Κι εγώ συμφωνώ και επαυξάνω!!!!! Είχα κάτι αμφιβολίες για το δεύτερο (γιατι το πρώτο το πήρα ενήλικο), αλλά εξανεμίστηκαν μετά απο μια φιλοξενία 10 ημερών ενός κουταβιού!!!
Ενήλικο και πάλι ενήλικο!!!!
Last edited:
Υιοθεσία ενήλικου σκύλου
- Thread starter nyfitsa
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ενήλικο και πάλι ενήλικο!!!!
Καλησπέρα παιδιά
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις - συμβουλές σας αλλά σας παρακαλώ μην μου δίνετε συγχαρητήρια και μπράβο γιατί δεν κάνω τίποτα...Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά κάνουν τα πάντα και νομίζω ότι αυτοί το αξίζουν. Και επίσης ντρέπομαι....
@ Atreas
Θέλω ενήλικο σκύλο γιατί μένω μόνη μου και δεν μπορώ να προσφέρω σε ένα κουτάβι το χρόνο και τη φροντίδα που χρειάζεται. Όταν ήταν κουτάβι το προβατάκι μου δε δούλευα και έτσι ήμουν όλη μέρα μαζί του και μπορούσα να του αφιερώσω το χρόνο που χρειαζόταν που σήμαινε, ειδικά στην αρχή 4 με 5 φορές τη μέρα βόλτα. Κάτι τέτοιο τώρα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο και νομίζω άδικο για το κουτάβι.
Για να απαντήσω και στις ερωτήσεις σας, τον σκυλάκο τον είχα δει σε αγγελία και είχα μιλήσει με άνθρωπο του καταφυγίου. Ήξερα ότι είναι περιπου 6 ετών και κοινωνικός με ανθρώπους και σκυλιά. Το σάββατο λοιπόν πήγα να τον επισκεφτώ. Εκεί μου είπαν ότι ο σκυλάκος είχε περάσει καλαζαάρ και έκανε θεραπεία, μέχρι και τώρα κάνει συντήρηση με ζυλαπούρ. Οι τελευταίες εξετάσεις είχαν γίνει προ εξαμήνου όπου έδειξαν 1:100 ύποπτο. Έχει πρόβλημα με το συκώτι του και τρώει ειδική τροφή και επίσης οι εξετάσεις έδειξαν κάποιο πρόβλημα στο αίμα το οποίο να σας πω την αλήθεια δεν πολυκατάλαβα και δεν ήταν και σίγουρο γιατί η εξέταση δεν επαναλήφθηκε. Κατά τ' άλλα ο σκυλάκος ήταν πάρα πολύ αδύνατος και φαινόταν καταβεβλημένος. Ήταν ήρεμος και όχι ιδιαίτερα ζωηρός αλλά αυτό βέβαια μπορεί να ήταν επειδή εγώ ήμουν ξένη, δεν μπορώ να κρίνω τη συμπεριφορά του απ' το τόσο λίγο...
Αυτά είναι τα γεγονότα. Εγώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτά που ένοιωσα όσο ήμουν εκεί, τις σκέψεις μου, προσπαθώντας να σας μιλήσω με ειλικρίνεια.
Τα προβλήματα υγείας με αποθάρρυναν αρκετά, πιο πολύ όμως με αποθάρρυνε η εικόνα του μικρούλη. Με στεναχώρησε, με έκανε να νοιώσω τύψεις. Τύψεις γιατί ήξερα ότι δεν θα του δώσω την ευκαιρία. Μου θύμισε τη σκυλίτσα που έχασα από καλαζαάρ. Και συνέχεια γυρνούσε στο κεφάλι μου η σκέψη "δηλαδή αυτα τα ζωάκια δεν δικαιούνται μια ευκαιρία;" Είμαι τόσο εγωίστρια τελικά; Θέλω σκύλο για να καλύψει τις δικές μου ανάγκες και μόνο; Ναι, σκέφτομαι τον εαυτό μου. Φοβάμαι να μπω σε αυτή τη διαδικασία έστω κι αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο σκυλάκος να μην ξανααρρωστήσει ποτέ. Απ' την άλλη ίσως αυτός να μην ήταν για μένα. Δεν υπήρξε έρωτας κεραυνοβόλος. Από καμία μεριά. Λέω μέσα μου ότι τουλάχιστον είναι στο καταφύγιο, έχει φροντίδα. Ξέρω πως αν τον έβρισκα στο δρόμο και ήξερα πως δεν έχει που να πάει θα ήταν διαφορετικά, δεν θα τον άφηνα. Με υποθέσεις όμως δε μπορώ να μιλάω. Προσπαθώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου; Ίσως... Έχω ένα κουβάρι με μπερδεμενες σκέψεις στο κεφάλι μου κι άλλο τόσο μπερδεμένη αισθάνομαι.
