Παρ ότι σας παρακολουθούσα σχεδον καθημερινά για πάνω από 8 μήνες πριν κάνω εγγραφή, αλλά και αργότερα μετα την εγγραφή όλο έλεγα να παρουσιαστούμε και όλο κάτι συνεβαινε και το ανέβαλλα. (ο κυριότερος λόγος ήταν πώς δεν έβρισκα λόγια να εκφράσω την αυτοκριτική μου)
Εστω και καθυστερημένα, νομίζω οτι ήρθε η ώρα να σας παρουσιαστούμε.
Εμένα με λένε Γιάννη.
Η προηγούμενη εμπειρία μου με τα σκυλιά ήταν ανύπαρκτη.
Είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι οι εκτροφείς προμηθεύουν μόνο τα πετ σοπ και επομένως εαν κάποιος θέλει σκύλο εκτροφής θα απευθυνθεί σε πετ σοπ.
Επίσης πίστευα ότι το σκυλί χρειάζεται να μένει σε κήπο για να περνάει καλά, αλλιώς υποφέρει.
Μέχρι που μία Κυριακή εκδράμοντας στην ορεινή Αρκαδία η σύζυγος διατύπωσε την θέληση να μαζέψει χόρτα σε ένα πλάτωμα καπου στην πλαγια ενός βουνού μακρυα από κατοικημένο μέρος.
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο εμφανίστηκε και μας πλησίασε ένα θηλυκό σκυλί το οποίο ήταν εμφανες ότι προερχόταν από γέννα και ήταν υπερβολικά αδύνατο και πεινασμένο.
Το ταίσαμε με ότι είχαμε μαζί μας και φύγαμε.
Η σύζυγος την επόμενη Κυριακή μου ζήτησε να επαναλάβουμε την εκδρομή (ενώ είχε φροντισει για φαγητό, ώστε να το ταίσει)
Οταν φτασαμε εκεί το σκυλί δεν εμφανίστηκε, ενώ παρουσιάστηκαν δειλά δειλά δύο χαριτωμένα κουταβάκια τα οποία και ταίσαμε.
Επιστρέφοντας στο σημείο μετα από 3 ώρες περίπου, πάλι δεν υπήρχε η μητερα και παρά τα παρακάλια της συζύγου να τα πάρουμε, εγώ αρνήθηκα σθεναρώς.
Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής στην Αθήνα, είχα τύψεις σκεπτόμενος ότι το πιθανότερο ήταν να τα φάνε οι αλεπούδες σε αυτό το άγριο μέρος.
Το βράδυ συζήτησα το συμβαν και με τους γυιούς μου, οι οποίοι με κατεκριναν για την απόφασή μου αλλά και πάλι την υποστήριξα (όχι τοσο σθεναρά λόγω τύψεων), αναφέροντας ότι δεν θέλω σκυλί στο σπίτι διότι δεν έχουμε κήπο.
Τη επόμενη μερα προς το μεσημερι και ενώ βρισκόμουν στο γραφείο μου τηλεφωνεί η σύζυγος και θετοντάς με προ τετελεσμένων γεγονότων μου ανακοινώνει ότι είναι ήδη μαζί με τους δύο γυιούς στην εθνική Κορίνθου Τριπόλεως και πηγαίνουν να συλλεξουν τα κουτάβια.
Παρ ότι έβρισα και φώναξα όπως προβλεπόταν, στην πραγματικότητα ανακουφίστηκα γιατί με τρέλαιναν οι τύψεις.
Το αποτέλεσμα της συνωμοσίας ήταν να βρουν και να φέρουν τρία κουτάβια (1,5 μηνών περίπου τα έκρινε ο γιατρός) δύο θηλυκά και ένα αρσενικό.
Τα έβαλα σε κάποιο σπιτακι στην βεράντα και τα ονοματοδοτήσαμε Ιριδα, Καρμεν και Κάστορα .
Το τι γινόταν στην βεράντα από παιχνίδια δεν περιγράφεται...
Εν τω μεταξύ αρχισα να ασχολούμαι, να μελετώ μανιωδώς και να επεξεργάζομαι οτιδήποτε πληροφορίες έβρισκα.
Οταν εφτασαν την ηλικία των 3 μηνών δωσαμε για υιοθεσία το ένα θηλυκό.
Στην δε βεράντα γινόταν χαμός από παιχνίδια και ψευτοζημιές που και που.
4,5 μηνών υιοθετήθηκε και το δεύτερο θηλυκό.
Από τότε ο Κάστωρ μπήκε στο σπίτι και μένει πλέον μαζί μας.
Για περίπου έναν μήνα όταν λείπαμε στην δουλειά, όπως και το βράδυ επίσης, τον έβαζα σε crate, ενώ έπειτα δεν χρειαστηκε ξανά διότι δεν έχει πειράξει ποτε τίποτα.
Αυτή είναι η ιστορία μας... είμαστε πολύ τυχεροι που τον βρήκαμε!
Εχοντας πλεον συνείδηση τι θα είχαμε χάσει, τους ευγνωμονώ που δεν με άκουσαν...
Ο Καστωρ άλλαξε και ομόρφυνε την ζωή μας όσο δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
Εδώ είναι ο Καστωρ δεξιά και η Ιρις αριστερα όπως βρεθηκαν .
Ο Κάστωρ σημερα είναι 15,5 μηνών πλέον, έχει ύψος 62 εκατοστά και βάρος 36,5 κιλά.
Εστω και καθυστερημένα, νομίζω οτι ήρθε η ώρα να σας παρουσιαστούμε.
Εμένα με λένε Γιάννη.
Η προηγούμενη εμπειρία μου με τα σκυλιά ήταν ανύπαρκτη.
Είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι οι εκτροφείς προμηθεύουν μόνο τα πετ σοπ και επομένως εαν κάποιος θέλει σκύλο εκτροφής θα απευθυνθεί σε πετ σοπ.
Επίσης πίστευα ότι το σκυλί χρειάζεται να μένει σε κήπο για να περνάει καλά, αλλιώς υποφέρει.
Μέχρι που μία Κυριακή εκδράμοντας στην ορεινή Αρκαδία η σύζυγος διατύπωσε την θέληση να μαζέψει χόρτα σε ένα πλάτωμα καπου στην πλαγια ενός βουνού μακρυα από κατοικημένο μέρος.
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο εμφανίστηκε και μας πλησίασε ένα θηλυκό σκυλί το οποίο ήταν εμφανες ότι προερχόταν από γέννα και ήταν υπερβολικά αδύνατο και πεινασμένο.
Το ταίσαμε με ότι είχαμε μαζί μας και φύγαμε.
Η σύζυγος την επόμενη Κυριακή μου ζήτησε να επαναλάβουμε την εκδρομή (ενώ είχε φροντισει για φαγητό, ώστε να το ταίσει)
Οταν φτασαμε εκεί το σκυλί δεν εμφανίστηκε, ενώ παρουσιάστηκαν δειλά δειλά δύο χαριτωμένα κουταβάκια τα οποία και ταίσαμε.
Επιστρέφοντας στο σημείο μετα από 3 ώρες περίπου, πάλι δεν υπήρχε η μητερα και παρά τα παρακάλια της συζύγου να τα πάρουμε, εγώ αρνήθηκα σθεναρώς.
Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής στην Αθήνα, είχα τύψεις σκεπτόμενος ότι το πιθανότερο ήταν να τα φάνε οι αλεπούδες σε αυτό το άγριο μέρος.
Το βράδυ συζήτησα το συμβαν και με τους γυιούς μου, οι οποίοι με κατεκριναν για την απόφασή μου αλλά και πάλι την υποστήριξα (όχι τοσο σθεναρά λόγω τύψεων), αναφέροντας ότι δεν θέλω σκυλί στο σπίτι διότι δεν έχουμε κήπο.
Τη επόμενη μερα προς το μεσημερι και ενώ βρισκόμουν στο γραφείο μου τηλεφωνεί η σύζυγος και θετοντάς με προ τετελεσμένων γεγονότων μου ανακοινώνει ότι είναι ήδη μαζί με τους δύο γυιούς στην εθνική Κορίνθου Τριπόλεως και πηγαίνουν να συλλεξουν τα κουτάβια.
Παρ ότι έβρισα και φώναξα όπως προβλεπόταν, στην πραγματικότητα ανακουφίστηκα γιατί με τρέλαιναν οι τύψεις.
Το αποτέλεσμα της συνωμοσίας ήταν να βρουν και να φέρουν τρία κουτάβια (1,5 μηνών περίπου τα έκρινε ο γιατρός) δύο θηλυκά και ένα αρσενικό.
Τα έβαλα σε κάποιο σπιτακι στην βεράντα και τα ονοματοδοτήσαμε Ιριδα, Καρμεν και Κάστορα .
Το τι γινόταν στην βεράντα από παιχνίδια δεν περιγράφεται...
Εν τω μεταξύ αρχισα να ασχολούμαι, να μελετώ μανιωδώς και να επεξεργάζομαι οτιδήποτε πληροφορίες έβρισκα.
Οταν εφτασαν την ηλικία των 3 μηνών δωσαμε για υιοθεσία το ένα θηλυκό.
Στην δε βεράντα γινόταν χαμός από παιχνίδια και ψευτοζημιές που και που.
4,5 μηνών υιοθετήθηκε και το δεύτερο θηλυκό.
Από τότε ο Κάστωρ μπήκε στο σπίτι και μένει πλέον μαζί μας.
Για περίπου έναν μήνα όταν λείπαμε στην δουλειά, όπως και το βράδυ επίσης, τον έβαζα σε crate, ενώ έπειτα δεν χρειαστηκε ξανά διότι δεν έχει πειράξει ποτε τίποτα.
Αυτή είναι η ιστορία μας... είμαστε πολύ τυχεροι που τον βρήκαμε!
Εχοντας πλεον συνείδηση τι θα είχαμε χάσει, τους ευγνωμονώ που δεν με άκουσαν...
Ο Καστωρ άλλαξε και ομόρφυνε την ζωή μας όσο δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
Εδώ είναι ο Καστωρ δεξιά και η Ιρις αριστερα όπως βρεθηκαν .
Ο Κάστωρ σημερα είναι 15,5 μηνών πλέον, έχει ύψος 62 εκατοστά και βάρος 36,5 κιλά.
Last edited:
