Τραγούδια και ποίηματα για σκυλι


takisft

Well-Known Member
24 Ιουνίου 2011
4.817
5.037
Αθήνα
Για την Τερεζούλα της mariaa που "έφυγε".

Έχουν δική τους μοίρα τα σκυλιά
δικό τους πρόσωπο Θεού λατρεύουν
δικό τους αγναντεύουν ουρανό
δίνουν δικό τους ορισμό για τους ανθρώπους
Κρατούν τη μνήμη του
κατακλυσμού
το ρίγος για μιαν άγνωστη πατρίδα
ψάχνουν το δάσος κάτω από την πόλη
θέλουν να ξεψυχήσουν σ' άλλους τόπους
Κάποτε
μες στον ύπνο των σκυλιών
θρηνούν οι λύκοι
σαλεύει ο φόβος τα βαριά κλαδιά του
φίδι σφυρίζει η πείνα την οργή της
Ακούν στα βάθη την παλιά οιμωγή
της ερημιάς τον προσκλητήριο θρήνο
δαγκώνουν την αόρατη αλυσσίδα
κόκκινο φως τα μάτια τους τυφλώνει

θυμούνται φλόγες και
ξεριζωμό

ξυπνά το αγρίμι μέσα τους
και κλαίει

Ορέστης Αλεξάκης(1989)
 
  • Like
Reactions: ioanna a


giannnis

Well-Known Member
30 Μαρτίου 2011
242
0
Η κυρία με το σκυλάκι
http://www.youtube.com/watch?v=_rOoXzumfbQ

Στιχοι: Μάνος Κουφιανάκης
Ερμηνεια: Κωστας Χατζης

...Ειναι η φτωχεια και ο πλουτος που παγωνουν ανταμα...

"...εγω και ο σκυλος μου
ο μονος φιλος μου
που ολα του τα εξηγω
Παιδι της νυχτας -Μαζω..."

mod κανε τα μαγικα σου και εννωσε αν θελεις τα 2 τελευταια μου posts ωστε να μην πιανουν χωρο :)
 
Last edited by a moderator:






Tonini

Well-Known Member
27 Οκτωβρίου 2009
843
2
36
Munich/Germany
Αφιερωμένο στον Μαξιμιλιαν μου....που με άφησε πριν 2 χρόνια....


Κι αν καθρεφτίζεσαι μες στα νερά της λίμνης,δεν με πειράζει αν τα νούφαρα ζηλέψουν.
Το είδωλο σου θα φοβάμαι μήπως κλέψουν, ορμητικές κινήσεις μιας δίνης.
Και αν τα χτενίζει τα μαλλιά σου ο αέρας δεν θα με νοιάζει αν τα δέντρα ξεριζώσει,
φοβάμαι μόνο την καρδιά σου μην παγώσει στο γλυκοχάραμα της έβδομης ημέρας.
Και αν σε χαϊδεύουν της βροχής οι σταγόνες, δεν το φοβάμαι τα ποτάμια αν ξεχειλίσουν,
τα δάκρυα σου δεν μπορώ να συναντήσω μες στων ματιών σου τις αγέρωχες κρυψώνες.
Και αν σε αγκαλιάσουν του θανάτου τα 2 χέρια, δεν με ενδιαφέρει αν το σώμα σου θα λιώσει,
ζηλεύω μόνο τον ανθό που θα φυτρώσει πάνω στον τάφο σου εκεί......στ' αστέρια.......
 


MANOY

Well-Known Member
13 Μαρτίου 2008
1.168
0
34
Ηρακλειο Κρητης και Αθηνα
Δεν μιλαει ολο το τραγουδι για σκυλο αλλα οι πρωτοι στιχοι ειναι πολυ καλοι...

''Εχεις κοιταξει ποτε στα ματια ενα αδεσποτο σκυλι?
Για να δεις μοναξια τι παει να πει?
Να σε μυρισει θελει οχι να επιτεθει
Αγαπη ψαχνει οχι για φαι
Φαι μπορει να βρει και μεσα στα σκουπιδια
Μα αν παρει αγαπη η ζωη του δε θα ειναι ιδια
Κι οταν πληγωνεται πληγωνεται βαθεια
Γιατι συνηθως αντι για αγαπη παιρνει κλωτσια...''

