Θα σου πω λιγάκι ανάκατα, τις δικές μου σκέψεις. Οχι δηλαδή, απαραιτήτως με αύξουσα σειρά σοβαρότητας.
Αποφάσισες να αποκτήσεις, ένα μικρόσωμο σκυλάκι. Στους 2-3 βασικούς λόγους, που παίρνει κάποιος τέτοια απόφαση, είναι για να μπορεί να το παίρνει παντού και πάντα μαζί του. Οχι για να το αφήνει πίσω. Αν το ταξίδι σου ήταν από καιρό προγραμματισμένο, και δεν μπορούσε να αλλάξει, έπρεπε να περιμένεις και γυρνώντας, να ψάξεις για κουτάβι. Αν ήταν κάτι έκτακτο, έπρεπε να το πάρεις μαζί σου, ή να έχεις σκεφτεί πάρα πολύ σοβαρά, που θα το εμπιστευτείς. Συνηθίζω να λέω, εγώ προσωπικά για μένα, αν πρέπει να αφήσω κάπου τον σκύλο μου και δεν μπορεί κανείς από τους πολύ έμπιστους που έχω διαλέξει, προτιμώ να είναι κλεισμένος για όσες μέρες λείψω, στην ασφαλή περίφραξη μιας σοβαρής πανσιόν (όπου και πάλι διατηρώ επιφυλάξεις, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται) παρά να το βγάλει κάποιος στον δρόμο. Δεν επιτρέπω σχεδόν σε κανέναν, να κρατήσει το λουρί του σκύλου μου, για κανέναν λόγο.
Θα εκπλαγώ αν υπάρχει εκτροφέας. Αν μη τι άλλο, θα ήταν ο υπ'αριθμόν ένα υποψήφιος, να φιλοξενήσει το σκυλάκι, για λίγες μέρες, εφόσον προέκυψε αυτή η ανάγκη. Η θα σου σύστηνε ίσως, κάποιον στον οποίο αυτός, θα είχε εμπιστοσύνη. Ας μην πιάσουμε τώρα, το τραγικό ενδεχόμενο, το σκυλάκι να μην είναι από εκτροφέα. Αλλη ώρα!
Για την επιβεβαίωση της καταχώρησης του chip, είμαστε εμείς αρμόδιοι. Οι ιδιοκτήτες. Εμάς καίει το θέμα. Κανέναν άλλο.
Το βασικότερο όλων...δεν υπάρχει σημαντικότερο, από μια γαμημένη ταυτότητα, που να φοράει ο σκύλος, ΠΑΝΤΑ. Ακόμη και όταν κοιμάται ή κάνει μπάνιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το καταλαβαίνετε αυτό. Μια ρημάδα ταυτότητα. Να μπορεί όποιος το βρει, να επικοινωνήσει ΑΜΕΣΑ. Τόσο απλό!
Για το ότι επέλεξες, να εμπιστευτείς σε έναν άγνωστό σου, την ζωή του σκύλου σου, τι να πω. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό. Το ότι η ιστορία αυτή, είχε αίσιο τέλος, είναι απίστευτο. Δες ποιός άγιος γιόρταζε την μέρα που τον βρήκες και πήγαινε να του ανάψεις 2-3 λαμπάδες. Μην τις τσιγκουνευτείς.