Υιοθεσία από καταφύγιο..

[ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΛΙΑ]

Καλημέρα σας και καλή χρονιά!Με υγεία και χαρές!
Νέα στο φόρουμ, νέα σκυλομαμά!
Πρίν περίπου ένα μήνα υιοθετήσαμε με το σύζυγό μου ένα αδέσποτο 1,5 χρονών από καταφύγιο, δεν είχαμε ποτέ μας σκύλο..Είναι ημίαιμο γκριφόν με σνάουζερ..στειρωμένο..Το σκυλάκι στην αρχή είχε φοβίες, στρες και εννοείται...άγχος αποχωρισμού διότι κάποτε είχε άλλο ιδιοκτήτη και το παράτησε στο δρόμο..
Η διαβίωση μας είναι αρκετά καλή..το σκυλάκι έχει ηρεμήσει, έχουμε δεθεί, και είναι απλά υπέροχο!Έχω όμως
μερικά θεματάκια που θα ήθελα τη βοήθειά σας..γιατί είμαι στα πρόθυρα να φέρω εκπαιδευτή σκύλων στο σπίτι μας..
- όταν λείπει ένας από τους δύο μας από το σπίτι συνήθως κάνει κάτι μικροζημιές..και πρέπει πάντα να τρέχεις από πίσω να το σώσεις..
- όταν είναι άλλος στο σπίτι (καλεσμένος) αν της κάνει χαρές όλα καλά..αν όμως τολμήσει να μη της δώσει σημασία για λίγο την πατήσαμε..καθότι τον γαβγίζει..του τραβάει το παντελόνι κτλ.
- τρώει βλακείες από το δρόμο στην βόλτα μας
- γαβγίζει μηχανάκια και αυτοκίνητα καμιά φορά
- θέλει πάντα κάτι παραπάνω από ότι της προσφέρεις με την καλή σου καρδιά..π.χ. προσπάθησε να ανέβει στο κρεβάτι να κοιμηθεί μαζί μας..δεν της αρκεί να κοιμηθεί κάτω κάτω στα πόδια μας..θέλει παρακαλώ να μπεί ανάμεσα στα μαξιλάρια μας και στα κεφάλια μας..
- ζηλεύει..αν αγκαλιαστώ με το σύζυγο μπαίνει ανάμεσά μας και μπορεί να με γαβγίσει κιόλας..αυτό το έκανε και όταν δεν της επιτρέπαμε να ανέβει κρεβάτι και πήγαινα να ξαπλώσω δίπλα του, έμπαινε μπροστά μου και προσπαθούσε να με εμποδίσει..και μου γρύλιζε..
- ενώ καταλαβαίνει τη γλώσσα του σώματός μας και τις εντολές..κατέβα κάτω..κάτσε εκεί..δείχνει ότι το όχι και το μη..δε το δέχεται..είναι κακομαθημένη και πεισματάρα..και επίμονη..
- ενώ δε λερώνει μέσα γενικά και ούτε καν στο μπαλκόνι πιά..καμιά φορά μου αμολάει πιπί στα χαλιά..3 φορές την ημέρα ίσως δεν της είναι αρκετές οι βόλτες??

αναμένοντας τις γνώσεις σας, ευχαριστώ!!

 

[spyv]

καλως ηρθες .

δωστου καιρο να προσαρμοστει, το εχετε μολις ενα μηνα. δε σας ξερει καλα-καλα ακομα.
με το παρελθον του, λογικο ειναι να μην ξερει "τροπους".

διαβασε το φορουμ, εχει πολλα θεματα για προβληματα συμπεριφορας.

 

[tania93]

Καλημέρα σας και καλή χρονιά!Με υγεία και χαρές!
Νέα στο φόρουμ, νέα σκυλομαμά!
Πρίν περίπου ένα μήνα υιοθετήσαμε με το σύζυγό μου ένα αδέσποτο 1,5 χρονών από καταφύγιο, δεν είχαμε ποτέ μας σκύλο..Είναι ημίαιμο γκριφόν με σνάουζερ..στειρωμένο..Το σκυλάκι στην αρχή είχε φοβίες, στρες και εννοείται...άγχος αποχωρισμού διότι κάποτε είχε άλλο ιδιοκτήτη και το παράτησε στο δρόμο..
Η διαβίωση μας είναι αρκετά καλή..το σκυλάκι έχει ηρεμήσει, έχουμε δεθεί, και είναι απλά υπέροχο!Έχω όμως
μερικά θεματάκια που θα ήθελα τη βοήθειά σας..γιατί είμαι στα πρόθυρα να φέρω εκπαιδευτή σκύλων στο σπίτι μας..
- όταν λείπει ένας από τους δύο μας από το σπίτι συνήθως κάνει κάτι μικροζημιές..και πρέπει πάντα να τρέχεις από πίσω να το σώσεις..
- όταν είναι άλλος στο σπίτι (καλεσμένος) αν της κάνει χαρές όλα καλά..αν όμως τολμήσει να μη της δώσει σημασία για λίγο την πατήσαμε..καθότι τον γαβγίζει..του τραβάει το παντελόνι κτλ.
- τρώει βλακείες από το δρόμο στην βόλτα μας
- γαβγίζει μηχανάκια και αυτοκίνητα καμιά φορά
- θέλει πάντα κάτι παραπάνω από ότι της προσφέρεις με την καλή σου καρδιά..π.χ. προσπάθησε να ανέβει στο κρεβάτι να κοιμηθεί μαζί μας..δεν της αρκεί να κοιμηθεί κάτω κάτω στα πόδια μας..θέλει παρακαλώ να μπεί ανάμεσα στα μαξιλάρια μας και στα κεφάλια μας..
- ζηλεύει..αν αγκαλιαστώ με το σύζυγο μπαίνει ανάμεσά μας και μπορεί να με γαβγίσει κιόλας..αυτό το έκανε και όταν δεν της επιτρέπαμε να ανέβει κρεβάτι και πήγαινα να ξαπλώσω δίπλα του, έμπαινε μπροστά μου και προσπαθούσε να με εμποδίσει..και μου γρύλιζε..
- ενώ καταλαβαίνει τη γλώσσα του σώματός μας και τις εντολές..κατέβα κάτω..κάτσε εκεί..δείχνει ότι το όχι και το μη..δε το δέχεται..είναι κακομαθημένη και πεισματάρα..και επίμονη..
- ενώ δε λερώνει μέσα γενικά και ούτε καν στο μπαλκόνι πιά..καμιά φορά μου αμολάει πιπί στα χαλιά..3 φορές την ημέρα ίσως δεν της είναι αρκετές οι βόλτες??

αναμένοντας τις γνώσεις σας, ευχαριστώ!!

Καλησπέρα Λία! Και εμείς πριν 3 βδομάδες υιοθετησαμε την Μελίτα και είναι 1 χρονών. Στην αρχή και εμάς ένιωθε άβολα αλλά σιγά σιγά προσαρμοστηκε και ήδη είναι λες και την είχαμε από κουτάβι! Εμάς βέβαια δεν κάνει ούτε ζημιές ούτε είναι απαιτητική. Και αυτό δεν ευθύνεται μόνο στο σκυλί αλλά και στο αφεντικό του. Προσπαθεί το γλυκούλι σας να σας κυριαρχήσει και ζητάει όλο και περισσότερα γιατί σας δοκιμάζει! Πρέπει να της δείξετε ότι όσο και αν την αγαπάτε δεν έχει λόγο αυτή κανέναν και εσείς κάνετε κουμάντο. Αλλιώς δεν θα σας σέβεται καθόλου και θα απαιτεί συνέχεια τα πάντα!! Υπάρχουν πολλοί τρόποι του πώς να επιβαλεις την κυριαρχία σου στο σκυλάκι σου με θετικό πάντα τρόπο και όχι βία! !

 

[kosmaki]

Μπράβο σας που σώσατε σκυλάκι από καταφύγιο, ενήλικο και μαύρο!!! (υπάρχει απίστευτη προκατάληψη με το χρώμα, είναι φοβερό)! όσο για τα θέματα, συμφωνώ πως όλα είναι ζήτημα κυριαρχίας. Αν με ρώτας, αφού εκδηλώνει τέτοια συμπεριφορά, μην την αφήνεις να ανεβαίνει καθόλου στο κρεββάτι. Καθόλου. Να της δίνεις σημασία όταν δεν το απαιτεί. όταν το απαιτεί αγνόησε την, και ας χαλάει το κόσμο (ξέρω είναι δύσκολο) και ΜΟΛΙΣ ηρεμίσει τότε χάδια, αγκαλιές, παιχνίδια. Και γενικά όταν είναι ήρεμη να την επιβραβεύετε με την προσοχή σας (η επιβράβευση όταν κάνει την επιθυμητή πράξη είναι πιο σημαντική από την διόρθωση).
Όσο για τα χαλιά, σκέψου την πιθανότητα να της αρέσει η υφή... Να της θυμίσει γρασίδι ή κάτι τέτοιο. Διόρθωνέ την όταν βλέπεις ότι πάει να τα κάνει, αν δεν την προλάβεις, σκούπιζε απλά, δεν έχει νόημα να διορθώσεις παρελθοντική συμπεριφορά.
Τέλος, ΥΠΟΜΟΝΗ. Η αγάπη που θα σας δώσει (και φαντάζομαι σας δίνει ήδη) θα σε ανταμείψει.
Και..... θα βάλεις καμία φωτο παραπάνω;;;;;;

 

[johnk]

Καλώς ορίσατε!
Καλή Χρονιά, για σένα και τους αγαπημένους σου!

Επειδή υπάρχει λίγος χρόνος, να σου πω μερικές απόψεις μου επί του θέματος...
Καλά, ντε, μη βαράτε οι υπόλοιποι!

1) ...Πρίν περίπου ένα μήνα υιοθετήσαμε με το σύζυγό μου ένα αδέσποτο 1,5 χρονών από καταφύγιο, δεν είχαμε ποτέ μας σκύλο...

2) ...Το σκυλάκι στην αρχή είχε φοβίες, στρες και εννοείται... άγχος αποχωρισμού διότι κάποτε είχε άλλο ιδιοκτήτη και το παράτησε στο δρόμο...

3) ...Η διαβίωση μας είναι αρκετά καλή... το σκυλάκι έχει ηρεμήσει, έχουμε δεθεί, και είναι απλά υπέροχο!

4) ...Έχω όμως μερικά θεματάκια που θα ήθελα τη βοήθειά σας... γιατί είμαι στα πρόθυρα να φέρω εκπαιδευτή σκύλων στο σπίτι μας...

5) ...όταν λείπει ένας από τους δύο μας από το σπίτι συνήθως κάνει κάτι μικροζημιές... και πρέπει πάντα να τρέχεις από πίσω να το σώσεις...

6) ...όταν είναι άλλος στο σπίτι (καλεσμένος) αν της κάνει χαρές όλα καλά... αν όμως τολμήσει να μη της δώσει σημασία για λίγο την πατήσαμε... καθότι τον γαβγίζει... του τραβάει το παντελόνι κτλ...

7) ...τρώει βλακείες από το δρόμο στην βόλτα μας...

8) ...γαβγίζει μηχανάκια και αυτοκίνητα καμιά φορά...

9) ...θέλει πάντα κάτι παραπάνω από ότι της προσφέρεις με την καλή σου καρδιά... π.χ. προσπάθησε να ανέβει στο κρεβάτι να κοιμηθεί μαζί μας... δεν της αρκεί να κοιμηθεί κάτω κάτω στα πόδια μας..θέλει παρακαλώ να μπεί ανάμεσα στα μαξιλάρια μας και στα κεφάλια μας...

10) ...ζηλεύει... αν αγκαλιαστώ με το σύζυγο μπαίνει ανάμεσά μας και μπορεί να με γαβγίσει κιόλας... αυτό το έκανε και όταν δεν της επιτρέπαμε να ανέβει κρεβάτι και πήγαινα να ξαπλώσω δίπλα του, έμπαινε μπροστά μου και προσπαθούσε να με εμποδίσει... και μου γρύλιζε...

11) ...ενώ καταλαβαίνει τη γλώσσα του σώματός μας και τις εντολές... κατέβα κάτω... κάτσε εκεί... δείχνει ότι το όχι και το μη δε το δέχεται... είναι κακομαθημένη και πεισματάρα... και επίμονη...

12) ενώ δε λερώνει μέσα γενικά και ούτε καν στο μπαλκόνι πιά... καμιά φορά μου αμολάει πιπί στα χαλιά... 3 φορές την ημέρα ίσως δεν της είναι αρκετές οι βόλτες??

1) Ο Θεός να σας δίνει όλα τα καλά, γι' αυτό που κάνατε... χίλια μπράβο σας!
Αλλά, ήδη, το είπες μόνη σου: "δεν είχαμε ποτέ σκύλο"...
Έτσι, ένα σκυλάκι που το έχετε μόνο 1 μήνα (ενώ αυτό είναι 1,5 έτους)... και, μάλιστα, προέρχεται από καταφύγιο, μην σας απογοητεύει γιατί θα χρειαστεί να γίνει "δουλίτσα" μαζί του, ώστε να μάθει "γαλλικά και πιάνο"!

