Χτες το απόγευμα γυρίζω σπίτι από βόλτα με τον Lupus. Ξαφνικά αρχίζει να ρουθουνίζει στον αέρα και αρχίζει να με τραβάει. Τι πλάι, τι μη, τι διόρθωση, αυτός εκεί να με τραβάει! Μέχρι τώρα ο μόνος λόγος που θα δείξει ανυπακοή και θα συνεχίσει να τραβάει είναι άν πρέπει να κάνει κακά και πρέπει επειγόντως να πάει πάνω σε χόρτα.
Συνεχίζουμε το τράβηγμα και το ρουθούνισμα και μετά από δύο στροφές βλέπω έναν φίλο μου που πήγαινε στο σπίτι μας για καφέ. Τον φωνάζω από μακρυά μας περίμενε και πήγαμε μαζί στο σπίτι.
Το έχει κάνει άλλη μία φορά όταν ήταν έξω με τον φίλο μου και έπιασε την μυρωδιά μου στον δρόμο. Η αλήθεια είναι οτι εντυπωσιάστηκα όταν το είδα γιατί η απόσταση μεταξύ μας ήταν αρκετά μεγάλη! Όλο εκπλήξεις είναι αυτό το σκυλί!
