Λοιπον να σας ενημερώσω:
Πήγαμε στον οδοντοκτηνίατρο. Το καμάρι μου έκατσε ησυχος να τον εξετάσει. Το πρόβλημα τελικά δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φανταζόμουν. Δεν είδε τερηδόνα (ότι είδατε στους κυνόδοντες είναι πέτρα), αλλά θα ξανατσεκάρει και πιο βαθιά όταν του κάνει τη νάρκωση για τον καθαρισμό. Τον οποίο θα τον κάνουμε το Σάββατο. Δεν θεωρεί ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με την ερλιχίωση (ούτε με την αρρωστια καθεαυτή, ούτε με την αντιβίωση που έπαιρνε), αλλά απλά με κακή ποιότητα δοντιών. Παρατηρείται σχετικά πιο συχνά σε σκυλιά με μακρυά μουσούδα με "χαμόγελο" (οποτε στεγνώνει η πέτρα απο τον αέρα είπε πιο εύκολα).
Συζητήσαμε πολύ εκτενώς το θέμα της διατροφής. Του εξήγησα ότι σκέφτομαι να αρχίσω μπάρφ προκειμένου να βελτιώσω την υγιεινή του στόματος του. Δεν είναι εναντίον της μπαρφ, αλλά δεν είναι και υπέρμαχος. Κυρίως γιατι πρώτον δεν εμπιστεύεται απόλυτα τα μικρά κόκαλλα (πχ φτερούγες κτλ) και δεύτερον γιατι θεωρεί οτι υπάρχει πάντα κίνδυνος να σπάσει ο σκύλος κάποιο δόντι τρώγοντας μεγαλύτερα κόκαλα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει δει σκυλιά που τρώνε ωμά μια ζωή και δεν έχουν σπάσει τίποτα). Ειδικά σε σκυλιά οπως ο δικός μου που τα τρώνε τα κόκαλα μέχρι τέλους, δεν τα μασουλάνε απλώς.
Μου πρότεινε αν θέλω να δίνω μπαρφ να αλέθω τα κόκαλα, αλλά προφανώς όλη η ιδέα της μπαρφ ήταν γιατι είχα πειστεί ότι τα κόκαλα θα διατηρούν πολύ καλύτερα την υγιεινή του στόματος.
Το σημαντικότερο κατα τη γνώμη του (για το οποίο πρεπει να πω ότι με έπεισε): θεωρει ότι το καθημερινό βούρτσισμα αρκεί για να κρατήσει τα δόντια σε καλή κατάσταση και ως εκ τούτου δεν είναι απαραίτητα τα κόκαλα, τα οποία μπορεί να βοηθάνε μεν αλλά δεν αρκούν (κυρίως γιατι καθαρίζουν καλύτερα τα πίσω δόντια και όχι τα μπροστινά). Το είδαμε και στο Γκογκόλ αυτό, οπου τα πίσω δόντια του είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ'οτι οι κυνόδοντες, οι οποίοι δεν υπάρχει περίπτωση να καθαρίσουν με το κόκαλο.
(είδες Γαλάζια? επανήλθαμε επιτέλους στο θέμα!!!
)
Συμπέρασμα: κάνουμε τον καθαρισμό το Σάββατο και εν τω μεταξύ πρεπει να μάθω το σκύλο να κάθεται να τον βουρτσίζω σιγά σιγά. Απο κει και πέρα πρεπει να σκεφτώ τι να κάνω με τη μπαρφ. Να συνεχίσω ή όχι. Προς το παρόν έχω ένα συρτάρι γεμάτο με ωμά, οπότε συνεχίζω! Στην ξηρά δεν ξαναγυρνάω, αν δεν κάτσει η μπαρφ θα του δίνω μαγειρευτό, το αποφάσισα.
Ολες οι απόψεις και οι σχολιασμοί για τα παραπάνω είναι πολύ ευπρόσδεκτοι!!
Ξέρω ότι πολλοί εδώ δίνετε κόκαλα και δε βουρτσίζετε ποτέ, κάποιοι βουρτσίζετε καθημερινά και δε δίνετε ποτέ κόκαλα, κοκ. Για σκυλιά με καλή ποιότητα δοντιών δεν υπάρχει θέμα. Θα μ'ενδιέφερε ιδιαίτέρως να ακούσω απο εσάς που δεν έχετε το σκύλο με τα βιονικά δόντια, αλλά σκύλο που μαζεύει γρήγορα πέτρα.
Α, και κάτι τελευταίο. Ρώτησα για το κατα πόσον θα πρεπει να του κάνω καθαρισμό κάθε τρεις και λίγο απο δω και πέρα, και μου τόνισε ότι με καθημερινό βούρτσισμα θα έχω καλή διατήρηση και ο επόμενος θα είναι σε 2,5-3 χρόνια.
Το θέμα της νάρκωσης το έχει καλύψει ο ίδιος μόνος του στο νήμα που παρέθεσε η Γαλάζια, και πρεπει να πω ότι δεν το φοβάμαι πλέον τόσο πολύ, προκειμένου να γίνει καλή δουλειά και σε βάθος. Για το συγκεκριμένο σκύλο που είναι και φοβικός θα ήταν πολύ τραυματική εμπειρία να κάτσει να του κάνουν ότι είναι να του κάνουν χωρίς νάρκωση. Οσο για να το κάνω μόνη μου, έχω μηδενική εμπειρία, οπότε μέχρι να μάθω, πάει το δόντι......
Αυτά. Σας ζάλισα νομίζω, αλλά ελπίζω ότι θα έιναι χρήσιμες οι πληροφορίες και για άλλους.