12ος Πίθηκος -H μοναξιά στο πεζοδρόμιο ( Official Music Video ) - YouTube
 








Orilis

Well-Known Member
3 Μαρτίου 2011
7.881
6.979
Πάτρα
Το No Dogs Allowed το έγραψε ο Jose Feliciano, κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής (εκ γενετής τυφλός) με αφορμή την πρώτη του επίσκεψη στο Λονδίνο, όπου του απαγορεύτηκε η είσοδος στο σκύλο οδηγό του, εκτός κι αν τον άφηνε έξι μήνες σε καραντίνα. José Feliciano No Dogs Allowed HD - YouTube


 




Veronica

Well-Known Member
7 Δεκεμβρίου 2010
3.213
6
Always somewhere
www.youtube.com

If a Dog Had Been Your Teacher


If a dog had been your teacher, you would
Always run to greet loved ones when they came home.
Never pass up the opportunity to go for a joyride.
Enjoy the simple experience of fresh air and the wind in your face.
Practice obedience.
Let others know when they’ve invaded your territory.
Take naps.
Stretch before rising.
Run, romp and play daily.
Enjoy attention and affection.
Avoid biting when a simple growl will do.
Lie on your back on the grass.
On hot day, drink lots of water and lie under a shady tree.
When you’re happy, dance around and wag your entire body.
No matter how often you’re scolded, don’t buy into guilt – run right back and make friends.
Delight in the simple joy of a long walk.
Eat with gusto and enthusiasm.
Stop when you have had enough.
Be loyal.
Never pretend to be something you’re not.
And, if what you want lies buried, dig until you find it.
And when someone is having a bad day, be silent, sit close by and nuzzle them gently.
 
  • Like
Reactions: ioanna a


Orilis

Well-Known Member
3 Μαρτίου 2011
7.881
6.979
Πάτρα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΡΩΜΙΟΣ



Έχω ένα σκύλο με αυτιά
Που δε γουστάρει τα γατιά
Κι όλο γαβγίζει, βρίζει
Όλο το ντουνιά


Τρέχει στους δρόμους σα τρελός
Και μουρμουράει διαρκώς
Και δε γουστάρει τη χάρη
Κανενός.


Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός


Νανανα...


Έχω ένα σκύλο μερακλή
Απόγονο του Ηρακλή
Μασάει μπουκάλια, κουτάλια
Άμα χρειαστεί


Είναι ο σκύλος μου από σόι
Από αρχαίο σκυλολόι
Δεν προσκυνάει, κυβερνάει
Όλο το ντουνιά


Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός


Νανανα..


Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός


Μα είμαι κι εγώ ένας Ρωμιός
Χρωστάω παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσω, γίνομαι σοφός
Μα όταν θυμώσω, γίνομαι θεός


Ένας Ρωμιός.
---------------------------------------


ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ

ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΟ ΚΑΝΙΣ


Ρε Γιαννάκη πονηρέ
με τον κίτρινο μπερέ
βιβλιάρια, ταμεία
και δραχμή δεν έχω μία


Που το βρήκες δηλαδή
το κοστούμι το λαδί
το χρυσό το δαχτυλίδι
και διάφορα άλλα είδη


Το σκυλάκι το κανίς
ποιός το έκλεψε κανείς
το ρολόι, τη γραβάτα
και της άγκυρας τη γάτα


Με το νο και με το γιες
πονηρές συναλλαγές
με τον τάδε με τον δείνα
στο Λονδίνο, στην Αθήνα


Που το βρήκες δηλαδή
το γραφείο, το κλειδί
διαμέρισμα, βεράντα
και στην τράπεζα σαράντα


Το σκυλάκι το κανίς...


Ρε Γιαννάκη πονηρέ
με τον κίτρινο μπερέ
έβγαλα ακαδημία
και δραχμή δεν έχω μία


Που το βρήκες δηλαδή
το κουρσάκι το λαδί
ραδιόφωνο, κεραία
την κοπέλα την ωραία


Το σκυλάκι το κανίς...
 
  • Like
Reactions: ioanna a






betty coltrane

Well-Known Member
7 Ιουλίου 2011
3.972
9.756
47
Ηράκλειο, Αττική
goodcopbadcop6.blogspot.gr
Mέρα που είναι

Ερώτηση κρίσεως

Ρώτησα το σκύλο μου το Ρίβα άμα νοιώθει
Έλληνας, αυτόχθονας ή κάτι σχετικό.
Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο
κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στο γιαλό.
Εό! Γαμώ το φασισμό.
 
  • Like
Reactions: ioanna a




Dog-Mania

New Member
6 Οκτωβρίου 2013
3
0
Ποιήματα για σκύλους

ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ Η ΟΥΡΑ
Έχω ακούσει χίλια λόγια
Χαρωπά, λυπητερά,
μα ποτέ καμιά φορά
δε μιλήσανε τα λόγια
σαν του σκύλου την ουρά.
Ανταμώθηκαν άνθρωποι
Κι έχουν κλάψει από χαρά
Μα κανείς καμιά φορά
«Καλωσόρισες» δεν είπε
Σαν του σκύλου την ουρά.
Και σε φίλους και σε ξένους
Έχω δώσει τη χαρά.
Με ξεχάσαν μια φορά…
Μα πιστός μου μένει ο σκύλος
Και σαλεύει την ουρά.


Πιο σωστά λόγια δε βρίσκεις!
:D
 


ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ

Well-Known Member
26 Μαρτίου 2018
1.150
2.016
Το παρακάτω ποίημα του Δημήτρη Κόκκου δημοσιεύτηκε στο φιλολογικό ένθετο της εφημερίδας "Ακρόπολις" (08.03.1887).

Το ποίημα ξεκινάει μ' έναν ύμνο προς το σκύλο, τον οποίο ο Κόκκος προβάλει ως τον πιο πιστό φίλο του ανθρώπου, ενώ στη συνέχεια αποκτά μια πιο προσωπική χροιά, καθώς ο ποιητής αφηγείται τη βιογραφία του Σκύλου του (με Σ κεφαλαίο, όπως τον αναφέρει ο Κόκκος), διανθισμένη με χαριτωμένα περιστατικά, αλλά και με σκηνές που δείχνουν την αμοιβαία αγάπη ανάμεσα στον ποιητή και το σκύλο του, που άκουγε στο όνομα Ντοκ.

Αξίζει να σταθεί κανείς στους τελευταίους στίχους του ποιήματος, όπου αντιπαραβάλλεται η καλοσύνη του σκύλου απέναντι στο μίσος που θρέφουν πολλοί άνθρωποι για τα σκυλιά και όχι μόνο.

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ
Ι
Ο σκύλος μου είναι πολύ πρωτότυπο σκυλί,
μα η πρωτοτυπία του βεβαίως είναι τόση,
που μερικοί τον αγαπούν, και τον μισούν πολλοί,
αλλά και τον σιχαίνονται ειλικρινώς καμπόσοι!
όμως αυτός τους φίλους του απ' τους εχθρούς γνωρίζει,
και διά τούτο και τους μεν, ως και τους δε... γαβγίζει!

Αλλά κανείς, παρακαλώ, μη παραξενευθεί,
γιατί κανείς σας σήμερα πιστό δεν έχει φίλο,
κι αν ένας - όχι εκατό - φίλος πιστός βρεθεί,
να του χαρίζω στη στιγμή τον προσφιλή μου Σκύλο!
όμως κανείς δεν βρίσκεται, κι έχω χαρά μεγάλη,
που μένω με το σκύλο μου αχώριστος και πάλι.

Ίσως στην αρχαιότητα υπήρχαν μερικά,
ως λέγουν παραδείγματα μοναδικής φιλίας,
υπήρχαν πλην μας έμειναν αρχαιολογικά,
μεθ' όλης της προγονικής αρχαίας μας ευκλείας.
Υπήρχαν φίλοι-αδελφοί, και δη τυραννοκτόνοι,
μα σήμερα ο αδελφός τον αδελφό σκοτώνει!..

Εγώ λοιπόν και αδελφούς και φίλους παραιτώ,
και τον πιστό μου σύντροφο σκοπεύω να υμνήσω...
αλλά προ τούτου, Κύριοι, μια χάρη σας ζητώ,
συντόμως, όσο δύναμαι, να τον βιογραφήσω.
Αν σκύλο κι όχι άνθρωπο τον έπλασε η φύση,
έχει το βίο του μεστό μ' ελπίδες κι αναμνήσεις.


ΙΙ
Ήταν, θαρρώ, ανοίξεως χρυσή πρωταπριλιά,
οπόταν είδε και αυτός το φως λαμπρής ημέρας,
αλλ' επειδή αόμματα γεννώνται τα σκυλιά,
θα εγεννήθη πιθανώς το σκοτεινό εσπέρας.
Έμειν' ημέρες αρκετές με μάτια τυφλωμένα
κι ήσαν τα πάντα δι' αυτόν και άγνωστα και ξένα.

Η μήτηρ του ήταν λαμπερά Λεβρέτα, σταχτερή,
αλλ' ο πατήρ του φαίνεται ιθαγενής να είναι,
και μάλιστα κοπρόσκυλος - αν μας το συγχωρεί -
τοιούτους θρέφουν παμπληθείς οι κλασσικές Αθήναι...
Εκ των γονέων δε αυτών, χωρίς να καταλάβει,
γεννήθηκε το εύμορφο και παχουλό κουτάβι.

Κι όταν τα μάτια έπαυσε να έχει σφαλιστά,
κι έβλεπε πως τριγύρω του σκυλάκια ήσαν άλλα,
κι έτρεχε στη μανούλα του με πόδια τρεκλιαστά,
κι έκανε πως την γάβγιζε για να του δώσει γάλα,
τότε κι εγώ εξάπλωσα τη ληστρική μου χείρα,
και το κουτάβι το μικρό εδιάλεξα και πήρα!

Έτσι συμβαίνει δυστυχώς εδώ καμιά φορά,
άλλοι να κάνουν το παιδί και να το παίρνουν άλλοι,
αλλ' η μητέρα έμεινε με τ' άλλα της μωρά,
και δεν μ' εφάνη η θλίψη της πάρα πολύ μεγάλη.
Ναι μεν ως μήτηρ έπρεπε να είν' απελπισμένη,
αλλ' ήταν στις απαγωγές πολύ συνηθισμένη.

Εν τούτοις έφερα κι εγώ στο σπίτι το σκυλί,
και μόνο γάλα του 'δινα να τρώει κάθε μέρα,
κι εκείνο τόσο έξυπνο, μα και μωρό πολύ,
ποιος ξέρει αν δεν μ' έπαιρνε ακόμη για μητέρα!
Εγώ, δεν ημπορώ να πω, πως το υιοθετούσα,
μα όσο εμεγάλωνε και τόσο τ' αγαπούσα.

Κι όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε κι αυτό,
και πάντοτε ομόρφαινε στο σχήμα και στο χρώμα,
ως που μια μέρα έγινε σκυλάκι ζηλευτό,
με το κομψό της μάνας του και λυγερό της σώμα.
Στον άγνωστο πατέρα του δεν φαίνεται ν' ανήκει,
κι ουδέ περί πατρότητας θα του κινήσει δίκη!

Μεγάλωνε, κι εγώ μ' αυτό περνούσα τον καιρό,
γιατί αγαπούσε σαν παιδί κι εκείνο τα παιχνίδια.
Μα μια φορά που έτυχε να το στενοχωρώ,
με τα λεπτά δοντάκια του, με δόντια σαν αγκίδια,
χωρίς να θέλει το φτωχό, το χέρι μου δαγκώνει,
και το μικρό μου δάχτυλο αρχίζει να ματώνει!


Να με δαγκώσει, ω στιγμή, ανέλπιστος, κακή!
και να ματώσει μάλιστα, και να ναι καλοκαίρι,
και λυσσασμένα τα σκυλιά ν' ακούς εδώ κι εκεί,
και ο Παστέρ το φάρμακο της λύσσας να μην ξέρει,
και να φορώ την άσπρη μου τυχαίως πουκαμίσα,
ω, πως δεν τρελάθηκα, προτού με πιάσει λύσσα!

Σαν σχοινοβάτης στη στιγμή τα ρούχα μου φορώ,
και στο γιατρό μου σαν καπνός, σαν αστραπή προφθαίνω.
Γιατρέ, του λέγω, σώσε με, γιατρέ μου δεν μπορώ,
γιατρέ μου είμαι άρρωστος, γιατράκο μου πεθαίνω,
γιατρέ με δάγκασε σκυλί, γιατρέ το νου θα χάσω,
γιατρέ μου γιάτρεψε ευθύς, γιατί θα σε... δαγκάσω!

- Ήταν σκυλί λυσσάρικο; ο δόκτωρ με ρωτά.
- Όχι, γιατρέ μου, του απαντώ, ήταν μικρό κουτάβι,
μα τότε μ' απορία του στα μάτια με κοιτά
και είναι, λέγει, σε καιρό κανείς να τον προλάβει...
- Να με προλάβεις; μα λοιπόν ελύσσαξα; ομίλει!..
- Δεν λύσαξε ο φίλος μου, της Μιχαλούς οφείλει!..

Είπε ο γιατρός κι εννόησα πως δεν παραφρονώ,
τρέχω στο σπίτι, το λαμπρό κουτάβι μου γυρεύω,
και όπως όταν έκανα ταξίδι μακρινό,
το πιάνω, το διπλοφιλώ, το σφίγγω, το χαϊδεύω!
Κι αυτό, σαν να κατάλαβε, την κεφαλή του σκύβει,
με γλύφει, την ουρά κουνεί, μα τα δοντάκια κρύβει!

Ε, από τότε πιο πολύ ακόμη τ' αγαπώ...
Αλλά κι αυτό από κοντά καθόλου δεν μ' αφήνει.
Όταν απ' έξω έρχομαι φωνάζει χαρωπό,
και σπίτι σκυθρωπότατο χωρίς εμέ θα μείνει.
Και τόσο είν' ευγενικό, κι όχι σκυλί του δρόμου,
οπού μια μέρα του δωκα και το ψευδώνυμό μου.

ΙΙΙ
Ο Dock είναι περίφημο αληθινά σκυλί!
δεν είναι ζώο λογικό, μα έχει τέτοια γνώση,
οπού μπορεί σαν άνθρωπος κι αυτό να μη μιλεί,
μα σε πολλούς ανθρωπινά μαθήματα να δώσει.
Μπορεί να μην βουλεύεται, μπορεί και να μην κρίνει,
αλλ' αγαπά, χωρίς κανείς ρουσφέτια να του δίνει.

Είπα ρουσφέτια κι άθελα ο νους μου με καλεί
εις τους κοινοβουλίου μας τις θυελλώδεις σφαίρες...
αλλ' αν το κοινοβούλιο ήταν κυνών Βουλή
ίσως εκεί θα βλέπαμε σκηνές ανθρωποτέρες!
Εν τούτοις την πολιτική αφήνω κατά μέρος,
και πάλι επανέρχομαι στο Σκύλο μου εγκαίρως!

Είναι λοιπόν ο Σκύλος μου, σκυλί πολύ πιστό,
μα είναι τόση η πίστη του που έχει προς εμένα,
που άνθρωπος δεν πίστεψε ποτέ του στο Χριστό,
μ' αισθήματα πιο άγια και αφοσιωμένα!..
και μην ειπήτε τ' άγια πως ρίπτω εις τους κύνες,
η παρομοίωση αυτή δεν είναι απ' εκείνας!

Όπου πηγαίνω και σταθώ μαζί μου θα βρεθεί,
και πάντοτε στα μάτια μου, τα μάτια του καρφώνει.
Μαζί μου στο κρεβάτι μου κι αυτό θα κοιμηθεί
και λες πως ύπνος και ζωή παντού μας αδελφώνει!
Στην πόλη και στην εξοχή, στη χώρα μας, στα ξένα
Εγώ δεν ζω χωρίς αυτόν, και αυτός χωρίς εμένα.

Μα όχι, ελησμόνησα μια μόνη εποχή,
που έπρεπε στην ξενιτιά, χωρίς αυτόν να φύγω,
τι πόνο που αισθάνθηκα βαθιά μες στην ψυχή,
την ώρα που τον άφησα και δεν τον είδα λίγο...
Ναι δεν τον είδα μια στιγμή, γιατί θαρρώ πως πρέπει
ό,τι κανένας αγαπά, σαν φεύγει να μη βλέπει.


Μα πάλι σαν εγύρισα από την ξενιτιά
και το λιμένα έβλεπα του Πειραιώς και πάλι,
κι όταν σε βάρκα έτυχε να ρίξω μια ματιά,
και γνώρισα του σκύλου μου το έξυπνο κεφάλι,
Dock! του φωνάζω, και ο Dock στη θάλασσα πετιέται
και πριν ακόμ' αράξουμε στα πόδια μου κυλιέται.

IV
Ο σκύλος μου ουδέποτε υπήρξε κυνηγός
και το μαντήλι μια φορά δεν έτρεξε να πάρει,
ποτέ δεν τον απάντησε στο βίο του λαγός
και στην κουζίνα πάντοτε ανηλεώς φερμάρει.
Αλλ' έχει κυνηγητικό και τρέξιμο και μάτι,
κι αυτό πικρά τ' ομολογούν της γειτονιάς οι γάτοι.

Ο σκύλος μου στα στήθη του κρύβει παιδιού καρδιά,
μα έχει μια συνήθεια, που τον διασκεδάζει,
γαβγίζει όπου απαντά τα ξένοιαστα παιδιά,
μα δεν τα πείραξε ποτέ και μόνο τα τρομάζει!...
ε, μια κακή συνήθεια, μα και πολύ αθώα,
θαρρώ, πως επιτρέπεται να έχουν και τα ζώα!

Μα έχει προτερήματα εξάλλου ζηλευτά,
και πρώτον στον περίπατο μαζί μου σαν πηγαίνει,
την ώρα που εδώ κι εκεί αμέριμνος κοιτά,
αν απαντήσει έξαφνα καμιά του ερωμένη,
και μολονότι τρυφερά τον προσκαλεί εκείνη,
εκείνος εις του έρωτα τις φλόγες την αφήνει.

Κι όταν μια μέρα έτυχε, μα μόνο μια φορά
τη λυγερή μητέρα του στο δρόμο ν' απαντήσει,
Ω τι παιχνίδια, τι φωνές και τι τρελή χαρά
που κι αν μιλούσε αδύνατο να μας την εξηγήσει!
μα της φιλίας η φωνή αντήχησε αγρία,
κι αφήκε τη γεννήτορα εις του λουτρού τα κρύα!

Ο Dock, ως θα επείσθητε, είναι λαμπρό σκυλί,
κι ήταν νομίζω άξιος των στίχων μου καθ' όλα,
και μολονότι τον μισούν, ως είδατε πολλοί
αυτός ποτέ δεν έδωκε εις τους εχθρούς του φόλα!
αυτός υπήρξε πάντοτε καλός προς όλους φίλος,
γιατί δεν είναι άνθρωπος, αλλ' είναι μόνο σκύλος!
Πηγή ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΧΩΡΑΝΕ
 
  • Like
Reactions: spyv and medusa


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.609
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3