Anafranil!
- Thread starter lia26
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ναι τον ειχα αφησει και απ'οτι μου ειπε δεν παρουσιαστηκε καποιο προβλημα με τα σκυλια της...τομε ομως ειχε προβλημα επιθετικοτητας σε σκυλια αν ηταν με λουρι..ο γειτονας εξαφανισμενος..και αν τον ρωτησω τι θα μου πει?οι γονεις ειναι χαλβαδες..πολυ ηρεμα σκυλακια...
Δεν μπορω πραγματικα να καταλαβω που ακριβως θελετε να οδηγησετε το θεμα.οτι εγω ευθυνομαι που εβλεπα πραγματα απο 2 μηνων (δεν θυμαμαι να ειχα γραψει για επιθετικοτητα,διαφωτιστε με)..Johnk ελπιζω μονο να υπονοεις οτι εβλεπα που πηγαινε το πραγμα και δεν εκανα τιποτα,γιατι ξερεις κι εσυ ο ιδιος οτι δεν ηταν ετσι.
Λία...εδώ είμαστε και παρακολουθούμε από την αρχή τα ποστ σου, σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις με τον σκύλο σου. Εσύ έρχεσαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ζητάς βοήθεια. Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Και κάθε φορά, λέμε πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα.
Από 5 μηνών [δεν πάω τώρα πίσω να δω σε τι ηλικία τον πήρες εσύ] μέχρι σήμερα που είναι 13, έχουν περάσει 8 πολύτιμοι και κρισιμότατοι μήνες, για την εξέλιξη του χαρακτήρα του. Επρεπε τουλάχιστον να τον έχεις στειρώσει το συντομότερο δυνατόν, εκεί κάπου στους 7-9 μήνες, εφόσον φαινόταν ότι είχε κάποια θέματα [εκτός αν στενοχωριόσουν να χάσει ο λεβέντης σου τα μπαλάκια του -και σ'αυτό πχ αναφέρομαι σε δικές σου ανασφάλειες] και έπρεπε τουλάχιστον να έχεις βρει έναν καλό εκπαιδευτή, να έχει καταλάβει τι συμβαίνει και να έχει λύσει το πρόβλημα. Εστω στον μεγαλύτερο βαθμό του. Οχι τώρα, να συζητάμε και για ευθανασία. Αυτό εννοώ "διάγνωση". Εκτός αν όσοι εκπαιδευτές έχεις βρει, έχουν πραγματικά βοηθήσει, αλλά μετά εσύ δεν μπορείς για τον οποιοδήποτε λόγο, να συνεχίσεις το έργο τους.
Και ίσως τότε, θα έπρεπε από καιρό να έχεις σκεφτεί να τον χαρίσεις κάπου, που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Δεν είναι κακό. Ούτε μεμπτό.
Θα έπραττες πρώτα, για το καλό του σκύλου σου...
Από 5 μηνών [δεν πάω τώρα πίσω να δω σε τι ηλικία τον πήρες εσύ] μέχρι σήμερα που είναι 13, έχουν περάσει 8 πολύτιμοι και κρισιμότατοι μήνες, για την εξέλιξη του χαρακτήρα του. Επρεπε τουλάχιστον να τον έχεις στειρώσει το συντομότερο δυνατόν, εκεί κάπου στους 7-9 μήνες, εφόσον φαινόταν ότι είχε κάποια θέματα [εκτός αν στενοχωριόσουν να χάσει ο λεβέντης σου τα μπαλάκια του -και σ'αυτό πχ αναφέρομαι σε δικές σου ανασφάλειες] και έπρεπε τουλάχιστον να έχεις βρει έναν καλό εκπαιδευτή, να έχει καταλάβει τι συμβαίνει και να έχει λύσει το πρόβλημα. Εστω στον μεγαλύτερο βαθμό του. Οχι τώρα, να συζητάμε και για ευθανασία. Αυτό εννοώ "διάγνωση". Εκτός αν όσοι εκπαιδευτές έχεις βρει, έχουν πραγματικά βοηθήσει, αλλά μετά εσύ δεν μπορείς για τον οποιοδήποτε λόγο, να συνεχίσεις το έργο τους.
