Δεν ήξερα ότι η Καλλιθέα και η νέα Σμύρνη ήταν τόσο κοντά!
Ξεκινήσαμε με τον κουνιάδο μου βόλτα καλής εκτόνωσης. Κάποια στιγμή μου λέει εδώ από πίσω είναι η πλατεία Νέας Σμύρνης. Οπότε, κι αφού δεν είχε πρόβλημα ο κουνιάδος πήρα τηλέφωνο το Sirko, αν ήταν πουθενά κοντά.
Ο Ούθερ θεός! Πιάνει Νova, βέβαια, ο αυτιάμπουρας. Ζωηρός, ζωντανός και ήρεμος ταυτόχρονα. Αποδείχτηκε ένας κύριος όταν κάτσαμε για καφέ (τελικά) με περιέργεια σε κάθε καινούριο ερέθισμα και απόλυτη ηρεμία παρόλους τους θορύβους της πλατείας και τον κόσμο που τον χαϊδευε, μια φορά μάλιστα απροειδοποίητα. (Καλά, πότε θα μάθει ο έλληνας να ρωτάει πρώτα; ). Κάποια στιγμή που τα αγόρια πιάσανε τα των υπολογιστών πήρα το Ουθερίνι για λίγο παιχνιδοτρέξιμο στην πλατεία. Τι καλός! Έτρεξε δίπλα μου (κι ελάχιστα-διακριτικά πιο πίσω), δεν τέντωσε το λουρί καθόλου. Με το που είδε ότι σταμάτησα έκατσε μπροστά μου καίει κοίταξε στα μάτια σα να με ρώταγε "τώρα τι;"
Μας πλησίασαν και κάτι αδέσποτα, το ένα πολυ φιλικό, ήρθε, μύρισε κι έφυγε. Το άλλο από μακρύτερα κουνούσε αργά την όρθια ουρά του, σε αλέρτ. Ο Ούθερ δεν έδωσε καθόλου σημασία στα γρυλίσματα και τα γαυγίσματα του Ρας προς τον αδέσποτο. Κοιτούσε με ενδιαφέρον κι απλά προτίμησε να μην ξανοιχτεί προς τα εκεί. Κάπου εκεί οι άνθρωποι διώξαμε ευγενικά το αδέσποτο καθώς θεώρησα ότι η ένταση στην ατμόσφαιρα μπορει να επηρέαζε αρνητικά όλα τα σκυλιά. Και στο κάτω κάτω γιατι δε χρειαζόταν να ξεφύγουν τα πράγματα, αν υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα.
Αστέρι ο κουραμπιές! Γιατι δε βγαίνει και σε μαυράκι;