Ο Γιώργος μόλις είχε πάρει τον Απάτσι, ένα κουταβάκι 9 μηνών ράτσας American Pit Bull Terrier και τον είχε βγάλει την πρώτη του βόλτα. Με τα αυτιά του να αιωρούνται ανέμελα και το βλέμμα του Γκούφυ ήταν ο αποδέκτης πολλών βλεμμάτων. Σε κάποια στιγμή ένα κοριτσάκι τον πλησίασε και τον χάιδεψε στο κεφάλι… «Μαμά κοίτα ένα κουταβάκι;»

Η μαμά πλησίασε και αναφώνησε «Αυτό δεν είναι κουταβάκι!…Είναι Πιτ Μπουλ!…Έλα εδώ γρήγορα!».

Η Βίκυ, μετά από αρκετό ψάξιμο και αναμονή, πήρε στα χέρια της το Cane Corso κουταβάκι της. Μαύρο,γυαλιστερό τρίχωμα και λαμπερά μάτια.

Σε μια επίσκεψη σε φιλικό σπίτι και ενώ είχε πάρει μαζί και τον Cezar, κάποιος σχολίασε «Αυτός ο σκύλος θα σε φάει ζωντανή!».

Όλοι όσοι έχουμε ή είχαμε σκυλιά που ανήκουν σε φυλές «δυναμικές» και έχουν χαρακτηριστεί «επικίνδυνα», έχουμε ακούσει παρόμοια σχόλια.

Το θέμα είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτή την άποψη ή έστω να διασφαλίσουμε ένα πιο σίγουρο μέλλον για τις φυλές που αγαπάμε.

1. Ας είμαστε ρεαλιστές

Ας μην αρνούμαστε πεισματικά τα ελαττώματα ή ιδιαίτερα γνωρίσματα της φυλής μας. Σίγουρα πολλές από τις «κατηγορίες» είναι αναληθείς ή υπερβολικές. Οι περισσότερες μάλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα σκυλιά ποτέ δεν είναι επικίνδυνα.

Τα APBT, Perro de pressa Canario, Fila Brasileiro, Dogo Argentino, Rottweiler και άλλα πολλά, έχουν εμπλακεί σε σκυλοκαυγάδες και σε επιθέσεις σε ανθρώπους, πολλές φορές με πολύ σοβαρές συνέπειες.

Μιλάμε για πολύ δυνατά σκυλιά, με μεγάλη επιμονή και «ξεροκεφαλιά».

Ας μη κάνουμε τα «στραβά μάτια» στα σημάδια τέτοιων συμπεριφορών και να θυμόμαστε πάντα πως τα σκυλιά αλλάζουν με την ενηλικίωση. Το γλυκούλικο, χαζοχαρούμενο, «φιλειρηνικό» κουταβάκι μπορεί να μην είναι τόσο «διαλλακτικό» όταν θα φτάσει τους 18 μήνες.

Μη παραβλέπετε τα σημάδια επιθετικότητας ως «μικρόελαττώματα» ή απλά να τα σημειώνετε ως λάθη και «βλακεία» του άλλου σκύλου και του άλλου ιδιοκτήτη.

Η συμπεριφορά έχει και κληρονομική διάθεση.

Για αυτό τον λόγο τα Retrievers (Θηραματοφόροι) ανακτούν το θήραμα, τα Pointers (Δείκτες) το δείχνουν και τα κυνηγόσκυλα το κυνηγούν. Τα APBT’s εκτράφηκαν χρόνια για να μάχονται με ταύρους και άλλα σκυλιά, το ίδιο τα Tosa Inu, τα Perro de presa Canario, κ.α. Όπως κάποια εκτράφηκαν σαν man stopers ταυτόχρονα (Fila, Rottweiler, Cane Corso, etc.).

Οι εκτροφείς μπορούν, εάν θέλουν, να μετριάσουν και να ελέγξουν αυτές τις συμπεριφορές μέσα από την επιλεκτική αναπαραγωγή. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να ενισχύουμε ΜΟΝΟ αυτούς τους εκτροφείς, που φροντίζουν να έχουν ισορροπημένα σκυλιά.

Βέβαια μην αφήνετε το καλό γενεαλογικό δέντρο και τον έγκριτο εκτροφέα να σας παρασύρει σε μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς. Πάντα πρέπει να έχετε τα «μάτια ορθάνοιχτα».

2. Ας αποφύγουμε τα πάρκα και τις πλατείες με τα πολλά σκυλιά

Είναι υπέροχο ο σκύλος σου να παίζει και να συναναστρέφεται με δεκάδες άλλα σκυλιά, αλλά είναι εξίσου αφύσικο για κάποια ζώα. Στο πάρκο, πέρα από χαρές και παιχνίδια, θα ξεκινήσουν και καυγάδες.

Το APBT σας, Perro de pressa Canario σας, Fila Brasileiro σας κλπ., μπορεί να μην είναι αυτό που θα αρχίσει τον καυγά αλλά σίγουρα θα είναι αυτό που θα τον τελειώσει και με σοβαρές συνέπειες για το άλλο ζώο.

Μπορεί να μοιάζει άδικο το να αφαιρείτε από τον σκύλο σας αυτή την χαρά, αλλά είναι το ασφαλέστερο που μπορείτε να κάνετε για να έχετε καλό μέλλον. Ας περιοριστείτε σε βόλτες με σκυλιά που γνωρίζετε 100%, σε ελεγχόμενα μέρη και με τα «μάτια σας 14».

3. Λάβετε μέτρα

Τι και αν, παρ’ όλες τις προσπάθειες σας, ο σκύλος σας είναι επιθετικός σε ζώα ή ανθρώπους;

Μπορείτε να ρισκάρετε περιμένοντας πως θα εξελιχθεί ή μπορείτε να απευθυνθείτε σε κάποιον επαγγελματία να σας βοηθήσει.

Επίσης βεβαιώνετε πως ο σκύλος σας ΠΟΤΕ δεν κυκλοφορεί ελεύθερος. Βεβαιώνετε πως δεν μπορεί να ξεφύγει από φράκτες, αυλές, μπαλκόνια και να προκαλέσει ατυχήματα και φροντίστε να το κάνετε σωστά γιατί μπορεί να μην έχετε δεύτερη ευκαιρία.

4. Η στείρωση βοηθά

Εκτός από το ότι θα ήταν καλύτερο να στειρώνουμε τα σκυλιά μας για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα και το πρόβλημα των παρατημένων, ταλαιπωρημένων, αδέσποτων σκύλων, είναι και μια κίνηση που μπορεί να προσφέρει σε θέματα συμπεριφοράς και επιθετικότητας. Λιγότερη τεστοστερόνη, λιγότερη επιθετικότητα.

Ακόμα και πολλές θηλυκές, που «αγριεύουν» ιδιαίτερα τις μέρες της περιόδου, επωφελούνται από την στείρωση.

5. Πρώιμη κοινωνικοποίηση

Η κοινωνικοποίηση είναι απαραίτητη και σημαντική για κάθε κουτάβι. Ακόμα περισσότερο για τις φυλές που αναφέρομαι.

Οι πρώτοι μήνες της ζωής του κουταβιού και οι πρώτες εμπειρίες του είναι και αυτές που «σημαδεύουν» την εξέλιξη του αργότερα. Αυτοί οι πρώτοι μήνες μπορεί να κάνουν την διαφορά από ένα σκύλο που κινείτε και αντιδρά φιλικά σε άγνωστους ανθρώπους και ζώα, σε ένα σκύλο που είναι φοβικός, ντροπαλός, επιθετικός και απρόβλεπτος.

Ο σκύλος πρέπει να έρχεται σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και αρκετά σκυλιά, πάντα κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες.

6. Απαραίτητη η βασική υπακοή

Κάθε σκύλος πρέπει να γνωρίζει βασική υπακοή. Εντολές βασικές, που θα τον καθιστούν ελεγχόμενο. Πολύ περισσότερο φυλές όπως APBT, Perro de pressa Canario, Fila Brasileiro, Rottweiler, κλπ. Τα σκυλιά αυτά μπορούν εύκολα να φοβίσουν κάποιον μόνο και μόνο πηδώντας επάνω του και έτσι να δημιουργήσουν λανθασμένες εντυπώσεις που θα οδηγήσουν σε εχθρική αντιμετώπιση.

Το ότι μοιάζει εύκολη, δε σημαίνει πως είναι κιόλας!

Για αυτό τον λόγο καλό θα ήταν να θεωρούμε πως ένας καλός εκπαιδευτής μας είναι όσο απαραίτητος κι ένας καλός κτηνίατρος.

7. Καλή εντύπωση

Οι άνθρωποι προσέχουν αυτά τα σκυλιά κυρίως όταν κάνουν κάτι «κακό», κάτι που επιβεβαιώνει την φήμη τους. Σιγουρευτείτε πως ο σκύλος σας δίνει το καλό παράδειγμα!

Μη δίνετε αφορμή για σχόλια και παράπονα προσπαθώντας να επιδείξετε την ρώμη, το ταμπεραμέντο και τις «ικανότητες» του σκύλου σας απέναντι σε άλλα ζώα ή ανθρώπους.

Εσείς και ο σκύλος σας είστε οι πρεσβευτές της φυλής και αυτό σημαίνει extra ευθύνη και μεγάλη προσοχή.

Να επιδυκνείετε το πόσο ισορροπημένο και καλό χαρακτήρα έχει ο σκύλος σας, χωρίς να τον αφήνετε να γρυλίζει, αγριεύει, γαβγίζει προς τρίτους για να δείξετε τις «ικανότητες» του.

Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται τον φόβο προς τα σκυλιά, χρειάζονται τον σεβασμό και την αγάπη.

8. Ασχοληθείτε!

Ασχοληθείτε με τον σκύλο σας σε σπορ ή άλλες δραστηριότητες.

Διοχετεύστε την ενέργεια του, σωστά και ελεγχόμενα και απασχολήστε το πνεύμα και το σώμα του όσο το δυνατόν περισσότερο. Επίσης, πολύ καλή ιδέα, για σκυλιά με «φήμη», είναι η ενασχόληση με κοινωφελής δραστηριότητες, όπως επισκέψεις σε ιδρύματα, σχολεία, νοσοκομεία και η δραστηριοποίηση σε φιλοζωικές οργανώσεις.

9. Καταδικάστε και καταγγείλετε

Υπάρχουν πολλές πιθανότητες, όταν κατέχετε μια τέτοια φυλή, να σας πλησιάσουν άνθρωποι που ασχολούνται ή θα ήθελαν να ασχοληθούν με κυνομαχίες ή άλλου τέτοιου είδους παράνομες και επικίνδυνες δραστηριότητες.

Μην αφήνετε το θέμα έτσι!

Υπάρχουν τρόποι να «κινηθείτε» και να δώσετε ένα ισχυρό πλήγμα σε τέτοιες δραστηριότητες που μόνο κακό έχουν να κάνουν στην φυλή που αγαπάτε.

10. Διαδώστε το!

Προσπαθήστε να ενημερώνετε και άλλους για την ευθύνη που έχουν απέναντι σε τέτοια σκυλιά. Αποτρέψετε άπειρους ανθρώπους ή ακατάλληλους στο να αποκτήσουν ένα τέτοιο σκύλο. Προσπαθήστε να ενημερώνετε με κάθε δυνατό τρόπο (media, internet, συζητήσεις, σεμινάρια) και με υπομονή και επιμονή.

Αυτοί είναι 10 τρόποι που μπορείτε να βοηθήσετε τις φυλές που πραγματικά αγαπάτε.

Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, αλλά είναι μια καλή αρχή!

Ίσως η πιο συχνή ερώτηση, όχι μόνο στο φόρουμ αλλά παντού και ένα από τα πρώτα προβλήματα που ερχόμαστε αντιμέτωποι αφού αποκτήσαμε το σκύλο μας.

Ένα από τα σημαντικότερα «όπλα» μας σε συτή την «μάχη» είναι να μάθουμε να «διαβάζουμε» τον σκύλο μας, το κουτάβι μας.

Κάθε σκύλος, κάθε κουτάβι οποιασδήποτε φυλής, έχει συγκεκριμένη γλώσσα του σώματος που μπορεί να μας βοηθήσει στο να προλάβουμε και να εκπαιδεύσουμε.

