Πρέπει να προσαρμόζεις, εγώ δεν κάνω "αυτή" την καλή μας βόλτα για κανένα λόγο στη βροχή. Βρίσκω μια καλή με κτίρια. Γι'αυτόν όπως κατάλαβες, που δεν του αρέσει η βροχή, γιατί εμένα... το ίδιο μου κάνει
Τρέξιμο με αυτοκίνητο / μηχανάκι - μοτοσυκλέτα
- Thread starter Gaara
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πάντως όσον αφορά το θέμα, θα ήθελα να θίξω ένα σημαντικό κατά τη γνώμη μου κομμάτι, που αφορά την κατασκευή του σκύλου και τις καταπονισεις που δέχεται ένα μη σωστά κατασκευασμένο σώμα όταν υπερβάλλουμε. Κυρίως μακροπρόθεσμα.
Επειδή οι σκύλοι είναι τεράστιες ψυχές και θα κάνουν τα πάντα για μας, προσαρμόζονται στις όποιες κατασκευαστικές αδυναμίες έχουν για να μας ακολουθήσουν στις δραστηριότητές μας.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μεταφορά που έκανε ο McDowell Lyon στο βιβλίο του λέγοντας πως ένα ευθύ μπροστινό κάνει τον σκύλο να κινείται μόνιμα σαν να ανεβαίνει μια ανηφόρα.
Επιπρόσθετα δεν απορροφώνται οι κραδασμοί όπως θα έπρεπε, καταπονοντας ακόμα περισσότερο το σώμα. Κάτι που σαφώς οι παλαιότεροι το γνώριζαν σαν αναβάτες σε άλογα με τέτοια μπροστινά.
Όλα αυτά θεωρώ πως θα έπρεπε να τα έχουμε υπόψιν μας για να προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας στις δυνατότητές τους. Είτε μιλάμε για διάδρομο, είτε μιλάμε για πεζοπορία, είτε μιλάμε για agility, είτε για τρέξιμο με μηχανάκι ή αυτοκίνητο όπως έκανε ο τύπος στο βίντεο.
Επειδή οι σκύλοι είναι τεράστιες ψυχές και θα κάνουν τα πάντα για μας, προσαρμόζονται στις όποιες κατασκευαστικές αδυναμίες έχουν για να μας ακολουθήσουν στις δραστηριότητές μας.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μεταφορά που έκανε ο McDowell Lyon στο βιβλίο του λέγοντας πως ένα ευθύ μπροστινό κάνει τον σκύλο να κινείται μόνιμα σαν να ανεβαίνει μια ανηφόρα.
Επιπρόσθετα δεν απορροφώνται οι κραδασμοί όπως θα έπρεπε, καταπονοντας ακόμα περισσότερο το σώμα. Κάτι που σαφώς οι παλαιότεροι το γνώριζαν σαν αναβάτες σε άλογα με τέτοια μπροστινά.
Όλα αυτά θεωρώ πως θα έπρεπε να τα έχουμε υπόψιν μας για να προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας στις δυνατότητές τους. Είτε μιλάμε για διάδρομο, είτε μιλάμε για πεζοπορία, είτε μιλάμε για agility, είτε για τρέξιμο με μηχανάκι ή αυτοκίνητο όπως έκανε ο τύπος στο βίντεο.
Καταρχάς μια διόρθωση : είναι "καταπονήσεις" και όχι καταπονίσεις
Για να γίνει λίγο πιο κατανοητό, μετέφρασα έτσι πρόχειρα μια συνέντευξη που είχε δώσει η Pat Hastings με αφορμή το βιβλίο της με τίτλο "Structure in Action: The Makings of a Durable Dog".
Πιστεύω θα βοηθήσει να γίνει κατανοητή η σημασία της σωστής ανατομίας και πως μπορούμε με απλούς τρόπους να την αναγνωρίσουμε, ώστε να μην υποβάλλουμε τους σκύλους μας σε δοκιμασίες που θα τους καταπονήσουν μακροπρόθεσμα.