2) Άγχος αποχωρισμού έχουν και αρκετά σκυλιά που δεν τα έχει παρατήσει κανείς, οπουδήποτε... τους αρκεί και μόνο να μείνουν μόνα τους στο σπίτι, για να εκδηλώσουν αυτό το άγχος... και το εκδηλώνουν με διάφορους τρόπους, μερικοί από τους οποίους προϋποθέτουν την επισκευή του σπιτιού!
Αλλά και αυτό μπορεί να "γιατρευτεί", με την κατάλληλη προσέγγιση...
Λόγω του γεγονότος ότι "κάποιος το παράτησε στο δρόμο", είναι πιθανό να σου εκδηλώσει στρες όταν είστε έξω (σε δρόμο, χωράφι, ή, γενικά, σε μέρος που θα του θυμίζει το σκηνικό της εγκατάλειψής του)...

3) Είδες? Μέσα σε ένα μόνο μήνα έχει αρχίσει και προσαρμόζεται και, θα έλεγα, "αυτοεκπαιδεύεται" κιόλας...

4) Τώρα, αρχίζεις και έρχεσαι σε αυτό που σκεφτόμουν, από την αρχή, να σου πω: Συνιστώ ανεπιφύλακτα να επιλέξετε (με μεγάλη προσοχή - και αφού δείτε μερικούς!) ένα καλό επαγγελματία εκπαιδευτή... που, καταρχήν, θα δει εσάς και θα αξιολογήσει τις δικές σας ανάγκες και τους δικούς σας χαρακτήρες - ταμπεραμέντα... και θα προχωρήσει στην εκπαίδευση του σκυλιού και στις συμβουλές προς εσάς...
Και θα διαπιστώσετε πως όλα αυτά τα θεματάκια, σταδιακά θα αρχίσουν να λύνονται...

5) Όταν λείπετε και οι δύο... πως αντιδρά? Τι βρίσκετε σπίτι όταν επιστρέφετε?

6) Αρκεί να μην του το κατεβάσει, του ανθρώπου, το παντελόνι!!!
Την έχετε ήδη χρήσει "αρχηγό" της "αγέλης" σας, απ' ότι βλέπω... έτσι?

7) Πάρα πολλά σκυλάκια έχουν την τάση να τρώνε διάφορα από το δρόμο και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ώστε να μη φάει τίποτα επικίνδυνο...
Στην διάρκεια της βόλτας (αυτό πρέπει να το έχω γράψει εδώ - μονότονα - πάρα πολλές φορές), δεν "οδηγούμε με το ένα χέρι"... δηλαδή, δεν μιλάμε στο κινητό, δεν κάνουμε chatting με κάποιον που περπατάει μαζί μας, δεν βάφουμε τα νύχια μας, δεν βγάζουμε τα φρύδια μας, δεν ξυριζόμαστε, δεν πίνουμε τον καφέ (ή το ποτό) μας...
"Σκανάρουμε" το έδαφος πριν το κάνει το σκυλάκι μας... σκανάρουμε τον ορίζοντα (και τις γωνίες), για να αντιληφθούμε (πρώτοι εμείς) ενδεχόμενο κίνδυνο σε εξέλιξη...
Είμαστε αφιερωμένοι στη βόλτα ΜΑΖΙ με το σκυλάκι μας... η βόλτα είναι ο πιο βασικός τρόπος "χτισίματος" της υπέροχης σχέσης με τον μικρό σύντροφό μας!

8) Έ, εντάξει... άλλο ένα πράγμα που υπάρχει πιθανότητα να το εξομαλύνει η συμβολή του εκπαιδευτή...

9) Κάποτε, όταν αποκτήσαμε την αγαπημένη σκυλίτσα μας (αυτή που φαίνεται στη φωτο του avatar μου),... την πρώτη κιόλας βραδιά, προσπάθησε να ανέβει στο κρεβάτι μας... μας σκίστηκε η καρδιά, αλλά την κατεβάσαμε κάτω... προσπάθησε άλλες 1-2 φορές και (ξεπερνώντας κάθε πόνο ψυχής που είχαμε) την κατεβάσαμε κάτω, ήρεμα αλλά σταθερά... Δεν ξαναπροσπάθησε ποτέ!
Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στους σκύλους: Το να "αρκείται" σε κάτι που του παρέχεται...
Οι σκύλοι είναι (ίσως?) τα πιο "αισιόδοξα" ζώα... όταν έχουν κάτι, θα τεστάρουν αν μπορούν να κερδίσουν κάτι παραπάνω... και ξανά... και ξανά...

