Η εξημέρωση αρχικά και η επιλεκτική εκτροφή στην συνέχεια δεν είχαν σαν στόχο την συντροφιά.
Τα ζώα εξημερώθηκαν και εκτρέφονταν για να ικανοποιήσουν ανάγκες.Εκτρέφονταν για το κρέας τους, για το γάλα τους, για το δέρμα τους, εκτρέφονταν για να κουβαλούν πράγματα, για να βοηθούν στο όργωμα, σαν μεταφορικό μέσο.Σε πολλές κοινωνίες ακόμα και σήμερα τα ζώα επιτελούν και επωμίζονται όλες αυτές τις εργασίες.
Ο σκύλος χρησίμευσε σαν φύλακας, σαν "συναγερμός", σαν βοηθός βοσκού, σαν βοηθός κυνηγού, κλπ.Η συντροφιά του σκύλου (αλλά και τον άλλων ζώων, όπως το άλογο π.χ.) ήταν ένα παράπλευρο κέρδος.
Στις "σύγχρονες" κοινωνίες, στον "δυτικό πολιτισμό" όλες οι δουλειές του σκύλου έχουν χαθεί, έχουν εκλείψει.Διατηρούνται ελάχιστες και κάποιες σαν "ατραξιόν" ή άθλημα.
Η "συντροφιά" πέρασε στο προσκήνιο σαν "εργασία" πλέον του σκύλου...
Πολλές φυλές, αν όχι όλες, κλήθηκαν μέσω των εκτροφέων τους να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα εργασία.Για τις ανάγκες αυτής της εργασίας άλλαξε ο χαρακτήρας τους, αλλά και η εμφάνιση τους.Τα κριτήρια χαρακτήρα ποιά ήταν διαφορετικά.Συνύπαρξη με πολλά άλλα ζώα και ανθρώπους, σε ένα αστικό περιβάλλον, διαβίωση σε διαμερίσματα, ημίωρες βόλτες εκτόνωσης, κλπ.Τα κριτήρια εμφάνισης, μορφολογίας δεν ήταν η λειτουργικότητα στην εργασία σε ορεινό έδαφος σε κρύο κλίμα ή κυνήγι στην έρημο σε συνθήκες καύσωνα, αλλά το γούστο του ιδιοκτήτη και οι επιταγές της μόδας.
Μέσα σε όλα αυτά, κατά την διάρκεια όλων αυτών των αλλαγών ο άνθρωπος συνέχισε να λειτουργεί σαν εκτροφέας, συνέχιζε να έχει εκτροφικούς στόχους, που απλά είχαν αλλάξει...
Το αν έπρεπε να αλλάξουν, με ποιό τρόπο, αν είναι "σωστό" τo "α" ή το "β" είναι μια άλλη κουβέντα...Το θέμα είναι πως ο εκτροφέας πρέπει να λειτουργεί σαν εκτροφέας (με λογική, συναίσθημα αλλά και "σκληρές" επιλογές) ακόμα και αν θέλουμε να έχουμε μόνο "ψηλά σκυλιά" και "κοντά σκυλιά", πόσο μάλλον αν θέλουμε να βλέπουμε, θαυμάζουμε και επιλέγουμε ανάμεσα σε πάνω απο 450 φυλές.
Το ότι ένας εκτροφέας δεν μπορεί να βλέπει όλα του τα σκυλιά σαν "το προσωπικό του σκυλί" είναι απαραίτητο.Αυτό δεν σημαίνει "κακοποίηση", δεν σημαίνει πως ο σκύλος που δίδετε κάπου αλλού "πετιέται σαν στημένη λεμονόκουπα".Φροντίζει ο εκτροφέας να τον δώσει κάπου που θα έχει εξίσου καλή ή και καλύτερη ζωή.
Η εκτροφή είναι μια τέχνη...Ο εκτροφικός στόχος, το "έργο" του εκτροφέα μπορεί να εκτιμηθεί από λίγους ή από περισσότερους, μπορεί για κάποιους να είναι "εξαιρετικό και σωστό" και για άλλους "γελοίο και άχρηστο".Το όραμα και ο στόχος μπορεί να διαφέρει, για άλλους να είναι μια "νέα" φυλή, για άλλους η αναβίωση μιας "παλαιάς", για άλλους το πρότυπο και οι διάφορες εκφάνσεις του.
Τα πρότυπα φυλής, οι εκθέσεις, οι αγώνες δεν είναι "ανάγκες", όπως ανέφερα και πιο πάνω και μπορεί να θεωρούνται (και να είναι ίσως) ένα "παιχνίδι", μια ενασχόληση.Αυτό που πρέπει, λέω εγώ, να καταλάβουμε είναι πως ο σκύλος είναι "έμβιο αντικείμενο" (όπως όλα τα κατοικίδια ζώα).
Πριν με "λιθοβολήσετε" να ξεκαθαρίσω πως είτε το παραδεχθεί κάποιος είτε όχι, αν ήθελε και αν θεωρούσε τα κατοικίδια ζώα με ίσα δικαιώματα με τον άνθρωπο θα τους αναγνώριζε και το δικαίωμα της ελευθερίας, ελευθερίας κινήσεων και επιλογών.Από την στιγμή που στερεί λοιπόν βασικά δικαιώματα από το σκύλο δεν μπορεί παρά να υποστηρίζει πως αυτός χρησιμοποιεί/μεταχειρίζετε τον σκύλο για τον "α" λόγο και τον "α" τρόπο" και κριτικάρει τον συνάνθρωπο του που χρησιμοποιεί/μεταχειρίζετε τον σκύλο για τον "β" λόγο και τον "β" τρόπο.
Ας κρατάμε λοιπόν κάποιες βασικές προϋποθέσεις, κάποια "προσχήματα" στην σχέση μας με το σκύλο και μάλλον όλα τα άλλα είναι θεμιτά.
Μην αρχίσουμε τα περί "ηθικής" και "ανηθικότητας", έννοιες σχετικές και "παρεξηγημένες"...
Προσωπικά, αν θέλετε, "τραβάω γραμμή" στον τομέα υγεία, δεν θα διαπραγματευόμουν ή δεν θα "έπαιζα" με την υγεία και την ποιοτική ζωή του σκύλου και βασικός μου στόχος θα ήταν η εξάλειψη (αν είναι εφικτό) των ασθενειών που βασανίζουν την φυλή μου.Μετά χαρακτήρας, ταπεραμέντο και μετά εμφάνιση...
* Πωπώ!...Μεγάλο βγήκε...και δεν αναφέρθηκα ούτε στην ανάπτυξη, ούτε στο Δ.Ν.Τ., ούτε στις εκλογές (μόνο αυτά άφησα!).