Ενα αντίστοιχο θέμα είχα ξεκινήσει εδώ
Ερώτηση: Πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν σωστά κατασκευασμένο σκύλο (sound), ειδικά όταν πρόκειται για διαγωνισμούς και κυναθλήματα;
Πιστεύω ακράδαντα πως όλες αυτές οι εκδηλώσεις πρέπει να αφορούν τους σκύλους και όχι τον ανθρώπινο εγωισμό. Πιστεύω λοιπόν πως κάθε κουτάβι ή ενήλικος σκύλος με ανατομικά θέματα τέτοια, που πιθανότατα θα επηρεάσουν την ποιότητα ζωής τους όσο μεγαλώνουν, - ειδικά αν τους ζητηθεί να κάνουν πράγματα που δεν πρέπει να κάνουν - είναι σκύλοι που δεν ανήκουν ούτε στις γενετικές δεξαμενές, ούτε στους στίβους των εκθέσεων.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να νικήσεις με αυτούς.
Όμως όλοι ξέρουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε με σχεδόν οτιδήποτε και ότι όσο νικάμε, τόσο πιθανότερο είναι ο σκύλος αυτός να αναπαραχθεί και να προστεθεί στη γενετική δεξαμενή.
Ένας σκύλος με τέτοια θέματα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συμμετάσχει σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Όσα περισσότερα "κατασκευαστικά" θέματα έχει, τόσο πιο επιρρεπής είναι σε τραυματισμούς, τόσο περισσότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και τόσο περισσότερο θα επηρεαστεί απ' αυτά το ταμπεραμέντο και η ποιότητα ζωής του όσο μεγαλώνει.
Αυτό αγαπητοί μου δεν είναι σωστό!
Οι σκύλοι θα κάνουν ο,τι τους ζητήσουμε και θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι το σώμα τους να μην τους το επιτρέπει πια. Οπότε είναι δική μας ευθύνη να μάθουμε αρκετά για την κατασκευή τους ώστε να φροντίσουμε να δώσουμε τα κουτάβια μας σε σπίτια που είναι κατάλληλα για να διασφαλίσουν την ευζωία τους.
Αυτό ισχύει και για όλα τα κουτάβια που αποκτούμε εμείς.
Ερώτηση: Πώς μπορείς να δεις αν ένας σκύλος είναι ανατομικά σωστός (sound);
Είναι αρκετά απλό. Μαθαίνουμε να βλέπουμε τους σκύλους χρησιμοποιώντας 3 φανταστικές γραμμές.
Η πρώτη σχηματίζεται κατά μήκος της ράχης, μέχρι τέρμα μπροστά και πρέπει ολόκληρο το κεφάλι να είναι πάνω από αυτή τη γραμμή.
Η δεύτερη σχηματίζεται κάθετα, ακριβώς στο κέντρο του μπροστινού ποδιού (βλέποντας τον σκύλο από το πλάι) και ολόκληρος ο λαιμός πρέπει να βρίσκεται μπροστά από αυτή τη γραμμή.
Την τρίτη γραμμή την φέρνουμε ολόισια στην κορυφή των γλουτών του σκύλου (το ισχίο - το κόκκαλο δηλαδή που "εξέχει" κάτω από την ουρά) προς τα κάτω. Το τελείωμά της πρέπει να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τις μύτες των πίσω ποδιών.
Καμία από αυτές τις γραμμές δεν έχει εφαρμογή σε ένα Peke και η τρίτη δεν έχει εφαρμογή σε ένα Chow ή έναν ποιμενικό, αλλά έχουν εφαρμογή σχεδόν σε όλες τις φυλές.
Αυτές οι γραμμές είναι οι "βαθμοί" φυσικής ισορροπίας της Μητέρας Φύσης και όσο πιο κοντά ένας σκύλος είναι σε αυτούς, τόσο πιο άνετα μπορεί να σταθεί.
Το δυσκολότερο πράγμα είναι να σταθούμε. Όσο περισσότερο κινούμαστε, τόσο προσαρμόζουμε το βάρος μας, τόσο περισσότερο στηριζόμαστε κάπου, τόσο περισσότερο προσαρμόζουμε την κίνησή μας και τόσο περισσότερα ανατομικά θέματα αντιμετωπίζουμε.
Θυμηθείτε πως ένας σκύλος δεν κληρονομεί την γραμμή ράχης του (topline).
Αυτή είναι αποτέλεσμα της κατασκευής του.
Όταν η γραμμή ράχης δεν είναι σωστή, τότε η κατασκευή δεν είναι σωστή.
Αν είναι μαλακή, ελαστική, έχει "τρύπες" ή γενικά πηγαίνει προς τα κάτω είτε σε στάση είτε σε κίνηση, είναι μια ένδειξη πως κάτι δεν πάει καλά με το μπροστινό σύστημα. Οι γωνίες και οι αναλογίες του μπροστινού είναι αυτές που δημιουργούν σταθερότητα στην πλάτη.
Αν η γραμμή ράχης εξέχει προς τα πάνω σε οποιαδήποτε φυλή που δεν πρέπει να είναι έτσι, όπως για παράδειγμα μια καμπούρα σε μια φυλή που δεν πρέπει να έχει καμπούρα, ή αν το πίσω μέρος είναι ψηλότερο από το μπροστινό σε φυλές που δεν πρέπει να είναι έτσι, είναι σχεδόν πάντα ένδειξη πως κάτι είναι λάθος στο πίσω σύστημα.
Ερώτηση: Ποιοί είναι οι συνήθεις τραυματισμοί σκύλων που δεν είναι σωστά κατασκευασμένοι;
Εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το άθλημα με το οποίο ασχολείσαι και τη βασική κατασκευή του σκύλου που δουλεύεις. Στο βιβλίο μου περιγράφω ποιους τραυματισμούς μπορείς να δεις σε κάθε ανατομικό μέρος που έχει αδυναμία.
Οι γωνιώσεις δημιουργούν την κινητήριο δύναμη και επίσης απορροφούν τους κραδασμούς, οπότε όσο καλύτερες και πιο αρμονικές είναι μεταξύ τους, τόσο λιγότερους τραυματισμούς θα δεις και ταυτόχρονα θα αυξηθεί ο χρόνος συμμετοχής του σκύλου στο άθλημα αλλά και οι πιθανότητες επιτυχίας.
Ερώτηση: Πώς μπορούν τα flyball, agility, obedience κλπ να επηρεάσουν τις αρθρώσεις/κατασκευή ενός σκύλου;
Ανέφερα πριν τη σπουδαιότητα των σωστών γωνιώσεων, οπότε όσο πιο ευθείς είναι, τόσο πιο σκληρά πρέπει να προσπαθήσει ο σκύλος, τόσο επηρεάζονται οι αρθρώσεις του και κατ' επέκταση τραυματίζονται οι ιστοί, αρχίζουν τα αρθριτικά και σιγά-σιγά μειώνεται η ποιότητα ζωής τους όσο μεγαλώνουν.
Όλοι μιλάμε για τα μπροστινά και συμφωνώ πως πρέπει να τα βελτιώσουμε, αλλά πρέπει να φτιάξουμε και το πίσω! Το 70% των ορθοπεδικών επεμβάσεων στους σκύλους αφορά το πίσω σύστημα, με πρώτη τη ρήξη χιαστών συνδέσμων, κάτι που έχει μετατραπεί σε μια επιχείρηση δισεκατομμυρίων τον χρόνο. Νομίζω πως χρειάζεται όλοι μας να γυρίσουμε πίσω στα θρανία και να ψάξουμε να βρούμε πώς θα εκτρέφουμε σκύλους που δεν θα τραυματίζονται τόσο εύκολα.
Για να γίνει λίγο πιο κατανοητό, μετέφρασα έτσι πρόχειρα μια συνέντευξη που είχε δώσει η Pat Hastings με αφορμή το βιβλίο της με τίτλο "Structure in Action: The Makings of a Durable Dog".
Πιστεύω θα βοηθήσει να γίνει κατανοητή η σημασία της σωστής ανατομίας και πως μπορούμε με απλούς τρόπους να την αναγνωρίσουμε, ώστε να μην υποβάλλουμε τους σκύλους μας σε δοκιμασίες που θα τους καταπονήσουν μακροπρόθεσμα.
Ενα αντίστοιχο θέμα είχα ξεκινήσει εδώ
Ερώτηση: Πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν σωστά κατασκευασμένο σκύλο (sound), ειδικά όταν πρόκειται για διαγωνισμούς και κυναθλήματα;
Πιστεύω ακράδαντα πως όλες αυτές οι εκδηλώσεις πρέπει να αφορούν τους σκύλους και όχι τον ανθρώπινο εγωισμό. Πιστεύω λοιπόν πως κάθε κουτάβι ή ενήλικος σκύλος με ανατομικά θέματα τέτοια, που πιθανότατα θα επηρεάσουν την ποιότητα ζωής τους όσο μεγαλώνουν, - ειδικά αν τους ζητηθεί να κάνουν πράγματα που δεν πρέπει να κάνουν - είναι σκύλοι που δεν ανήκουν ούτε στις γενετικές δεξαμενές, ούτε στους στίβους των εκθέσεων.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να νικήσεις με αυτούς.
Όμως όλοι ξέρουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε με σχεδόν οτιδήποτε και ότι όσο νικάμε, τόσο πιθανότερο είναι ο σκύλος αυτός να αναπαραχθεί και να προστεθεί στη γενετική δεξαμενή.
Ένας σκύλος με τέτοια θέματα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συμμετάσχει σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Όσα περισσότερα "κατασκευαστικά" θέματα έχει, τόσο πιο επιρρεπής είναι σε τραυματισμούς, τόσο περισσότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και τόσο περισσότερο θα επηρεαστεί απ' αυτά το ταμπεραμέντο και η ποιότητα ζωής του όσο μεγαλώνει.
Αυτό αγαπητοί μου δεν είναι σωστό!
Οι σκύλοι θα κάνουν ο,τι τους ζητήσουμε και θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι το σώμα τους να μην τους το επιτρέπει πια. Οπότε είναι δική μας ευθύνη να μάθουμε αρκετά για την κατασκευή τους ώστε να φροντίσουμε να δώσουμε τα κουτάβια μας σε σπίτια που είναι κατάλληλα για να διασφαλίσουν την ευζωία τους.
Αυτό ισχύει και για όλα τα κουτάβια που αποκτούμε εμείς.
Ερώτηση: Πώς μπορείς να δεις αν ένας σκύλος είναι ανατομικά σωστός (sound);
Είναι αρκετά απλό. Μαθαίνουμε να βλέπουμε τους σκύλους χρησιμοποιώντας 3 φανταστικές γραμμές.
Η πρώτη σχηματίζεται κατά μήκος της ράχης, μέχρι τέρμα μπροστά και πρέπει ολόκληρο το κεφάλι να είναι πάνω από αυτή τη γραμμή.
Η δεύτερη σχηματίζεται κάθετα, ακριβώς στο κέντρο του μπροστινού ποδιού (βλέποντας τον σκύλο από το πλάι) και ολόκληρος ο λαιμός πρέπει να βρίσκεται μπροστά από αυτή τη γραμμή.
Την τρίτη γραμμή την φέρνουμε ολόισια στην κορυφή των γλουτών του σκύλου (το ισχίο - το κόκκαλο δηλαδή που "εξέχει" κάτω από την ουρά) προς τα κάτω. Το τελείωμά της πρέπει να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τις μύτες των πίσω ποδιών.
Καμία από αυτές τις γραμμές δεν έχει εφαρμογή σε ένα Peke και η τρίτη δεν έχει εφαρμογή σε ένα Chow ή έναν ποιμενικό, αλλά έχουν εφαρμογή σχεδόν σε όλες τις φυλές.
