Τελικά να τον στειρώσω?
- Thread starter zafouko
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αν περπατάει ο σκύλος και τρώει ότι έτρωγε και πριν, καθόλου δε παχαίνει!!!!Εμένα τουλάχιστον είναι όπως ήταν πάντα!!!
Τώρα αν κοιμάται όλη μέρα στον καναπέ και το ταΐζεις όλη τη μέρα επειδή λυπάσαι για... "το κακό που του 'κανες.." προφανώς και θα παχύνει..!!!!
Τώρα αν κοιμάται όλη μέρα στον καναπέ και το ταΐζεις όλη τη μέρα επειδή λυπάσαι για... "το κακό που του 'κανες.." προφανώς και θα παχύνει..!!!!
χαχαχαχα!Δεν το εννοούσα έτσι... Απ ό,τι θυμάμαι σ ένα άλλο θέμα υπήρχε διάσταση απόψεων σχετικά με την στείρωση, την ηλικία στείρωσης, το γεγονός ότι δε βοηθάει τα θηλυκά κυριαρχικά σκυλιά κτλ Ωραία και χρήσιμη η δική σου εμπειρία. Είπες ότι προφυλάσσει και από καρκίνο κιόλας.
Πάντως, όσον αφορά τον zafouko, η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος για στείρωση. Βέβαια, αυτό εναπόκειται στην προσωπική κρίση του καθενός
Διάβασα εδώ, ότι έτσι ενισχύεται η τεστοστερόνη και γίνεται ακόμα πιο κυριαρχική...(ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, μη βαράτε
). Εγώ δεν έχω ακόμα σκυλάκι cathy, αλλά στη ράτσα που μ ενδιαφέρει θα ψάξω μάλλον ένα θηλυκό ήπιου ταπεραμέντου
). Εγώ δεν έχω ακόμα σκυλάκι cathy, αλλά στη ράτσα που μ ενδιαφέρει θα ψάξω μάλλον ένα θηλυκό ήπιου ταπεραμέντου
Last edited:
Πέρα από την ευθύνη του ζώου μας έχουμε και την ευθύνη των α-τυχών απογόνων του, είσαι σίγουρος 100% ότι για το 100% της ζωής του δεν θα τύχει να τον χάσεις από τα μάτια σου για κάνα 10λεπτό τα επόμενα 10 χρόνια;
Υπ' όψιν οτι αφού ενηλικιωθεί μπορεί να είναι πιο ανεξάρτητος και θαρραλέος από τώρα που είναι έφηβος εάν μυρίσει καμιά ομορφούλα.
Η στείρωση ή ο απόλυτος έλεγχος των πράξεων, και των συνεπειών τους, του σκύλου μας είναι και πράξη ευθύνης προς όλους, ιδίως προς τους συνανθρώπους μας που θα ειχαν αγοράσει σπίτια εάν δεν φρόντιζαν την επιπολαιότητα την δικιά μας.
Υπ' όψιν οτι αφού ενηλικιωθεί μπορεί να είναι πιο ανεξάρτητος και θαρραλέος από τώρα που είναι έφηβος εάν μυρίσει καμιά ομορφούλα.
Η στείρωση ή ο απόλυτος έλεγχος των πράξεων, και των συνεπειών τους, του σκύλου μας είναι και πράξη ευθύνης προς όλους, ιδίως προς τους συνανθρώπους μας που θα ειχαν αγοράσει σπίτια εάν δεν φρόντιζαν την επιπολαιότητα την δικιά μας.
Έμενα είναι 2 χρονών τώρα και δεν τον έχω στειρωμένο γιατί δεν μου έβγαλε προβλήματα με την συμπεριφορά του, δεν είναι κυριαρχικός δεν κουτουπώνει ότι βρει, έχει πετύχει θηλυκά με οίστρο και δεν ασχολήθηκε καθόλου(σε σημείο να νομίζω έχω σκύλο αδερφή). Αν μου έβγαζε κανένα θεματάκι θα τον στείρωνα και εγώ χωρίς σκέψη. Οπότε άποψη μου είναι να δεις και να πράξεις ανάλογα.
