Γεια χαρά σε όλους! Είμαι ο Νάσος και σας παρουσιάζω τον λεβεντάκο μας, τον Pepper, ένα pointer-pit mix 24 κιλών και 4 ετών πλέον.
Ο Pepper δεν είναι ακριβώς δικός μου αλλά του αδελφού μου, που μένει με την γυναίκα του στο κάτω διαμέρισμα.
Ήρθε στην οικογένεια πριν 2,5 χρόνια, σε ηλικία 18 μηνών. Είναι ένας σκύλος με απίστευτη ενέργεια, αυξημένη κυριαρχικότητα και ταυτόχρονα υπερβολική καχυποψία και ανασφάλεια. Προσθέστε σε αυτά και το γεγονός πως μεγάλωσε με μία κοπέλα που προφανώς δεν ήξερε και πολλά από σκύλους.. Φανταστείτε το αποτέλεσμα, πολλαπλασιάστε το επί 2 και έχετε τον Pepper. Ο ορισμός του ανισόρροπου σκύλου. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί του.
Τους τελευταίους 12 μήνες έχω αναλάβει αποκλειστικά την απογευματινή του βόλτα, δουλεύοντας συνεχώς σε οτιδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται. Περιττό να σας πω οτι πλέον έχω εθιστεί στην όλη διαδικασία, κάθε μέρα είναι και ένα καινούργιο μάθημα, πρώτα για μένα και μετά για τον Pepper. Η πρόοδος που κάνουμε, άλλοτε αλματώδες και άλλοτε με μικροσκοπικά καθημερινά βηματάκια, μου δίνει κίνητρο και όρεξη να συνεχίζω να ασχολούμαι.
Διαβάζω το φορουμ εδώ και λίγο καιρό και είναι πάρα πολλά αυτά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Οι ιστορίες και οι συλλογισμοί έρχονται καταιγιστικά στο μυαλό μου, αλλά έχουμε καιρό να τα συζητήσουμε όλα.
Δεν είμαι κατασταλλαγμένος όσον αφορά τις μεθόδους, τεχνικές κτλ, και πάντα θα συλλέγω και θα αξιολογώ πληροφορίες από όπου κι αν προέρχονται. Φυσικά, στον ένα χρόνο που ασχολούμαι εντατικά με τον Pepper έχω ήδη δοκιμάσει αρκετά πράγματα και έχω σχηματίσει κάποιες απόψεις. Επίσης έχω συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι τα αρχικά ακαλλιέργητα ένστικτά μας και φυσικά πόσο κακός σύμβουλος είναι το συναίσθημά μας.
Διαβάζοντας (επιλεκτικά ομολογώ) κάποια θέματα, δεν είναι λίγες οι φορές που γούρλωσαν τα μάτια μου και πίστεψα οτι δεν έχω το στομάχι που απαιτείται για να συμμετέχω σε συζητήσεις με τέτοια έκταση διαφοράς απόψεων. Μετά έπεσα σε κάποια post του @GRDANE και άλλων μελών που εκφράζουν απόλυτα τις μέχρι στιγμής απόψεις μου και αναθεώρησα..
Καλώς σας βρήκα!
Ο Pepper δεν είναι ακριβώς δικός μου αλλά του αδελφού μου, που μένει με την γυναίκα του στο κάτω διαμέρισμα.
Ήρθε στην οικογένεια πριν 2,5 χρόνια, σε ηλικία 18 μηνών. Είναι ένας σκύλος με απίστευτη ενέργεια, αυξημένη κυριαρχικότητα και ταυτόχρονα υπερβολική καχυποψία και ανασφάλεια. Προσθέστε σε αυτά και το γεγονός πως μεγάλωσε με μία κοπέλα που προφανώς δεν ήξερε και πολλά από σκύλους.. Φανταστείτε το αποτέλεσμα, πολλαπλασιάστε το επί 2 και έχετε τον Pepper. Ο ορισμός του ανισόρροπου σκύλου. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί του.
Τους τελευταίους 12 μήνες έχω αναλάβει αποκλειστικά την απογευματινή του βόλτα, δουλεύοντας συνεχώς σε οτιδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται. Περιττό να σας πω οτι πλέον έχω εθιστεί στην όλη διαδικασία, κάθε μέρα είναι και ένα καινούργιο μάθημα, πρώτα για μένα και μετά για τον Pepper. Η πρόοδος που κάνουμε, άλλοτε αλματώδες και άλλοτε με μικροσκοπικά καθημερινά βηματάκια, μου δίνει κίνητρο και όρεξη να συνεχίζω να ασχολούμαι.
Διαβάζω το φορουμ εδώ και λίγο καιρό και είναι πάρα πολλά αυτά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Οι ιστορίες και οι συλλογισμοί έρχονται καταιγιστικά στο μυαλό μου, αλλά έχουμε καιρό να τα συζητήσουμε όλα.
Δεν είμαι κατασταλλαγμένος όσον αφορά τις μεθόδους, τεχνικές κτλ, και πάντα θα συλλέγω και θα αξιολογώ πληροφορίες από όπου κι αν προέρχονται. Φυσικά, στον ένα χρόνο που ασχολούμαι εντατικά με τον Pepper έχω ήδη δοκιμάσει αρκετά πράγματα και έχω σχηματίσει κάποιες απόψεις. Επίσης έχω συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι τα αρχικά ακαλλιέργητα ένστικτά μας και φυσικά πόσο κακός σύμβουλος είναι το συναίσθημά μας.
Διαβάζοντας (επιλεκτικά ομολογώ) κάποια θέματα, δεν είναι λίγες οι φορές που γούρλωσαν τα μάτια μου και πίστεψα οτι δεν έχω το στομάχι που απαιτείται για να συμμετέχω σε συζητήσεις με τέτοια έκταση διαφοράς απόψεων. Μετά έπεσα σε κάποια post του @GRDANE και άλλων μελών που εκφράζουν απόλυτα τις μέχρι στιγμής απόψεις μου και αναθεώρησα..
Καλώς σας βρήκα!