Μου στοίχισε πάρα πολύ όλο αυτό. Και η στεναχώρια μου πιο πολύ νομίζω είναι επειδή κατάλαβα τι ΔΕΝ είμαι διατεθειμένη να κάνω. Κάποιος άλλος στη θέση μου ίσως να έπραττε διαφορετικά. Δεν ξέρω...
Όλα αυτά γυρίζουν στο κεφάλι μου το σ/κ...
Δεν σας τα γράφω για να δικαιολογηθώ, δεν θέλω να μου χαϊδέψετε τ' αυτιά, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και πιστεύω ότι άσχετα με το πως κάποιος από σας θα με κρίνει - θετικά ή αρνητικά - τουλάχιστον θα μπορέσει να με καταλάβει.
Αυτά...
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις - συμβουλές σας αλλά σας παρακαλώ μην μου δίνετε συγχαρητήρια και μπράβο γιατί δεν κάνω τίποτα...Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά κάνουν τα πάντα και νομίζω ότι αυτοί το αξίζουν. Και επίσης ντρέπομαι....
@ Atreas
Θέλω ενήλικο σκύλο γιατί μένω μόνη μου και δεν μπορώ να προσφέρω σε ένα κουτάβι το χρόνο και τη φροντίδα που χρειάζεται. Όταν ήταν κουτάβι το προβατάκι μου δε δούλευα και έτσι ήμουν όλη μέρα μαζί του και μπορούσα να του αφιερώσω το χρόνο που χρειαζόταν που σήμαινε, ειδικά στην αρχή 4 με 5 φορές τη μέρα βόλτα. Κάτι τέτοιο τώρα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο και νομίζω άδικο για το κουτάβι.
Για να απαντήσω και στις ερωτήσεις σας, τον σκυλάκο τον είχα δει σε αγγελία και είχα μιλήσει με άνθρωπο του καταφυγίου. Ήξερα ότι είναι περιπου 6 ετών και κοινωνικός με ανθρώπους και σκυλιά. Το σάββατο λοιπόν πήγα να τον επισκεφτώ. Εκεί μου είπαν ότι ο σκυλάκος είχε περάσει καλαζαάρ και έκανε θεραπεία, μέχρι και τώρα κάνει συντήρηση με ζυλαπούρ. Οι τελευταίες εξετάσεις είχαν γίνει προ εξαμήνου όπου έδειξαν 1:100 ύποπτο. Έχει πρόβλημα με το συκώτι του και τρώει ειδική τροφή και επίσης οι εξετάσεις έδειξαν κάποιο πρόβλημα στο αίμα το οποίο να σας πω την αλήθεια δεν πολυκατάλαβα και δεν ήταν και σίγουρο γιατί η εξέταση δεν επαναλήφθηκε. Κατά τ' άλλα ο σκυλάκος ήταν πάρα πολύ αδύνατος και φαινόταν καταβεβλημένος. Ήταν ήρεμος και όχι ιδιαίτερα ζωηρός αλλά αυτό βέβαια μπορεί να ήταν επειδή εγώ ήμουν ξένη, δεν μπορώ να κρίνω τη συμπεριφορά του απ' το τόσο λίγο...
Αυτά είναι τα γεγονότα. Εγώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτά που ένοιωσα όσο ήμουν εκεί, τις σκέψεις μου, προσπαθώντας να σας μιλήσω με ειλικρίνεια.
Τα προβλήματα υγείας με αποθάρρυναν αρκετά, πιο πολύ όμως με αποθάρρυνε η εικόνα του μικρούλη. Με στεναχώρησε, με έκανε να νοιώσω τύψεις. Τύψεις γιατί ήξερα ότι δεν θα του δώσω την ευκαιρία. Μου θύμισε τη σκυλίτσα που έχασα από καλαζαάρ. Και συνέχεια γυρνούσε στο κεφάλι μου η σκέψη "δηλαδή αυτα τα ζωάκια δεν δικαιούνται μια ευκαιρία;" Είμαι τόσο εγωίστρια τελικά; Θέλω σκύλο για να καλύψει τις δικές μου ανάγκες και μόνο; Ναι, σκέφτομαι τον εαυτό μου. Φοβάμαι να μπω σε αυτή τη διαδικασία έστω κι αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο σκυλάκος να μην ξανααρρωστήσει ποτέ. Απ' την άλλη ίσως αυτός να μην ήταν για μένα. Δεν υπήρξε έρωτας κεραυνοβόλος. Από καμία μεριά. Λέω μέσα μου ότι τουλάχιστον είναι στο καταφύγιο, έχει φροντίδα. Ξέρω πως αν τον έβρισκα στο δρόμο και ήξερα πως δεν έχει που να πάει θα ήταν διαφορετικά, δεν θα τον άφηνα. Με υποθέσεις όμως δε μπορώ να μιλάω. Προσπαθώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου; Ίσως... Έχω ένα κουβάρι με μπερδεμενες σκέψεις στο κεφάλι μου κι άλλο τόσο μπερδεμένη αισθάνομαι.
Μου στοίχισε πάρα πολύ όλο αυτό. Και η στεναχώρια μου πιο πολύ νομίζω είναι επειδή κατάλαβα τι ΔΕΝ είμαι διατεθειμένη να κάνω. Κάποιος άλλος στη θέση μου ίσως να έπραττε διαφορετικά. Δεν ξέρω...
Όλα αυτά γυρίζουν στο κεφάλι μου το σ/κ...
Δεν σας τα γράφω για να δικαιολογηθώ, δεν θέλω να μου χαϊδέψετε τ' αυτιά, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και πιστεύω ότι άσχετα με το πως κάποιος από σας θα με κρίνει - θετικά ή αρνητικά - τουλάχιστον θα μπορέσει να με καταλάβει.
Αυτά...
Μπερδεμένη ιστορία... όπως όλες που απαιτούν κυρίως συναισθηματικές και όχι λογικές επιλογές.
Ούτε και εγώ ξέρω τι θα έπραττα. Όπως και να έχει το να υιοθετήσεις ένα σκυλάκι έχω καταλάβει ότι είναι πολύ καλή επιλογή (τουλάχιστον για μένα).
Για το θέμα της ηλικίας θα φοβόμουν μήπως μετά το έτος έχει διαμορφώσει ήδη χαρακτήρα και μετά άντε να τα βρούμε μεταξύ μας.
Και στο καταφύγιο που θα το δω, τι να πρωτοκαταλάβω; Τέσπα, θα δω τι θα κάνω, στο κάτω κάτω αυτά είναι και τυχερά, αρκεί να είμαι εγώ σταθερός και θα με καταλάβει με τον καιρό.
Ούτε και εγώ ξέρω τι θα έπραττα. Όπως και να έχει το να υιοθετήσεις ένα σκυλάκι έχω καταλάβει ότι είναι πολύ καλή επιλογή (τουλάχιστον για μένα).
Για το θέμα της ηλικίας θα φοβόμουν μήπως μετά το έτος έχει διαμορφώσει ήδη χαρακτήρα και μετά άντε να τα βρούμε μεταξύ μας.
Και στο καταφύγιο που θα το δω, τι να πρωτοκαταλάβω; Τέσπα, θα δω τι θα κάνω, στο κάτω κάτω αυτά είναι και τυχερά, αρκεί να είμαι εγώ σταθερός και θα με καταλάβει με τον καιρό.
Να μην αισθάνεσαι άσχημα. Και τα αμερικανικά καταφύγια συμβουλεύουν να μην παίρνουμε άρρωστα ζώα χωρίς τη συνηθισμένη συμπεριφορά που περιμένει κανείς έστω και από σκύλους καταφυγίου (υπάρχουν τεστ γι' αυτήν τώρα). Σκέψου ότι εδώ αποτρέπονται οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες από το να πάρουν κουτάβι από μη εκτροφέα (παπυμιλλά ή ΒΥΒ) διότι θα είναι άρρωστο, γιατί να πάρεις άρρωστο από καταφύγιο? Καταλαβαίνω το συναισθηματικό βάρος που νοιώθεις, αλλά σκέψου ότι υπάρχουν τόσα άλλα αδέσποτα και υγιή που θα μπορέσεις να πάρεις και θα σου ταιριάζουν απόλυτα. Συνέχισε να ψάχνεις.
Συμφωνω απολυτα με τη Σαρα! Συνεχισε να ψαχνεις! Υπαρχουν πολλες ψυχουλες που αναζητουν σπιτι.
Σιγουρα το σκυλακι που θα υιοθετουσα θα ηθελα να ειναι υγιες για να με συντοφευσει πολλα πολλα χρονια.
Σιγουρα το σκυλακι που θα υιοθετουσα θα ηθελα να ειναι υγιες για να με συντοφευσει πολλα πολλα χρονια.
Mπορείς να καταλάβεις πάρα πολλά για το χαρακτήρα του αν το επισκεφτείς και περάσεις χρόνο μαζί του μερικές φορές!!! Επίσης μπορείς να συζητήσεις εκτεταμένα με τους ανθρώπους του καταφυγίου που ξέρουν καλά τα σκυλιά τους! Τέλος, αν θέλεις να είσαι ακόμα πιο σίγουρος, μπορείς να πάρςεις σκυλάκι που φιλοξενείται σε σπίτι.
Νυφίτσα,
Μην απογοητεύεσαι! Στο καταφύγιο που πήγες δεν είχε άλλα σκυλιά? Εκανες μια βόλτα να δεις και να συζητήσεις άλλες περιπτώσεις??
Προτείνω και στους δυο σας να πάτε για εθελοντική εργασία σ'ενα καταφύγιο για λίγο καιρό! Και θα γνωρίσετε πολλά σκυλιά απο κοντά και δε θα είστε με το άγχος να διαλέξετε αμέσως κάποιο!
Αν και αν γίνει το περιβόητο κλικ, δεν υπάρχει γυρισμός, ακόμα κι αν ο σκύλος είναι "λάθος"....
Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε παρέα και να πάτε κάπως "συστημένοι" στείλτε μου ένα ΠΜ να σας ειδοποιήσω την επόμενη φορά που θα πάω στο καταφύγιο απ'οπου πήρα το Γκογκολάκι. Εχει απ'ολες τις δουλειές να κάνετε!
Είναι όμως κάπως μακρυά. Στο Μαρκόπουλο.
Είναι όμως κάπως μακρυά. Στο Μαρκόπουλο.
Καλησπέρα σας
Τι να πω; Το ξέρω πως υπάρχουν πολλές ψυχούλες εκεί έξω που αναζητούν ένα σπίτι, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μου έπεσε πολύ βαρύ, δεν ξέρω ίσως να έφταιγε κι η δική μου ψυχολογία...
Πάντως - για να ευθυμήσω και λίγο - για να μου φύγει ο καημός φιλοξένησα το προβατάκι μου για σ/κ, ο οποίος βέβαια μη χάσει, οικειοποιήθηκε αμέσως το καινούριο κρεββατάκι
Δεν απογοητεύομαι, δηλαδή απογοητεύομαι... αλλά δεν το βάζω κάτω.
Το ξέρω ότι πιθανόν θα χρειαστεί να δω πολλούς σκυλάκους μέχρι να βρω τον κατάλληλο και να διαλέξω, ή να με διαλέξει!
Το μόνο μου πρόβλημα - καημός - είναι ότι ψάχνω μικρόσωμο σκυλάκο. Και λέω καημός γιατί μου αρέσουν τρελλά τα μεγαλόσωμα σκυλιά! Αλλά υπάρχει πρόβλημα μεταφοράς καθώς έχω μηχανή οπότε μεγάλος σκύλος αποκλείεται. Και στις αγγελίες γενικότερα έχω δει ουκ ολίγους παράφορα ερωτεύσιμους αλλά μεγάααααλους κοπρίτες!!!
@Κopritis
Στο καταφύγιο πήγα καρφωτή για το συγκεκριμένο σκυλάκο. Έτσι όπως ήμουν εκείνη την ώρα όχι, δεν συζήτησα για άλλα σκυλιά. Απ' όσο ξέρω ήταν το μόνο μικρόσωμο αλλά έτσι κι αλλιώς έχω σκοπό να επικοινωνησω μαζί τους μέσα στη βδομάδα.
Σας ευχαριστώ όλους
Τι να πω; Το ξέρω πως υπάρχουν πολλές ψυχούλες εκεί έξω που αναζητούν ένα σπίτι, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μου έπεσε πολύ βαρύ, δεν ξέρω ίσως να έφταιγε κι η δική μου ψυχολογία...
Πάντως - για να ευθυμήσω και λίγο - για να μου φύγει ο καημός φιλοξένησα το προβατάκι μου για σ/κ, ο οποίος βέβαια μη χάσει, οικειοποιήθηκε αμέσως το καινούριο κρεββατάκι
Δεν απογοητεύομαι, δηλαδή απογοητεύομαι... αλλά δεν το βάζω κάτω.
Το ξέρω ότι πιθανόν θα χρειαστεί να δω πολλούς σκυλάκους μέχρι να βρω τον κατάλληλο και να διαλέξω, ή να με διαλέξει!
Το μόνο μου πρόβλημα - καημός - είναι ότι ψάχνω μικρόσωμο σκυλάκο. Και λέω καημός γιατί μου αρέσουν τρελλά τα μεγαλόσωμα σκυλιά! Αλλά υπάρχει πρόβλημα μεταφοράς καθώς έχω μηχανή οπότε μεγάλος σκύλος αποκλείεται. Και στις αγγελίες γενικότερα έχω δει ουκ ολίγους παράφορα ερωτεύσιμους αλλά μεγάααααλους κοπρίτες!!!
@Κopritis
Στο καταφύγιο πήγα καρφωτή για το συγκεκριμένο σκυλάκο. Έτσι όπως ήμουν εκείνη την ώρα όχι, δεν συζήτησα για άλλα σκυλιά. Απ' όσο ξέρω ήταν το μόνο μικρόσωμο αλλά έτσι κι αλλιώς έχω σκοπό να επικοινωνησω μαζί τους μέσα στη βδομάδα.
Σας ευχαριστώ όλους
