Joy_the_Gkekas

[canis]

Αυτό, κιόλας, ισχύει και αντίστροφα @Yorkaddict

Δηλαδή, ο ιδιοκτήτης που βιώνει μια τέτοια συμπεριφορά από το σκύλο του για πρώτη φορά "παγώνει" και δύσκολα τον αντιμετωπίζει όπως πρώτα ή με εμπιστοσύνη.

Γάβγισμα, γρύλισμα ή δάγκωμα κάνουν τον ιδιοκτήτη επιφυλακτικό και πολλές φορές, λιγότερο ή περισσότερο φοβικό απέναντι στο σκύλο του. Αυτό δεν βοηθά καθόλου στην διόρθωση του προβλήματος, μα το αντίθετο.

Πολλοί που αποκτούν το πρώτο τους κουτάβι με το που τρώνε τα πρώτα δαγκώματα είτε στο παιχνίδι, είτε για άλλο λόγο ξαφνιάζονται και αρχίζουν να φοβούνται. Ειδικά αν έχουν κάποιο σκύλο δυναμικής φυλής με δυνατά σαγόνια "τα βλέπουν όλα" και φοβούνται στη σκέψη ότι μπορεί να τους δαγκώσει πιο σοβαρά.

Αν συμβεί αυτό είναι η αρχή για πολλά προβλήματα...

Χρειάζεται να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με σκύλο. Να φεύγει το συναίσθημα και οι σκέψεις ότι ο σκύλος μας μισεί, το κάνει με δόλο, δε μας αγαπά, εκδικείται, κλπ.

Επίσης, αφού ασχολούμαστε με σκυλιά δε θα πρέπει να μας ξενίζει ή να μας φαίνεται τόσο παράξενο πως μπορεί να δαγκωθούμε. Από δικό μας ή άλλο σκύλο...

 

[Yorkaddict]

Εχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες.
Παρόλα αυτά νομίζω πως παίζει ρόλο και ο λόγος που μας δάγκωσε ένας σκύλος. Χρειάζεται δηλαδή και εμείς από την πλευρά μας να είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε και την φύση του σκύλου και την δική μας αλλά και τα λάθη μας.
Ξέρω αρκετούς που θεωρούν το γρύλισμα ανεπίτρεπτο και η σφαλιάρα πάει σύννεφο.
Επόμενο είναι ο σκύλος την επόμενη φορά που θα νοιώσει απειλή για κάτι, να μην διανοηθεί καν να προειδοποιήσει (γρύλισμα) και να πάει κατευθείαν στο ψητό, στο δάγκωμα. Και δώστου ξανά μανά σφαλιάρα που "τόλμησε" να δαγκώσει. Ενας φαύλος κύκλος ανασφάλειας, φόβου και επιβολής.

 

[Tiny_lin]

@canis την φύλαξη των πόρων μπορεί να ξεκινήσουν να την κάνουν ξαφνικά ενώ πιο πριν δεν είχαν δείξει κάποιο δείγμα; πχ. στα 3 που είναι τώρα η δικιά μου;
Στο τι μπορώ να κάνω, απ' ό,τι καταλαβαίνω, θα πρέπει να αρχίσω την εκμάθηση από το μηδέν, όπως όταν την πρωτοπήραμε σπίτι και θα προχωράω ανάλογα με το πως ανταποκρίνεται.

Αντισταθείτε στο να κυνηγάτε το σκυλί σας όταν έχει πάρει κάτι που "δεν πρέπει". Το κυνήγι είναι μια απειλή αλλά και μια ανταμοιβή και διδάσκει στο σκυλί σας ότι η κλοπή φέρνει την προσοχή.

Αυτό έγινε στην ένταση της στιγμής, το συνειδητοποιήσαμε την ίδια μέρα κιόλας.

Ποτέ μην χτυπάτε, τρομάζετε ή απειλείτε το σκυλί σας για να πάρετε κάτι από αυτόν, ακόμα κι αν γρυλίζει ή δαγκώνει στον αέρα. Σας λέει να "υποχωρήσετε" και αυτό είναι ένα προειδοποιητικό μήνυμα που θέλετε να μπορεί να εκφράσει. Τα σκυλιά που τιμωρούνται για γρυλίσματα πηγαίνουν κατευθείαν στο δάγκωμα.

Το λεκτικό μάλωμα που της κάναμε στο γρύλισμα δηλαδή ήταν λάθος. Πως πρέπει να αντιμετωπιστεί όμως σε περίπτωση που ξανασυμβεί; Με το να κάνω πίσω στο γρύλισμα, δεν της δίνω αέρα ότι θα κάνει ο,τι θέλει εκείνη;

Χρειάζεται να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με σκύλο. Να φεύγει το συναίσθημα και οι σκέψεις ότι ο σκύλος μας μισεί, το κάνει με δόλο, δε μας αγαπά, εκδικείται, κλπ.

Αυτό και το θέμα εμπιστοσύνης που ανέφερε ο @Yorkaddict ήταν περίπου και οι δικές μου σκέψεις όταν άρχισα να της δίνω εντολές μετά. Ήθελα να τη βγάλω από την θέση άμυνας, και να την κάνω να εστιάσει ότι αυτά που της λέω, μετά από λίγο, οδηγούν σε κάτι καλό για εκείνη(λιχουδιά) αλλά να έχει περάσει και λίγη ώρα για να μην θεωρήσει ότι πήρε την επιβράβευση με τον τσαμπουκά της.

Παρόλα αυτά νομίζω πως παίζει ρόλο και ο λόγος που μας δάγκωσε ένας σκύλος. Χρειάζεται δηλαδή και εμείς από την πλευρά μας να είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε και την φύση του σκύλου και την δική μας αλλά και τα λάθη μας

Πέρα από αυτά που ήδη έχω συνειδητοποιήσει, βλέπετε κάτι άλλο στην περιγραφή μου που ήταν λάθος; ή κάτι που θα μπορούσε να έχει γίνει αλλιώς; κι αν ναι, πως;
Όσον αφορά τη σφαλιάρα, τη θεωρώ αδιανόητη..!!
Οι σχέσεις μας με τα ζώα (και κάποιους ανθρώπους), πιστεύω ότι θα ήταν πολλές φορές καλύτερες αν αντί να τιμωρούμε τα αποτελέσματα που δεν μας αρέσουν, κοιτούσαμε το πως μπορούμε να αποτρέψουμε το πλάσμα απέναντί μας, να φτάσει ξανά στο ίδιο ανεπιθύμητο σημείο!

 

[canis]

@Tiny_lin

Είναι μια συμπεριφορά που μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα ή αργότερα. Αλλάζουν και οι σκύλοι με τα χρόνια σε κάποια θέματα.

Δεν είναι ανάγκη να μαλώσεις γιατί υπάρχει περίπτωση να μπει σε βαθύτερη αμυντική στάση ο σκύλος νιώθοντας απειλή. Για αυτό μίλησα για απουσία συναισθήματος στην αντίδραση μας. Πρέπει να μην αφήσουμε τα συναισθήματα μας να μπλεχτούν και να νευριάσουμε ή να φοβηθούμε.

Όσο το δυνατόν ψυχραιμότερα πρέπει να ανακατευθύνουμε την προσοχή του σκύλου. Την εμμονή του στο "αντικείμενο του πόθου", τον σημαντικό πόρο.

Στο δικό σου παράδειγμα είχαμε την 1η περίπτωση με το κόκαλο της μπριζόλας που απλά το αφήνεις να το φάει... Τέλος. Σου έπεσε, το έφαγε και αν είναι κάτι που μπορεί να είναι επικίνδυνο απλά περνάς στο "Τι μπορώ να κάνω τώρα που έφαγε... τάδε".

Στην 2η περίπτωση έκανες τεστ... και το έκανες λάθος. Για να κάνεις τεστ ή για να αρχίσεις να μαθαίνεις κάτι στο σκύλο το κάνεις όπως περιέγραψα παραπάνω.

Με την ανακατεύθυνση δεν φτάνεις καν στον τσαμπουκά. Πήρε ο σκύλος κάτι, σηκώνομαι παίρνω κάτι καλύτερο και τον καλώ να ασχοληθεί με αυτό ΜΑΖΙ ΜΟΥ. Παίζουμε, χαιρόμαστε και ή τον αφήνω να συνεχίσει με το αντικείμενο (αν θέλω) ή το έχω εξαφανίσει. Μιλάμε για σκύλο που δεν γνωρίζει ακόμα ή δεν γνωρίζει επαρκώς το "ΑΣΤΟ!" έτσι.

Υπάρχουν και άλλες χρήσιμες ασκήσεις, σενάρια ή συνεδρίες. Όπως η χρήση του "ΜΕΙΝΕ!" σε συνδυασμό με σημαντικό πόρο που ο σκύλος μπορεί να πάρει με δική μας εντολή.

Ακόμα, έχουμε τον σκύλο σε ένα τραπέζι και προσομοιάζουμε μια εξέταση κτηνιάτρου. Δόντια, αυτιά, όρχεις, ουρά, πόδια, νύχια, κλπ. Σε όλη την διάρκεια της "εξέτασης" ένας σημαντικός πόρος βρίσκεται στο οπτικό πεδίο του σκύλου. Ο σκύλος επιβραβεύεται για την ηρεμία του και τον αφήνουμε να πάρει το σημαντικό πόρο όταν τελειώσουμε. Αρχίζουμε με μικρά χρονικά διαστήματα και αυξάνουμε στην πορεία.

Όλα πατάνε στις βάσεις της βασικής υπακοής γενικότερα και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης που χτίζεται καθ' όλη την διάρκεια της συμβίωσης μας.

 

[Yorkaddict]

Πέρα από αυτά που ήδη έχω συνειδητοποιήσει, βλέπετε κάτι άλλο στην περιγραφή μου που ήταν λάθος; ή κάτι που θα μπορούσε να έχει γίνει αλλιώς; κι αν ναι, πως;

Νομιζω πως τα ανέφερες ολα. Με κάλυψε και ο @canis με αυτά που έγραψε.

Να πω ξανά πώς όλοι μας έχουμε κάνει λάθη και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να φανώ επικριτικός μαζί σου. Σημασία έχει πιστεύω να τα αναγνωρίζουμε, να τα διορθώνουμε και να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Πέρα από τις εντολές που ανέφερε ο @canis, εμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ η εντολή ΜΗ.
Υπάρχει ένας αρκετά έξυπνος και εύκολος τρόπος να την μάθεις σε έναν σκύλο.
Εάν ψάξεις στο you tube την εντολή "leave it" θα βρεις αρκετά βιντεακια που εξηγούν πως το κάνεις. Είναι αρκετά εύκολο, αλλά θέλει το χρόνο του.
Το πιο αναλυτικό ήταν της kikopup.

Πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ.


Edit
Να βάλω και αυτό εδώ το εξαιρετικό άρθρο

Η Ψυχολογία στην Εκπαίδευση του Σκύλου

Από το μέλος liajoe Η Ψυχολογία στην Εκπαίδευση του Σκύλου Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άπειροι μέθοδοι εκπαίδευσης σκύλων. Από λιχουδιές μέχρι ηλεκτρικά κολάρα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί και φέρουν κάποια απόδοση επιτυχίας. Υπάρχουν και εκπαιδευτές οι οποίοι συνιστούν μόνο την θετική μέθοδο...

www.dogforum.gr

 

[manolo]

Για μένα δυστυχώς σε τέτοια θέματα εκπαίδευσης και συμπεριφοράς δεν υπαρχουν στάνταρ και εγγυημένες συνταγές. Γνώμη μου είναι για το ποιά μέθοδο πρέπει να ακολουθησουμε, εξαρτάτε σε μεγάλο βαθμό από τον σκύλο που έχουμε απέναντί μας.
Σε τέτοιες συμπεριφορές το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ψυχολογισει καλά τον σκύλο μας, να τον γνωρίζουμε δηλαδή, να γνωρίζουμε τα κουμπιά του και σε τέτοιες περιπτώσεις να έχουμε ψυχραιμία ώστε η αντίδραση μας να γίνει με σωστό τρόπο για να έχει θετικά αποτελέσματα.
Εγώ για παράδειγμα σε παρόμοιο περιστατικό με διαφορετικό τρόπο θα αντιδράσω στον σκύλο που έχω τώρα, με διαφορετικό τρόπο σε σκύλο που είχα παλιότερα.

 

[Yorkaddict]

Σκυλοι είναι όλοι Μάνο. Ίδιο είδος.
Σαφώς κάθε ένας έχει τα δικά του χουγια, άλλο μέγεθος, άλλη ιδιοσυγκρασια. Αλλά όλοι τους είναι σκυλοι.
Για μένα όλα ξεκινάνε από την βάση, τι θεωρούμε δηλαδη πως είναι ένας σκύλος.
Είναι ένας λύκος εξημερωμενος ή κάτι άλλο που έχει τα ολοδικά του χαρακτηριστικά;

Επίσης να πω πως και σε ένα παιδί υπάρχουν 2 τρόποι αντιμετώπισης. Και οι 2 θα φέρουν φαινομενικά το ίδιο αποτέλεσμα. Θα υπακούσει τις εντολές σου. Ο τρόπος όμως που θα επιτευχθεί έχει τεράστια σημασία για την ίδια μας την σχέση μαζί του.
Ο,τι σπείρεις θα θερισεις.

Εάν κάποιος θεωρησει πως μπορεί να κουμαντάρει (με το καλό) έναν έφηβο άνθρωπο ή σκύλο, χωρίς πριν να έχει βάλει τις σωστές βάσεις, νομίζω θα απογοητευτεί οικτρά.
Όπως ακριβώς και στους ανθρώπους, έτσι και στους σκύλους, συνήθως κατόπιν εορτής προσπαθείς να διορθώσεις τα ασυμμάζευτα.
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

 

[manolo]

Γενικά δεν διαφωνώ Μιχάλη. Όμως η κάθε περίπτωση έχει τα δικα της ξεχωριστά η ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ίσως μικρές λεπτομέρειες που όμως είναι ικανές να στείλουν στο καλάθι των αχρήστων δοκιμασμένες μεθόδους που τις ακολουθούμε πιστά by the book.

Όπως ακριβώς και στους ανθρώπους, έτσι και στους σκύλους, συνήθως κατόπιν εορτής προσπαθείς να διορθώσεις τα ασυμμάζευτα.
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν

Έτσι είναι αλλά σκέψου και το ενδεχόμενο να μην ευθύνεσαι για το κατόπιν εορτής. Πχ να βρεθείς ξαφνικα να συμβιώνεις με εναν ενήλικο σκύλο με παγιωμένες συμπεριφορές.