Έφερα μόλις το Μουφ σπίτι, δηλαδή την τέφρα του. Τα κανόνισε η κτηνιατρική κλινική στην οποία τον πήγαινα εδώ και 11 σχεδόν χρόνια. Αποφάσισα να τον βάλω στη βιτρίνα μαζί με τις δυο μάσκες του Μπετόβεν (όταν ήταν 42 χρονών και όταν ήταν 56 και 12 ώρες νεκρός) διότι τους αγαπώ και τους δυο πολύ και το Μουφ αγαπούσε επίσης τον Μπετόβεν πολύ. Μου έδωσαν και πιστοποιητικό αποτέφρωσης τυπωμένο σε καλό χαρτί, όπου δήλωναν ότι έγινε με σεβασμό, αξιοπρέπεια και σύμφωνα με τη νομοθεσία τάδε του Ιλινόι.
Στο δρόμο προς και από την κλινική άκουσα το Requiem του Mozart και του τραγούδησα το Benedictus και Lux Aeterna που του άρεσαν. Για κάποιο λόγο, αν και ήμουν χάλια όσο οδηγούσα, αισθάνομαι τώρα μια γαλήνη και αυτό που λένε closure. Του Πάντα-Πάντα του είπα ότι στο κουτί είναι το Μουφ, το μούφιασε για λίγο και τώρα είναι ξαπλωμένος μπροστά από τη βιβλιοθήκη του μακαρίτη του παππού μου με τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού και την φυλάει ενώ εγώ είμαι στο πάνω πάτωμα και γράφω αυτά εδώ.
Η τελευταία φωτογραφία είναι από τα τελευταία Χριστούγεννα του Μουφ.