Με την κτηνίατρό μου είχαμε αυτή τη συζήτηση προχθές που κάναμε ένα εμβόλιο για τον δικό μου...είναι πολύ νωρίς απλά ήθελα την γνώμη της κι μου είπε κι αυτή ότι δεν υπάρχει λόγος...αν ήταν θυληκό μου έιπε ότι θα μου πρότεινε να κάνουμε, αλλά τώρα όχι...από τη στιγμή που δεν εχω σκοπό να τον ζευγαρώσω,που δεν είμαι από τους ιδιοκτήτες που αφήνουν το σκυλί τους ελεύθερο να τριγυρνάει κι να γυρνάει όποτε θελήσει κι από τη στιγμη που εκτονώνεται καθημερινά στον αρκούδο του (αυτό έίναι σημαντικό για να μην κάνει προστάτη) δεν υπάρχει λόγος να του κάνω. Ωστόσο που είπε ότι αν αργότερα έχουμε σοβαρά θέματα με τη συμπεριφορά του ή κάνει προστάτη τότε ναι το ξανασυζητάμε...αλλιώς δεν είναι απαραίτητο...
Γενικώς δεν μου αρέσει να αμφισβητώ εύκολα γιατρούς και συνήθως δεν εμπιστεύομαι εύκολα, την ακρίβεια των μεταφερόμενων συζητήσεων, μεταξύ συμφορουμιτών και...γιατρών, εκτροφέων, εκπαιδευτών, γκρούμερ.
Οπότε, Prince Luna, θέλω να πιστεύω ότι μάλλον δεν κατάλαβες καλά αυτό το...επειδή εκτονώνεται καθημερινά στον αρκούδο του, δεν κινδυνεύει από προστάτη. Αν το λες με σιγουριά, θα ήθελα σε παρακαλώ, να ρωτήσεις την γιατρό σου και να μας πεις με επιχειρήματα, πως μπορεί να ισχύει αυτό. Ειλικρινά δεν το έχω ξανακούσει. Επίσης...η στείρωση για σοβαρά θέματα συμπεριφοράς, εάν λειτουργήσει τελικά [γιατί υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μην], θα είναι αν λάβει χώρα πρίν την ενηλικίωση του σκύλου και πριν καθιερώσει αυτές τις συμπεριφορές. Συνήθως κάπου εκεί στους 7-8 μήνες. Αργότερα, μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες. Επίσης...αν εμφανίσει προστάτη, θα είναι σε μεγάλη ηλικία. Οπου η διαδικασία ενός χειρουργείου, είναι πλέον το ίδιο επικίνδυνη με την ασθένεια. Οπότε, αυτό το...ξανασυζητάμε τότε...δεν βλέπω να έχει σοβαρές βάσεις.
Τώρα θα μου πεις...μα να υποβάλλω τον σκύλο μου, τώρα σε χειρουργείο προληπτικά, μην τυχόν στο μέλλον γίνει αυτό ή το άλλο; Δεν ξέρω. Αυτό θα το αποφασίσει ο καθένας μόνος του. Αρκεί να έχει σοβαρά στοιχεία εις γνώσιν του και να μην στηρίζει την απόφασή του, σε μύθους και αβάσιμες κουβέντες.
Εχω κουτάβι αγοράκι, που περιμένω πως και πως, να φτάσει σε ηλικία κατάλληλη για να στειρωθεί, γιατί έχει σημαντικά προβλήματα συμπεριφοράς. Δεν θα άφηνα επ'ουδενί, να καβαλάει μια ζωή, έναν αρκούδο...
Εχω και ενήλικο αρσενικό, που δεν χρειάστηκε ποτέ στην ζωή του, να μου περάσει καν από το μυαλό, το θέμα της στείρωσης. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, στις στάνταρ όμως ετήσιες εξετάσεις του, περιλαμβάνεται και ενδελεχής έλεγχος προστάτη. Ανελλιπώς.
Κάθε περίπτωση, είναι διαφορετική. Και ο καθένας μας, παίρνει την ολόδική του απόφαση.
Αρκεί να έχει τις σωστές πληροφορίες.