Θα κάνουμε μια προσπάθεια να δώσουμε κάποια σημαντικά σημεία «κλειδιά» για την εκπαίδευση της τουαλέτας του κουταβιού μας.

1. Η «καλή αρχή»

Καλό είναι να επιλέξουμε να φέρουμε το κουτάβι σπίτι μας όταν θα έχουμε τον χρόνο να σχοληθούμε μαζί του (καλοκαιρινή ή άλλη άδεια, διακοπές από σχολείο ή σπουδές, κλπ.).

Αν και 10-20 μέρες μπορεί να μην είναι αρκετές για την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης της τουαλέτας, παραμένει ένα καλό διάστημα για μια καλή αρχή και για να δώσουμε σωστές βάσεις στο κουτάβι μας.

2. Το σημείο «0»

Αμέσως με τον ερχομό του νέου κουταβιού μας στο σπίτι να το μεταφέρουμε στο σημείο που επιθυμούμε να κάνει τις ανάγκες του.

Συνήθως θα θέλει να «πρωτοσημαδέψει» τον χώρο, αλλά και λόγο μεταφοράς πιθανόν να θέλει να «τα κάνει».

3. Με λουρί

Κρατάτε το κουτάβι με λουρί στο σημείο που θέλετε να «πηγαίνει τουαλέτα».Κάντε αυτό για τις πρώτες βδομάδες ώστε να έχετε και εικόνα των αφοδεύσεων (αρκετά σημαντικό στοιχείο για την υγεία του κουταβιού ιδιαίτερα), αλλά και την συχνότητα.

Μόλις τελειώσει το αφήνετε ελεύθερο να παίξει και να «βολτάρει».

4. Εντολή/Λέξη «κλειδί»

Χρησιμοποιείτε μια συγκεκριμένη λέξη ή φράση για να του δίνετε να καταλάβει τι θέλετε από αυτό, πως είναι ώρα να κάνει κάτι.

«Τσίσα», «Κακάκια», «Κατούρα να φύγουμε» ή ότι άλλο μπορεί να σκεφτείτε και σας βολεύει.

Επαναλαμβάνετε την λέξη από την στιγμή που φτάνετε στο σημείο/τουαλέτα και καθόλη την παραμονή σας εκεί, μέχρι την επίτευξη του στόχου.

Αργότερα θα σας φανεί αρκετά χρήσιμο να μπορεί να εκτελεί κατ’εντολή κάτι τέτοιο (σε ταξίδι και μια σύντομη στάση, όταν δεν έχετε πολύ χρόνο, μια βροχερή μέρα, κλπ.).

5. Μπράβο καμάρι μου!

Μη ξεχνάτε να επιβραβεύετε όταν επιτέλους κάνει αυτό που θέλατε.Πολλά «Μπράβο», χάδια, ίσως και μια λιχουδιά.

Όλα αυτά όχι όταν γυρίσετε σπίτι, αλλά στο σημείο.

6. Το ίδιο σημείο

Χρησιμοποιείτε πάντα το ίδιο σημείο για τις πρώτες βδομάδες.Οι παλιές μυρωδιές θα προτρέπουν το κουτάβι να επαναλάβει την πράξη στο σημείο εκείνο.

Αν το σημείο που επιλέξατε είναι σε μια πίσω αυλή ή σε κάποιο μπαλκόνι ή βεράντα, να χρησιμοποιείτε πάντα την ίδια έξοδο.

Με αυτό τον τρόπο το κουτάβι θα συνδυάσει αυτή την πόρτα/έξοδο με τις φυσικές του ανάγκες και θα κατευθύνετε προς τα εκεί όταν επιθυμεί να «τα κάνει».

8. Τα μάτια σας 14!

Να έχετε πάντα υπό την εποπτεία σας το κουτάβι.Τα κουτάβια, όπως και τα παιδιά, χρειάζονται επιτήρηση.

Το κουτάβι χρειάζετε να ουρήσει ή να αφοδεύσει κάθε 50-60 λεπτά και περίπου 5-10 λεπτά μετά από φαϊ, νερό, ύπνο, κλπ.

