Την περασμένη Παρασκευή στις 15 του μηνός, είχα γενέθλια, έγινα ενός χρόνου.
Το δίποδο μου έδωσε ένα ωραίο κομμάτι ωμό κρέας (αντί για τούρτα που δεν προλάβαινε να κάνει) που μοσχοβολούσε. Μου είπε να κεράσω και τον βλάκα λίγο, αλλά σιγά μην του έδινα. Αναγκάστηκε να του δώσει εκείνη (από άλλο κομμάτι φυσικά, όχι το δικό ΜΟΥ) και του απαγόρευσε να με σβερκώσει για να μου πάρει το δικό μου. Εκείνος σαν υπάκουος μαντράχαλος που είναι, έφυγε και την άραξε στην βεράντα. Εγώ καλού-κακού πάντως, χώθηκα κάτω από την πολυθρόνα και το έφαγα εκεί. Απόλαυση.
Χθες το βράδυ είχαμε beaute. Νύχια, πατούσες, αυτιά, χτένισμα κλπ. Το δίποδο μου έλεγε ότι τώρα πια μεγάλωσα και είμαι μια μικρή δεσποινίς και θα πρέπει να είμαι σοβαρή και να μην κάνω χαζομάρες. Έβαλα όλη την τηλεπαθητική μου ικανότητα για να της πω ότι δεν θέλω να μεγαλώσω ακόμα, δεν θέλω να είμαι σοβαρή δεσποινίς, θέλω να τρέχω, να παίζω με το μπαλάκι μου, να βασανίζω τον άχαρο, να κάνω ζαβολιές. Θέλω να είμαι κουτάβι λίγο καιρό ακόμη. Και επειδή δεν ήμουν σίγουρη ότι το δίποδο τα κατέχει τα τηλεπαθητικά, μόλις τελειώσαμε και με είχε κάνει μια κούκλα (με το κοτσίδι μου και όλα) πήρα το μπαλάκι μου, το πέταξα μέσα στο μπωλ του νερού, αναποδογύρισα το μπωλ, γέμισα νερά το πάτωμα, κυλίστηκα επάνω (μαζί με το μπαλάκι μου), έγινα μούσκεμα και μετά τριβόμουνα στο χαλάκι μας για να στεγνώσω. Φυσικά ξεχτενίστηκα και έγινα χάλια. Αλλά το δίποδο το έπιασε το νόημα. Δεν με μάλωσε καθόλου (ευτυχώς) και μου υποσχέθηκε ότι την άλλη εβδομάδα θα με ξανακάνει κουτάβι. Κάτι για γκρούμερ και πάπι-κατ έλεγε. Αυτό που κατάλαβα εγώ, είναι ότι θα με απαλλάξει από τα κοτσίδια και την μαλλούρα και θα είμαι κουτάβι για άλλους 6 μήνες. Τι καλά.
ΥΓ1. Θα σας στείλω και φωτογραφία να με δείτε.
ΥΓ2. Για να της δείξω πόσο ευτυχισμένη είμαι, αποφάσισα σήμερα (μόνο) να μην κάνω καμία διαβολιά.