Σήμερα ο Lupus έχει τα πρώτα του γενέθλια! Από το πρωί σκεφτόμουνα πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός μαζί του και πόσο άλλαξε αυτό το διάστημα.
Η μοίρα τον έφερε στα χέρια μας όταν ήταν 3,5 μηνών. Το τρίχωμά του ήταν χάλια, είχε καμπούρα, τα πόδια του ήταν στραβά και περπατούσε περίεργα. Τον είχε δαγκώσει σκύλος και ήταν τρομερά φοβικός με τα σκυλιά. Όταν έβλεπε σκύλο είχε πάντα την ουρά κάτω από τα σκέλια και δύο φορές που του γάβγισαν κατουρήθηκε από τον φόβο του. Ο κτηνίατρος που τον είδε μου είπε "Για να γίνει αυτό το κουτάβι σκύλος θα χρειαστεί πολύ χρήμα και πολύς χρόνος. Αν αποφασίσεις να τον κρατήσεις όμως θα σε βοηθήσω όσο μπορώ", όντως το έκανε και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό! Αυτές οι ματάρες του μας κέρδισαν, τον κρατήσαμε και ξεκινήσαμε την προσπάθεια...
Από άποψη υγείας, θεραπεύτηκε η ραχίτιδα του, τα πίσω πόδια ίσιωσαν, αλλά δυστυχώς στα μπροστά μας έμεινε η βλαισοποδία. Η καμπούρα του σχεδόν εξαφανίστηκε, το περπάτημα του έστρωσε και το τρίχωμα του πλέον γυαλίζει! Απασχολήσαμε πολύ τον κτηνίατρο, με ακτινογραφίες, εξετάσεις, μυκητίαση, ένα χειρουργείο, μία πάρα πολύ άσχημη γαστρίτιδα και με τις 3 κρίσεις πανοστείτιδας που είχε ως τώρα. Αύριο θα ξαναπάμε γιατί δεν πατάει το πίσω πόδι του. Ο καημένος ο σκύλος τον έχει μισήσει τον κτηνίατρο του!
Από άποψη ψυχολογίας, δεν βάζει πλέον την ουρά κάτω από τα σκέλια όταν γνωρίζει άλλα σκυλιά. Είναι λίγο επιφυλακτικός, αλλά σε μερικά δευτερόλεπτα είναι εντάξει.
Διαβάζοντας το πρότυπο της φυλής, είναι εκτός σωματικά, μιας και έφτασε τα 69 εκατοστά. Το βάρος του είναι 39 κιλά. Από άποψη χαρακτήρα περιμένουμε να ενηλικιωθεί για να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη.
Μπορώ να πω οτι πρόκειται για έναν σκύλο αρκετά πεισματάρη, αλλά απίστευτα έξυπνο. Στην βόλτα δεν μου δημιουργεί προβλήματα εκτός αν δει γάτα ή τον θανάσιμο εχθρό του τον "Μάγκα", το κυνηγόσκυλο του γείτονα που κυκλοφορεί μόνο του και τον τραμπούκιζε συνεχώς από μικρό. Μου αρέσει πολύ το γεγονός οτί σε πολλές καταστάσεις που μας έχουν τύχει στην βόλτα, δεν αντιδρά, αλλά περιμένει πρώτα να με διαβάσει και να δει τι θα κάνω, για να πράξει ανάλογα.
Με τους ανθρώπους τα πάει πολύ καλά, ακόμα δεν είδα αυτήν την επιφυλακτικότητα που αναφέρει το πρότυπο. Δύο φορές γάβγισε περίεργα όταν ο φίλος μου πήγε να βάλει το κλειδί στην πόρτα και δεν τον κατάλαβε. Κατά τα άλλα δεν έχει δείξει στοιχεία φύλακα.
Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση η ανάγκη που έχει να βρίσκεται μαζί μας(ίσως επειδή ο πρώτος μου σκύλος το χάσκι ήταν αρκετά ανεξάρτητος). Στο σπίτι είναι πολύ ήσυχος, συνήθως κοιμάται και τεμπελιάζει. Βγαίνει ελάχιστα στο μπαλκόνι όταν δεν είμαι και εγώ εκεί. Απλά κάνει έναν γύρο να δει τι γίνεται στον δρόμο και μετά μπαίνει μέσα για να καθίσει στο δωμάτιο που βρίσκομαι και εγώ. Όταν τον λύνω σε περιφραγμένο χώρο, πριν παίξουμε τον αφήνω 5 λεπτά να περπατήσει και να μυρίσει στα χόρτα. Πάντα γυρνάει το κεφάλι του ανά τακτά διαστήματα για να δει που είμαι.
Τον αγαπάω απίστευτα, έχει ομορφύνει πάρα πολύ την ζωή μου και μου θύμισε τι υπέροχο πράγμα είναι οι τεράστιες βόλτες παρέα με έναν σκύλο.
Η μοίρα τον έφερε στα χέρια μας όταν ήταν 3,5 μηνών. Το τρίχωμά του ήταν χάλια, είχε καμπούρα, τα πόδια του ήταν στραβά και περπατούσε περίεργα. Τον είχε δαγκώσει σκύλος και ήταν τρομερά φοβικός με τα σκυλιά. Όταν έβλεπε σκύλο είχε πάντα την ουρά κάτω από τα σκέλια και δύο φορές που του γάβγισαν κατουρήθηκε από τον φόβο του. Ο κτηνίατρος που τον είδε μου είπε "Για να γίνει αυτό το κουτάβι σκύλος θα χρειαστεί πολύ χρήμα και πολύς χρόνος. Αν αποφασίσεις να τον κρατήσεις όμως θα σε βοηθήσω όσο μπορώ", όντως το έκανε και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό! Αυτές οι ματάρες του μας κέρδισαν, τον κρατήσαμε και ξεκινήσαμε την προσπάθεια...
Από άποψη υγείας, θεραπεύτηκε η ραχίτιδα του, τα πίσω πόδια ίσιωσαν, αλλά δυστυχώς στα μπροστά μας έμεινε η βλαισοποδία. Η καμπούρα του σχεδόν εξαφανίστηκε, το περπάτημα του έστρωσε και το τρίχωμα του πλέον γυαλίζει! Απασχολήσαμε πολύ τον κτηνίατρο, με ακτινογραφίες, εξετάσεις, μυκητίαση, ένα χειρουργείο, μία πάρα πολύ άσχημη γαστρίτιδα και με τις 3 κρίσεις πανοστείτιδας που είχε ως τώρα. Αύριο θα ξαναπάμε γιατί δεν πατάει το πίσω πόδι του. Ο καημένος ο σκύλος τον έχει μισήσει τον κτηνίατρο του!
Από άποψη ψυχολογίας, δεν βάζει πλέον την ουρά κάτω από τα σκέλια όταν γνωρίζει άλλα σκυλιά. Είναι λίγο επιφυλακτικός, αλλά σε μερικά δευτερόλεπτα είναι εντάξει.
Διαβάζοντας το πρότυπο της φυλής, είναι εκτός σωματικά, μιας και έφτασε τα 69 εκατοστά. Το βάρος του είναι 39 κιλά. Από άποψη χαρακτήρα περιμένουμε να ενηλικιωθεί για να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη.
Μπορώ να πω οτι πρόκειται για έναν σκύλο αρκετά πεισματάρη, αλλά απίστευτα έξυπνο. Στην βόλτα δεν μου δημιουργεί προβλήματα εκτός αν δει γάτα ή τον θανάσιμο εχθρό του τον "Μάγκα", το κυνηγόσκυλο του γείτονα που κυκλοφορεί μόνο του και τον τραμπούκιζε συνεχώς από μικρό. Μου αρέσει πολύ το γεγονός οτί σε πολλές καταστάσεις που μας έχουν τύχει στην βόλτα, δεν αντιδρά, αλλά περιμένει πρώτα να με διαβάσει και να δει τι θα κάνω, για να πράξει ανάλογα.
Με τους ανθρώπους τα πάει πολύ καλά, ακόμα δεν είδα αυτήν την επιφυλακτικότητα που αναφέρει το πρότυπο. Δύο φορές γάβγισε περίεργα όταν ο φίλος μου πήγε να βάλει το κλειδί στην πόρτα και δεν τον κατάλαβε. Κατά τα άλλα δεν έχει δείξει στοιχεία φύλακα.
Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση η ανάγκη που έχει να βρίσκεται μαζί μας(ίσως επειδή ο πρώτος μου σκύλος το χάσκι ήταν αρκετά ανεξάρτητος). Στο σπίτι είναι πολύ ήσυχος, συνήθως κοιμάται και τεμπελιάζει. Βγαίνει ελάχιστα στο μπαλκόνι όταν δεν είμαι και εγώ εκεί. Απλά κάνει έναν γύρο να δει τι γίνεται στον δρόμο και μετά μπαίνει μέσα για να καθίσει στο δωμάτιο που βρίσκομαι και εγώ. Όταν τον λύνω σε περιφραγμένο χώρο, πριν παίξουμε τον αφήνω 5 λεπτά να περπατήσει και να μυρίσει στα χόρτα. Πάντα γυρνάει το κεφάλι του ανά τακτά διαστήματα για να δει που είμαι.
Τον αγαπάω απίστευτα, έχει ομορφύνει πάρα πολύ την ζωή μου και μου θύμισε τι υπέροχο πράγμα είναι οι τεράστιες βόλτες παρέα με έναν σκύλο.