Εδώ, ας ανοίξω μία μικρή παρένθεση, λέγοντας ότι τα σκυλιά (και όλα τα κατοικίδια) έχουν (όπως και οι άνθρωποι) "δικαιώματα" και "προνόμια"... δύο έννοιες που πρέπει να τις ξεκαθαρίσετε καλά μέσα σας...
- Δικαιώματα: Το να ζει με αξιοπρέπεια, να έχει τροφή, φρέσκο νερό, κτηνιατρική φροντίδα, στέγη, ζέστη (το χειμώνα), δροσιά (το καλοκαίρι), άσκηση και εκτόνωση, βόλτες (για τη σωματική και πνευματική ευημερία του)... και, πάνω απ' όλα, να έχει αντιμετώπιση που θα ταίριαζε σε ένα (αγαπημένο!) σκύλο και όχι σε άνθρωπο...
- Προνόμια: Οτιδήποτε πράγμα ή κατάσταση (πέρα από τα "δικαιώματα" που ανέφερα) πρέπει να το ΚΕΡΔΙΣΕΙ ο μικρός μας (αγαπημένος!) σύντροφος, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ...
Π.χ. για να μπορεί να ανέβει στον καναπέ (μόνο με εντολή), θα πρέπει να μπορεί να κατέβει από τον καναπέ (με εντολή)...
Για να μπορεί να ανεβαίνει στο κρεβάτι μας (με εντολή), θα πρέπει να μπορεί να κατέβει πάραυτα από το κρεβάτι μας (με εντολή) ΚΑΙ θα πρέπει να έχει μάθει (με συνεχή προπόνηση) να παραμένει σε συγκεκριμένο σημείο στο κρεβάτι μας...
Για να μπορεί να πάρει μία λιχουδιά (μία κάθε φορά, έτσι???) θα πρέπει να έχει εκτελέσει ένα παράγγελμα (εντολή)... ποτέ "τζάμπα" επιβράβευση...
Για να μπορεί να βρίσκεται μαζί με εμάς και τους φίλους μας (όταν έχουμε καλεσμένους), θα πρέπει να έχει μάθει (αποδεδειγμένα) να συμπεριφέρεται όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να συμπεριφέρεται... ας πούμε, σε εμάς, η σκύλα μας (6 ετών) έχει ΚΕΡΔΙΣΕΙ αυτό το προνόμιο... ο σκύλος μας (4,5 ετών) ΔΕΝ έχει κερδίσει, με όλους τους καλεσμένους μας αυτό το προνόμιο, ΑΚΡΙΒΩΣ για να μην τους "τραβάει το παντελόνι"...

10) Να θυμάσαι: Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο... και τρίτος δεν χωράει μεσ' τους δυό!!!
Χμμμ... ζήλεια...
Η ζήλεια είναι κάτι φυσικό στους περισσότερους σκύλους... και, υπό συνθήκες, θα έλεγα και φυσιολογικό... εφόσον τους προσφέρεται (ή, εφόσον είναι σε θέση να το αποκτήσουν) το ΠΡΟΝΟΜΙΟ να μπορούν να την εκδηλώσουν... όπως σχεδόν και στους ανθρώπους...

Στη "Μητέρα Φύση", όσον αφορά τα αγελαία ζώα, προνόμιο να "αγκαλιάζονται" και να ζευγαρώνουν έχουν μόνο δύο ζώα στην αγέλη: Το "κυρίαρχο" ζευγάρι... οποιοσδήποτε άλλος πάει να διανοηθεί να ζευγαρώσει, "διορθώνεται" πάραυτα... με βλέμμα, ή με γρύλισμα, ή με δάγκωμα... καμιά φορά (όταν ο φέρελπις εραστής είναι "γενναίος") και με τον βαρύ τραυματισμό του...
Σου λέει κάτι αυτό? Εμένα, ναι... η σκυλίτσα σας είναι "κοινωνικός αναρριχητής" και ανεβαίνει ταχύτατα στην κλίμακα της οικογενειακής σας ιεραρχίας...
Και μου λέει και κάτι άλλο: Εκπαιδευτής...

11) Επειδή, ήδη έχω πει ορισμένα πράγματα... να ξαναπώ εδώ ότι καταλαβαίνει τι θέλετε να της πείτε, αυτό είναι σίγουρο... τα σκυλιά είναι πανέξυπνα ζώα και έχουν ζήσει μαζί μας τα τελευταία 140.000 χρόνια...
Τι δεν καταλαβαίνει καθόλου? Ακριβώς τη ΔΙΚΗ ΣΑΣ γλώσσα σώματος... αν την καταλάβαινε, θα ήταν υπάκουη...
Εκπαιδευτής...

12) Πιστεύω ότι 3 (καλές) βόλτες την ημέρα και με σωστή εκτόνωση είναι αρκετές...

Συγγνώμη αν σε κούρασα "λιγάκι"...

 

[Kodagoshe]

Καλώς ορίσατε!
Καλή Χρονιά, για σένα και τους αγαπημένους σου!

Επειδή υπάρχει λίγος χρόνος, να σου πω μερικές απόψεις μου επί του θέματος...
Καλά, ντε, μη βαράτε οι υπόλοιποι!



1) Ο Θεός να σας δίνει όλα τα καλά, γι' αυτό που κάνατε... χίλια μπράβο σας!
Αλλά, ήδη, το είπες μόνη σου: "δεν είχαμε ποτέ σκύλο"...
Έτσι, ένα σκυλάκι που το έχετε μόνο 1 μήνα (ενώ αυτό είναι 1,5 έτους)... και, μάλιστα, προέρχεται από καταφύγιο, μην σας απογοητεύει γιατί θα χρειαστεί να γίνει "δουλίτσα" μαζί του, ώστε να μάθει "γαλλικά και πιάνο"!

2) Άγχος αποχωρισμού έχουν και αρκετά σκυλιά που δεν τα έχει παρατήσει κανείς, οπουδήποτε... τους αρκεί και μόνο να μείνουν μόνα τους στο σπίτι, για να εκδηλώσουν αυτό το άγχος... και το εκδηλώνουν με διάφορους τρόπους, μερικοί από τους οποίους προϋποθέτουν την επισκευή του σπιτιού!
Αλλά και αυτό μπορεί να "γιατρευτεί", με την κατάλληλη προσέγγιση...
Λόγω του γεγονότος ότι "κάποιος το παράτησε στο δρόμο", είναι πιθανό να σου εκδηλώσει στρες όταν είστε έξω (σε δρόμο, χωράφι, ή, γενικά, σε μέρος που θα του θυμίζει το σκηνικό της εγκατάλειψής του)...

3) Είδες? Μέσα σε ένα μόνο μήνα έχει αρχίσει και προσαρμόζεται και, θα έλεγα, "αυτοεκπαιδεύεται" κιόλας...

4) Τώρα, αρχίζεις και έρχεσαι σε αυτό που σκεφτόμουν, από την αρχή, να σου πω: Συνιστώ ανεπιφύλακτα να επιλέξετε (με μεγάλη προσοχή - και αφού δείτε μερικούς!) ένα καλό επαγγελματία εκπαιδευτή... που, καταρχήν, θα δει εσάς και θα αξιολογήσει τις δικές σας ανάγκες και τους δικούς σας χαρακτήρες - ταμπεραμέντα... και θα προχωρήσει στην εκπαίδευση του σκυλιού και στις συμβουλές προς εσάς...
Και θα διαπιστώσετε πως όλα αυτά τα θεματάκια, σταδιακά θα αρχίσουν να λύνονται...

5) Όταν λείπετε και οι δύο... πως αντιδρά? Τι βρίσκετε σπίτι όταν επιστρέφετε?

6) Αρκεί να μην του το κατεβάσει, του ανθρώπου, το παντελόνι!!!
Την έχετε ήδη χρήσει "αρχηγό" της "αγέλης" σας, απ' ότι βλέπω... έτσι?

7) Πάρα πολλά σκυλάκια έχουν την τάση να τρώνε διάφορα από το δρόμο και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ώστε να μη φάει τίποτα επικίνδυνο...
Στην διάρκεια της βόλτας (αυτό πρέπει να το έχω γράψει εδώ - μονότονα - πάρα πολλές φορές), δεν "οδηγούμε με το ένα χέρι"... δηλαδή, δεν μιλάμε στο κινητό, δεν κάνουμε chatting με κάποιον που περπατάει μαζί μας, δεν βάφουμε τα νύχια μας, δεν βγάζουμε τα φρύδια μας, δεν ξυριζόμαστε, δεν πίνουμε τον καφέ (ή το ποτό) μας...
"Σκανάρουμε" το έδαφος πριν το κάνει το σκυλάκι μας... σκανάρουμε τον ορίζοντα (και τις γωνίες), για να αντιληφθούμε (πρώτοι εμείς) ενδεχόμενο κίνδυνο σε εξέλιξη...
Είμαστε αφιερωμένοι στη βόλτα ΜΑΖΙ με το σκυλάκι μας... η βόλτα είναι ο πιο βασικός τρόπος "χτισίματος" της υπέροχης σχέσης με τον μικρό σύντροφό μας!

8) Έ, εντάξει... άλλο ένα πράγμα που υπάρχει πιθανότητα να το εξομαλύνει η συμβολή του εκπαιδευτή...

9) Κάποτε, όταν αποκτήσαμε την αγαπημένη σκυλίτσα μας (αυτή που φαίνεται στη φωτο του avatar μου),... την πρώτη κιόλας βραδιά, προσπάθησε να ανέβει στο κρεβάτι μας... μας σκίστηκε η καρδιά, αλλά την κατεβάσαμε κάτω... προσπάθησε άλλες 1-2 φορές και (ξεπερνώντας κάθε πόνο ψυχής που είχαμε) την κατεβάσαμε κάτω, ήρεμα αλλά σταθερά... Δεν ξαναπροσπάθησε ποτέ!
Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στους σκύλους: Το να "αρκείται" σε κάτι που του παρέχεται...
Οι σκύλοι είναι (ίσως?) τα πιο "αισιόδοξα" ζώα... όταν έχουν κάτι, θα τεστάρουν αν μπορούν να κερδίσουν κάτι παραπάνω... και ξανά... και ξανά...

Εδώ, ας ανοίξω μία μικρή παρένθεση, λέγοντας ότι τα σκυλιά (και όλα τα κατοικίδια) έχουν (όπως και οι άνθρωποι) "δικαιώματα" και "προνόμια"... δύο έννοιες που πρέπει να τις ξεκαθαρίσετε καλά μέσα σας...
- Δικαιώματα: Το να ζει με αξιοπρέπεια, να έχει τροφή, φρέσκο νερό, κτηνιατρική φροντίδα, στέγη, ζέστη (το χειμώνα), δροσιά (το καλοκαίρι), άσκηση και εκτόνωση, βόλτες (για τη σωματική και πνευματική ευημερία του)... και, πάνω απ' όλα, να έχει αντιμετώπιση που θα ταίριαζε σε ένα (αγαπημένο!) σκύλο και όχι σε άνθρωπο...
- Προνόμια: Οτιδήποτε πράγμα ή κατάσταση (πέρα από τα "δικαιώματα" που ανέφερα) πρέπει να το ΚΕΡΔΙΣΕΙ ο μικρός μας (αγαπημένος!) σύντροφος, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ...
Π.χ. για να μπορεί να ανέβει στον καναπέ (μόνο με εντολή), θα πρέπει να μπορεί να κατέβει από τον καναπέ (με εντολή)...
Για να μπορεί να ανεβαίνει στο κρεβάτι μας (με εντολή), θα πρέπει να μπορεί να κατέβει πάραυτα από το κρεβάτι μας (με εντολή) ΚΑΙ θα πρέπει να έχει μάθει (με συνεχή προπόνηση) να παραμένει σε συγκεκριμένο σημείο στο κρεβάτι μας...
Για να μπορεί να πάρει μία λιχουδιά (μία κάθε φορά, έτσι???) θα πρέπει να έχει εκτελέσει ένα παράγγελμα (εντολή)... ποτέ "τζάμπα" επιβράβευση...
Για να μπορεί να βρίσκεται μαζί με εμάς και τους φίλους μας (όταν έχουμε καλεσμένους), θα πρέπει να έχει μάθει (αποδεδειγμένα) να συμπεριφέρεται όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να συμπεριφέρεται... ας πούμε, σε εμάς, η σκύλα μας (6 ετών) έχει ΚΕΡΔΙΣΕΙ αυτό το προνόμιο... ο σκύλος μας (4,5 ετών) ΔΕΝ έχει κερδίσει, με όλους τους καλεσμένους μας αυτό το προνόμιο, ΑΚΡΙΒΩΣ για να μην τους "τραβάει το παντελόνι"...

10) Να θυμάσαι: Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο... και τρίτος δεν χωράει μεσ' τους δυό!!!
Χμμμ... ζήλεια...
Η ζήλεια είναι κάτι φυσικό στους περισσότερους σκύλους... και, υπό συνθήκες, θα έλεγα και φυσιολογικό... εφόσον τους προσφέρεται (ή, εφόσον είναι σε θέση να το αποκτήσουν) το ΠΡΟΝΟΜΙΟ να μπορούν να την εκδηλώσουν... όπως σχεδόν και στους ανθρώπους...

Στη "Μητέρα Φύση", όσον αφορά τα αγελαία ζώα, προνόμιο να "αγκαλιάζονται" και να ζευγαρώνουν έχουν μόνο δύο ζώα στην αγέλη: Το "κυρίαρχο" ζευγάρι... οποιοσδήποτε άλλος πάει να διανοηθεί να ζευγαρώσει, "διορθώνεται" πάραυτα... με βλέμμα, ή με γρύλισμα, ή με δάγκωμα... καμιά φορά (όταν ο φέρελπις εραστής είναι "γενναίος") και με τον βαρύ τραυματισμό του...
Σου λέει κάτι αυτό? Εμένα, ναι... η σκυλίτσα σας είναι "κοινωνικός αναρριχητής" και ανεβαίνει ταχύτατα στην κλίμακα της οικογενειακής σας ιεραρχίας...
Και μου λέει και κάτι άλλο: Εκπαιδευτής...

