χαρει οσο μπορειτε!