9. Με λουρί στο σπίτι

Στην αρχή να κρατάτε το κουτάβι σας με λουρί στο σπίτι.Έτσι θα μπορείτε να καταλάβετε πότε θέλει να «πάει τουαλέτα» και αμέσως το παίρνετε αγκαλιά και το οδηγείτε στο επιθυμητό σημείο.

10. Γλώσσα του σώματος

Μάθετε να «διαβάζετε» το κουτάβι σας και το πότε θέλει να «τα κάνει».

Συνήθως η διαδικασία περιέχει περπάτημα σε κύκλους, χαμηλωμένο κεφάλι και μύτη στο πάτωμα (μυρίζει), ψάξιμο ενός ήσυχου και απόμερου σημείου, κλαψούρισμα, χαμήλωμα των γοφών, κ.α.

11. Crate

Χρησιμοποιείστε το crate όταν δεν μπορείτε να το επιτηρείτε, για παράδειγμα το βράδυ.

12. Λέξη αποτροπής

Χρησιμοποιείτε μια λέξη ή έναν ήχο, όπως «Εεεεπ!» ή «Έξω!» ή κάτι άλλο σ περίπτωση που πιάσετε επ αυτοφόρο το κουτάβι να λερώνει σε λάθος σημείο.

Διακόψτε το και μεταφέρετε το στο επιθυμητό σημείο, χωρίς φωνές και υπερβολές που θα το φοβίσουν και θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Καθαρίστε το «λάθος» σημείο που λέρωσε πολύ καλά.

13. Δικό σας το λάθος

Αν συμβεί το μοιραίο και δεν το προλάβετε μη κάνετε τα πολυχρησιμοποιημένα και γνωστά…να του τρίψετε την μούρη στο σημείο που τα έκανε, να το δείρετε και να φωνάζτε «ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΕΚΕΙ;» όχι μόνο δείχνοντας πως θεωρείτε φυσιολογικό να πάρετε απάντηση, αλλά και δείχνοντας άγνοια για κάτι που και εσείς κάνετε χρόνια…»κακά» και «τσίσα»!

Σκεφτείτε τι δεν κάνετε, τι σας ξέφυγε και πως δεν θα ξανασυμβεί.

14. Η υπομονή είναι αρετή

Αυτό ακριβώς!…Μη περιμένετε να «χτίσετε τη Ρώμη σε μια μέρα».

15. Χρονικό περιθώριο

Δώστε του 2-3 μήνες την παραπάνω προσοχή και μετά μπορείτε να το έχετε πιο ελεύθερο.Μέχρι 9 μηνών περίπου τα σκυλιά δεν είναι ικανά να μείνουν μόνα στο σπίτι, ελέγχοντας τις ανάγκες τους.

Καλή τύχη!

Πολλοί θα έχουμε δεί και ζηλέψει τη σχέση της Lassie και του μικρού Joe Carraclough , του Rin Tin Tin και του ορφανού Rusty ή του Pete και της συμμορίας των μικρών κατεργαρέων.
Στην πραγματικότητα αυτή η σχέση , αν και μπορεί να θεμελιωθεί , δεν είναι κάτι που συμβαίνει αυτόματα και σίγουρα δεν πρέπει να θεωρείτε ως κανόνας ή δεδομένο.Υπάρχουν μια σειρά από παγίδες που μπορούν να αποβούν μοιραίες (όπως και στην περίπτωση της μικρής από τα Χανιά) που μπορούμε να τις αποφύγουμε εάν είμαστε προσεκτικοί , γνωρίζουμε τον σκύλο μας και δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Αρχικά θα πρέπει να κατανοήσουμε πως ΠΟΤΕ δεν πρέπει να αφήνουμε ένα παιδί και ένα σκυλί , ανεξαρτήτως μεγέθους , φυλής ή ηλικίας χωρίς επιτήρηση , ούτε για μία στιγμή.
Τα παιδιά μπορεί άθελα ή από περιέργεια να τραυματίσουν ή να πονέσουν ένα ζώο τσιμπώντας το , σκουντώντας το , κλωτσώντας το και αυτό να αντιδράσει ποικιλοτρόπος.
Λέγετε ότι μέχρι τα 6 έτη τα παιδιά αδυνατούν να κατανοήσουν την έννοια του γρυλίσματος ή του ανασηκώματος του άνω χείλους του σκύλου , οπότε η όποια προειδοποίηση του σκύλου προς το παιδί για την δυσφορία του δεν θα έχει καμία σημασία.

Ο σκύλος δεν έχει τα ίδια μέσα επικοινωνίας με τον άνθρωπο. Δε διαθέτει λόγο , δεν διαθέτει χέρια. Δε μπορεί να μεταδώσει την δυσφορία του με λόγια , να αποτρέψει το παιδί με τα χέρια του και εάν ο δικός του τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης αγνοηθεί , δεν γίνει κατανοητός , τότε θα καταφύγει στα τελευταία μέσα έκφρασης που έχει , προειδοποιητικό/αμυντικό δάγκωμα.

Ένα παιδί πρέπει να μάθει να σέβεται την περιοχή του σκύλου. Αν ο σκύλος είναι στο σπιτάκι του , στο χώρο του , στο κρεβατάκι του πρέπει να αφήνετε στην ησυχία του.Το ίδιο και τις στιγμές που ο σκύλος μπορεί να τρώει , να κοιμάται , να παίζει με το κόκκαλο του , κλπ.

Δεν πρέπει ένα παιδί να ενοχλεί το σκύλο με φαγητό ή παιχνίδια , να του πετάει πράγματα , να φωνάζει και να τρέχει γύρω του. Χρειάζετε να μάθουμε στο παιδί μας να παίζει ήρεμα με το σκύλο.

Τα παιχνίδια κυνηγητού και οι απότομες κινήσεις στο επίπεδο του ματιού του σκύλου τον ερεθίζουν και του διεγείρουν το ένστικτο του θηρευτή (prey drive) με αποτέλεσμα ο σκύλος να «αρπάξει» κάποιο ρούχο του παιδιού ή και το χέρι ή το πόδι του ή απλά να το ρίξει κάτω ορμώντας πάνω του.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως οι φυλές σκύλων Saarloos Wolfhound , Czech Wolfhound και άλλα υβρίδια σκύλου/λύκου παρουσιάζουν αυξημένη επιθετικότητα απέναντι σε παιδιά λόγο του ότι τα παιδιά κινούνται στο ύψος του ματιού τους , όπως και το όποιο θήραμα.Η αυξημένη αυτή επιθετικότητα σε συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και για τους συγκεκριμένους λόγους , οφείλετε στο υψηλό prey drive αυτών των σκύλων.

Μία άλλη πλευρά του θέματος «κυνηγητό» , κουταβιών και παιδιών , είναι ότι τα σκυλιά με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν πως είναι διασκεδαστικό και θεμιτό να φεύγουν όταν τα κυνηγά άνθρωπος ή μπορεί να τους προκαλέσει φοβίες που δύσκολα θα ξεπεραστούν στο μέλλον. Ένα άλλο παιχνίδι που δεν είναι καλό να παίζουν τα παιδιά με τα σκυλιά είναι η διελκυστίνδα (tug of war) η οποία εδραιώνει ένα αίσθημα ανωτερότητας στο σκύλο , αν νικά συχνά.

Πρέπει να μάθουμε στο παιδί μας να ξεχωρίζει και να σέβεται ένα γέρικο σκυλί , μία έγκυο σκύλα , μία σκύλα με κουτάβια , ένα τραυματισμένο ζώο ή ακόμα ένα δεμένο ζώο.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να αντιδράσουν άσχημα σε απότομα και άτσαλα ερεθίσματα για διάφορους λόγους.

Όταν ένα παιδί πλησιάζει ένα ξένο σκύλο στο δρόμο πρέπει να του έχουμε μάθει πως πρώτα ΠΑΝΤΑ πρέπει να ρωτήσει τον ιδιοκτήτη , τον άνθρωπο που το κρατά.Ποτέ δεν πρέπει να βάλει το χέρι μέσα από περιφράξεις , αυλές , παράθυρα αυτοκινήτων , κλπ. Το ζώο νιώθει πως απειλείτε ο χώρος του , ακόμα και ο νοητός χώρος δίπλα στον ιδιοκτήτη του και κοντά στο λουρί του.