Οπότε, Prince Luna, θέλω να πιστεύω ότι μάλλον δεν κατάλαβες καλά αυτό το...επειδή εκτονώνεται καθημερινά στον αρκούδο του, δεν κινδυνεύει από προστάτη. Αν το λες με σιγουριά, θα ήθελα σε παρακαλώ, να ρωτήσεις την γιατρό σου και να μας πεις με επιχειρήματα, πως μπορεί να ισχύει αυτό. Ειλικρινά δεν το έχω ξανακούσει. Επίσης...η στείρωση για σοβαρά θέματα συμπεριφοράς, εάν λειτουργήσει τελικά [γιατί υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μην], θα είναι αν λάβει χώρα πρίν την ενηλικίωση του σκύλου και πριν καθιερώσει αυτές τις συμπεριφορές. Συνήθως κάπου εκεί στους 7-8 μήνες. Αργότερα, μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες. Επίσης...αν εμφανίσει προστάτη, θα είναι σε μεγάλη ηλικία. Οπου η διαδικασία ενός χειρουργείου, είναι πλέον το ίδιο επικίνδυνη με την ασθένεια. Οπότε, αυτό το...ξανασυζητάμε τότε...δεν βλέπω να έχει σοβαρές βάσεις.
Τώρα θα μου πεις...μα να υποβάλλω τον σκύλο μου, τώρα σε χειρουργείο προληπτικά, μην τυχόν στο μέλλον γίνει αυτό ή το άλλο; Δεν ξέρω. Αυτό θα το αποφασίσει ο καθένας μόνος του. Αρκεί να έχει σοβαρά στοιχεία εις γνώσιν του και να μην στηρίζει την απόφασή του, σε μύθους και αβάσιμες κουβέντες.
Εχω κουτάβι αγοράκι, που περιμένω πως και πως, να φτάσει σε ηλικία κατάλληλη για να στειρωθεί, γιατί έχει σημαντικά προβλήματα συμπεριφοράς. Δεν θα άφηνα επ'ουδενί, να καβαλάει μια ζωή, έναν αρκούδο...
Εχω και ενήλικο αρσενικό, που δεν χρειάστηκε ποτέ στην ζωή του, να μου περάσει καν από το μυαλό, το θέμα της στείρωσης. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, στις στάνταρ όμως ετήσιες εξετάσεις του, περιλαμβάνεται και ενδελεχής έλεγχος προστάτη. Ανελλιπώς.
Κάθε περίπτωση, είναι διαφορετική. Και ο καθένας μας, παίρνει την ολόδική του απόφαση.
Αρκεί να έχει τις σωστές πληροφορίες.
Καλησπέρα σας.Είμαι νέο μέλος και ο λόγος που βρήκα το forum σας είναι γιατί έψαχνα στοιχεία γύρω απο τη στείρωση.Εχω μία σκυλίτσα 5 χρονών και δεν την έχω στειρώσει ακόμα.Την έχω στον κήπο ο οποίος είναι στην πίσω πλευρά του σπιτιού οπότε δεν τίθεται θέμα να φύγει απο κάπου.Πρόσφατα αποφασίσαμε με τον αρραβωνιαστικό μου να μετακομίσουμε στο δικό μου σπίτι και έχουμε το εξής θέμα.Εχει και εκείνος έναν αρσενικό σκύλο ο οποίος επίσης δεν είναι στειρωμένος.Αρα έχουμε θέμα.......Εκτός αυτού τον τελευταίο χρόνο η δικιά μου σκυλίτσα έχει παρουσιάσει μαστίτιδα κάθε φορά που έχει οίστρο.Οποτε κάθε εξάμηνο έχουμε φαρμακευτική αγωγή και κακή διάθεση λόγω πόνου.Αναρωτιέμαι πρώτον πως θα καταφέρω τα σκυλιά να συμβιώσουν μεταξύ τους και δεύτερον να κάνω και στα δύο στείρωση άμεσα ή πρώτα σε κάποιο απο τα δύο και μετά στο άλλο?Σαν να μην φτάνει αυτό έχουμε και μια γατούλα που πλησιάζει τους 6 μήνες ζωής οπότε θα στειρωθεί και αυτή.Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω..Η κτηνίατρος μου ενώ είναι καλή σε πολλά θέματα δεν νιώθω πως μπορώ να την εμπιστευθώ στο θέμα στείρωση.Αυτααααα...Καλώς σας βρήκα και καλές σκυλοκουβεντούλες..
Καλώς μας βρήκες!
Αν είναι να ζήσουν μαζί αρσενικό και θηλυκό, η στείρωση του ενός τουλάχιστον είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.
Αφού η κοπελιά σου παθαίνει μαστίτιδες βάλε σίγουρα στο πρόγραμμα τη στείρωσή της. Για τον αρσενικό βλέπετε, δεν είναι και απαραίτητο, αλλά ούτε και κακό.
