Καλησπέρα.
Μόλις σήμερα απέκτησα τον 2ο σκύλο/παιδί στην οικογένεια μετά από έκτακτη επικοινωνία με τον εκτροφέα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχα ούτε τον χρόνο να προετοιμάσω τη σκυλίτσα μου αλλά ούτε και να προμηθευτώ τα απαραίτητα για τη νέα άφιξη (είχαν κλείσει όλα τα petshop) μιας και την υπολόγιζα 2 βδομάδες αργότερα.
Εδώ να σημειώσω ότι η σκυλίτσα μου ( ημίαιμο πίτμπουλ) είναι 3-4 ετών, ήταν αδέσποτη και είχε επιδείξει επιθετική συμπεριφορά σε ανθρώπους πριν την υιοθεσία της όπως μου ανέφερε το παιδί που μου την έφερε. Αν εξαιρέσουμε τον πρώτο μήνα που ήταν επιφυλακτική προς νέα πρόσωπα και σκυλιά, μετά από προσπάθειες κοινωνικοποίησης και μικρής εκπαίδευσης, δείχνει και είναι υπερβολικά φιλική προς όλους τους ανθρώπους και κατά 99% των περιπτώσεων αδιάφορη προς τα άλλα σκυλιά εκτός και αν παίζουν. Σε σημείο να της γαυγίζουν/γρυλίζουν και αυτή να περνάει 1 μέτρο δίπλα αδιάφορη.
Έτσι και σήμερα ήλπιζα ότι θα δεχόταν το νέο μέλος της οικογένειας παρά τις πρώτες και όποιες επιφυλάξεις.
Το κουτάβι είναι Μαλινουά + Κάνγκαλ (αρσενικό) κάτι λιγότερο από 2 μηνών και όπως είπα το πήρα έκτακτα λόγω προβλημάτων με τη μητέρα του κουταβιού!
Και φτάνουμε στο πρόβλημα. Στην αρχή υπήρχαν γρυλίσματα και σποραδικά γαυγίσματα αλλά λόγω ώρας αναγκάστηκα να περάσω το κουτάβι στο σπίτι πολύ νωρίτερα ίσως από το ότι θα έπρεπε. Η γνωριμία πήγαινε πολύ έως υπερβολικά καλά για έως και 2 ώρες μετά την πρώτη επαφή, αν και αυτή γινόταν ανά διαστήματα και υπό τον έλεγχο και εμένα και της κοπέλας μου. Και κάπου εκεί έγινε το κακό. Σε ανύποπτο χρόνο ενώ η σκυλίτσα μου έγλειφε το κουτάβι και χωρίς να δείξει σημάδια στρες ή νευρικότητας, το δάγκωσε με δύναμη πίσω από το αυτάκι και για να την πάρω από πάνω του γιατί δεν έφευγε με τίποτα για πρώτη και ελπίζω τελευταία φορά στη ζωή μου, αναγκάστηκα να την χτυπήσω ελάχιστα δυνατά στον ποπό της.
Ευτυχώς το κουτάβι είναι καλά στην υγεία του μιας και τρώει και πίνει μια χαρά αν και σε κανέναν δεν κάνει καλό ένα τέτοιο τραυματικό σοκ.
Σημείωση: Το κουτάβι το τάισα και του έδωσα νερό σε διαφορετικό χώρο και ούτε προσπάθησε να φάει ή να πιεί και γενικά να πειράξει κάτι της σκυλίτσας μου.
Και έρχομαι στην σημαντική ερώτηση.
Γίνεται να έρθουν έστω και σιγά σιγά κοντά και πάντα σε ελεγχόμενο περιβάλλον μέχρι να μην υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους ή να απευθυνθώ άμεσα σε ειδικό?
Φίλος και ιδιοκτήτης 2 σκυλιών με σχετική πείρα (επίθεση στο νεοφερμένο κουτάβι), μου είπε να θέσω όριο τις 3 επιθέσεις μέσα στον μήνα για να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να βρω άλλον μπαμπά για τον μικρό, το οποίο όμως πραγματικά δεν θέλω να σκέφτομαι. Αλλά ούτε θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί σε σοβαρότερη επίθεση.
Προς το παρόν βρίσκονται σε ξεχωριστούς χώρους και σκέφτομαι σταδιακά και για λίγη ώρα την κάθε φορά να τα φέρνω σε επαφή αν και πλέον φοβάμαι αρκετά.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας και με συγχωρείται για το μακροσκελές κείμενο.
Μόλις σήμερα απέκτησα τον 2ο σκύλο/παιδί στην οικογένεια μετά από έκτακτη επικοινωνία με τον εκτροφέα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχα ούτε τον χρόνο να προετοιμάσω τη σκυλίτσα μου αλλά ούτε και να προμηθευτώ τα απαραίτητα για τη νέα άφιξη (είχαν κλείσει όλα τα petshop) μιας και την υπολόγιζα 2 βδομάδες αργότερα.
Εδώ να σημειώσω ότι η σκυλίτσα μου ( ημίαιμο πίτμπουλ) είναι 3-4 ετών, ήταν αδέσποτη και είχε επιδείξει επιθετική συμπεριφορά σε ανθρώπους πριν την υιοθεσία της όπως μου ανέφερε το παιδί που μου την έφερε. Αν εξαιρέσουμε τον πρώτο μήνα που ήταν επιφυλακτική προς νέα πρόσωπα και σκυλιά, μετά από προσπάθειες κοινωνικοποίησης και μικρής εκπαίδευσης, δείχνει και είναι υπερβολικά φιλική προς όλους τους ανθρώπους και κατά 99% των περιπτώσεων αδιάφορη προς τα άλλα σκυλιά εκτός και αν παίζουν. Σε σημείο να της γαυγίζουν/γρυλίζουν και αυτή να περνάει 1 μέτρο δίπλα αδιάφορη.
Έτσι και σήμερα ήλπιζα ότι θα δεχόταν το νέο μέλος της οικογένειας παρά τις πρώτες και όποιες επιφυλάξεις.
Το κουτάβι είναι Μαλινουά + Κάνγκαλ (αρσενικό) κάτι λιγότερο από 2 μηνών και όπως είπα το πήρα έκτακτα λόγω προβλημάτων με τη μητέρα του κουταβιού!
Και φτάνουμε στο πρόβλημα. Στην αρχή υπήρχαν γρυλίσματα και σποραδικά γαυγίσματα αλλά λόγω ώρας αναγκάστηκα να περάσω το κουτάβι στο σπίτι πολύ νωρίτερα ίσως από το ότι θα έπρεπε. Η γνωριμία πήγαινε πολύ έως υπερβολικά καλά για έως και 2 ώρες μετά την πρώτη επαφή, αν και αυτή γινόταν ανά διαστήματα και υπό τον έλεγχο και εμένα και της κοπέλας μου. Και κάπου εκεί έγινε το κακό. Σε ανύποπτο χρόνο ενώ η σκυλίτσα μου έγλειφε το κουτάβι και χωρίς να δείξει σημάδια στρες ή νευρικότητας, το δάγκωσε με δύναμη πίσω από το αυτάκι και για να την πάρω από πάνω του γιατί δεν έφευγε με τίποτα για πρώτη και ελπίζω τελευταία φορά στη ζωή μου, αναγκάστηκα να την χτυπήσω ελάχιστα δυνατά στον ποπό της.
Ευτυχώς το κουτάβι είναι καλά στην υγεία του μιας και τρώει και πίνει μια χαρά αν και σε κανέναν δεν κάνει καλό ένα τέτοιο τραυματικό σοκ.
Σημείωση: Το κουτάβι το τάισα και του έδωσα νερό σε διαφορετικό χώρο και ούτε προσπάθησε να φάει ή να πιεί και γενικά να πειράξει κάτι της σκυλίτσας μου.
Και έρχομαι στην σημαντική ερώτηση.
Γίνεται να έρθουν έστω και σιγά σιγά κοντά και πάντα σε ελεγχόμενο περιβάλλον μέχρι να μην υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους ή να απευθυνθώ άμεσα σε ειδικό?
Φίλος και ιδιοκτήτης 2 σκυλιών με σχετική πείρα (επίθεση στο νεοφερμένο κουτάβι), μου είπε να θέσω όριο τις 3 επιθέσεις μέσα στον μήνα για να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να βρω άλλον μπαμπά για τον μικρό, το οποίο όμως πραγματικά δεν θέλω να σκέφτομαι. Αλλά ούτε θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί σε σοβαρότερη επίθεση.
Προς το παρόν βρίσκονται σε ξεχωριστούς χώρους και σκέφτομαι σταδιακά και για λίγη ώρα την κάθε φορά να τα φέρνω σε επαφή αν και πλέον φοβάμαι αρκετά.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας και με συγχωρείται για το μακροσκελές κείμενο.