Αν και εφόσον ο ιδιοκτήτης επιτρέψει να αγγίξει το παιδί το σκύλο ΠΟΤΕ δεν πρέπει να απλώνει το χέρι με φορά από πάνω προς τα κάτω αλλά αντίθετα. Ποτέ δεν πρέπει να ξαφνιάζει το σκύλο , να τον πλησιάζει αθόρυβα , να κάνει απότομες κινήσεις. Πρέπει να δίνει χρόνο στο σκύλο να το δεί προτού νιώσει το άγγιγμα του και καλό θα ήταν να του επιτρέψει να το μυρίσει πρώτα. Το παιδί δεν πρέπει να αγκαλιάζει τον σκύλο , να τον χτυπά στο κεφάλι ή ότι άλλο θα κάνει το σκύλο να δυσανασχετήσει.

Τα σκυλιά από την πλευρά τους και οι ιδιοκτήτες τους , εάν θα ζούν σε περιβάλλον με παιδιά ή σε κάποιο αστικό κέντρο όπου θα έρχονται σε επαφή με παιδιά , θα πρέπει από μικρά να κοινωνικοποιηθούν και να έρθουν σε επαφή με παιδιά ΠΑΝΤΑ υπό επιτήρηση. Θα πρέπει να εκπαιδευθούν στη βασική υπακοή και να δημιουργούνται σενάρια εκπαίδευσης που θα περιλαμβάνουν και παιδιά.

Τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν «αυστηρά» , υπερβολικά , αλλά αν δεν καταλάβουμε πως η αγάπη μας για τα ζώα , όπως τα σκυλιά , πρέπει να συνοδεύετε από σεβασμό στην φύση του ζώου , το χαρακτήρα του , τον τρόπο επικοινωνίας του και από μεγάλη υπευθυνότητα από εμάς ως ιδιοκτήτες για το σκύλο , αλλά και τον περίγυρο μας , τότε καλύτερα ας αφήσουμε στην άκρη την ενασχόληση με τα ζώα…υπάρχουν άλλες ασχολίες , λιγότερο απαιτητικές.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ή ακόμα και χρησιμοποιήσει την παραπάνω έκφραση σε στιγμές απελπισίας και αγανάκτησης…και φυσικά δεν υπαινισσόμαστε κάποιο παθολογικό πρόβλημα ακοής του σκύλου!

Παραφράζοντας όμως το γνωστό ρητό «Μη βλέπεις τι ΔΕΝ κάνει ο σκύλος σου, δες τι έχεις κάνει εσύ για τον σκύλο σου».

Θα πρέπει καταρχήν να κατανοήσουμε πως ο σκύλος δε γνωρίζει και ποτέ δε θα μάθει…Ελληνικά ή κάποια άλλη γλώσσα. Ποτέ δε θα είναι ικανός να κατανοήσει την ειρωνεία μας, τον σαρκασμό μας, την λεκτική οργή μας και γενικά την πολυλογία μας.

Η επικοινωνία μας θα πρέπει να βασιστεί σε πολύ πιο «βασικά» πράγματα και πολύ πιο «ξεκάθαρα».

Πριν όμως αρχίσουμε να επιλέγουμε λέξεις για τις εντολές μας, τρόπους επιβράβευσης ή διόρθωσης, μέρη για εκπαίδευση, κλπ…θα πρέπει να «επενδύσουμε τα πάντα» στο «χτίσιμο» της σχέσης μας.

Ο «ακρογωνιαίος λίθος» για οτιδήποτε θέλουμε, καταφέρουμε ή πάθουμε στο μέλλον στην συμβίωση μας με το σκύλο είναι αυτός, η σχέση μας.

Αυτή θα πρέπει να βασίζεται στην εμπιστοσύνη (που κερδίζεται με κόπο συνήθως) του ενός στον άλλο και φυσικά στον σεβασμό. Για αυτά θα χρειαστούμε ισχυρές «δόσεις» υπομονής, επιμονής και ηρεμίας με «μικρές αλλά σημαντικές δόσεις» δικαιοσύνης, διορατικότητας και πυγμής.

Τα παραπάνω μη σας φαίνονται τα προσόντα του τέλειου «στρατιωτικού» ή του «σκληρού»…Το αντίθετο!

Σημαντικότερο, φανταστείτε, κομμάτι της σχέσης μας με τον σκύλο επιτυγχάνεται ή δομείται μέσα από το παιχνίδι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να παίζουμε με τον σκύλο μας (όπως και με τα παιδιά μας) και σίγουρα από τα μεγαλύτερα προσόντα ενός «καλού ιδιοκτήτη» αλλά και εκπαιδευτή είναι να μην έχει χάσει το «παιδί» από μέσα του (μάλλον προσόν για κάθε άνθρωπο, σε κάθε ρόλο).

Το παιχνίδι θα πρέπει να καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μας με τον σκύλο, να μην είναι ανεξέλεγκτο αλλά εποικοδομητικό. Δηλαδή, να εμπεριέχει «Μπράβο!» και «Μη!», να θέτει όρια, να έχει τρυφερότητα, να έχει αυστηρότητα, να έχει πυγμή αλλά να δίνει και χώρο στην εκτόνωση…

Δεν υπάρχει το «τέλειο παιχνίδι με τον σκύλο».Παιχνίδια επαναφοράς, διελκυστίνδας, κυνηγητού, κρυφτού ή πάλης μπορούν να είναι χρήσιμα.

Επίσης, σημαντικές οι βόλτες με τον σκύλο να περπατά μαζί μας (δίπλα μας ή μπροστά μας, δεν έχει σημασία).Μεγάλες και με στιγμές «συζήτησης» και χαδιών, σε διάφορα μέρη και με διάφορα ερεθίσματα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε να μιλάμε στον σκύλο μας, αλλά να μην υπερβάλλουμε πολυλογώντας αδιάφορα και «άχρηστα». Να δίνουμε βάση σε ξεκάθαρες έννοιες ή εντολές που θα δίνονται στο σκύλο με την μορφή μιας λέξης (καλύτερα), εύηχης και με σταθερή φωνή και τόνο.

Να δίνουμε σημασία περισσότερο στην χροιά της φωνής μας και στο πως η λέξη, ο ήχος που θα βγεί από τα χείλη μας, θα δίνει στο σκύλο να καταλάβει ξεκάθαρα την δυσαρέσκεια ή την ευχαρίστηση μας, την σημαντικότητα της εντολής και την «επιτακτική ανάγκη» να την εκτελέσει γιατί εμείς δεν θα υποχωρήσουμε ή την «τρυφερότητα» και την «αγάπη» μας.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την «λίστα» και οι «στιγμές ηρεμίας». Εκείνες οι στιγμές που ο σκύλος κι εμείς θέλουμε να χαλαρώσουμε ή να ξεκουραστούμε και θα κάτσουμε κοντά ο ένας στον άλλο, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει σωματική επαφή ή άλλου είδους. Απλά βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και απολαμβάνουμε τον «χώρο και τον χρόνο μας» σεβόμενοι και τον «χώρο και το χρόνο» του άλλου.

Σημαντικό και το «φαγητό» στην σχέση μας, όπου η προετοιμασία του αλλά και ο τρόπος που δίδεται στον σκύλο μπορούν να παίξουν το ρόλο τους. Καλό είναι, για παράδειγμα, μερικές φορές να ταΐζουμε τον σκύλο (το κουτάβι) από το χέρι μας, να του προσφέρουμε τροφή, να χρησιμοποιούμε συγκεκριμένες λέξεις και συναισθήματα για να κάνουμε την ώρα του φαγητού «σημαντική», ευχάριστη αλλά και ήρεμη χωρίς εντάσεις και «άγχοι».

Ας μη βγάζουμε λοιπόν βιαστικά συμπεράσματα για τον σκύλο μας και ας μην είμαστε έτοιμοι να μεταφέρουμε τις ευθύνες στο «άλογο ον». Θα πρέπει να κοιτάξουμε και να αξιολογήσουμε εμάς και την στάση μας (τον ρόλο μας) στην συμβίωση μας με τον σκύλο…Τι προσφέρουμε και τι απαιτούμε;

Δέκα λεπτά την ημέρα βολτούλα, ένα πιάτο φαΐ, πεταμένα παιχνίδια στο μπαλκόνι, ακριβό σπιτάκι και/ή «καλό pedigree» δεν «αγοράζουν» μια αρμονική σχέση.