Δεν έχουν γνωριστεί ποτέ μέχρι τώρα? Θα μείνετε όλοι μαζί στο σπίτι που ήδη μένει ο αρσενικός?
Γιατί δεν εμπιστεύεσαι την κτηνίατρό σου για στείρωση?
Αν είναι να ζήσουν μαζί αρσενικό και θηλυκό, η στείρωση του ενός τουλάχιστον είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.
Αφού η κοπελιά σου παθαίνει μαστίτιδες βάλε σίγουρα στο πρόγραμμα τη στείρωσή της. Για τον αρσενικό βλέπετε, δεν είναι και απαραίτητο, αλλά ούτε και κακό.
Δεν έχουν γνωριστεί ποτέ μέχρι τώρα? Θα μείνετε όλοι μαζί στο σπίτι που ήδη μένει ο αρσενικός?
Γιατί δεν εμπιστεύεσαι την κτηνίατρό σου για στείρωση?
Καλώς ήρθες. Την μικρή σου να την στειρώσεις ειδικά εφόσον παρουσιάζει προβλήματα υγείας. Σίγουρα και η γατούλα σου πρέπει να στειρωθει ,όλα μαζεμένα πέφτουν. Η γιατρός σου με τις μαστιτιδες που σου έκανε η μικρή δεν σου είχε πει για στείρωση?? Γι αυτό δεν την πολυεμπιστευεσαι??
Στάλθηκε από το HTC Vision μου χρησιμοποιώντας Tapatalk 2
Στάλθηκε από το HTC Vision μου χρησιμοποιώντας Tapatalk 2
Συζητήσαμε στην κτηνίατρο για την στείρωση και μας είπε πώς ακόμα καλύτερα αν δεν της έχει έρθει η πρώτη περίδος αφού έτσι σιγουρευει να μην αντιμετωπίσει διάφορες ασθένεις στο μέλλον σε σχέση με σκυλιά που δεν έχουν κάνει και μπορούμε σε 15 μερες να την κάνουμε.Αυτό που με απασχολεί είναι πώς στην αρχή ημουν θετικός αλλά τώρα την λυπάμαι γιατί θα τραβήξει πολλά εκείνη την μέρα και ακόμα νιώθω πώς της στερώ κάτι σημαντικό που η φύση έχει δώσει.Στο σπίτι όλοι πάντως είναι σύμφωνοι για να αποφύγουμε περιπέτειες με περιόδους και γαμπρούς,καλά ζευγάρωμα κανείς δεν θέλει άλλο αν έχουμε πολλούς που μας την ζητάνε αλλά δεν πάνε να πνιγούν και αυτοί.ποιά η γνώμη η δική σας πάνω σε αυτό και πολλοί στο φόρουμ είναι που δεν έχουν κάνει απο όσο ξέρω?
Last edited:
Και εγώ έχω κάνει ευνουχισμό στον Σπόρο μου,παρόλο που φοβόμουν πολύ λόγω κακού προηγούμενου...
Το έψαξα πολύ, πήρα τη γνώμη τριών έμπιστών μου κτηνιάτρων και με βαριά καρδιά προχώρησα. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και η συμβίωσή μας έχει βαλτιωθεί πολύ έκτοτε.
Οι λόγοι που μας οδήγησαν εκεί ήταν κυρίως η ανεξέλεγτη, υπερενθουσιώδης και κυριαρχική συμπεριφορά που άρχισε να δείχνει, είχε φτάσει να καβαλάει όλα τα άλλα κουτάβια και μεγάλα σκυλιά που συναντούσαμε, είτε ήταν μικρότερα είτε στο μέγεθος του,με αποτέλεσμα να διορθώνω συνέχεια και να μην μπορώ να τον κοινωνικοποιήσω όσο ήθελα. Επίσης σημάδευε έντονα, ανά τρία βήματα αμόλαγε τα τσίσα, οπότε φτάσαμε να βριζόμαστε με όλη την γειτονιά... Τέλος, είχε δραπετεύσει 2 φορές και πετάχτηκε στο δρόμο κυνηγώντας μια θυληκιά και με τρόμαξε πάρα πολυ! Τώρα θα μου πείτε, όλα αυτά είναι θέματα που διορθώνονται με εκπαίδευση...Προσπάθησα με διορθώσεις και με λιχουδιές, ο μικρός ήταν ανεξέλεγκτος.