11) Επειδή, ήδη έχω πει ορισμένα πράγματα... να ξαναπώ εδώ ότι καταλαβαίνει τι θέλετε να της πείτε, αυτό είναι σίγουρο... τα σκυλιά είναι πανέξυπνα ζώα και έχουν ζήσει μαζί μας τα τελευταία 140.000 χρόνια...
Τι δεν καταλαβαίνει καθόλου? Ακριβώς τη ΔΙΚΗ ΣΑΣ γλώσσα σώματος... αν την καταλάβαινε, θα ήταν υπάκουη...
Εκπαιδευτής...

12) Πιστεύω ότι 3 (καλές) βόλτες την ημέρα και με σωστή εκτόνωση είναι αρκετές...

Συγγνώμη αν σε κούρασα "λιγάκι"...

Εκπληκτικές οι συμβουλες και τα guidelines @johnk
Απλά υποκλίνομαι!

 

[myEnzo]

Ο πάντα λιτός @johnk για άλλη μια φορά ζωγράφισε!!! Γίνεται να το "καρφιτσώσουμε" με κάποιο τρόπο;;;

 

[ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΛΙΑ]

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!όμως ευτυχώς η Δάφνη έχει κάνει προόδους από τότε..το μόνο που δεν διορθώνεται είναι ότι τρώει από το δρόμο ότι βλακεία φαγητό βρεί μπροστά της και της αρχίζουμε εκπαίδευση για να το σταματήσει!!
Δεν είναι ότι δεν ακούει τις εντολές..απλά όταν δε την συμφέρει με ¨γράφει¨..και ω ναι με δοκιμάζει να δει τι μπορεί παραπάνω να κερδίσει!η πονηρή θέλει να γίνει ισάξιά μας..από τότε που έγραφα το ποστ έως τώρα έχω δει φοβερή διαφορά!!ευχαριστώ πολύ!!

 

[Μάρθα & Σίλβα]

το να σταματήσει πρώην αδέσποτο να τρώει από κάτω είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο... Αντιτίθεται στο ένστικτο επιβίωσης που ανέπτυξε όσο ζούσε έξω... Ο δρόμος ήταν η πηγή φαγητού, άντε να το γυρίσεις αυτό τούμπα στο μυαλό τους....
Καλή επιτυχία και πολλή υπομονή!!

 

[dnassib]

Μπράβο και από εμένα για την επιλογή σας να υιοθετήσετε από καταφύγιο, το ίδιο έπραξα και εγώ!
Σε μεγάλο βαθμό με κάλυψαν οι προλαλήσαντες, αλλά θα επαναλάβω την ανάγκη να μπουν ΣΑΦΗ όρια και να καταλάβει, με τον τρόπο που πολύ σωστά και αναλυτικά περιγράφει ο @johnk , ότι αφεντικά είστε μόνο εσείς: δίνουμε χάδια και λιχουδίες αφού έχει κάνει κάτι για εμάς ο σκύλος, επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά, μένουμε σταθεροί στα όχι μας και, γενικότερα, επικοινωνούμε στο σκύλο μας τί είναι αυτό που θέλουμε να κάνει -- δε μπορεί να το 'μαντέψει' και σίγουρα θα δοκιμάσει τα πάντα και, πρωτίστως, τα όριά μας. Σου λέω εκ πείρας ότι ΟΛΑ γίνονται και ΟΛΑ αντιμετωπίζονται, και τα σκυλάκια που έχουν κακοπεράσει θα 'δουλέψουν' μαζί με τον νέο κηδεμόνα με μεγάλη προθυμία, αρκεί να έχει υπομονή και σταθερότητα και ο ίδιος.
Προσωπικά, θεωρώ πολύ βοηθητικό να συμβουλευτείς κάποιον σοβαρό εκπαιδευτή - έστω και με ένα μόνο ραντεβού - ώστε να σου δώσει κάποιες σωστές κατευθυντήριες γραμμές.
Καλή συνέχεια και να μας γράφεις, αναμένουμε φωτογραφίες και άλλες ιστορίες

 

[l.Kyveli]

Σε ευχαριστούμε για δύο πράγματα.
Το ένα που υιοθέτησες ενήλικο σκυλάκι από καταφύγιο.
Το δεύτερο που έδωσες πάσα στον Johnk να κεντήσει ακόμα ένα υπέροχο σεντόνι!
Καλώς ήρθες και καλή χρονιά!