Καλησπέρα παιδιά
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις - συμβουλές σας αλλά σας παρακαλώ μην μου δίνετε συγχαρητήρια και μπράβο γιατί δεν κάνω τίποτα...Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά κάνουν τα πάντα και νομίζω ότι αυτοί το αξίζουν. Και επίσης ντρέπομαι....
@ Atreas
Θέλω ενήλικο σκύλο γιατί μένω μόνη μου και δεν μπορώ να προσφέρω σε ένα κουτάβι το χρόνο και τη φροντίδα που χρειάζεται. Όταν ήταν κουτάβι το προβατάκι μου δε δούλευα και έτσι ήμουν όλη μέρα μαζί του και μπορούσα να του αφιερώσω το χρόνο που χρειαζόταν που σήμαινε, ειδικά στην αρχή 4 με 5 φορές τη μέρα βόλτα. Κάτι τέτοιο τώρα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο και νομίζω άδικο για το κουτάβι.
Για να απαντήσω και στις ερωτήσεις σας, τον σκυλάκο τον είχα δει σε αγγελία και είχα μιλήσει με άνθρωπο του καταφυγίου. Ήξερα ότι είναι περιπου 6 ετών και κοινωνικός με ανθρώπους και σκυλιά. Το σάββατο λοιπόν πήγα να τον επισκεφτώ. Εκεί μου είπαν ότι ο σκυλάκος είχε περάσει καλαζαάρ και έκανε θεραπεία, μέχρι και τώρα κάνει συντήρηση με ζυλαπούρ. Οι τελευταίες εξετάσεις είχαν γίνει προ εξαμήνου όπου έδειξαν 1:100 ύποπτο. Έχει πρόβλημα με το συκώτι του και τρώει ειδική τροφή και επίσης οι εξετάσεις έδειξαν κάποιο πρόβλημα στο αίμα το οποίο να σας πω την αλήθεια δεν πολυκατάλαβα και δεν ήταν και σίγουρο γιατί η εξέταση δεν επαναλήφθηκε. Κατά τ' άλλα ο σκυλάκος ήταν πάρα πολύ αδύνατος και φαινόταν καταβεβλημένος. Ήταν ήρεμος και όχι ιδιαίτερα ζωηρός αλλά αυτό βέβαια μπορεί να ήταν επειδή εγώ ήμουν ξένη, δεν μπορώ να κρίνω τη συμπεριφορά του απ' το τόσο λίγο...
Αυτά είναι τα γεγονότα. Εγώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτά που ένοιωσα όσο ήμουν εκεί, τις σκέψεις μου, προσπαθώντας να σας μιλήσω με ειλικρίνεια.
Τα προβλήματα υγείας με αποθάρρυναν αρκετά, πιο πολύ όμως με αποθάρρυνε η εικόνα του μικρούλη. Με στεναχώρησε, με έκανε να νοιώσω τύψεις. Τύψεις γιατί ήξερα ότι δεν θα του δώσω την ευκαιρία. Μου θύμισε τη σκυλίτσα που έχασα από καλαζαάρ. Και συνέχεια γυρνούσε στο κεφάλι μου η σκέψη "δηλαδή αυτα τα ζωάκια δεν δικαιούνται μια ευκαιρία;" Είμαι τόσο εγωίστρια τελικά; Θέλω σκύλο για να καλύψει τις δικές μου ανάγκες και μόνο; Ναι, σκέφτομαι τον εαυτό μου. Φοβάμαι να μπω σε αυτή τη διαδικασία έστω κι αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο σκυλάκος να μην ξανααρρωστήσει ποτέ. Απ' την άλλη ίσως αυτός να μην ήταν για μένα. Δεν υπήρξε έρωτας κεραυνοβόλος. Από καμία μεριά. Λέω μέσα μου ότι τουλάχιστον είναι στο καταφύγιο, έχει φροντίδα. Ξέρω πως αν τον έβρισκα στο δρόμο και ήξερα πως δεν έχει που να πάει θα ήταν διαφορετικά, δεν θα τον άφηνα. Με υποθέσεις όμως δε μπορώ να μιλάω. Προσπαθώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου; Ίσως... Έχω ένα κουβάρι με μπερδεμενες σκέψεις στο κεφάλι μου κι άλλο τόσο μπερδεμένη αισθάνομαι.
Μου στοίχισε πάρα πολύ όλο αυτό. Και η στεναχώρια μου πιο πολύ νομίζω είναι επειδή κατάλαβα τι ΔΕΝ είμαι διατεθειμένη να κάνω. Κάποιος άλλος στη θέση μου ίσως να έπραττε διαφορετικά. Δεν ξέρω...
Όλα αυτά γυρίζουν στο κεφάλι μου το σ/κ...
Δεν σας τα γράφω για να δικαιολογηθώ, δεν θέλω να μου χαϊδέψετε τ' αυτιά, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και πιστεύω ότι άσχετα με το πως κάποιος από σας θα με κρίνει - θετικά ή αρνητικά - τουλάχιστον θα μπορέσει να με καταλάβει.
Αυτά...