Το κάναμε όταν ήταν περίπου 7,5 μηνών, ώστε να μην προλάβουν να εγκατασταθούν τα προβλήματα συμπεριφοράς. Ψάξαμε πολύ πού θα την κάνουμε, προτίμησα εισπνευστική αναισθησία και ο Σπόρος πηδούσε σαν το κατσίκι το ίδιο απόγευμα! Τώρα είναι 10 μηνών , φιλικός σε ανθρώπους και ζώα αρσενικά και θηλυκά, το ίδιο παιχνιδιάρης όπως και πρίν, δεν καβαλάει σχεδόν ποτέ, δεν έχει παχύνει καθόλου, και επειδή φυσικά τα δούλεψα τα προβλήματα και δεν επαναπαύτηκα ότι θα στείρωθεί και θα αλλάξει αυτόματα χαρακτήρα, δεν σημαδεύει καθόλου
Ο ευνουχισμός δεν επιβάλλεται αν δεν υπάρχουν λόγοι υγείας, είναι προσωπική απόφαση του σκυλογονιού, αλλά για μένα είναι η σωστή απόφαση για το σκύλο συντροφιάς που δεν έχει λόγο να ζευγαρώσει, ειδικά σε μια κοινωνία γεμάτη εξαθλιωμένα αδέσποτα...
Το έψαξα πολύ, πήρα τη γνώμη τριών έμπιστών μου κτηνιάτρων και με βαριά καρδιά προχώρησα. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και η συμβίωσή μας έχει βαλτιωθεί πολύ έκτοτε.
Οι λόγοι που μας οδήγησαν εκεί ήταν κυρίως η ανεξέλεγτη, υπερενθουσιώδης και κυριαρχική συμπεριφορά που άρχισε να δείχνει, είχε φτάσει να καβαλάει όλα τα άλλα κουτάβια και μεγάλα σκυλιά που συναντούσαμε, είτε ήταν μικρότερα είτε στο μέγεθος του,με αποτέλεσμα να διορθώνω συνέχεια και να μην μπορώ να τον κοινωνικοποιήσω όσο ήθελα. Επίσης σημάδευε έντονα, ανά τρία βήματα αμόλαγε τα τσίσα, οπότε φτάσαμε να βριζόμαστε με όλη την γειτονιά... Τέλος, είχε δραπετεύσει 2 φορές και πετάχτηκε στο δρόμο κυνηγώντας μια θυληκιά και με τρόμαξε πάρα πολυ! Τώρα θα μου πείτε, όλα αυτά είναι θέματα που διορθώνονται με εκπαίδευση...Προσπάθησα με διορθώσεις και με λιχουδιές, ο μικρός ήταν ανεξέλεγκτος.
Το κάναμε όταν ήταν περίπου 7,5 μηνών, ώστε να μην προλάβουν να εγκατασταθούν τα προβλήματα συμπεριφοράς. Ψάξαμε πολύ πού θα την κάνουμε, προτίμησα εισπνευστική αναισθησία και ο Σπόρος πηδούσε σαν το κατσίκι το ίδιο απόγευμα! Τώρα είναι 10 μηνών , φιλικός σε ανθρώπους και ζώα αρσενικά και θηλυκά, το ίδιο παιχνιδιάρης όπως και πρίν, δεν καβαλάει σχεδόν ποτέ, δεν έχει παχύνει καθόλου, και επειδή φυσικά τα δούλεψα τα προβλήματα και δεν επαναπαύτηκα ότι θα στείρωθεί και θα αλλάξει αυτόματα χαρακτήρα, δεν σημαδεύει καθόλου
Ο ευνουχισμός δεν επιβάλλεται αν δεν υπάρχουν λόγοι υγείας, είναι προσωπική απόφαση του σκυλογονιού, αλλά για μένα είναι η σωστή απόφαση για το σκύλο συντροφιάς που δεν έχει λόγο να ζευγαρώσει, ειδικά σε μια κοινωνία γεμάτη εξαθλιωμένα αδέσποτα...
Last edited:
Συχνές ψευδοκυήσεις και πυόμητρα είναι τα πιο συνηθισμένα προβλήματα μια σκύλας που δεν έχει στειρωθεί και δεν ζευγαρώνει.
