Τα χρειάστηκα νυχτιάτικα.
Καθόμαστε έξω στο camping, ο φωτισμός ελάχιστος, μετράμε τα αστέρια και τα σκυλιά ξαπλωμένα δίπλα μας.
Σε μια στιγμή σηκώνεται η Maya, βάζει το μπροστινό της πόδι μέσα στο στόμα και προσπαθεί με μανία να βγάλει κάτι.
Πάω να της ανοίξω το στόμα, να δω τι την ενοχλεί, πάει να με δαγκωσει.
Πρώτη φορά που το κάνει αυτό, οπότε καταλαβαίνω ότι μιλάμε για πόνο, όχι αστεία.
Την πάω μέσα στο δωμάτιο, περιμένω να ηρεμήσει λίγο και της σηκώνω τα χείλη. Βλέπω καρφωμένο στα ούλα ένα κομματάκι ξύλο, ύψους ενός εκατοστού και πάχος 2-3 χιλιοστά.
Εργαλεία δεν έχω πρόχειρα, πρέπει να το βγάλω με το χέρι... Μετά από δέκα λεπτά κατάφερα και το αφαίρεσα και όλα τα δάκτυλα μου, είναι στη θέση τους.
Ευτυχώς, ήταν απλά σφηνωμένο και δεν είχε τρυπήσει ούλο να κάνει καμία φλεγμονή. Της έδωσα ένα παγάκι να μασήσει και ένα παγωμένο γιαούρτι να φάει.
Ρε ζημιά που μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα.