Το σημερινό περιστατικό θα το γράψω εδώ αν και δεν ταιριάζει με τον τίτλο του θέματος, γιατί νομίζω είναι καλύτερο απ το να ανοίγω καινούριο θέμα...
Γυρίσαμε που λέτε από τον κτηνίατρο (που μας βρήκε καταπληκτικές παρεμπιπτόντως \\

/) και στον οποίο εκτυλίχτηκε το εξής περίεργο:
Εκεί που καθόμασταν στην αίθουσα αναμονής μπαίνει μέσα μια κυρία με το λαμπραντοράκι της αγκαλιά. Δεν ξέρω γένος, το καημένο μια χαρά κουτάβι, ούτε που μίλησε, ούτε τίποτα. Η δικιά μου αρχίζει να αντιδρά (ήθελε να πάει προς το μέρος του πάρα πολύ έντονα). Εγώ ήμουν καθισμένη και επειδή δεν προλάβαινα να πάρω στάση για να την κρατήσω καλά μη μου φύγει (είναι δυνατή για τα χεράκια μου), την πιάνω από το σαμαράκι για να την έχω πιο περιορισμένη. Παράλληλα της μιλάω να ηρεμήσει. Κάπου εκεί και χωρίς καμμία αφορμή από το κουτάβι, η δικιά μου υστεριάζεται εντελώς (πηδάει και γαυγίζει σαν τρελή) οπότε σηκώνομαι να την σταματήσω (να μπω μπροστά κτλ), αλλά η κοπέλα μας οδηγεί στο εξεταστήριο για να αποφευχθεί κάνας τσακωμός.
Τώρα αν πήγαινε για καυγά δεν είμαι σίγουρη...Σίγουρα δεν κούναγε την ουρά και σίγουρα το γαύγισμα είχε μια δόση υστερίας, σε καμία περίπτωση δεν ήταν χαρούμενο. Το θέμα είναι ότι πρώτη φορά κάνει έτσι χωρίς να δώσει αφορμή ο άλλος σκύλος και μάλιστα με κουτάβι...

!
Επίσης σήμερα το πρωί πήγαμε μεγάλη βόλτα στο σκυλόπαρκο και συνάντησε σκύλους πολλούς που της γαύγισαν (και μια γάτα) και παρόλαυτά κατάφερα κάνοντας όσα μου είπατε πιο πάνω να την κρατήσω σε πολύ χαμηλούς τόνους και ήμουν πανευτυχής.
Πιστεύετε ότι έδειξε επιθετικότητα προς το κουτάβι; Λέτε να έφταιξα εγώ που την κράτησα από το σαμαράκι; Πάντως να πω ότι στην αρχή δεν ήμουν καθόλου ταραγμένη γιατί θεώρησα ότι εφόσον είναι κουτάβι δεν πρόκειται να δημιουργηθεί θέμα. Το κουτάβι σε όλη τη διάρκεια ήταν στην αγκαλιά της αφεντικίνας του (η οποία δεν ξέρω γιατί αλλά μου έδωσε μια αίσθηση υπερπροστασίας).
Α και το κουτάβι το ξανασυναντήσαμε όταν βγήκαμε από το εξεταστήριο (όχι για πολύ ώρα όμως) και δεν του έδωσε την παραμικρή σημασία!