Παντως κ για μενα η Ήρα ειναι το "μωρο" μου,
θεωρω οτι την αγαπω οσο θα αγαπουσα ενα παιδι
Ο τρόπος πιθανώς να διέφερε...
λεω πάντως θεωρώ,
μιας κ συνειδητα δεν εχω ακομη,
αλλα αμα αποφασισω να κανω κ δω να αλλαζει τιποτα,
θα ενημερωσω...
Μιας κ εχω ξενυχτισει ομως απειρες βραδιες στο προσκεφαλι της,
οταν την εβλεπα για καποιο λογο να δυσανασχετει,να σιγουρευομαι οτι αναπνέει,κ να αναπνέει καλα...
Οταν ηταν κουταβι κ ειχε αρρωστησει την ειχα φασκιωσει κ ετρεχα σα παλαβη μεστα χιονια να βρω κτηνίατρο...
Οταν νομιζα οτι την εχασα κατάρρευσα,σωματικα κ ψυχικα...
Εχω έγνοια αν εφαγε,
ποσο εφαγε,
τι εφαγε,
αν "ενεργηθηκε",
αν σήμερα γκρινιαξει ενω χθες δεν γκρινιαξε,
αν σημερα φυλαει ποδι ενω χθες οχι
κλπ κλπ κλπ κλπ
Νομιζω αυτά πανω κάτω κανει όποιος αγαπάει ενα πλασμα πιο αδύναμο,που εχει την αναγκη του,ποικιλοτροπως...
Επειδη την αγαπώ δλδ,κ την αγαπω δυνατα,ειλικρινά κ με ανιδιοτέλεια,
παει να πει οτι της κανω κακο?οτι δεν την αφηνω να ζησει την σκυλισια της ζωη οπως πρεπει?
Οποτε θα πρεπει να ακολουθήσω τις διαφορες συμβουλες καποιων που προτεινουν
να κανω επιτελους παιδι για να μου περασει η τρέλα με τα σκυλια
Ή οταν γκαστρωθω να δωσω την Ήρα,γιατι θα'ναι κακο για το παιδι...
Φυσικα οταν απαντω οτι για μενα η Ηρα ειναι η "πρωτοτοκη" μου,πάνω απτο πτωμα μου θα φυγει απο κοντα μου,κ ναι δεν εχω κανενα σκοπο να την ξεχωρίσω στο μελλον απτο παιδι μου με κοιτανε σαν ουφο...μα ακριβώς με τον ιδιο τροπο τους κοιτω κ γω (οκ,εγω τους κοιταω με πολυ χειροτερο τροπο,το παραδέχομαι)
Δεν ειναι κακο λοιπον να εξισωνεις την ζωη με την ζωη (ολες αλλωστε εχουν αξία)
Ειδικα οταν αναφερόμαστε σαυτες τις δυο συγκεκριμενες ζωες,οπου η μονη διαφορα ειναι οτι το παιδι κάποια στιγμη δε θα σεχει αναγκη,ενω το σκυλι δε θα σταματήσει ποτε να σε χρειαζεται...
Κ τουλαχιστον θα ξερεις οτι το παιδι σου θα σε ξεπερασει,
δε θα χρειαστει να μεινεις πισω μονος σου,χωρις αυτο,
ενω το σκυλι θα σε αφήσει πολυ πιο συντομα αποτι θα εισαι έτοιμος,να μαζευεις μονος σου τα κομματια σου[/
Σαφώς και συμφωνώ οτι σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά το ενα το άλλο,μονο συμπληρώνει το παζλ μιας όμορφης και κατ'εμε ολοκληρωμένης εικόνας. Όπως τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους ,αντίστοιχα διαφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης και συμπεριφοράς μας απέναντι τους και άρα έτσι ακριβώς διαφέρει και η συμπεριφορά μας απέναντι στον σκύλο μας,προσπαθώντας να διατηρούμε τα όρια και να μην υπερβάλουμε ώστε να μεγαλώσουμε ενα υγιές,ισορροπημένο και ευτυχισμένο σκύλο. Ποια θεωρούμε οτι ειναι αυτά τα όρια και ποιες οι υπερβολές που καλο ειναι να αποφεύγουμε,διαφέρουν απο άτομο σε άτομο,ωστόσο εγώ ειμαι της άποψης οτι υπαρχει ξεχωριστή θέση για το καθένα χωρίς χαρακτηρισμούς ποιος ειναι πάνω απο ποιον και ποιος εχει προτεραιότητα,εχοντας επίγνωση των διαφόρων και παντα προσπαθώ να μην δημιουργήσω και να μην ευνοησω δυσλειτουργικες συμπεριφορές ώστε να είμαστε όλοι μια χαρούμενη και ισορροπημένη οικογένεια.