Και ίσως τότε, θα έπρεπε από καιρό να έχεις σκεφτεί να τον χαρίσεις κάπου, που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Δεν είναι κακό. Ούτε μεμπτό.
Θα έπραττες πρώτα, για το καλό του σκύλου σου...
Λια, θα πρεπει να απευθυνθεις σε καποιον πολυ εμπειρο εκπαιδευτη με αποδεδειγμενα αποτελεσματα σε φοβικα, ανασφαλη σκυλια με επιθετικη συμπεριφορα. Θεωρω οτι εχεις χασει πολυτιμο χρονο με ανθρωπους που πηγαινανε στην τυχη.
Εσυ επισης - και ελπιζω να μη με παρεξηγησεις με αυτο που θα πω- δεν εχεις βρει τη δυναμη, την ικανοτητα, τα κοτσια να χειριστεις το σκυλο σου. Να του δειξεις οτι εισαι ο αρχηγος του, οτι δεν εχει κανενα λογο να βγαινει μπροστα σε καθε κατασταση που τον δυσκολευει. Η επιθετικοτητα αυτη καθ αυτη μπορει να μην ειναι γονιδιακη, η προδιαθεση ομως ειναι. Το ιδιο ισχυει και για τις φοβιες. Και οι δυο περιπτωσεις πολυπλοκες. Αν αυτα τα δυο δε τα αντιληφθει και διαχειριστει κανεις εγκαιρως... φτανουμε να μιλαμε για ευθανασια κλπ
Ολα αυτα βεβαια , εαν δεν υπαρχει ιατρικο προβλημα.
Mareco,το οτι δεν ποσταρω συνεχεια δεν σημαινει οτι δεν παρακολουθω το φορουμ..οταν εχω αναγκη απο βοηθεια,ρωταω..που ειναι το μεμπτο σε αυτο?
Ναι,εχουν περασει οπως λες 8 πολυτιμοι μηνες αλλα δεν καθομουν με σταυρωμενα χερια..αντιθετως..απο τοτε ρωτουσα για τη στειρωση σε εκπαιδευτες και κτηνιατρους..οι πρωτοι δεν ηταν σιγουροι και οι κτηνιατροι ηταν αρνητικα καθετοι..
Πραγματικα δεν με νοιαζει για τα μπαλακια του..αν το ειχα καημο δεν θα ρωτουσα για στειρωσεις..
Εκπαιδευτη καλο ειχα βρει..για καποιο λογο ομως δεν μπορουσε να συνεχιστει η συνεργασια μας.
ακολουθουσα και ακολουθω τα βηματα που μας εδειξε..
Σχετικα με την υιοθεσια εχω να πω το εξης...μακαρι να υπηρχαν πολλοι ιδιοκτητες σαν κι εμενα και να νοιαζοντουσαν τοσο πολυ για τον σκυλο τους..
Θα μπορουσα να προσβληθω και μονο στην αναφορα περι υιοθεσιας(ο γραπτος λογος ομως παρεξηγειται),γιατι ξαφνικα αισθανομαι λιγο μαλακας(συγγνωμη για την εκφραση) που κανω ο,τι περναει απο το χερι μου για να τον σωσω
Ναι,εχουν περασει οπως λες 8 πολυτιμοι μηνες αλλα δεν καθομουν με σταυρωμενα χερια..αντιθετως..απο τοτε ρωτουσα για τη στειρωση σε εκπαιδευτες και κτηνιατρους..οι πρωτοι δεν ηταν σιγουροι και οι κτηνιατροι ηταν αρνητικα καθετοι..
Πραγματικα δεν με νοιαζει για τα μπαλακια του..αν το ειχα καημο δεν θα ρωτουσα για στειρωσεις..
Εκπαιδευτη καλο ειχα βρει..για καποιο λογο ομως δεν μπορουσε να συνεχιστει η συνεργασια μας.
ακολουθουσα και ακολουθω τα βηματα που μας εδειξε..
Σχετικα με την υιοθεσια εχω να πω το εξης...μακαρι να υπηρχαν πολλοι ιδιοκτητες σαν κι εμενα και να νοιαζοντουσαν τοσο πολυ για τον σκυλο τους..
Θα μπορουσα να προσβληθω και μονο στην αναφορα περι υιοθεσιας(ο γραπτος λογος ομως παρεξηγειται),γιατι ξαφνικα αισθανομαι λιγο μαλακας(συγγνωμη για την εκφραση) που κανω ο,τι περναει απο το χερι μου για να τον σωσω
1. Προσωπικά, έγραψα στο θέμα, γιατί είδα το όνομα του φάρμακου και διάβασα... και, ομολογώ ότι μου επανέφερες ενδόμυχες σκέψεις που είχα κάνει και "ταρακούνησες" ένα ταμπού μου...
Αρα, αν θέλεις την απάντηση για το που ήθελα εγώ να οδηγήσω το θέμα: Ακριβώς στο ότι (παρότι στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω στον συγκεκριμένο τομέα) η εξέταση χορήγησης φαρμάκων έχει βάση και πρέπει να εξετάζεται σε ορισμένες περιπτώσεις...
2. Οπως έχεις καταλάβει από τη συμμετοχή μου στο forum, συνήθως δεν υπονοώ πράγματα... απλά, έστω και με διπλωματικό τρόπο, λέω την άποψή μου...
Εδώ, συμφώνησα 100% με την Αμαλία στο ότι τον σκύλο μας αρχίζουμε και τον καταλαβαίνουμε από τους 2 κιόλας μήνες... όλα τα στοιχεία είναι "εκεί"...
Παράδειγμα, Ο κούταβος ο δικός μου (τον οποίο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, για ένα βασικό λόγο: με έχει κάνει πιο "σοφό", πιο μελετηρό, πιο δραστήριο στη σκέψη, πιο "έτοιμο"):
α) Οταν έφτασε στο Ελ. Βενιζέλος (2 μηνών), όπως έχω πει, βγήκε στο πιο θορυβώδες σημείο, δεν κοίταζε συγκεκριμένα κανέναν, κεφάλι ψηλά, ουρά ψηλά, σώμα προς τα εμπρός... --> Θαρραλέος (και, ενδεχομένως κυριαρχικός, θα έπρεπε να σκεφτώ?)...
β) Οταν φτάσαμε σπίτι (μέσα στο κιβώτιο μεταφοράς), το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν: Γρύλισε στη Μόκα (που έμοιαζε κιόλας στη μαμά του) --> Επιθετικός με σκυλιά? ή ανασφαλής με μεγαλύτερα σκυλιά?
γ) Οταν τον χαϊδεύαμε, ψιλοαπέφευγε το χάδι, γύριζε το κεφάλι του αλλού... --> Απαθής? όχι ανθρωποκεντρικός? εν δυνάμει επιθετικός σε ανθρώπους? Ενας εκπαιδευτής πρότεινε: "όχι χάδια πάνω από 3-5 λεπτά την ημέρα"... άλλος εκπαιδευτής πρότεινε: "με εντολή σας και όταν το θέλετε εσείς, πολλά χάδια, για να μάθει να του αρέσουν"...
δ) Επαιζε 2-3 λεπτά, ελεύθερος, με άλλα σκυλάκια και μετά αποχωρούσε "κατά μόνας" και έψαχνε να δει που είμαστε εμείς --> ανθρωποκεντρικός (σε αντίθεση με το προηγούμενο)?...
ε) Από 2 μηνών, έδειχνε "προσεκτικός μελετητής" και "βαθύς γνώστης" της γλώσσας του σώματος των σκύλων... τόσο βαθύς (και "άμεσος", δυστυχώς) γνώστης, που αρκούσε να κοιτάξεις τον άλλο σκύλο που πλησίαζε (και αυτό ισχύει ακόμα) και να καταλάβεις την αντίδραση που θα επακολουθήσει... και έτσι, από 2 μηνών, έγινε (για εμάς, τουλάχιστον) "προβλέψιμα απρόβλεπτος"...
στ) Από 2 μηνών, είχε άλλο ένα κουσούρι: Δεν του άρεσε να αιφνιδιάζεται... τότε γινόταν πολύ έντονος στις αντιδράσεις του... και γίνεται ακόμα...
Αυτά στα λέω, για να τεκμηριώσω το γεγονός ότι ο κούταβός μου, σε ηλικία 2 μηνών, είχε δείξει όλα όσα έπρεπε να περιμένουμε...
Και, με τον τρόπο αυό, μας καθοδήγησε να δουλέψουμε από εκείνη την ηλικία, τα θέματά του... μας έδωσε χρόνο, δηλαδή, πρώτον για να τον "διαβάσουμε" και δεύτερον για να διορθώσουμε και να ανακατευθύνουμε διάφορα πράγματα...
Η αγάπη Λία...δεν φτάνει πάντα. Δυστυχώς...
Μπορείς να προσβληθείς όσο θέλεις. Καμμιά φορά όμως, η πραγματικότητα μετράει αλλιώς.
Αν οι πάντες έχετε κάνει τα πάντα σωστά και εντατικά , για να διορθωθεί η συμπεριφορά του σκύλου σου, τότε δεν θα έπρεπε να έχεις δημιουργήσει σήμερα αυτό το θέμα, σε συνέχεια σχεδόν των προηγούμενων. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ο λόγος εννοώ.
Κάτσε λοιπόν και σκέψου, τι δεν έχει πάει καλά όλον αυτόν τον καιρό. Σε ποιό κομμάτι πάσχει η όλη προσπάθεια. Θέλω να ελπίζω, ότι ο μόνος ανεύθυνος, είναι ο σκύλος σου.
Τι θα πει...κάνεις τα πάντα για να τον...σώσεις; Από τι καταρχάς να τον σώσεις και κατά δεύτερον...εννοείται πως θα "κόψεις τον λαιμό σου", για το καλό του σκύλου σου. Επαίνους χρειάζεσαι γι'αυτό; Ολοι μας το ίδιο κάνουμε. Είναι απόλυτα εξαρτώμενος από εσένα. Δεν είναι διαπραγματεύσιμη η κατάσταση.
Πρέπει να βρεις οπωσδήποτε, πολύ έμπειρο εκπαιδευτή, όπως σου λέει η Αμαλία, με σοβαρές γνώσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Μην πειραματίζεσαι. Και απέκλεισε το ενδεχόμενο ιατρικού προβλήματος.
Και όλα αυτά...χθες...δεν ξέρω πως αλλιώς να στο πω.
Μπορείς να προσβληθείς όσο θέλεις. Καμμιά φορά όμως, η πραγματικότητα μετράει αλλιώς.
Αν οι πάντες έχετε κάνει τα πάντα σωστά και εντατικά , για να διορθωθεί η συμπεριφορά του σκύλου σου, τότε δεν θα έπρεπε να έχεις δημιουργήσει σήμερα αυτό το θέμα, σε συνέχεια σχεδόν των προηγούμενων. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ο λόγος εννοώ.
Κάτσε λοιπόν και σκέψου, τι δεν έχει πάει καλά όλον αυτόν τον καιρό. Σε ποιό κομμάτι πάσχει η όλη προσπάθεια. Θέλω να ελπίζω, ότι ο μόνος ανεύθυνος, είναι ο σκύλος σου.
Τι θα πει...κάνεις τα πάντα για να τον...σώσεις; Από τι καταρχάς να τον σώσεις και κατά δεύτερον...εννοείται πως θα "κόψεις τον λαιμό σου", για το καλό του σκύλου σου. Επαίνους χρειάζεσαι γι'αυτό; Ολοι μας το ίδιο κάνουμε. Είναι απόλυτα εξαρτώμενος από εσένα. Δεν είναι διαπραγματεύσιμη η κατάσταση.
Πρέπει να βρεις οπωσδήποτε, πολύ έμπειρο εκπαιδευτή, όπως σου λέει η Αμαλία, με σοβαρές γνώσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Μην πειραματίζεσαι. Και απέκλεισε το ενδεχόμενο ιατρικού προβλήματος.
Και όλα αυτά...χθες...δεν ξέρω πως αλλιώς να στο πω.
Αυτό, δεν έχω την παραμικρή ιδέα, γιατί το γράφεις...
Από εκτόνωση πως πάει ο σκύλος ?
Δλδ εξουθενωμένος κάνει τα ίδια ?
Μην απογοητεύεσαι. Θα βρεθεί λύση. Ψάξου με πολλούς εκπαιδευτές και προφανώς διάβασμα και κόντρα διάβασμα. Ομοίως διάβασε και το βιβλίο του Millan Ο εαυτός μας κι ο κόσμος με τα μάτια του σκύλου μας
Δλδ εξουθενωμένος κάνει τα ίδια ?
Μην απογοητεύεσαι. Θα βρεθεί λύση. Ψάξου με πολλούς εκπαιδευτές και προφανώς διάβασμα και κόντρα διάβασμα. Ομοίως διάβασε και το βιβλίο του Millan Ο εαυτός μας κι ο κόσμος με τα μάτια του σκύλου μας
Αυτό είναι το ρεζουμέ.
Από τόσο μικρά δείχνουν τι...θα ήθελαν...μέλλει γεννέσθαι...
Και πρέπει εμείς, να έχουμε την εμπειρία να το μεταφράσουμε και να πράξουμε αναλόγως, από την πρώτη κιόλας στιγμή, για να το κατευθύνουμε προς τα κει που θέλουμε.
Ο κούταβος του Γιάννη βέβαια, έχει ένα σημαντικότατο συγκριτικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τον δικό σου. Εχει προέλθει από προσεκτική αναπαραγωγή.
Το θεμα το δημιουργησα για να ρωτησω για το anafranil...και οχι τι να κανω για να διορθωσω την συμπεριφορα του σκυλου μου..
Καθε μερα βγαινει 3 βολτες και η μια ειναι 1μιση ωρα...τον βλεπεις οτι του εχουν πεταχτει τα ματια εξω,ειναι λαχανιασμενος με τη γλωσσα εξω και αμα δει αλλο σκυλο π.χ τσιτωνει..
Οχι, δεν πρέπει να παρεξηγείσαι με τις αναφορές για υιοθεσία αλλού κλπ...
Είναι σκέψεις που έχουν περάσει από το μυαλό πολλών από εμάς και, σε κάθε περίπτωση, από το δικό μου (για να μην προσβάλω κανέναν άλλο)...
Θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι, αν δεν είχαμε "δουλέψει" (νυχθημερόν και για πολλούς μήνες - και που είσαι ακόμα!) εγώ και η γυναίκα μου, με επαγγελματική συνδρομή... ο μικρός μου θα ήταν, ήδη, σήμερα (στην καλύτερη περίπτωση) ο θρυλικός φύλακας της γνωστής μάντρας μεταχειρισμένων ανταλλακτικών φανοποιίας... και πάλι, νιώθουμε ορισμένες φορές "ανεπαρκείς"...
Εχεις δίκιο... γι΄αυτό έγραψα κι εγώ, για το φάρμακο...
Αλλά, ξέρεις πως είναι αυτά τα πράγματα... σε ένα φόρουμ με λάτρεις του "σκύλου", παρασυρόμαστε... και, ίσως, από τέτοιες τροπές της συζήτησης, ο άμεσα ενδιαφερόμενος μπορεί να ανακαλύψει κάτι που του διέφευγε... μπορεί να επιβεβαιώσει κάτι που δεν τολμούσε να διατυπώσει...
Και, για να μη σας ζαλίζω άλλο...
Άν και κινδυνεύω να βγω off-topic, έχεις ένα δίκιο σ' αυτό...
Δεν θα επεκταθώ στα θέματα υγείας, αλλά θα παραμείνω στα γονίδια από πλευράς συμπεριφοράς...
α) Ξέρουμε τον πατέρα του: Κυριαρχικός (σκέτο) και φοβερά ισορροπημένος... πρώτα ρωτάει και μετά παρεμβαίνει... άρα, είχαμε μιά βάση να στηριχτούμε, στη δουλειά που κάνουμε και προχωρήσαμε πολύ...
Και ο μικρός το ανταποδίδει - "βγάζει" την ισορροπία που έχει ο πατέρας του:
Χτες βράδυ, "αιφνιδιάστηκε"... ένας κύριος (μιλώντας στο κινητό) με το σκύλο του, πετάχτηκαν μπροστά μας, ανάμεσα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα... ο κούταβος όρμησε άμεσα και έριξε κάτω τη γυναίκα μου... μόλις, όμως, ένιωσε ότι η "μαμά" του πέφτει, κοκάλωσε στη σημείο που βρισκόταν!!! Και, τέλος καλό, όλα καλά! Ανεπανάληπτη αντίδραση!!! Νιώσαμε σαν να είχαμε κερδίσει το λόττο!
β) Ξέρουμε τη μητέρα του: Επιφυλακτική με τους ξένους και όχι ιδιαίτερα κοινωνική...
Και πάλι έχουμε μιά βάση του τι να περιμένουμε και πως να το δουλέψουμε: Πολλές επαφές με ανθρώπους, που έρχονται γρήγορα να μας χαιρετήσουν, ή να τον χαϊδέψουν... πολλές πρόβες με ξένους (φίλους, ντιλιβεράδες κλπ.) που χτυπάνε το κουδούνι για να ανοίξουμε την πόρτα...
γ) Ξέρουμε τον παππού του, τέλος - εδώ σε θέλω: Φλογερό ταμπεραμέντο... πρώτα αντιδρά και μετά σου ζητάει την ταυτότητά σου... αντίστροφα, θα "διεκδικήσει" το χάδι σου με υπερβολικό δυναμισμό... σαν τον κούταβό μας... αλλά και θα υποταχτεί με "ζήλο" στον αρχηγό του, όταν διορθωθεί...
Δουλεύουμε και στο σημείο αυτό... για ήπια προσέγγιση... γνωρίζοντας πάντα ότι το γονίδιο αυτό υπάρχει... και τι έχουμε καταφέρει? Μέχρι την απόσταση των 3-4 μέτρων, να είναι σε θέση να διατηρεί την ψυχραιμία του και να κοιτάζει εμάς (εντάξει, κάνει και λίγο "ματάκι" προς το αντικείμενο του πόθου του), όταν είναι σε εντολή...
Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της εκτροφής, όπως ανέφερε και η mareco...
Εχεις τα κομμάτια του puzzle, είτε είναι εύκολο είτε είναι πολύ δύσκολο... και το μόνο που σου μένει, είναι να το μοντάρεις...
Έζησα με έναν τέτοιο σκύλο 13 χρόνια....Ο Λύκανδρος, Γερμανικό Ποιμενικό (αμφιβόλου ποιότητας), φοβικός και πάρα πολύ επιθετικός με σκυλιά και όσους με πλησίαζαν στο ένα μέτρο. Είχαμε κάνει εκπαίδευση...και πάρα πολλές προσπάθειες μπας και έρθει σε κάποια ισορροπία ο σκύλος..Αποτυχία..
Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα να τον κοιμίσω...απλά έμαθα να ζω με αυτό το πρόβλημα και το αντιμετώπιζα όσο καλύτερα μπορούσα...Βόλτες σε ερημικές τοποθεσίες για να είμαστε μόνοι....στο δρόμο τον έβγαζα βόλτα με φίμωτρο, όταν έπρεπε να περάσουμε από πολυσύχναστες περιοχές..και στο σπίτι είχα τα μάτια μου 14 όταν ερχόντουσαν φίλοι , ειδικά παιδιά τα οποία μισούσε...
Το φίμωτρο έπαιζε πάντα , όταν δεν είμασταν οι δύο μας
Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα να τον κοιμίσω...απλά έμαθα να ζω με αυτό το πρόβλημα και το αντιμετώπιζα όσο καλύτερα μπορούσα...Βόλτες σε ερημικές τοποθεσίες για να είμαστε μόνοι....στο δρόμο τον έβγαζα βόλτα με φίμωτρο, όταν έπρεπε να περάσουμε από πολυσύχναστες περιοχές..και στο σπίτι είχα τα μάτια μου 14 όταν ερχόντουσαν φίλοι , ειδικά παιδιά τα οποία μισούσε...
Το φίμωτρο έπαιζε πάντα , όταν δεν είμασταν οι δύο μας
Ουτε εγω θα τον κοιμισω..απλα μου το προτειναν..καλυτερα να μου κοπει το χερι ετσι και συνεναισω σε κατι τετοιο..τωρα για το φιμωτρο?ψαχνω κι εγω αλλα δεν μπορω να βρω αυτο που του ταιριαζει..του εχω παρει 3 αλλα τα βγαζει κατευθειαν..θελω ενα που να του κανει τελεια εφαρμογη...αν εχει κανεις κατι υπ'οψιν του θα το εκτιμουσα..
Α,ωραια...σκεφτομουν να το κανω ειδικη παραγγελια σημερα με τα μετρα του αλλα θα περιμενω..
