Για
Inbreeding-Linebreeding έχω γράψει λίγο
εδώ.
Για την
ομοζυγωτία/
έτεροζυγωτία (σχέση υπολειπόμενων/κυρίαρχων γονιδίων) και τη σημασία της θα δημοσιεύσω ένα pm που έχω στείλει στο παρελθόν (
για να μη κάθομαι να τα ξαναγράφω όλα):
Ένα σκυλί έχει
39 χρωμοσώματα. Το κάθε χρωμόσωμα έχει το σχήμα Χ, αποτελείται δηλαδή από
2 Ι που είναι κολλημένα στη μέση. Το κάθε Ι αποτελείται από μία σειρά γονιδίων, όπως το κομπολόι. Κάθε χάντρα, ένα γονίδιο. Οπότε, το κάθε χρωμόσωμα έχει 2 τέτοιες σειρές από χάντρες, η κάθε σειρά καθρέφτης της άλλης. Τώρα βέβαια, επειδή τα γονίδια είναι
υπολειπόμενα,
κυρίαρχα,
συγκυρίαρχα, κλπ, θα πρέπει να έχουν και
διαφορετικές μορφές. Οπότε, ας πούμε ότι η
κόκκινη χάντρα είναι
ένα γονίδιο. Η
υπολειπόμενη μορφή της έχει
1 εκ. διάμετρο, η
συγκυρίαρχη 2 εκ & η
κυρίαρχη 3 εκ. Είναι η
ίδια χάντρα (κόκκινη) απλά βγαίνει σε
διαφορετικά μεγέθη (και
ισχύς).
Καθώς λοιπόν βλέπουμε τα δύο Ι ενός χρωμοσώματος, πλάι πλάι, βλέπουμε ότι στις ίδιες θέσεις και στις 2 πλευρές υπάρχουν το ίδιο χρώμα χάντρες. Κόκκινη, πράσινη, άσπρη, κόκκινη, πράσινή, μπλέ, κοκ.... Οπότε, έχουμε 2 φορές το ίδιο πράγμα, 2 φορές τον ίδιο κωδικό. Όμως, παρόλο που τα γονίδια (οι χάντρες) είναι τα ίδια (χρωματικά) διαφέρουν ως προς την ισχύ τους (το μέγεθος). Αν σε ένα χρωμόσωμα, όλα τα ζεύγη των γονιδίων είναι το ίδιο μέγεθος, όλα τα γονίδια είναι όμοια με το ζευγάρι τους στο άλλο Ι , άρα το χρωμόσωμα (και κατά επέκταση ο οργανισμός που τα μεταφέρει) είναι
ομοζυγωτός (όμοιο ζευγάρι). Αν ένα χρωμόσωμα έχει σε κάθε ζευγάρι διαφορετικό μέγεθος χάντρα είναι
έτεροζυγωτός. Βέβαια, ποτέ (για άλλους λόγους - στατιστικούς) δεν πρόκειται ένα χρωμόσωμα να είναι απόλυτα όμο- ή έτεροζυγωτό.
Ο
βαθμός όμως της ετεροζυγωτίας (το πόσα από τα γονίδια διαφέρουν οι 2 χάντρες τους) είναι σημαντικός για ένα λόγο. Στη Φύση, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για οτιδήποτε για να επιβιώσεις. Έτσι, αν αντί να έχεις 2 όμοιες κόκκινες χάντρες, έχεις μια μικρή και μία μεγάλη, σε βάθος χρόνου θα έχεις προτέρημα απέναντι σε κάποιον που έχει 2 κοκκινες χάντρες του ίδιου μεγέθους. Γιατί για αυτόν, η
μόνη δυνατότητα που έχει είναι 1 (το ένα μέγεθος, και ότι αυτό εκφράζει). Ενώ ο άλλος, έχει
2 δυνατότητες (μία μικρή και μία μεγάλη), άρα διπλάσιες. Και αν το ανάγουμε τώρα αυτό σε όλο τον αριθμό των γονιδίων που υπάρχουν μέσα στα χρωμοσώματα ενός σκύλου, ενώ για έναν σκύλο θα έχουμε
1 εκατομμύριο δυνατότητες (για τον ομοζυγωτό), για τον ετεροζυγωτό θα έχουμε
1 δισεκατομμύριο... Οπότε, ο 2ος (ο ετεροζυγωτός) έχει
πολλές παραπάνω πιθανότητες να αντιμετωπίσει κάτι καινούργιο στη Φύση και να έχει μία λύση (την μικρότερη χάντρα ας πούμε), εκεί που ο άλλος δεν έχει (γιατί και οι 2 χάντρες του είναι μεγάλες)...
Όταν ζευγαρώνεις επί σειρά ετών ζώα που είναι συγγενικά ως προς κάποιο βαθμό (έχουν ένα σκύλο ο οποιός εμφανίζεται 4 & 5 φορές στο pedigree τους)
σπρώχνεις τον πληθυσμό προς την
ομοζυγωτία, γιατί πολύ απλά ζευγαρώνεις (ανακατεύεις) κάθ φορά τα ίδια χαρτιά, με αποτέλεσμα να υπερισχύουν (λογω πιθανοτήτων και κυριαρχίας) μόνο κάποια ζευγάρια γονιδίων και να χάνονται αυτά που είναι διαφορετικά.
Όσο αυξάνει η ομοζυγωτία, τόσο
χάνεται η ευρωστία του πληθυσμού.. και όταν χάνεται η ευρωστία, η απώλεια αυτή εκφράζεται
όχι μόνοσαν απώλεια σωματικής ευρωστίας, αλλά
και σαν απώλεια
γεννετήσιας ευρωστίας (πιό ανίσχυρο σπέρμα, λιγότερα ωάρια, πιό μικρά και πιό αδύναμα, πιό αδύναμες μήτρες στις οποίες δε ριζώνουν δυνατά τα ωάρια, με αποτέλεσμα να πέφτουν σε λίγο καιρό και να χάνονται)....
Οπότε, ένας ομοζυγωτίκος πληθυσμός (ή σωστότερα ένας
χαμηλά ετεροζυγωτικός), έχει εκ των πραγμάτων
χαμηλότερη αναπαραγωγική δυνατότητα, παράγωντας
ασθενέστερα και
λιγότερα ικανά μέλη (ικανά να ανταπεξέλθουν σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές που ίσχυαν τη στιγμή της δημιουργίας τους).
Για τα υπόλοιπα θα γράψω σε λίγο.. (έχω καθήκοντα μαμής να εκτελέσω, και αυτά τα μωρά δεν είναι φασκιωμένα να μένουν και σε ένα μέρος!!)