Αυτές οι γραμμές είναι οι "βαθμοί" φυσικής ισορροπίας της Μητέρας Φύσης και όσο πιο κοντά ένας σκύλος είναι σε αυτούς, τόσο πιο άνετα μπορεί να σταθεί.
Το δυσκολότερο πράγμα είναι να σταθούμε. Όσο περισσότερο κινούμαστε, τόσο προσαρμόζουμε το βάρος μας, τόσο περισσότερο στηριζόμαστε κάπου, τόσο περισσότερο προσαρμόζουμε την κίνησή μας και τόσο περισσότερα ανατομικά θέματα αντιμετωπίζουμε.
Θυμηθείτε πως ένας σκύλος δεν κληρονομεί την γραμμή ράχης του (topline).
Αυτή είναι αποτέλεσμα της κατασκευής του.
Όταν η γραμμή ράχης δεν είναι σωστή, τότε η κατασκευή δεν είναι σωστή.
Αν είναι μαλακή, ελαστική, έχει "τρύπες" ή γενικά πηγαίνει προς τα κάτω είτε σε στάση είτε σε κίνηση, είναι μια ένδειξη πως κάτι δεν πάει καλά με το μπροστινό σύστημα. Οι γωνίες και οι αναλογίες του μπροστινού είναι αυτές που δημιουργούν σταθερότητα στην πλάτη.
Αν η γραμμή ράχης εξέχει προς τα πάνω σε οποιαδήποτε φυλή που δεν πρέπει να είναι έτσι, όπως για παράδειγμα μια καμπούρα σε μια φυλή που δεν πρέπει να έχει καμπούρα, ή αν το πίσω μέρος είναι ψηλότερο από το μπροστινό σε φυλές που δεν πρέπει να είναι έτσι, είναι σχεδόν πάντα ένδειξη πως κάτι είναι λάθος στο πίσω σύστημα.
Ερώτηση: Ποιοί είναι οι συνήθεις τραυματισμοί σκύλων που δεν είναι σωστά κατασκευασμένοι;
Εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το άθλημα με το οποίο ασχολείσαι και τη βασική κατασκευή του σκύλου που δουλεύεις. Στο βιβλίο μου περιγράφω ποιους τραυματισμούς μπορείς να δεις σε κάθε ανατομικό μέρος που έχει αδυναμία.
Οι γωνιώσεις δημιουργούν την κινητήριο δύναμη και επίσης απορροφούν τους κραδασμούς, οπότε όσο καλύτερες και πιο αρμονικές είναι μεταξύ τους, τόσο λιγότερους τραυματισμούς θα δεις και ταυτόχρονα θα αυξηθεί ο χρόνος συμμετοχής του σκύλου στο άθλημα αλλά και οι πιθανότητες επιτυχίας.
Ερώτηση: Πώς μπορούν τα flyball, agility, obedience κλπ να επηρεάσουν τις αρθρώσεις/κατασκευή ενός σκύλου;
Ανέφερα πριν τη σπουδαιότητα των σωστών γωνιώσεων, οπότε όσο πιο ευθείς είναι, τόσο πιο σκληρά πρέπει να προσπαθήσει ο σκύλος, τόσο επηρεάζονται οι αρθρώσεις του και κατ' επέκταση τραυματίζονται οι ιστοί, αρχίζουν τα αρθριτικά και σιγά-σιγά μειώνεται η ποιότητα ζωής τους όσο μεγαλώνουν.
Όλοι μιλάμε για τα μπροστινά και συμφωνώ πως πρέπει να τα βελτιώσουμε, αλλά πρέπει να φτιάξουμε και το πίσω! Το 70% των ορθοπεδικών επεμβάσεων στους σκύλους αφορά το πίσω σύστημα, με πρώτη τη ρήξη χιαστών συνδέσμων, κάτι που έχει μετατραπεί σε μια επιχείρηση δισεκατομμυρίων τον χρόνο. Νομίζω πως χρειάζεται όλοι μας να γυρίσουμε πίσω στα θρανία και να ψάξουμε να βρούμε πώς θα εκτρέφουμε σκύλους που δεν θα τραυματίζονται τόσο εύκολα.
