Θα ήθελα την άποψή σας για ένα θέμα που με προβληματίζει και θα παρακαλούσα να λάβετε υπόψιν σας τις συνθήκες ως ΕΧΟΥΝ και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Εδώ και αρκετό καιρό έχω ερωτευτεί μια θαυμάσια τσοπανοσκυλίτσα (τρόπος του λέγειν το -ίτσα μιας και είναι γομαράκι 30-40 κιλών!), η οποία βολτάρει σε γειτονικό τετράγωνο, την ταϊζω, την χαϊδεύω (μου δίνει κοιλιά κτλ)
Και γιατί δεν την υιοθετείς θα μου πείτε ;
Οι γονείς μου απεχθάνονται τα σκυλιά, και το μοναδικό που μπορώ να κάνω, είναι να της φτιάξω ένα σκυλόσπιτο στην ταράτσα, και συχνά-πυκνά να την βγάζω βόλτες κτλ.
Επίσης να αναφέρω ότι η δουλειά μου απαιτεί κάποιες μέρες τον μήνα να είμαι εκτός σπιτιού, οπότε είναι και αυτός επιβαρυντικός παράγων κατά της υιοθεσίας.
Κάνοντας λοιπόν μια σούμα τι έχουμε ;
Μπορώ να της προσφέρω ένα ασφαλές σκυλόσπιτο στην ταράτσα, τακτικές (αλλά όχι αρκετές) βόλτες, φαγητό, υγεία και ανθρώπινη συντροφιά.
Αν την αφήσω στον δρόμο δεν θα έχει τπτ απ' τα παραπάνω (πέραν του ανεπαρκούς φαγητού) και κινδυνεύει.
Τι κάνω λοιπόν ;
Πείτε μου το καλύτερο απ' τα δύο, ρεαλιστικά. Τι είναι το καλύτερο.
Ο περιορισμός στις κινήσεις της με αντάλλαγμα αυτά που μπορώ να της προσφέρω (που δεν είναι αντικειμενικώς αρκετά και σίγουρα όχι όλα όσα θέλει ένας σκύλος) είναι καλύτερος για το σκυλί απ΄την ζωή στον δρόμο ;
Εδώ και αρκετό καιρό έχω ερωτευτεί μια θαυμάσια τσοπανοσκυλίτσα (τρόπος του λέγειν το -ίτσα μιας και είναι γομαράκι 30-40 κιλών!), η οποία βολτάρει σε γειτονικό τετράγωνο, την ταϊζω, την χαϊδεύω (μου δίνει κοιλιά κτλ)
Και γιατί δεν την υιοθετείς θα μου πείτε ;
Οι γονείς μου απεχθάνονται τα σκυλιά, και το μοναδικό που μπορώ να κάνω, είναι να της φτιάξω ένα σκυλόσπιτο στην ταράτσα, και συχνά-πυκνά να την βγάζω βόλτες κτλ.
Επίσης να αναφέρω ότι η δουλειά μου απαιτεί κάποιες μέρες τον μήνα να είμαι εκτός σπιτιού, οπότε είναι και αυτός επιβαρυντικός παράγων κατά της υιοθεσίας.
Κάνοντας λοιπόν μια σούμα τι έχουμε ;
Μπορώ να της προσφέρω ένα ασφαλές σκυλόσπιτο στην ταράτσα, τακτικές (αλλά όχι αρκετές) βόλτες, φαγητό, υγεία και ανθρώπινη συντροφιά.
Αν την αφήσω στον δρόμο δεν θα έχει τπτ απ' τα παραπάνω (πέραν του ανεπαρκούς φαγητού) και κινδυνεύει.
Τι κάνω λοιπόν ;
Πείτε μου το καλύτερο απ' τα δύο, ρεαλιστικά. Τι είναι το καλύτερο.
Ο περιορισμός στις κινήσεις της με αντάλλαγμα αυτά που μπορώ να της προσφέρω (που δεν είναι αντικειμενικώς αρκετά και σίγουρα όχι όλα όσα θέλει ένας σκύλος) είναι καλύτερος για το σκυλί απ΄την ζωή στον δρόμο ;
Last edited: