Έχεις δίκιο εκατό τις εκατό.
Πριν έξι μήνες υιοθέτησα μιά ακριβώς ίδια σκυλίτσα (Γ.Π) που ήταν τότε 7 μηνών. Ένα ιδιαίτερα υπερδραστήριο και φοβικό αγρίμι. Σίγουρα έτρωγε πολύ ξύλο από τον προηγούμενο . Δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Κατέστρεφε τα πάντα. Από το ξύλινο σπιτάκι της , που το έφαγε στην κυριολεξία, μέχρι όλες τις εξωτερικές μπρίζες, τις σέλες από τα μηχανάκια που είχα στην αυλή,τα φώτα και την μπρίζα της μπαγκαζιέρας, τα μπωλ από το φαγητό της , κατάσταση τρελή και απερίγραπτη. Είχα βέβαια μεγάλη αυλή και κήπο και μια ακόμη μεγαλόσωμη σκυλίτσα (κυρία με τα όλα της) μεγαλύτερη από αυτή κατά 5 μήνες. Σήμερα λοιπόν είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα. Της έχει μείνει η φοβία σε ασύγκριτα μικρότερο βαθμό την οποία πιστεύω οτι θα αποβάλλει εντελώς.Την βγάζει τώρα με μιά επιθετικότητα σε άλλα σκυλιά αλλά θα το ξεπεράσουμε και αυτό. Σταματήσαν πλέον και οι ζημιές. Δεν έτυχε κάποιας ιδιαίτερης εκπαίδευσης. Πολλή -πολλή αγάπη , μεγάλη υπομονή, καθόλου αγριάδα και καθόλου μάλωμα. Καθημερινή σχεδόν βόλτα. Δεν υπάρχουν νομίζω εγώ από την δική μου εμπειρία τίποτα άλλα μυστικά. Με αυτά θα είναι καλότυχο σίγουρα.
